ذات الریه

بررسی اجمالی

ذات الریه عفونی است که کیسه های هوا را در یک یا هر دو ریه ملتهب می کند. کیسه های هوا ممکن است از مایع یا چرک (مواد چرکی) پر شوند و باعث سرفه همراه با بلغم یا چرک ، تب ، لرز و دشواری در تنفس شوند. ارگانیسم های مختلفی از جمله باکتری ها ، ویروس ها و قارچ ها می توانند باعث پنومونی شوند.

ذات الریه می تواند از خفیف تا تهدید کننده زندگی جدی باشد. این مورد برای نوزادان و کودکان خردسال ، افراد بالای 65 سال و افرادی که دارای مشکلات سلامتی یا سیستم ایمنی ضعیف هستند جدی تر است.

علائم

علائم و نشانه های ذات الریه از خفیف متفاوت است به شدید ، بستگی به عواملی مانند نوع میکروب ایجاد کننده عفونت ، سن و سلامت کلی شما دارد. علائم و نشانه های خفیف غالباً شبیه علائم سرماخوردگی یا آنفولانزا است ، اما مدت زمان بیشتری ادامه دارد.

علائم و نشانه های ذات الریه ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• درد قفسه سینه هنگام تنفس یا سرفه
• گیجی یا تغییر در آگاهی ذهنی (در بزرگسالان 65 سال به بالا)
• سرفه ، که ممکن است باعث ایجاد بلغم شود
• خستگی
• تب ، لرز و لرزیدن
• پایین تر از درجه حرارت بدن (در بزرگسالان بالای 65 سال و افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند)
• حالت تهوع ، استفراغ یا اسهال
• تنگی نفس

نوزادان و نوزادان ممکن است هیچ نشانه ای از عفونت نشان ندهند. یا ممکن است استفراغ کنند ، تب و سرفه داشته باشند ، بی قرار یا خسته و بدون انرژی به نظر برسند ، یا در تنفس و غذا خوردن مشکل داشته باشند.

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

در صورت مشکل تنفس ، درد قفسه سینه ، تب مداوم 102 درجه فارنهایت (39 درجه سانتیگراد) یا بالاتر ، یا سرفه مداوم ، خصوصاً اگر چرک دارید.

به خصوص اینکه افراد در این گروه های پرخطر باید به پزشک مراجعه کنند بسیار مهم است:

• بزرگسالان بالای 65 سال
• کودکان کمتر از 2 سال با علائم و نشانه ها
• افرادی که دارای یک بیماری زمینه ای زمینه ای یا سیستم ایمنی ضعیف هستند
• افرادی که شیمی درمانی می کنند یا از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی استفاده می کنند

برای برخی از افراد مسن و افراد دارای نارسایی قلبی یا مشکلات مزمن ریه ، ذات الریه می تواند به سرعت به یک وضعیت تهدید کننده زندگی تبدیل شود.

علل

بسیاری از میکروب ها می توانند باعث ذات الریه شوند. شایعترین آنها باکتریها و ویروسها در هوای تنفسی ما هستند. بدن شما معمولاً از آلوده شدن این میکروب ها به ریه ها جلوگیری می کند. اما گاهی اوقات این میکروب ها می توانند بر سیستم ایمنی بدن شما غلبه کنند ، حتی اگر سلامتی شما به طور کلی خوب باشد.

ذات الریه بر اساس انواع میکروب های ایجاد کننده و محل آلودگی شما طبقه بندی می شود.

جامعه- پنومونی اکتسابی

پنومونی اکتسابی جامعه رایج ترین نوع ذات الریه است. این امر در خارج از بیمارستان ها یا سایر مراکز بهداشتی درمانی رخ می دهد. علت آن ممکن است:

• باکتری ها باشد. شایعترین علت پنومونی باکتریایی در ایالات متحده استرپتوکوک پنومونیه است. این نوع ذات الریه می تواند خود به خود یا بعد از سرماخوردگی یا آنفولانزا ایجاد شود. ممکن است یک قسمت (لوب) ریه را تحت تأثیر قرار دهد ، بیماری به نام پنومونی لوبار.
• ارگانیسم های شبیه باکتری. مایکوپلاسما پنومونی نیز می تواند باعث پنومونی شود. به طور معمول علائم خفیف تری نسبت به انواع دیگر ذات الریه ایجاد می کند. ذات الریه پیاده روی نام غیررسمی ای است که به این نوع ذات الریه داده می شود ، که معمولاً آنقدر شدید نیست که نیاز به استراحت در بستر داشته باشد.
• قارچ ها. این نوع ذات الریه در افرادی که مشکلات مزمن سلامتی یا سیستم ایمنی ضعیف دارند و در افرادی که مقادیر زیادی از ارگانیسم ها را استنشاق کرده اند ، بیشتر دیده می شود. قارچ های ایجاد کننده آن را می توان در فضله خاک یا پرندگان یافت و بسته به موقعیت جغرافیایی متفاوت است.
• ویروس ها ، از جمله COVID-19. برخی از ویروس ها که باعث سرماخوردگی و آنفولانزا می شوند می توانند باعث ذات الریه شوند. ویروس ها شایع ترین علت ذات الریه در کودکان زیر 5 سال است. ذات الریه ویروسی معمولاً خفیف است. اما در برخی موارد می تواند بسیار جدی شود. ویروس کرونا 2019 (COVID-19) ممکن است باعث ذات الریه شود ، که می تواند شدید شود.

پنومونی اکتسابی در بیمارستان

برخی از افراد در طی مدت اقامت در بیمارستان به دلیل بیماری دیگری به ذات الریه مبتلا می شوند. پنومونی حاصل از بیمارستان می تواند جدی باشد زیرا باکتری های ایجاد کننده آن ممکن است در برابر آنتی بیوتیک مقاومت بیشتری داشته باشند و افرادی که به آن مبتلا می شوند از قبل بیمار هستند. افرادی که از دستگاه تنفس استفاده می کنند (ونتیلاتور) که اغلب در بخش های مراقبت ویژه استفاده می شود ، بیشتر در معرض خطر ابتلا به این نوع ذات الریه هستند.

پنومونی حاصل از مراقبت های بهداشتی در افرادی که در مراکز مراقبت طولانی مدت زندگی می کنند یا در کلینیک های سرپایی از جمله مراکز دیالیز کلیه تحت مراقبت قرار می گیرند. مانند پنومونی اکتسابی در بیمارستان ، پنومونی حاصل از مراقبت های بهداشتی نیز می تواند توسط باکتری هایی ایجاد شود که مقاومت بیشتری در برابر آنتی بیوتیک ها دارند.

پنومونی آسپیراسیون

پنومونی آسپیراسیون هنگامی رخ می دهد که غذا ، نوشیدنی ، استفراغ یا بزاق را در ریه های خود استنشاق کنید. در صورت بروز اختلال در رفلکس گگ طبیعی ، آسپیراسیون بیشتر اتفاق می افتد ، مانند آسیب مغزی یا بلع ، یا استفاده بیش از حد از الکل یا مواد مخدر.

عوامل خطر

ذات الریه می تواند هر کس را تحت تأثیر قرار دهد. اما دو گروه سنی در معرض خطر بیشتر عبارتند از:

• کودکانی که 2 سال یا کمتر دارند
• افرادی که 65 سال به بالا دارند

سایر عوامل خطر عبارتند از:

• بستری شدن در بیمارستان. اگر در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان باشید ، بیشتر در معرض خطر ذات الریه هستید ، به ویژه اگر در دستگاهی هستید که به شما کمک می کند نفس بکشید (دستگاه تنفس).
• بیماری مزمن. اگر مبتلا به آسم ، بیماری انسداد ریوی مزمن (COPD) یا بیماری قلبی باشید ، به احتمال زیاد به ذات الریه مبتلا خواهید شد.
• سیگار کشیدن. سیگار کشیدن به دفاع طبیعی بدن شما در برابر باکتری ها و ویروس های ایجاد کننده ذات الریه آسیب می رساند.
• سیستم ایمنی ضعیف یا سرکوب شده. افرادی که HIV / AIDS دارند ، پیوند اعضا انجام داده اند یا شیمی درمانی یا استروئیدهای طولانی مدت می کنند در معرض خطر هستند.

عوارض

حتی با درمان ، برخی از افراد مبتلا به ذات الریه ، به ویژه کسانی که در گروه های پر خطر هستند ، ممکن است عوارضی را تجربه کنند ، از جمله:

• باکتری ها در جریان خون (باکتری). باکتری هایی که از ریه های شما وارد جریان خون می شوند ، می توانند عفونت را به اندام های دیگر منتقل کنند و به طور بالقوه باعث از کار افتادگی اعضای بدن شوند.
• مشکل تنفس. اگر ذات الریه شما شدید است یا بیماری های مزمن ریوی دارید ، ممکن است در تنفس اکسیژن کافی مشکل داشته باشید. در حالی که ریه شما بهبود می یابد ممکن است لازم باشد در بیمارستان بستری شوید و از دستگاه تنفس (ونتیلاتور) استفاده کنید.
• تجمع مایعات در اطراف ریه ها (پلورال افیوژن). ذات الریه ممکن است باعث جمع شدن مایعات در فضای نازک بین لایه های بافتی شود که روی ریه ها و حفره قفسه سینه (پلور) قرار دارد. اگر مایع آلوده شود ، ممکن است لازم باشد که از طریق لوله قفسه سینه تخلیه شود یا با جراحی برداشته شود.
• آبسه ریه. اگر چرک در حفره ای در ریه ایجاد شود ، آبسه ایجاد می شود. آبسه معمولاً با آنتی بیوتیک درمان می شود. گاهی اوقات ، برای از بین بردن چرک ، جراحی یا درناژ با یک سوزن یا لوله طولانی که درون آبسه قرار داده شده است ، لازم است.

پیشگیری

برای کمک به پیشگیری از ورم ریه:

• واکسن بزنید. واکسن در دسترس است تا از برخی انواع ذات الریه و آنفولانزا جلوگیری کند. با پزشک خود در مورد گرفتن این عکس ها صحبت کنید. دستورالعمل های واکسیناسیون با گذشت زمان تغییر کرده است ، بنابراین حتی اگر قبلاً واکسن پنومونی دریافت کرده اید ، حتماً وضعیت واکسیناسیون خود را با پزشک بررسی کنید.
• اطمینان حاصل کنید که کودکان واکسن می زنند. پزشکان واکسن ذات الریه را برای کودکان زیر 2 سال و کودکان 2 تا 5 سال که در معرض خطر خاصی از بیماری پنوموکوک هستند ، توصیه می کنند. کودکانی که در یک مرکز گروهی مراقبت از کودکان شرکت می کنند نیز باید واکسن بزنند. پزشکان برای کودکان بالای 6 ماه عکس آنفولانزا را نیز توصیه می کنند.
• بهداشت را رعایت کنید. برای محافظت از خود در برابر عفونت های تنفسی که گاهی به ذات الریه منجر می شود ، دستان خود را به طور مرتب بشویید یا از ضد عفونی کننده دست با الکل استفاده کنید.
• سیگار نکشید سیگار کشیدن به دفاع طبیعی ریه های شما در برابر عفونت های تنفسی آسیب می رساند.
• سیستم ایمنی بدن خود را قوی نگه دارید. به اندازه کافی بخوابید ، به طور منظم ورزش کنید و یک رژیم غذایی سالم بخورید.

محتوا:

تشخیص

پزشک شما این کار را انجام می دهد با پرسیدن سابقه پزشکی خود و انجام معاینه فیزیکی ، از جمله گوش دادن به ریه های خود با استتوسکوپ ، برای بررسی صدای حباب یا ترک خوردگی غیرطبیعی که نشان دهنده ذات الریه است ، شروع کنید. آزمایشات زیر:

• آزمایش خون. آزمایش خون برای تأیید عفونت و شناسایی نوع ارگانیسم ایجاد کننده عفونت استفاده می شود. با این حال ، شناسایی دقیق همیشه امکان پذیر نیست.
• رادیوگرافی قفسه سینه. این به پزشک کمک می کند تا ذات الریه را تشخیص داده و میزان و محل عفونت را تشخیص دهد. با این حال ، نمی تواند به پزشک شما بگوید که چه نوع میکروبی باعث ذات الریه شده است.
• اکسیمتری پالس. این میزان اکسیژن در خون شما را اندازه گیری می کند. ذات الریه می تواند از وارد شدن اکسیژن به مقدار کافی ریه ها در جریان خون جلوگیری کند.
• آزمایش خلط. نمونه ای از مایعات ریه ها (خلط) شما پس از سرفه های عمیق گرفته شده و برای کمک به تعیین علت عفونت مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد.

  اگر سن شما بیش از 65 سال باشد ، در بیمارستان باشید یا علائم جدی داشته باشید یا شرایط سلامتی داشته باشید ، ممکن است پزشک آزمایشات اضافی را تجویز کند. این موارد ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • سی تی اسکن. اگر ذات الریه شما به سرعت انتظار برطرف نمی شود ، ممکن است پزشک برای دستیابی به تصویر دقیق تر از ریه ها ، سی تی اسکن قفسه سینه را توصیه کند.
  • فرهنگ مایع پلور. با قرار دادن یک سوزن بین دنده های خود از ناحیه پلور ، یک نمونه مایع گرفته می شود و برای تعیین نوع عفونت مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد. عفونت و جلوگیری از عوارض افرادی که به ذات الریه مبتلا به جامعه مبتلا هستند معمولاً می توانند در خانه با دارو درمان شوند. اگرچه بیشتر علائم در طی چند روز یا چند هفته کاهش می یابد ، احساس خستگی می تواند برای یک ماه یا بیشتر ادامه یابد.

    درمان های خاص به نوع و شدت ذات الریه ، سن و سلامت کلی شما بستگی دارد. گزینه ها عبارتند از:

    • آنتی بیوتیک ها. این داروها برای درمان ذات الریه باکتریایی استفاده می شوند. شناسایی نوع باکتری های ایجاد کننده ذات الریه شما و انتخاب بهترین آنتی بیوتیک برای درمان آن ممکن است زمان بر باشد. اگر علائم شما بهبود نیافت ، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک دیگری را توصیه کند.
    • داروی سرفه. این دارو ممکن است برای آرام کردن سرفه شما استفاده شود تا بتوانید استراحت کنید. از آنجا که سرفه به شل شدن و حرکت مایعات از ریه ها کمک می کند ، خوب است که سرفه خود را به طور کامل از بین نبرید. علاوه بر این ، باید بدانید که مطالعات بسیار کمی در مورد اینکه آیا داروهای بدون نسخه سرفه باعث کاهش سرفه ناشی از ذات الریه می شوند ، بررسی کرده اند. اگر می خواهید یک داروی سرکوب کننده سرفه را امتحان کنید ، از کمترین دوز استفاده شده برای استراحت استفاده کنید.
    • کاهش دهنده تب / تسکین دهنده درد. این موارد را می توانید در صورت نیاز برای تب و ناراحتی مصرف کنید. این داروها شامل داروهایی مانند آسپیرین ، ایبوپروفن (Advil ، Motrin IB ، دیگران) و استامینوفن (Tylenol ، دیگران) است. :
      • شما بیش از 65 سال سن دارید
      • در مورد زمان ، افراد یا مکان ها گیج شده اید
      • عملکرد کلیه شما کاهش یافته است
      • فشار خون سیستولیک شما زیر 90 میلی متر جیوه (میلی متر جیوه) یا فشار خون دیاستولیک شما 60 میلی متر جیوه یا کمتر است
      • تنفس شما سریع است (30 تنفس یا بیشتر در دقیقه)
      • شما به كمك تنفسي نياز داريد
      • دماي شما كمتر از حد نرمال است
      • ضربان قلب شما كمتر از 50 يا بالاتر از 100 است

      ممكن است پذيرفته شويد در صورت نیاز به قرارگیری در دستگاه تنفس (ونتیلاتور) یا علائم شدید ، به بخش مراقبت های ویژه مراجعه کنید.

      کودکان ممکن است در بیمارستان بستری شوند:

      • آنها کمتر از 2 ماه سن
      • آنها بی حال یا بیش از حد خواب آور هستند
      • آنها مشکل تنفس
      • سطح اکسیژن خون آنها پایین است
      • به نظر می رسد کم آب هستند

      آزمایشات بالینی

      شیوه زندگی و درمان های خانگی

      این نکات می تواند به شما کمک کند تا سریعتر بهبود یابید و خطر ابتلا به عوارض را کاهش دهید:

      • استراحت کافی داشته باشید. تا زمانی که درجه حرارت به حالت طبیعی بازنگشت و سرفه کردن مخاط را متوقف نکنید ، به مدرسه یا محل کار خود برگردید. حتی وقتی احساس بهتری می کنید مراقب باشید در این کار زیاده روی نکنید. از آنجا که ذات الریه ممکن است عود کند ، بهتر است تا زمانی که بهبود کامل پیدا نکنید ، به زندگی عادی خود برگردید. اگر مطمئن نیستید از پزشک خود بپرسید
      • هیدراته باشید. مایعات زیادی بنوشید ، مخصوصاً آب برای شل شدن مخاط در ریه ها.
      • داروی خود را طبق دستورالعمل مصرف کنید. کل دوره داروهایی را که پزشک برای شما تجویز کرده مصرف کنید. اگر مصرف دارو را خیلی زود متوقف کنید ، ممکن است ریه های شما همچنان به باکتری هایی که می توانند تکثیر شوند و باعث ورم ذات الریه شما شوند ، ادامه دهند.

      آماده شدن برای قرار ملاقات

      شما می توانید شروع کنید با مراجعه به یک پزشک مراقبت های اولیه یا یک پزشک مراقبت های فوری ، یا ممکن است شما به پزشکی متخصص در بیماری های عفونی یا بیماری های ریوی (متخصص ریه) ارجاع شوید.

      در اینجا برخی از اطلاعات برای کمک به شما آماده می شود قرار ملاقات بگذارید و بدانید که چه انتظاری داشته باشید.

      چه کاری می توانید انجام دهید

      • علائم ، از جمله درجه حرارت خود را ثبت کنید.
      • پزشکی مهم را یادداشت کنید اطلاعات ، از جمله بستری شدن اخیر در بیمارستان و هرگونه شرایط پزشکی شما.
      • اطلاعات شخصی اصلی را از جمله قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی یا سموم یا هر مسافرت اخیر بنویسید.
      • لیستی از همه تهیه کنید داروها ، ویتامین ها و مکمل هایی که مصرف می کنید ، به خصوص آنتی بیوتیکی که از عفونت قبلی باقی مانده است ، زیرا می تواند منجر به یک pn مقاوم در برابر دارو شود eumonia.
      • در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوست خود را همراه خود بیاورید تا به شما کمک کند س questionsالاتی را بپرسید و آنچه را که دکتر گفته است به خاطر بسپارید.
      • سوالات خود را برای پرسیدن از دکتر بنویسید.

      برخی از س basicالات اساسی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

      • چه عواملی باعث ایجاد علائم من می شود؟
      • چه نوع آزمایشاتی لازم دارم؟
      • چه درمانی را توصیه می کنید؟
      • آیا من باید در بیمارستان بستری شوم؟
      • من سایر شرایط سلامتی را دارم. ذات الریه من چه تاثیری روی آنها خواهد داشت؟
      • آیا محدودیتی وجود دارد که من باید آنها را دنبال کنم؟

      در پرسیدن س questionsالات دیگر دریغ نکنید.

      چه انتظاری از پزشک باید داشته باشید

      آماده پاسخگویی به س questionsالاتی که پزشک می تواند بپرسد باشد:

      • چه زمانی برای اولین بار علائم خود را مشاهده کردید؟
      • قبلاً ذات الریه داشتید؟ اگر چنین است ، در کدام ریه؟
      • آیا علائم شما مداوم یا گاه به گاه بوده است؟ شدت آنها چقدر است؟
      • به نظر می رسد چه مواردی علائم شما را بهتر یا بدتر می کند؟
      • آیا به مسافرت رفته اید یا در معرض مواد شیمیایی یا مواد سمی قرار گرفته اید؟
      • آیا در خانه ، مدرسه یا محل کار در معرض افراد بیمار قرار گرفته اید؟
      • آیا سیگار می کشید؟ یا آیا تابحال سیگار کشیده اید؟
      • چه مقدار الکل در هفته مصرف می کنید؟
      • آیا واکسن آنفولانزا یا ذات الریه زده اید؟

      چه چیزی در ضمن می توانید این کار را انجام دهید

      برای جلوگیری از وخیم تر شدن وضعیت خود:

      • سیگار نکشید یا در اطراف دود باشید
      • مایعات زیادی بنوشید و زیاد استراحت کنید