پریاپیسم

نمای کلی

پریاپیسم نعوظ طولانی مدت آلت تناسلی مرد است. نعوظ مداوم ساعتها فراتر می رود یا در اثر تحریک جنسی ایجاد نمی شود. پریاپیسم معمولاً دردناک است.

گرچه پریاپیسم به طور کلی یک بیماری غیرمعمول است ، اما معمولاً در گروه های خاصی مانند افرادی که کم خونی سلول داسی دارند ، رخ می دهد. درمان سریع پریاپیسم معمولاً برای جلوگیری از آسیب بافتی که می تواند منجر به ناتوانی در ایجاد یا حفظ نعوظ شود (اختلال نعوظ) مورد نیاز است.

پریاپیسم معمولاً مردان 30 ساله و بالاتر را درگیر می کند.

علائم

علائم پریاپیسم بسته به نوع پریاپیسم متفاوت است. دو نوع اصلی پریاپیسم پریاپیسم ایسکمیک و غیر ایسکمیک هستند.

پریاپیسم ایسکمیک

پریاپیسم ایسکمیک که به آن پریاپیسم جریان کم نیز گفته می شود ، نتیجه عدم توانایی خون در خروج از آلت تناسلی مرد است. . نوع رایج تری پریاپیسم است. علائم و نشانه ها عبارتند از:

• نعوظ بیش از چهار ساعت طول می کشد یا ارتباطی با علاقه یا تحریک جنسی ندارد
• شافت آلت تناسلی سفت و سخت ، اما نوک آلت تناسلی (گلن) نرم است
• درد پیشرونده آلت تناسلی

پریاپیسم مکرر یا لکنتی ، نوعی پریاپیسم ایسکمیک ، یک بیماری غیرمعمول است. این بیماری بیشتر در مردان مبتلا به اختلال ارثی دیده می شود که با گلبول های قرمز خون غیرطبیعی (کم خونی سلول داسی شکل) مشخص می شود. سلول های داسی شکل می توانند رگ های خونی در آلت تناسلی را مسدود کنند. پریاپیسم مکرر دوره های تکراری نعوظ طولانی را توصیف می کند و اغلب شامل قسمت های پریاپیسم ایسکمیک است. در بعضی موارد ، این بیماری با نعوظ ناخواسته و دردناک با مدت کوتاه شروع می شود و ممکن است با گذشت زمان به نعوظ مکرر و طولانی تر پیشرفت کند.

پریاپیسم غیر ایسکمیک

پریاپیسم غیر ایسکمیک ، همچنین شناخته شده است به عنوان پریاپیسم جریان بالا ، هنگامی اتفاق می افتد که جریان خون آلت تناسلی به طور مناسب تنظیم نشود. پریاپیسم غیر ایسکمیک معمولاً درد کمتری نسبت به پریاپیسم ایسکمیک دارد. علائم و نشانه ها عبارتند از:

• شافت آلت تناسلی مرد صحیح اما کاملاً محکم

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

اگر نعوظ دارید بیش از چهار ساعت طول می کشد ، شما نیاز به مراقبت های اضطراری دارید. پزشک اورژانس تشخیص می دهد که آیا شما پریاپیسم ایسکمیک یا پریاپیسم غیر ایسکمیک دارید. این ضروری است زیرا درمان هر یک متفاوت است و درمان پریاپیسم ایسکمیک باید در اسرع وقت انجام شود.

اگر نعوظ های مکرر ، مداوم و دردناکی را تجربه می کنید که خود به خود برطرف می شوند ، به پزشک مراجعه کنید . برای جلوگیری از وقایع بعدی ممکن است به درمان نیاز داشته باشید.

علل

نعوظ معمولاً در پاسخ به تحریکات جسمی یا روانی رخ می دهد. این تحریک باعث شل شدن عضلات صاف خاص و افزایش جریان خون در بافت های اسفنجی آلت تناسلی می شود. در نتیجه ، آلت تناسلی مرد مملو از خون نعوظ می شود. پس از پایان تحریک ، خون به بیرون جریان می یابد و آلت تناسلی مرد به حالت غیر سفت (شل) خود برمی گردد.

پریاپیسم هنگامی اتفاق می افتد که بخشی از این سیستم - خون ، رگ های خونی ، عضلات صاف یا اعصاب - خون طبیعی را تغییر دهد جریان می یابد ، و نعوظ ادامه می یابد. علت اصلی پریاپیسم اغلب قابل تعیین نیست ، اما ممکن است شرایط مختلفی در آن نقش داشته باشد.

اختلالات خون

بیماری های مرتبط با خون ممکن است در پریاپیسم نقش داشته باشند - معمولاً پریاپیسم ایسکمیک ، خون قادر به بیرون رفتن از آلت تناسلی مرد نیست. این اختلالات عبارتند از:

• کم خونی سلول داسی شکل
• سرطان خون
• سایر بیماریهای خونی خون مانند تالاسمی ، مولتیپل میلوما و سایر موارد

شایعترین تشخیص در کودکان ، کم خونی سلول داسی شکل است.

داروهای تجویز شده

پریاپیسم ، معمولاً پریاپیسم ایسکمیک ، یک عارضه جانبی احتمالی تعدادی از داروها است ، از جمله:

• داروهایی که مستقیماً به آلت تناسلی تزریق می شوند تا اختلال نعوظ را درمان کنند ، مانند آلپروستادیل ، پاپاورین ، فنولامین و غیره
• داروهای ضد افسردگی ، مانند فلوکستین (پروزاک) ، بوپروپیون ( Wellbutrin) ، و سرترالین
• مسدود کننده های آلفا شامل پرازوسین ، ترازوسین ، دوکسازوسین و تامسولوزین ) ، لیتیوم ، کلوزاپین ، کلرپرومازین و تیوریدازین
• رقیق کننده های خون ، مانند وارفارین (کومادین) و هپارین
• هو rmones مانند تستوسترون یا هورمون آزاد كننده گنادوتروپین
• داروهایی كه برای درمان اختلال نقص توجه / بیش فعالی (ADHD) استفاده می شود ، مانند آتوموكستین (Strattera)

الكل و دارو مصرف

الکل ، ماری جوانا ، کوکائین و سایر سو abuse مصرف مواد مخدر می تواند باعث پریاپیسم ، به ویژه پریاپیسم ایسکمیک شود.

آسیب

علت شایع پریاپیسم غیر ایسکمیک - یک بیماری پایدار نعوظ ناشی از جریان خون بیش از حد به آلت تناسلی - ضربه یا صدمه به آلت تناسلی ، لگن یا پرینه ، ناحیه بین قاعده آلت تناسلی و مقعد است.

عوامل دیگر

سایر دلایل پریاپیسم عبارتند از:

• نیش عنکبوت ، عقرب گزیدگی یا سایر عفونت های سمی
• اختلالات متابولیکی از جمله نقرس یا آمیلوئیدوز
• نوروژنیک اختلالات ، مانند آسیب نخاع یا سفلیس
• سرطان های آلت تناسلی مرد

عوارض

پریاپیسم ایسکمیک می تواند عوارض جدی ایجاد کند. خون محبوس شده در آلت تناسلی از اکسیژن بی بهره است. وقتی نعوظ بیش از حد طولانی شود ، این خون کم اکسیژن می تواند باعث آسیب یا از بین بردن بافت های آلت تناسلی شود. در نتیجه ، پریاپیسم درمان نشده می تواند باعث اختلال در نعوظ شود.

پیشگیری

اگر پریاپیسم راجعه یا لکنت دارید ، برای جلوگیری از قسمت های بعدی که پزشک ممکن است توصیه کند:

• درمان یک بیماری زمینه ای مانند کم خونی سلول داسی شکل که ممکن است باعث پریاپیسم شود
• استفاده از داروهای خوراکی یا تزریقی فنیل افرین
• داروهای انسداد هورمون - فقط برای مردان بزرگسال
• استفاده از داروهای خوراکی که برای کنترل اختلال نعوظ استفاده می شود

محتوای:

تشخیص

اگر نعوظ بیش از چهار ساعت دارید ، نیاز به مراقبت های اورژانسی دارید. پزشک اورژانس تشخیص می دهد که آیا شما پریاپیسم ایسکمیک یا پریاپیسم غیر ایسکمیک دارید. این ضروری است زیرا درمان برای هر یک متفاوت است و درمان پریاپیسم ایسکمیک باید در اسرع وقت انجام شود.

سابقه پزشکی و معاینه

برای تعیین نوع پریاپیسم شما داشته باشید ، دکتر شما س askال می کند و دستگاه تناسلی ، شکم ، کشاله ران و پرینه را بررسی می کند. او ممکن است بتواند بر اساس اینکه آیا درد و سفتی آلت تناسلی مرد را تجربه کرده اید ، نوع پریاپیسم را تعیین کند. این معاینه همچنین ممکن است وجود تومور یا علائم ضربه را نشان دهد.

آزمایش های تشخیصی

برای تعیین نوع پریاپیسم شما ممکن است به آزمایش های تشخیصی نیاز باشد. با آزمایش های اضافی ممکن است علت پریاپیسم مشخص شود. در یک شرایط اورژانس ، درمان شما احتمالاً قبل از دریافت همه نتایج آزمایش آغاز می شود. آزمایش های تشخیصی می تواند شامل موارد زیر باشد:

• اندازه گیری گاز خون. در این آزمایش ، یک سوزن کوچک به آلت تناسلی شما وارد می شود تا نمونه خون از آن خارج شود. اگر خون سیاه باشد - از اکسیژن بی بهره باشد - به احتمال زیاد بیماری پریاپیسم ایسکمیک است. اگر قرمز روشن باشد ، پریاپیسم به احتمال زیاد غیر ایسکمیک است. یک آزمایش آزمایشگاهی برای اندازه گیری مقادیر خاصی از گازها در خون می تواند نوع پریاپیسم را تأیید کند.
• آزمایش خون. خون شما می تواند برای اندازه گیری تعداد گلبول های قرمز خون و پلاکت ها آزمایش شود. نتایج ممکن است شواهدی از بیماری ها را نشان دهد ، مانند کم خونی سلول داسی شکل ، سایر اختلالات خونی یا سرطان های خاص.
• سونوگرافی. ممکن است سونوگرافی داپلر انجام دهید ، یک آزمایش غیرتهاجمی است که می تواند برای تخمین جریان خون شما از طریق رگ های خونی با تکان دادن امواج صوتی با فرکانس بالا (سونوگرافی) از گلبول های قرمز در گردش خون ، انجام شود. از این آزمایش می توان برای اندازه گیری جریان خون در آلت تناسلی مرد استفاده کرد که پریاپیسم ایسکمیک یا غیر ایسکمیک را نشان می دهد. این معاینه همچنین ممکن است یک آسیب یا ناهنجاری را نشان دهد که ممکن است دلیل اصلی آن باشد.
• تست سم شناسی. پزشک شما ممکن است آزمایش ادرار برای غربالگری داروهایی را که ممکن است دلیل پریاپیسم باشند ، تجویز کند.

درمان

پریاپیسم ایسکمیک

پریاپیسم ایسکمیک - نتیجه عدم توانایی خون برای خروج از آلت تناسلی مرد - یک وضعیت اضطراری است که نیاز به درمان فوری دارد. این روش درمانی معمولاً با ترکیبی از تخلیه خون از آلت تناسلی مرد و استفاده از داروها آغاز می شود.

روش های درمانی

خون اضافی با استفاده از یک سوزن و سرنگ کوچک (آسپیراسیون) از آلت تناسلی شما تخلیه می شود. به عنوان بخشی از این روش ، آلت تناسلی مرد نیز ممکن است با یک محلول نمک شسته شود. این روش درمانی معمولاً درد را تسکین می دهد ، خون کم اکسیژن را از بین می برد و ممکن است نعوظ را متوقف کند. این درمان ممکن است تا پایان نعوظ تکرار شود.

داروها

یک داروی سمپاتومیمتیک ، مانند فنیل افرین ، ممکن است به آلت تناسلی تزریق شود. این دارو رگهای خونی را که خون را به آلت تناسلی می رسانند منقبض می کند. این عمل باعث می شود رگ های خونی که خون را از آلت تناسلی به خارج منتقل می کنند باز شده و باعث افزایش جریان خون شوند. این روش درمانی ممکن است در صورت نیاز چندین بار تکرار شود. شما از نظر عوارض جانبی مانند سردرد ، سرگیجه و فشار خون بالا کنترل خواهید شد ، به خصوص اگر فشار خون بالا یا بیماری قلبی داشته باشید.

جراحی یا روش های دیگر

اگر سایر روش های درمانی موفقیت آمیز نباشد ، جراح ممکن است برای تغییر مسیر جریان خون جراحی انجام دهد تا خون بتواند از طریق آلت تناسلی شما به طور طبیعی حرکت کند.

اگر کم خونی سلول داسی دارید ، ممکن است درمان های اضافی را برای درمان قسمت های مربوط به بیماری دریافت کنید.

پریاپیسم غیر ایسکمیک

پریاپیسم غیر ایسکمیک اغلب بدون درمان از بین می رود. از آنجا که خطر آسیب به آلت تناسلی مرد وجود ندارد ، ممکن است پزشک روش مراقب و انتظار را پیشنهاد کند. قرار دادن کیسه های یخ و فشار بر پروینوم - ناحیه بین قاعده آلت تناسلی و مقعد - ممکن است به پایان نعوظ کمک کند.

برای قرار دادن مواد ، مانند یک ژل قابل جذب ، ممکن است در برخی موارد جراحی لازم باشد. ، که به طور موقت جریان خون به آلت تناسلی شما را مسدود می کند. بدن شما در نهایت مواد را جذب می کند. همچنین ممکن است برای ترمیم عروق یا آسیب بافتی ناشی از آسیب به عمل جراحی نیاز داشته باشید.

آماده شدن برای قرار ملاقات

اگر نعوظ بیش از چهار ساعت دارید ، نیاز به مراقبت های اضطراری دارید. اگر نعوظ های مکرر ، مداوم و جزئی را تجربه می کنید که خود به خود برطرف می شوند ، به پزشک مراجعه کنید. برای جلوگیری از قسمت های بعدی ممکن است نیاز به درمان باشد. پزشک ممکن است به شما پیشنهاد دهد که قرار ملاقات بعدی خود را با یک متخصص پزشکی جنسی ، مانند یک متخصص ارولوژی یا آندرولوژی انجام دهید.

در اینجا برخی از اطلاعات برای کمک به شما در آماده سازی برای قرار ملاقات ، و انتظارات از شما وجود دارد پزشک خود.

کاری که می توانید انجام دهید

• علائمی را که تجربه می کنید ، از جمله علائمی که ممکن است غیر مرتبط به نظر برسند ، بنویسید.
• لیستی از آنها تهیه کنید تمام داروها ، ویتامین ها و مکمل هایی که مصرف می کنید. اگر داروی دیگری مصرف می کنید به پزشک خود بگویید.

برای آماده شدن برای قرار ملاقات خود ، لیستی از سوالات را بنویسید تا با پزشک در مورد آن بحث کنید. س Quesالات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• چه چیزی احتمالاً باعث ایجاد این مشکل شده است؟
• چه نوع آزمایشاتی ممکن است لازم باشد؟
• برای جلوگیری از این موارد چه کاری می توان انجام داد آیا در آینده مشکلی وجود دارد؟
• در صورت لزوم استفاده از دارو ، آیا گزینه جایگزین عمومی وجود دارد؟
• آیا فعالیت هایی مانند ورزش یا رابطه جنسی وجود دارد که باید از آنها اجتناب شود؟ اگر چنین است ، برای چه مدت؟
• آیا پریاپیسم خطر ابتلا به اختلال نعوظ را افزایش می دهد؟
• آیا بروشورهایی دارید یا می توانید وب سایت هایی را پیشنهاد دهید که درباره پریاپیسم توضیح بیشتری دهند؟

علاوه بر س questionsالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده اید ، از پرسیدن س questionsالات دیگری که برای شما پیش می آید دریغ نکنید.

چه انتظاری از پزشک خود دارید

پزشک شما ممکن است تعدادی سوال از شما بپرسد. آماده بودن برای پاسخ دادن به آنها ممکن است بعداً وقت بگذارد تا نکات دیگری را که می خواهید آدرس دهید ، پوشش دهد. پزشک شما ممکن است بپرسد:

• اولین بار از چه زمانی علائم شما شروع شد؟
• نعوظ یا نعوظ چه مدت طول کشید؟
• آیا نعوظ دردناک بود؟
• آیا از ناحیه تناسلی یا کشاله ران خود آسیب دیده اید؟
• آیا نعوظ پس از استفاده از ماده خاصی مانند الکل ، ماری جوانا ، کوکائین یا سایر مواد مخدر رخ داده است؟

ممکن است پزشک شما آزمایشات آزمایشگاهی را برای تعیین اینکه آیا یک بیماری باعث پریاپیسم شده است ، تجویز کند. داروهای تجویزی بدون مشورت با پزشک خود.