پروکتیت

بررسی اجمالی

پروکتیت التهاب غشای راست روده است. راست روده یک لوله عضلانی است که به انتهای روده بزرگ شما متصل است. مدفوع در حین خارج شدن از بدن از رکتوم عبور می کند.

پروکتیت می تواند باعث درد مقعدی ، اسهال ، خونریزی و ترشحات و همچنین احساس مداوم نیاز به حرکت روده شود. علائم پروکتیت ممکن است کوتاه مدت باشد یا به صورت مزمن درآیند.

پروکتیت در افرادی که به بیماری التهابی روده (بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو) مبتلا هستند شایع است. عفونت های مقاربتی نیز یکی دیگر از دلایل شایع آن است. پروکتیت همچنین می تواند یک عارضه جانبی پرتودرمانی برای برخی از سرطان ها باشد.

علائم

علائم و نشانه های پروکتیت ممکن است شامل موارد زیر باشد:

مکرر یا مداوم احساس اینکه شما باید حرکات روده داشته باشید
خونریزی مقعدی
عبور مخاط از رکتوم
درد رکتوم
درد در سمت چپ کنار شکم
احساس سیری در راست روده
اسهال
درد همراه با حرکات روده

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

در صورت مشاهده علائم و نشانه های پروکتیت ، با پزشک خود وقت بگیرید.

علل

چندین بیماری و شرایط می توانند باعث التهاب لثه شوند پوشش راست روده آنها عبارتند از:

بیماری التهابی روده. حدود 30٪ از افراد مبتلا به بیماری التهابی روده (بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو) دارای التهاب رکتوم هستند.
عفونت ها. عفونت های منتقله از راه جنسی ، به ویژه توسط افرادی که مقاربت مقعدی دارند ، گسترش می یابد و منجر به پروکتیت می شود. عفونتهای مقاربتی که می توانند باعث پروکتیت شوند شامل سوزاک ، تبخال دستگاه تناسلی و کلامیدیا هستند. عفونت های مرتبط با بیماری های ناشی از غذا ، مانند سالمونلا ، شیگلا و عفونت های کمپیلوباکتر نیز می توانند باعث پروکتیت شوند.
پرتودرمانی سرطان. پرتودرمانی که به سمت راست روده یا مناطق مجاور شما مانند پروستات هدایت می شود ، می تواند باعث التهاب مقعد شود. پروکتیت پرتوی می تواند در طی پرتودرمانی آغاز شود و چند ماه پس از درمان ادامه یابد. یا ممکن است سالها پس از درمان اتفاق بیفتد.
آنتی بیوتیک ها. بعضی اوقات آنتی بیوتیک هایی که برای درمان عفونت استفاده می شوند می توانند باکتری های مفید روده را از بین ببرند و به باکتری های مضر Clostridium դժվար در رکتوم رشد می کنند.
پروکتیت انحرافی. پروکتیت می تواند در افرادی رخ دهد که به دنبال برخی از انواع جراحی روده بزرگ هستند که در آن عبور مدفوع از راست روده به دهانه ایجاد شده توسط جراحی (استوما) منتقل می شود.
پروکتیت ناشی از پروتئین غذایی. این می تواند در نوزادانی اتفاق بیفتد که شیر خشک گاو یا شیر خشک استفاده می کنند. نوزادانی که توسط مادرانی که از لبنیات استفاده می کنند از شیر مادر تغذیه می کنند نیز ممکن است دچار پروکتیت شوند.
پروکتیت ائوزینوفیل. این وضعیت وقتی ایجاد می شود که نوعی گلبول سفید (ائوزینوفیل) در پوشش رکتوم جمع شود. پروکتیت ائوزینوفیلیک فقط کودکان زیر 2 سال را تحت تأثیر قرار می دهد.

عوامل خطر

عوامل خطرساز پروکتیت عبارتند از:

رابطه جنسی ناامن. روشهایی که خطر ابتلا به عفونت مقاربتی (STI) را افزایش می دهند ، می توانند خطر ابتلا به پروکتیت را افزایش دهند. اگر چندین شریک جنسی داشته باشید ، از کاندوم استفاده نکنید و با شریکی که STI دارید رابطه برقرار کنید خطر ابتلا به STI افزایش می یابد.
بیماری های التهابی روده. داشتن یک بیماری التهابی روده (بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو) خطر ابتلا به پروکتیت را افزایش می دهد.
پرتودرمانی سرطان. پرتودرمانی که به راست روده یا نزدیک آن (مانند سرطان رکتوم ، تخمدان یا پروستات) هدایت می شود ، خطر ابتلا به پروکتیت را افزایش می دهد.

عوارض

پروکتیت که درمان نمی شود یا اینکه به درمان پاسخ نمی دهد ممکن است منجر به عوارضی شود از جمله:

کم خونی. خونریزی مزمن از راست روده می تواند باعث کم خونی شود. با کم خونی ، شما گلبول های قرمز خون کافی برای حمل اکسیژن کافی به بافت های خود ندارید. کم خونی باعث احساس خستگی می شود و همچنین ممکن است دچار سرگیجه ، تنگی نفس ، سردرد ، رنگ پریدگی پوست و تحریک پذیری شوید.
زخم. التهاب مزمن در راست روده می تواند منجر به ایجاد زخم (زخم) در پوشش داخلی راست روده شود.
فیستول. گاهی اوقات زخم ها به طور کامل از دیواره روده امتداد می یابند و یک فیستول ایجاد می کنند ، یک اتصال غیر طبیعی که می تواند بین قسمت های مختلف روده ، روده و پوست یا روده و سایر اندام ها مانند مثانه و واژن ایجاد شود.

پیشگیری

برای کاهش خطر ابتلا به پروکتیت ، برای محافظت از خود در برابر عفونت های مقاربتی (STI) اقداماتی انجام دهید. مطمئن ترین راه جلوگیری از STI پرهیز از رابطه جنسی ، به ویژه مقعد است. در صورت انتخاب رابطه جنسی ، خطر ابتلا به STI را با این روش کاهش دهید:

محدود کردن تعداد شرکای جنسی
استفاده از کاندوم لاتکس در هنگام هر تماس جنسی
با کسی که دارای زخم یا ترشح غیرمعمول در ناحیه تناسلی است رابطه جنسی برقرار نکنید

در صورت تشخیص عفونت آمیزشی ، رابطه جنسی را قطع کنید تا بعد از اتمام رفتار. از پزشک خود بپرسید چه زمانی امن است دوباره رابطه برقرار کنید.

محتوا:

تشخیص

آزمایشات و روشهایی که برای تشخیص پروکتیت استفاده می شود شامل موارد زیر است: :

آزمایش خون. اینها می توانند از دست دادن خون یا عفونت را تشخیص دهند.
آزمایش مدفوع. ممکن است از شما خواسته شود یک نمونه مدفوع را برای آزمایش جمع کنید. آزمایش مدفوع ممکن است به شما کمک کند تا مشخص شود پروکتیت شما به دلیل عفونت باکتریایی ایجاد شده است یا خیر.
معاینه دامنه از آخرین قسمت روده بزرگ. در طی این آزمایش (سیگموئیدوسکوپی انعطاف پذیر) ، پزشک شما از یک لوله باریک ، انعطاف پذیر و سبک برای بررسی قسمت آخر روده بزرگ (سیگموئید) و همچنین راست روده استفاده می کند. در طی این روش ، پزشک می تواند نمونه های کوچکی از بافت (بیوپسی) را برای تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی بردارد.
معاینه دامنه از کل روده بزرگ شما. این آزمایش (کولونوسکوپی) به پزشک شما اجازه می دهد تا با استفاده از یک لوله نازک ، انعطاف پذیر و روشن با یک دوربین متصل ، کل روده بزرگ شما را مشاهده کند. پزشک شما همچنین می تواند طی این آزمایش بیوپسی کند.
آزمایشات مربوط به عفونت های مقاربتی. این آزمایشات شامل بدست آوردن نمونه ای از ترشحات از راست روده یا از لوله ای است که ادرار را از مثانه تخلیه می کند (مجرای ادرار).

درمان

درمان پروکتیت به علت اصلی التهاب بستگی دارد.

درمان پروکتیت ناشی از عفونت

پزشک شما ممکن است داروهایی را برای درمان عفونت شما توصیه کند. گزینه ها ممکن است شامل موارد زیر باشند:

آنتی بیوتیک ها. برای پروکتیت ناشی از عفونت های باکتریایی ، پزشک ممکن است یک آنتی بیوتیک مانند داکسی سایکلین (Oracea ، Vibramycin و دیگران) را توصیه کند.
ضد ویروس ها. برای پروکتیت ناشی از عفونت های ویروسی ، مانند ویروس های منتقله از راه جنسی ، پزشک ممکن است داروی ضد ویروسی مانند آسیکلوویر (سیتاویگ ، زوویراکس ، دیگران) را تجویز کند.

درمان پروکتیت ناشی از پرتودرمانی

موارد خفیف پرتوزیت پرتوی ممکن است نیازی به درمان نداشته باشد. در موارد دیگر ، پروکتیت اشعه می تواند باعث درد و خونریزی شدید شود که نیاز به درمان دارد. پزشک شما ممکن است درمان هایی مانند:

داروها را توصیه کند. داروها به صورت قرص ، شیاف یا انما تجویز می شوند. آنها شامل سوکرالفات (کارافات) ، مزالامین (Asacol HD ، Canasa ، دیگران) ، سولفاسالازین (آزولفیدین) و مترونیدازول (Flagyl) هستند. این داروها می توانند به کنترل التهاب و کاهش خونریزی کمک کنند.
نرم کننده ها و گشاد شدن مدفوع. اینها می توانند انسداد روده را باز کنند.
درمان از بین بردن بافت آسیب دیده. این تکنیک ها با از بین بردن بافت غیر طبیعی (فرسایش) که خونریزی می کند ، علائم پروکتیت را بهبود می بخشد. روشهای فرسایش که برای درمان پروکتیت استفاده می شود شامل انعقاد پلاسما آرگون (APC) ، انجماد ، الکترو انعقاد و سایر روشهای درمانی است.

پروکتیت ناشی از بیماری التهابی روده

درمان پروکتیت مربوط به بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو به منظور کاهش التهاب در راست روده شما است. درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

داروهایی برای کنترل التهاب مقعدی. پزشک شما ممکن است داروهای ضد التهابی ، از راه دهان یا به عنوان شیاف یا تنقیه ، مانند مزالامین (Asacol HD ، Canasa ، دیگران) - یا کورتیکواستروئیدها - مانند پردنیزون (Rayos) یا بودزونید (Entocort EC ، Uceris) تجویز کند. التهاب در افراد مبتلا به کرون اغلب نیاز به درمان با داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن مانند آزاتیوپرین (آزازان ، ایموران) یا اینفلیکسیماب (رمیکید) دارد.
جراحی. اگر دارو درمانی علائم و نشانه های شما را تسکین ندهد ، ممکن است پزشک برای برداشتن قسمت آسیب دیده دستگاه گوارش توصیه به جراحی کند.

آماده شدن برای قرار ملاقات

شروع در صورت داشتن درد رکتوم یا خونریزی ، یا اگر به طور مداوم نیاز به دفع مدفوع دارید ، با مراجعه به پزشک خانواده یا یک پزشک عمومی. اگر پزشک شما مشکوک به پروکتیت باشد ، ممکن است شما به پزشکی متخصص بیماری های دستگاه گوارش (متخصص گوارش) ارجاع شوید.

در اینجا برخی از اطلاعات برای کمک به شما آماده می شود و می دانید چه انتظاری از پزشک دارید.

کاری که می توانید انجام دهید

از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. . در زمان تعیین وقت ، حتماً س anythingال کنید که آیا از قبل می توانید کاری انجام دهید ، مثلاً رژیم خود را محدود کنید.
علائمی را که تجربه می کنید ، از جمله علائمی که به نظر می رسد غیر مرتبط هستند ، یادداشت کنید. به دلیلی که قرار ملاقات را تعیین کرده اید.
اطلاعات شخصی اصلی را بنویسید ، از جمله استرسهای عمده یا تغییرات زندگی اخیر.
لیستی از همه داروها و همچنین سایر داروها را تهیه کنید. ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید.
یکی از اعضای خانواده یا یکی از دوستانتان را به همراه داشته باشید تا به شما کمک کند هر آنچه را که در مورد شما و پزشک صحبت کرده اید به خاطر بسپارید.
سوالات خود را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید .

سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید

آیا پروکتیت باعث ایجاد علائم یا بیماری من می شود؟
علل احتمالی پروکتیت من چیست؟
به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم؟
گزینه های درمانی من کدام است؟
مزایا و خطرات هر گزینه درمانی چیست؟
من دارم آنها شرایط پزشکی دارند. چگونه می توانم ضمن کنترل پروکتیت ، به بهترین وجه آنها را مدیریت کنم؟
آیا محدودیت هایی وجود دارد که لازم باشد از آنها پیروی کنم؟
آیا جایگزینی عمومی برای دارویی که تجویز می کنید وجود دارد؟
آیا بروشور یا سایر مطالب چاپی وجود دارد که بتوانم با خود ببرم؟
چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
آیا برای بازدید بعدی باید برنامه ریزی کنم؟

در پرسیدن س questionsالات دیگر دریغ نکنید.