بیماری پرتوی

بررسی اجمالی

بیماری پرتوی به بدن شما آسیب می رساند که در اثر دوز زیادی از اشعه که معمولاً در مدت زمان کوتاهی (حاد) دریافت می شود ، ایجاد می شود. میزان تابش جذب شده توسط بدن - دوز جذب شده - میزان بیماری شما را تعیین می کند.

به بیماری پرتوی سندرم پرتوی حاد یا مسمومیت با اشعه نیز گفته می شود. بیماری پرتوی ناشی از آزمایشات تصویربرداری رایج که از اشعه با دوز کم مانند اشعه ایکس یا سی تی اسکن استفاده می کنند نیست.

اگرچه بیماری پرتوی جدی و اغلب کشنده است ، اما نادر است. از زمان بمباران اتمی هیروشیما و ناگازاکی ، ژاپن ، در طول جنگ جهانی دوم ، بیشتر موارد بیماری تشعشع پس از سوانح صنعتی هسته ای مانند انفجار و آتش سوزی 1986 که به نیروگاه هسته ای در چرنوبیل ، اوکراین آسیب رساند ، رخ داده است.

علائم

شدت علائم و نشانه های بیماری پرتوی به میزان تابش جذب شما بستگی دارد. میزان جذب شما به قدرت انرژی تابش شده ، زمان قرار گرفتن در معرض شما و فاصله بین شما و منبع تابش بستگی دارد.

علائم و نشانه ها نیز تحت تأثیر نوع قرار گرفتن در معرض قرار می گیرند - مانند به عنوان یک بدن کامل یا جزئی شدت بیماری پرتوی به میزان حساسیت بافت آسیب دیده نیز بستگی دارد. به عنوان مثال ، سیستم گوارشی و مغز استخوان به اشعه بسیار حساس هستند.

علائم و نشانه های اولیه

علائم و نشانه های اولیه بیماری پرتوی قابل درمان معمولاً حالت تهوع و استفراغ است. مدت زمان بین قرار گرفتن در معرض و زمان بروز این علائم سرنخی برای میزان جذب اشعه در فرد است.

بعد از اولین دور از علائم و نشانه ها ، یک فرد مبتلا به پرتودرمانی ممکن است دوره کوتاهی با هیچ بیماری آشکاری و به دنبال آن بروز علائم جدی و جدی وجود ندارد.

اگر در معرض خفیف قرار داشته باشید ، ممکن است ساعت ها تا هفته ها طول بکشد تا علائم و نشانه ها شروع شوند. اما با قرار گرفتن در معرض شدید ، علائم و نشانه ها می توانند چند دقیقه تا چند روز پس از مواجهه شروع شوند.

علائم احتمالی عبارتند از:

تهوع و استفراغ
اسهال
سردرد
تب
سرگیجه و سرگردانی
ضعف و خستگی
ریزش مو
استفراغ خونی و مدفوع ناشی از خونریزی داخلی
عفونت ها
فشار خون پایین

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

تصادف یا حمله ای که باعث بیماری پرتوی می شود بدون شک باعث توجه و نگرانی عمومی می شود. در صورت بروز چنین اتفاقی ، رادیو ، تلویزیون یا گزارش های آنلاین را رصد کنید تا با دستورالعمل های اضطراری منطقه خود آشنا شوید.

اگر می دانید بیش از حد در معرض تابش قرار گرفته اید ، به مراقبت های پزشکی فوری مراجعه کنید.

علل

تابش انرژی آزاد شده از اتم ها به صورت موج یا ذره ای کوچک از ماده است. بیماری پرتوی ناشی از قرار گرفتن در معرض دوز بالای اشعه ، مانند دوز بالای اشعه دریافت شده در یک حادثه صنعتی است.

منابع تابش با دوز بالا

منابع احتمالی زیاد تابش دوز شامل موارد زیر است:

تصادف در تاسیسات صنعتی هسته ای
حمله به تاسیسات صنعتی هسته ای
منفجر شدن یک رادیواکتیو کوچک دستگاه
انفجار یک وسیله انفجاری متداول که مواد رادیواکتیو را پراکنده می کند (بمب کثیف)
منفجر شدن سلاح هسته ای استاندارد

بیماری پرتوی زمانی رخ می دهد تابش پرانرژی سلولهای خاصی را در بدن آسیب می زند یا از بین می برد. مناطقی از بدن که بیشتر در معرض تابش پرانرژی هستند ، سلولهای موجود در مخاط دستگاه روده از جمله معده و سلولهای مغز استخوان سلول های خونی هستند.

عوارض

داشتن بیماری پرتوی می تواند به مشکلات کوتاه مدت و بلند مدت بهداشت روانی مانند غم ، ترس و اضطراب در مورد:

تجربه یک حادثه یا حمله رادیواکتیو کمک کند
عزاداری دوستان یا خانواده ای که زنده نمانده اند
مقابله با عدم اطمینان از یک بیماری مرموز و بالقوه کشنده
نگرانی در مورد احتمال خطر ابتلا به سرطان به دلیل قرار گرفتن در معرض اشعه

پیشگیری

در مواقع اضطراری تشعشع ، با رادیو یا تلویزیون خود همراه باشید تا بشنوید اقدامات محافظتی که مقامات محلی ، ایالتی و فدرال توصیه می کنند اقدامات پیشنهادی به شرایط بستگی دارد ، اما به شما گفته می شود که در محل خود بمانید یا منطقه خود را تخلیه کنید.

پناهگاه در محل

اگر به شما توصیه می شود که در مکان خود باشید ، چه در خانه باشید ، چه در محل کار یا در جاهای دیگر ، موارد زیر را انجام دهید:

همه درها و پنجره ها را ببندید و قفل کنید.
پنکه ها ، کولرها و واحدهای گرمایشی را که از خارج هوا را وارد می کنند خاموش کنید.
دمپرهای شومینه را ببندید.
حیوانات اهلی را در خانه بیاورید.
انتقال به یک اتاق داخلی یا زیرزمین بروید.
با شبکه واکنش اضطراری یا اخبار محلی در ارتباط باشید.
حداقل 24 ساعت در اینجا بمانید.

تخلیه

اگر به شما توصیه می شود تخلیه کنید ، دستورالعمل های ارائه شده توسط مقامات محلی خود را دنبال کنید. سعی کنید آرامش خود را حفظ کرده و به سرعت و با نظم حرکت کنید. علاوه بر این ، به آرامی سفر کنید ، اما لوازم خود را تهیه کنید ، از جمله:

چراغ قوه
رادیو قابل حمل
باتری
کمک های اولیه کیت
داروهای لازم
غذای مهر و موم شده ، مانند غذاهای کنسرو شده و آب بطری
درب بازکن قوطی دستی
کارت های نقدی و اعتباری
لباس اضافی

توجه داشته باشید که اکثر وسایل نقلیه اضطراری و پناهگاه ها حیوانات خانگی را نمی پذیرند. فقط در صورت رانندگی با وسیله نقلیه شخصی خود و رفتن به جایی غیر از پناهگاه ، آنها را از آنها استفاده کنید.

محتوای:

تشخیص

هنگامی که فردی در معرض شناخته شدن یا احتمال قرار گرفتن در معرض دوز بالای تابش ناشی از یک حادثه یا حمله قرار گرفته است ، پرسنل پزشکی مراحل مختلفی را برای تعیین دوز تابش جذب شده انجام می دهند. این اطلاعات برای تعیین شدت بیماری به احتمال زیاد ، روش های درمانی برای استفاده و احتمال زنده ماندن فرد ضروری است.

اطلاعات مهم برای تعیین دوز جذب شده شامل موارد زیر است:

قرار گرفتن در معرض شناخته شده. جزئیات مربوط به فاصله از منبع تابش و مدت زمان قرار گرفتن در معرض می تواند تخمینی از شدت بیماری پرتوی ارائه دهد.
استفراغ و سایر علائم. زمان بین قرار گرفتن در معرض اشعه و شروع استفراغ یک ابزار غربالگری نسبتاً دقیق برای تخمین دوز تابش جذب شده است. هرچه زمان قبل از شروع این علامت کوتاهتر باشد ، دوز دارو بیشتر می شود. شدت و زمان سایر علائم و نشانه ها نیز ممکن است در تعیین دوز جذب شده به پرسنل پزشکی کمک کند.
آزمایش خون. آزمایش های مکرر خون طی چندین روز ، پرسنل پزشکی را قادر می سازد تا به دنبال قطره هایی در گلبول های سفید خون مبارزه کننده با بیماری و تغییرات غیر عادی در DNA سلول های خونی باشند. این فاکتورها میزان آسیب مغز استخوان را نشان می دهد که با سطح دوز جذب شده تعیین می شود.
دوزیمتر. دستگاهی به نام دزیمتر می تواند دوز جذب شده تابش را اندازه گیری کند ، اما فقط در صورتی که در معرض همان تشعشع همان فرد تحت تأثیر قرار گیرد.
متر سنجش. از دستگاهی مانند پیشخوان Geiger می توان برای بررسی افراد برای تعیین محل بدن ذرات رادیواکتیو استفاده کرد.
نوع تابش. بخشی از واکنش اضطراری بزرگتر به یک حادثه یا حمله رادیواکتیو شامل شناسایی نوع قرار گرفتن در معرض تابش است. این اطلاعات برخی تصمیمات برای درمان افراد مبتلا به بیماری پرتوی را راهنمایی می کند.

درمان

اهداف درمانی برای بیماری پرتوی جلوگیری از آلودگی رادیواکتیو بیشتر است. آسیب های تهدید کننده زندگی ، مانند سوختگی و ضربه را درمان کنید. علائم را کاهش دهید و درد را کنترل کنید.

ضد عفونی

ضد عفونی شامل حذف ذرات رادیواکتیو خارجی است. حذف لباس و کفش ، حدود 90 درصد از آلودگی خارجی را از بین می برد. شستشوی آرام با آب و صابون ، ذرات اضافی تابش را از روی پوست پاک می کند.

ضد عفونی از انتشار بیشتر مواد رادیواکتیو جلوگیری می کند. همچنین خطر آلودگی داخلی ناشی از استنشاق ، بلع یا زخم های باز را کاهش می دهد.

درمان مغز استخوان آسیب دیده

پروتئینی به نام فاکتور محرک کلونی گرانولوسیت ، که باعث رشد سفید سلولهای خونی ، ممکن است با اثر بیماری پرتوی بر مغز استخوان مقابله کند. درمان با این داروی مبتنی بر پروتئین ، که شامل فیلگراستیم (نوپوژن) ، سارگراموستیم (لوکین) و پگفیلگراستیم (نئولاستا) است ، ممکن است تولید گلبول های سفید خون را افزایش دهد و به جلوگیری از عفونت های بعدی کمک کند.

اگر آسیب شدید به مغز استخوان ، ممکن است از سلولهای قرمز خون یا پلاکت خون نیز استفاده کنید.

درمان آلودگی داخلی

برخی از روش های درمانی ممکن است آسیب به اندام های داخلی ناشی از ذرات رادیواکتیو را کاهش دهند. پرسنل پزشکی فقط در صورت مواجهه با نوع خاصی از اشعه از این روش های درمانی استفاده می کنند. این روشهای درمانی شامل موارد زیر است:

یدید پتاسیم (ThyroShield ، Iosat). این یک فرم غیر رادیواکتیو ید است.
ید برای عملکرد مناسب تیروئید ضروری است. اگر در معرض تابش قابل توجهی قرار بگیرید ، تیروئید ید رادیواکتیو (رادیو ید) را مانند سایر اشکال ید جذب می کند. رادیو ید در نهایت از طریق ادرار از بدن پاک می شود.
اگر یدید پتاسیم مصرف کنید ، ممکن است جای خالی تیروئید را پر کرده و از جذب رادیو ید جلوگیری کند. یدید پتاسیم درمان کننده ای نیست و اگر در طی یک روز از قرار گرفتن در معرض آن موثر باشد ، م isثرتر است. این نوع رنگ به ذرات عناصر رادیواکتیو معروف به سزیم و تالیوم متصل می شود. سپس ذرات رادیواکتیو از طریق مدفوع دفع می شوند. این روش درمانی سرعت از بین بردن ذرات رادیواکتیو را کاهش می دهد و میزان جذب سلولهای پرتوی را کاهش می دهد.
اسید پنتا استیک دی اتیلن تری آمین (DTPA). این ماده به فلزات متصل می شود. DTPA به ذرات عناصر رادیواکتیو پلوتونیوم ، آمریسیوم و کوریوم متصل می شود. ذرات رادیواکتیو از طریق ادرار از بدن خارج می شوند ، در نتیجه میزان اشعه جذب شده کاهش می یابد.

درمان حمایتی

اگر به بیماری پرتوی مبتلا هستید ، ممکن است داروهای اضافی دریافت کنید. یا مداخلات برای درمان:

عفونت های باکتریایی
کمبود آب بدن
سوختگی
زخم یا زخم

مراقبت در پایان زندگی

فردی که مقادیر بسیار زیادی از اشعه را جذب کرده است شانس کمی برای بهبودی دارد. بسته به شدت بیماری ، مرگ می تواند طی دو روز یا دو هفته اتفاق بیفتد. افرادی که دوز تابشی کشنده دارند ، برای کنترل درد ، حالت تهوع ، استفراغ و اسهال داروهایی دریافت می کنند. آنها همچنین ممکن است از مراقبت های روانی یا دامداری بهره مند شوند.