بیماری رینود

بررسی اجمالی

بیماری Raynaud (اشعه بینی) باعث می شود بعضی از مناطق بدن شما - مانند انگشتان و انگشتان پا - در پاسخ به دمای سرد یا استرس بی حس و سرما شود. در بیماری رینود ، عروق کوچکتر که خون رسانی به پوست شما دارند ، باریک می شوند و جریان خون در مناطق آسیب دیده (وازواسپاسم) را محدود می کنند.

زنان بیشتر از مردان به بیماری رینود مبتلا می شوند ، همچنین به عنوان پدیده رینود یا رینود شناخته می شود. یا سندرم به نظر می رسد این شیوع در افرادی که در آب و هوای سردتر زندگی می کنند بیشتر است. برای اکثر افراد ، بیماری رینود ناتوان کننده نیست ، اما می تواند کیفیت زندگی شما را تحت تأثیر قرار دهد.

علائم

علائم و نشانه های بیماری رینود عبارتند از:

• انگشتان دست و پا سرد
• تغییر رنگ پوست در واکنش به سرما یا استرس
• احساس بی حسی ، خاردار یا احساس سوزش هنگام گرم شدن یا کاهش استرس

در هنگام حمله به رینود ، مناطق آسیب دیده پوست شما معمولاً سفید می شود. سپس ، آنها اغلب آبی می شوند و احساس سرما و بی حسی می کنند. با گرم شدن و بهبود گردش خون ، مناطق آسیب دیده ممکن است قرمز ، ضربان ، گزگز یا تورم شوند.

اگرچه رینود معمولاً انگشتان دست و پا را تحت تأثیر قرار می دهد ، اما می تواند مناطق دیگر بدن شما را نیز تحت تأثیر قرار دهد. بینی ، لب ، گوش و حتی نوک پستان شما. پس از گرم شدن ، بازگشت جریان طبیعی خون به منطقه می تواند 15 دقیقه طول بکشد.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید

در صورت داشتن سابقه شدید ، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید رینود و در یکی از انگشتان یا انگشتان پا شما دچار زخم یا عفونت می شود.

علل

پزشکان علت حملات رینود را کاملاً نمی فهمند ، اما رگ های خونی در دست ها و پا به نظر می رسد بیش از حد در دمای سرد یا استرس واکنش نشان می دهد.

رگ های خونی در اسپاسم

با رینود ، عروق انگشتان و انگشتان پا باریک می شوند و در صورت قرار گرفتن در معرض سرما یا استرس ، خون رسانی را به طور مختصر محدود می کنند . با گذشت زمان ، این رگهای کوچک می توانند کمی ضخیم شوند و جریان خون را بیشتر محدود کنند.

دمای سرد به احتمال زیاد باعث حمله می شود. قرار گرفتن در معرض سرما ، مانند قرار دادن دست در آب سرد ، گرفتن چیزی از فریزر یا قرار گرفتن در هوای سرد ، محتمل ترین عامل محرک است. برای برخی از افراد ، استرس عاطفی می تواند یک قسمت را تحریک کند.

بیماری اولیه در مقابل رینود ثانویه

دو نوع اصلی این بیماری وجود دارد.

• اولیه رینود این بیماری که بیماری رینود نیز نامیده می شود ، در نتیجه یک بیماری پزشکی همراه نیست. ممکن است آنقدر خفیف باشد که بسیاری از افراد مبتلا به راینود اولیه به دنبال درمان نباشند. و می تواند خود به خود حل شود.

• راینود ثانویه. این فرم که پدیده رینود نیز نامیده می شود ، ناشی از یک مشکل اساسی است. اگرچه رینود ثانویه نسبت به فرم اولیه شیوع کمتری دارد ، اما تمایل به جدی تر بودن دارد.

  علائم و نشانه های رینود ثانویه معمولاً در حدود 40 سالگی ظاهر می شوند ، دیرتر از آن در رینود اولیه.

علل رینو ثانویه عبارتند از:

• بیماری های بافت پیوندی. اکثر افرادی که بیماری نادری دارند که منجر به سخت شدن و زخم شدن پوست (اسکلرودرما) می شود ، به رینود مبتلا هستند. بیماری های دیگری که خطر ابتلا به رینود را افزایش می دهند شامل لوپوس ، آرتریت روماتوئید و سندرم شوگرن است.
• بیماری های عروق. اینها شامل تجمع پلاک در رگهای خونی که قلب را تغذیه می کنند ، اختلالی که در آن رگ های خونی دست و پا ملتهب می شوند و نوعی فشار خون بالا که عروق ریه را تحت تأثیر قرار می دهد.
• سندرم تونل کارپ. این وضعیت شامل فشار بر عصب اصلی دست شما ، ایجاد بی حسی و درد در دست است که می تواند دست را در معرض دمای سرما حساس تر کند.
• عملکرد یا لرزش های تکراری. تایپ کردن ، نواختن پیانو یا انجام حرکات مشابه برای مدت طولانی و استفاده از ابزارهای ارتعاشی ، مانند جک ها ، می تواند منجر به صدمات بیش از حد شود.
• سیگار کشیدن. سیگار کشیدن رگهای خونی را منقبض می کند.
• آسیب به دست ها یا پاها. به عنوان مثال می توان به شکستگی مچ دست ، جراحی یا سرمازدگی اشاره کرد.
• داروهای خاص. اینها شامل مسدود كننده های بتا برای فشار خون بالا ، داروهای میگرن حاوی ارگوتامین و سوماتریپتان ، داروهای كمبود توجه / بیش فعالی ، برخی از عوامل شیمی درمانی و داروهایی هستند كه باعث تنگ شدن رگ های خونی می شوند ، مانند برخی از داروهای بدون نسخه سرماخوردگی.

عوامل خطر

عوامل خطر در ابتدای رینود عبارتند از:

• جنسیت. زنان بیشتر از مردان تحت تأثیر قرار می گیرند.
• سن. اگرچه هر کسی می تواند به این بیماری مبتلا شود ، بیماری رینود اولیه اغلب در سنین 15 تا 30 سالگی آغاز می شود.
• آب و هوا. این اختلال همچنین در افرادی که در آب و هوای سردتری زندگی می کنند بیشتر دیده می شود.
• سابقه خانوادگی. به نظر می رسد که یکی از اقوام درجه یک - والدین ، ​​خواهر و برادر یا کودک - مبتلا به این بیماری خطر ابتلا به رینود اولیه را افزایش می دهد.

عوامل خطرساز رینود ثانویه عبارتند از:

• بیماری های همراه. این موارد شامل شرایطی مانند اسکلرودرمی و لوپوس است.
• مشاغل خاص. اینها شامل مشاغلی است که باعث ضربه مکرر می شوند ، مانند ابزارهای عملیاتی که مرتعش می شوند.
• قرار گرفتن در معرض برخی مواد. این شامل سیگار کشیدن ، مصرف داروهایی است که بر رگهای خونی تأثیر می گذارد و در معرض مواد شیمیایی خاصی مانند کلرید وینیل است.

عوارض

اگر رینود ثانویه شدید باشد - که نادر - کاهش جریان خون در انگشتان یا انگشتان پا می تواند باعث آسیب بافتی شود.

شریان کاملاً مسدود شده می تواند منجر به زخم (زخم پوست) یا بافت مرده شود که درمان هر دو مشکل است. به ندرت ، موارد شدید درمان نشده ممکن است نیاز به برداشتن قسمت آسیب دیده بدن شما داشته باشد.

پیشگیری

برای کمک به جلوگیری از حملات رینود:

بسته در خارج از منزل. وقتی هوا سرد است ، قبل از بیرون رفتن از کلاه ، روسری ، جوراب و چکمه و دو لایه دستکش یا دستکش استفاده کنید. برای جلوگیری از رسیدن هوای سرد به دستان خود ، از دستبندهای آرام برای پوشیدن دستکش هایتان استفاده کنید.

همچنین از گرم کننده های دستی شیمیایی استفاده کنید. اگر نوک بینی و لاله های گوش شما به سرما حساس هستند از ماسک گوش و ماسک صورت استفاده کنید.

• ماشین خود را گرم کنید. قبل از رانندگی در هوای سرد بخاری اتومبیل خود را برای چند دقیقه روشن کنید.

در محیط داخلی احتیاط کنید. جوراب بپوشید. هنگام بیرون آوردن غذا از یخچال یا فریزر ، از دستکش ، دستکش یا دستگیره فر استفاده کنید. برخی از افراد استفاده از دست و جوراب در رختخواب در طول زمستان مفید می دانند.

از آنجا که تهویه هوا می تواند باعث حملات شود ، تهویه هوا را روی دمای گرمتری تنظیم کنید. از عینک های آشامیدنی عایق بندی شده استفاده کنید.

محتوای:

تشخیص

پزشک در مورد علائم و سابقه پزشکی شما س askال می کند. و معاینه بدنی انجام دهید. همچنین ممکن است پزشک شما آزمایشاتی را برای رد سایر مشکلات پزشکی که می توانند علائم و نشانه های مشابه ایجاد کنند ، تجویز کند.

مرتب سازی اولیه در مقابل رینود ثانویه

برای تشخیص تفاوت بین رینود اولیه و ثانویه ، پزشک شما ممکن است آزمایشی به نام capillaroscopy ناخن را انجام دهد. در حین آزمایش ، پزشک در زیر میکروسکوپ یا ذره بین به پوست قاعده ناخن شما نگاه می کند تا بدشکلی ها یا تورم رگهای خونی ریز را جستجو کند.

اگر پزشک فکر می کند بیماری دیگری وجود دارد ، مانند یک اختلال خود ایمنی یا یک بیماری بافت پیوندی ، ممکن است باعث ایجاد رینود شود ، او احتمالاً آزمایش خون را مانند:

• آزمایش آنتی بادی های ضد هسته ای را تجویز می کند. آزمایش مثبت برای این آنتی بادی ها ممکن است نشانه ای از یک سیستم ایمنی تحریک شده باشد ، که در افرادی که بیماری های بافت پیوندی یا سایر اختلالات خود ایمنی دارند شایع است.
• میزان رسوب گلبول های قرمز. این آزمایش میزان نشستن گلبول های قرمز در کف لوله را تعیین می کند. سرعت سریعتر از حد طبیعی ممکن است یک بیماری التهابی یا خودایمنی زمینه ای باشد.

هیچ کس با آزمایش خون نمی تواند آزمایش رینود را تشخیص دهد. پزشک شما ممکن است آزمایشات دیگری مانند آزمایشاتی که بیماری های شریانی را رد می کنند ، برای کمک به تشخیص وضعیتی که می تواند با رینود همراه باشد ، تجویز کند.

درمان

لباس پوشیدن برای سرماخوردگی استفاده از لایه ها و استفاده از دستکش یا جوراب های سنگین معمولاً در مقابله با علائم خفیف رینود موثر است. داروها برای درمان اشکال شدیدتر این بیماری در دسترس هستند. اهداف درمان عبارتند از:

• کاهش تعداد و شدت حملات
• جلوگیری از آسیب بافتی
• درمان بیماری یا بیماری زمینه ای
>

داروها

بسته به علت علائم شما ، داروها ممکن است کمک کنند. برای گسترش رگ های خونی و افزایش جریان خون ، پزشک ممکن است تجویز کند:

• مسدود کننده های کانال کلسیم. این داروها باعث شل شدن و باز شدن رگ های خونی کوچک در دست ها و پاها می شوند و از شدت و تعداد حملات در اکثر مبتلایان به رینود می کاهند. این داروها همچنین می توانند به بهبود زخم های پوستی انگشتان یا انگشتان پا کمک کنند. به عنوان مثال می توان به نیفدیپین (Adalat CC ، Procardia) ، آملودیپین (Norvasc) ، فلودیپین و ایزرادیپین اشاره کرد.
• گشاد کننده های عروق. این داروها ، رگ های خونی را شل می کنند ، شامل کرم نیتروگلیسیرین (Nitro-Dur) است که برای کمک به بهبود زخم های پوستی در قاعده انگشتان شما استفاده می شود. سایر گشادکننده های عروقی شامل داروی فشار خون بالا لوزارتان (Cozaar) ، داروی اختلال نعوظ سیلدنافیل (ویاگرا ، ریواوتیو) ، فلوکستین ضد افسردگی (پروزاک ، سارافم) و دسته ای از داروها به نام پروستاگلاندین ها هستند.

جراحی ها و اقدامات پزشکی

اگر به بیماری رینود شدید ، پزشک ممکن است جراحی یا آمپول را به شما توصیه کند.

جراحی عصب. اعصاب دلسوز در دست ها و پاهای شما باز و باریک شدن رگ های خونی در پوست را کنترل می کند. قطع این اعصاب باعث قطع پاسخ های اغراق آمیز آنها می شود.

از طریق برش های کوچک در دست ها یا پاهای آسیب دیده ، پزشک این اعصاب ریز را در اطراف رگ های خونی از بین می برد. این جراحی ، در صورت موفقیت ، ممکن است به حملات کمتر و کوتاهتری منجر شود.

• تزریق مواد شیمیایی. پزشکان می توانند مواد شیمیایی مانند بی حسی موضعی یا onabotulinumtoxinA (بوتاکس) را برای مسدود کردن اعصاب سمپاتیک در دستها یا پاهای آسیب دیده تزریق کنند. در صورت بازگشت یا ادامه علائم ممکن است لازم باشد که این روش تکرار شود.

آزمایشات بالینی

شیوه زندگی و درمان های خانگی

مراحل مختلفی می تواند انجام شود حملات رینود را کاهش داده و به شما کمک می کند احساس بهتری داشته باشید.

• از دود سیگار خودداری کنید. سیگار کشیدن یا استنشاق دود سیگار با سفت شدن رگ های خونی باعث کاهش دمای پوست می شود که می تواند منجر به حمله شود.
• ورزش. ورزش می تواند گردش خون را افزایش دهد ، از جمله سایر مزایای سلامتی. اگر راینوی ثانویه دارید ، قبل از ورزش در فضای باز در سرما با پزشک خود صحبت کنید.
• استرس را کنترل کنید. یادگیری شناختن و جلوگیری از شرایط استرس زا ممکن است به کنترل تعداد حملات کمک کند.
• از تغییر سریع دما خودداری کنید. سعی کنید از یک محیط گرم به یک اتاق تهویه مطبوع منتقل نشوید. در صورت امکان از بخشهای مواد غذایی منجمد در فروشگاههای مواد غذایی خودداری کنید.

در هنگام حمله چه کاری انجام دهید

دستها ، پاها یا سایر مناطق آسیب دیده را گرم کنید. برای گرم كردن انگشتان و انگشتان خود به آرامی:

• به داخل منزل یا منطقه گرم تری بروید
• انگشتان و انگشتان خود را تکان دهید
• دست ها را زیر بغل قرار دهید
• حلقه های پهن (آسیاب های بادی) را با بازوهای خود ایجاد کنید
• روی انگشتان و انگشتان پا با آب گرم - گرم نباشید
• دست ها و پاها را ماساژ دهید

اگر استرس باعث حمله می شود ، از وضعیت استرس زا خارج شوید و آرام باشید. یک تکنیک تسکین دهنده استرس که برای شما مناسب است تمرین کنید و دستها یا پاهایتان را در آب گرم کنید تا از حمله کم شود.

داروی جایگزین

تغییر سبک زندگی و مکمل هایی که جریان خون بهتر را تشویق می کنند ممکن است به شما در مدیریت Raynaud کمک کند. با این حال ، مشخص نیست که این اقدامات چقدر می تواند برای رینود کارساز باشد. مطالعه بیشتر مورد نیاز است. اگر علاقه مند هستید ، با پزشک خود در مورد:

• روغن ماهی صحبت کنید. مصرف مکمل های روغن ماهی می تواند به بهبود تحمل شما نسبت به سرما کمک کند.
• جینکو. مکمل های جینکو می توانند به کاهش تعداد حملات رینود کمک کنند.
• طب سوزنی. به نظر می رسد این عمل جریان خون را بهبود می بخشد ، بنابراین ممکن است در تسکین حملات رینود مفید باشد.

بازخورد زیستی. استفاده از ذهن برای کنترل دمای بدن ممکن است به شما در کاهش شدت و تعداد حملاتی که تجربه می کنید کمک کند. بیوفیدبک شامل تصاویر هدایت شده برای افزایش دمای دست و پا ، تنفس عمیق و سایر تمرینات آرام سازی است.

پزشک شما ممکن است بتواند یک درمانگر را پیشنهاد دهد که می تواند به شما در یادگیری تکنیک های بازخورد بیولوژیکی کمک کند. کتاب ها و فیلم هایی در این زمینه وجود دارد.

قبل از مصرف مکمل ها با پزشک خود صحبت کنید. اگر تداخل دارویی بالقوه یا عوارض جانبی درمان های جایگزین وجود دارد ، پزشک می تواند به شما هشدار دهد.

آماده شدن برای قرار ملاقات

پزشک اصلی شما احتمالاً می تواند رینود را براساس علائم شما تشخیص دهد. و علائم در برخی موارد ، ممکن است شما به پزشکی مراجعه کنید که متخصص اختلالات مفاصل ، استخوان ها و عضلات است (متخصص روماتولوژی).

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که به شما کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

لیستی از موارد زیر تهیه کنید:

• علائم شما از چه زمانی شروع شده و چه عواملی باعث به وجود آمدن آنها می شود
• سایر بیماری های پزشکی شما و خانواده تان ، به ویژه بافت همبند یا اختلالات خود ایمنی
• تمام داروها ، ویتامین ها و سایر مکمل هایی که مصرف می کنید ، از جمله دوزها
• س toالاتی که می توانید از پزشک خود بپرسید

در صورت امکان ، یکی از اعضای خانواده یا یکی از دوستان خود را همراهی کنید تا به شما کمک کند اطلاعات دریافتی را به خاطر بسپارید.

سtionsالاتی که از پزشک می توانید بپرسید شامل موارد زیر است:

• احتمال اینکه علائم و نشانه های من را ایجاد می کند؟
• اگر من رینود داشته باشم ، آیا این بیماری اولیه است یا ثانویه؟
• چه درمانی را در صورت وجود توصیه می کنید؟
• چگونه می توانم خطر حمله راینود را کاهش دهید؟
• من سایر بیماری های سلامتی را دارم. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟

در پرسیدن س questionsالات دیگر دریغ نکنید.

چه انتظاری از پزشک خود دارید

پزشک شما است آیا احتمالاً از شما س questionsالاتی می پرسد ، از جمله:

• در هنگام حمله رینود ، آیا انگشتان دست و پا تغییر رنگ می دهد یا احساس بی حسی یا درد می کند؟
• آیا شخص دیگری از خانواده شما بوده است؟ با رینود تشخیص داده شده است؟
• آیا شما سیگار می کشید؟
• در صورت وجود ، روزانه چه مقدار کافئین مصرف می کنید؟
• برای امرار معاش و زندگی خود چه کاری انجام می دهید؟ تفریح؟