رتینوبلاستوما

بررسی اجمالی

رتینوبلاستوما یک سرطان چشم است که از شبکیه شروع می شود - پوشش حساس داخل چشم شما. رتینوبلاستوما معمولاً کودکان خردسال را درگیر می کند ، اما به ندرت در بزرگسالان اتفاق می افتد.

شبکیه شما از بافت عصبی تشکیل شده است که هنگام عبور از جلوی چشم شما نور را حس می کند. شبکیه از طریق عصب بینایی شما به مغز شما سیگنال می فرستد ، جایی که این سیگنال ها به عنوان تصویر تفسیر می شوند.

یک نوع نادر از سرطان چشم ، رتینوبلاستوما رایج ترین شکل سرطان چشم در کودکان است. رتینوبلاستوما ممکن است در یک چشم یا هر دو چشم مشاهده شود.

علائم

از آنجا که رتینوبلاستوما بیشتر نوزادان و کودکان کوچک را درگیر می کند ، علائم نادر است. علائمی که ممکن است مشاهده کنید عبارتند از:

• رنگ سفید در دایره وسط چشم (مردمک) هنگام تابش نور در چشم ، مانند گرفتن عکس فلش
• چشمهایی که به نظر می رسد از جهات مختلفی روبرو هستند
• قرمزی چشم
• تورم چشم

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

اگر متوجه تغییراتی در چشم فرزندتان شدید که با شما نگران است با پزشک کودک خود وقت بگیرید. رتینوبلاستوما یک سرطان نادر است ، بنابراین پزشک کودک شما ممکن است ابتدا سایر موارد شایع چشم را کشف کند.

اگر سابقه خانوادگی رتینوبلاستوما دارید ، از پزشک متخصص اطفال خود بخواهید چه زمانی کودک شما باید معاینات منظم چشم را آغاز کند تا رتینوبلاستوما را بررسی کند. .

علل

هنگامی که سلول های عصبی در شبکیه دچار جهش های ژنتیکی می شوند ، رتینوبلاستوما رخ می دهد. این جهش ها باعث می شود سلول ها در هنگام مرگ سلول های سالم رشد و تکثیر خود را ادامه دهند. این توده تجمع یافته سلولها تومور ایجاد می کند.

سلولهای رتینوبلاستوما می توانند بیشتر به چشم و ساختارهای مجاور حمله کنند. رتینوبلاستوما همچنین می تواند به سایر نواحی بدن از جمله مغز و ستون فقرات گسترش یابد (متاستاز بزند).

در بیشتر موارد ، مشخص نیست که چه عواملی باعث جهش های ژنتیکی منجر به رتینوبلاستوما می شوند. با این حال ، این امکان وجود دارد که فرزندان جهش ژنتیکی را از والدین خود به ارث ببرند.

رتینوبلاستوما که به ارث می رسد

جهش های ژنی که خطر ابتلا به رتینوبلاستوما و سایر سرطان ها را افزایش می دهد ، می تواند از والدین منتقل شود. کودکان.

رتینوبلاستوما ارثی از طریق والدین به فرزندان به الگوی اتوزومی غالب منتقل می شود ، این بدان معنی است که فقط یک پدر و مادر برای انتقال بیشتر خطر رتینوبلاستوما به فرزندان به یک نسخه تک ژن جهش یافته احتیاج دارند. اگر یکی از والدین ژن جهش یافته ای داشته باشد ، هر کودک 50 درصد احتمال دارد که آن ژن را به ارث برساند.

اگرچه یک جهش ژنتیکی خطر ابتلا به رتینوبلاستوما را در کودک افزایش می دهد ، اما به این معنی نیست که سرطان اجتناب ناپذیر است.

کودکانی که به شکل ارثی رتینوبلاستوما مبتلا هستند تمایل دارند زودتر به بیماری مبتلا شوند سن. رتینوبلاستوما ارثی نیز برخلاف فقط یک چشم ، در هر دو چشم اتفاق می افتد.

عوارض

کودکانی که تحت درمان با رتینوبلاستوما قرار دارند ، خطر بازگشت سرطان به داخل و اطراف چشم تحت درمان را دارند. به همین دلیل ، پزشک کودک شما معاینه های بعدی را برای بررسی وجود رتینوبلاستومای مکرر در نظر می گیرد. پزشک ممکن است یک برنامه معاینه پیگیری شخصی برای کودک شما طراحی کند. در بیشتر موارد ، این احتمالاً شامل معاینات چشم در چند سال اول چند سال پس از پایان درمان رتینوبلاستوما می شود.

علاوه بر این ، کودکان با شکل ارثی رتینوبلاستوما خطر ابتلا به انواع دیگر سرطان ها را در بیشتر دارند هر قسمت از بدن در سالهای پس از درمان به همین دلیل ، کودکان مبتلا به رتینوبلاستوما ارثی ممکن است به طور منظم معاینه کنند تا سایر سرطان ها را مورد بررسی قرار دهند. راهی برای پیشگیری از بیماری.

پیشگیری برای خانواده هایی که دارای رتینوبلاستومای ارثی هستند

در خانواده هایی که به شکل ارثی رتینوبلاستوما ممانعت می کنند ، پیشگیری از رتینوبلاستوما ممکن نیست. با این حال ، آزمایش ژنتیکی خانواده ها را قادر می سازد تا بدانند که کدام یک از کودکان در معرض خطر رتینوبلاستوما هستند ، بنابراین معاینات چشم می تواند در سنین پایین آغاز شود. به این ترتیب ، ممکن است رتینوبلاستوما خیلی زود تشخیص داده شود - وقتی تومور کوچک است و هنوز هم امکان درمان و حفظ بینایی وجود دارد.

اگر پزشک تشخیص دهد که رتینوبلاستوم فرزند شما ناشی از ژنتیکی ارثی است. جهش ، ممکن است خانواده شما به یک مشاور ژنتیک ارجاع شوند.

با استفاده از آزمایش ژنتیک می توان تشخیص داد که:

• کودک شما با رتینوبلاستوما در معرض سایر سرطان های مرتبط است
• سایر کودکان شما در معرض خطر رتینوبلاستوما و سایر سرطانهای مرتبط هستند ، بنابراین آنها می توانند معاینه چشم را در سنین پایین آغاز کنند
• شما و همسرتان امکان انتقال جهش ژنتیکی را به کودکان آینده

مشاور ژنتیک می تواند در مورد خطرات و مزایای آزمایش ژنتیکی صحبت کند و به شما کمک کند تا تصمیم بگیرید که آیا شما ، همسرتان یا سایر فرزندانتان از نظر جهش ژنتیکی مورد آزمایش قرار می گیرید.

محتوای:

تشخیص

آزمایشات و روشهایی که برای تشخیص رتینوبلاستوما استفاده می شود عبارتند از:

• معاینه چشم. پزشک چشم شما معاینه چشم را انجام می دهد تا مشخص کند چه چیزی باعث علائم و نشانه های کودک شما می شود. برای معاینه دقیق تر ، پزشک ممکن است از داروهای بیهوشی استفاده کند تا کودک شما را بی حرکت نگه دارد.
• آزمایشات تصویربرداری. اسکن و سایر آزمایشات تصویربرداری می تواند به پزشک کودک شما کمک کند تا تشخیص دهد که آیا رتینوبلاستوما رشد کرده است یا بر ساختارهای دیگر چشم تأثیر می گذارد. آزمایشات تصویربرداری ممکن است شامل سونوگرافی ، اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) و تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) باشد.
• مشاوره با پزشکان دیگر. پزشک کودک شما ممکن است شما را به متخصصان دیگری مانند پزشکی متخصص در درمان سرطان (آنکولوژیست) ، یک مشاور ژنتیک یا یک جراح ارجاع دهد.

درمان

بهترین روش های درمانی برای رتینوبلاستوما به اندازه و محل تومور بستگی دارد ، اینکه آیا سرطان به مناطقی غیر از چشم ، سلامت کلی کودک و ترجیحات شما گسترش یافته است. هدف از درمان بهبود سرطان است. در صورت امکان ، پزشک کودک شما برای حفظ بینایی کودک نیز تلاش خواهد کرد.

شیمی درمانی

شیمی درمانی یک داروی درمانی است که از مواد شیمیایی برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. شیمی درمانی می تواند به صورت قرص مصرف شود یا از طریق رگ خونی انجام شود. داروهای شیمی درمانی برای از بین بردن سلولهای سرطانی به سراسر بدن سفر می کنند.

در کودکان مبتلا به رتینوبلاستوما ، شیمی درمانی ممکن است به کوچک شدن تومور کمک کند ، بنابراین ممکن است از درمان دیگری مانند پرتودرمانی ، سرما درمانی یا لیزر درمانی برای درمان استفاده شود. سلولهای سرطانی باقی مانده این ممکن است احتمال عدم نیاز کودک به جراحی را بهبود بخشد.

شیمی درمانی همچنین ممکن است برای درمان رتینوبلاستوما که به بافتهای خارج کره کره چشم یا سایر مناطق بدن گسترش یافته استفاده شود.

نوع جدیدی از شیمی درمانی ، معروف به شیمی درمانی داخل شریانی ، دارو را مستقیماً از طریق یک لوله کوچک (کاتتر) در شریان چشم به تومور می رساند. در بعضی موارد ، پزشک یک بالون کوچک در شریان قرار می دهد تا دارو را نزدیک به تومور نگه دارد. این نوع شیمی درمانی می تواند به عنوان درمان اولیه انجام شود و یا زمانی استفاده شود که تومور به نوع دیگری از درمان پاسخ ندهد.

شیمی درمانی داخل رحمی همچنین برای درمان رتینوبلاستوما که در داخل چشم گسترش یافته است نیز استفاده می شود. در این نوع شیمی درمانی ، داروها مستقیماً به چشم تزریق می شوند. شیمی درمانی داخل رحمی هنگامی استفاده می شود که سرطان به سایر درمانها پاسخ ندهد.

پرتودرمانی

در پرتودرمانی از پرتوهای پرانرژی مانند اشعه ایکس و پروتونها برای از بین بردن سلولهای سرطانی استفاده می شود. . دو نوع پرتودرمانی که در درمان رتینوبلاستوما مورد استفاده قرار می گیرد عبارتند از:

• پرتوی داخلی (براکی تراپی). در طی اشعه داخلی ، دستگاه درمان موقتاً در داخل یا نزدیک تومور قرار می گیرد. دیسک در جای خود بخیه زده می شود و برای چند روز باقی می ماند در حالی که به آرامی به تومور تابش می دهد.

  قرار دادن تابش در نزدیکی تومور ، احتمال تأثیر درمان روی بافت سالم چشم را کاهش می دهد.

• تابش پرتوی خارجی. تابش پرتوی خارجی پرتوهای پرقدرت را از یک ماشین بزرگ در خارج از بدن به تومور می رساند. هنگامی که کودک شما روی یک میز دراز می کشد ، دستگاه به دور کودک شما حرکت می کند و تابش را تحویل می دهد.

  هنگامی که پرتوهای تابشی به نواحی ظریف اطراف چشم مانند مغز می رسند ، اشعه خارجی می تواند عوارض جانبی ایجاد کند. به همین دلیل ، تابش پرتوی خارجی به طور معمول برای کودکان مبتلا به رتینوبلاستوما پیشرفته و کسانی که سایر درمان ها برای آنها مثر نبوده است.

لیزر درمانی (لخته شدن نور با لیزر)

در طی لیزر درمانی ، از لیزر برای از بین بردن رگهای خونی که اکسیژن و مواد مغذی تومور را تأمین می کنند ، استفاده می شود. بدون منبع سوخت ، سلولهای سرطانی ممکن است از بین بروند.

درمانهای سرما (سرما درمانی)

در سرما درمانی از سرمای شدید برای از بین بردن سلولهای سرطانی استفاده می شود.

در طی سرما درمانی ، ماده بسیار سرد مانند نیتروژن مایع در سلولهای سرطانی یا نزدیک آنها قرار می گیرد. پس از یخ زدن سلول ها ، ماده سرد برداشته شده و سلول ها ذوب می شوند. این فرآیند انجماد و ذوب ، که در هر جلسه سرما درمانی چند بار تکرار می شود ، باعث از بین رفتن سلولهای سرطانی می شود. ، ممکن است از جراحی برای درمان رتینوبلاستوما استفاده شود. در این شرایط ، جراحی برای برداشتن چشم می تواند از شیوع سرطان به سایر قسمت های بدن جلوگیری کند. جراحی برای رتینوبلاستوما شامل موارد زیر است:

• جراحی برای برداشتن چشم آسیب دیده (هسته سازی). در طی جراحی برای برداشتن چشم ، جراحان عضلات و بافت اطراف چشم را قطع می کنند و کره کره چشم را از بین می برند. بخشی از عصب بینایی ، که از پشت چشم به مغز گسترش می یابد ، نیز برداشته می شود.

• جراحی برای قرار دادن کاشت چشم. بلافاصله پس از برداشتن کره چشم ، جراح یک گلوله مخصوص - ساخته شده از پلاستیک یا مواد دیگر - در حفره چشم قرار می دهد. ماهیچه هایی که حرکت چشم را کنترل می کنند به ایمپلنت متصل می شوند.

  بعد از بهبودی کودک ، عضلات چشم با کره چشم کاشته شده سازگار می شوند ، بنابراین ممکن است درست مانند چشم طبیعی حرکت کند. با این وجود کره چشم کاشته شده نمی تواند ببیند.

• نصب یک چشم مصنوعی. چندین هفته پس از جراحی می توان چشم مصنوعی سفارشی را روی کاشت چشم قرار داد. چشم مصنوعی می تواند متناسب با چشم سالم کودک شما ساخته شود.

  چشم مصنوعی پشت پلک ها می نشیند و روی کاشت چشم می چسبد. هنگامی که عضلات چشم کودک شما کاشت چشم را حرکت می دهد ، به نظر می رسد که کودک شما چشم مصنوعی را حرکت می دهد.

عوارض جانبی جراحی شامل عفونت و خونریزی است. برداشتن چشم بر روی بینایی کودک تأثیر می گذارد ، اگرچه بیشتر کودکان با گذشت زمان با از دست دادن چشم سازگار می شوند.

آزمایشات بالینی

آزمایشات بالینی مطالعاتی برای آزمایش روش های جدید و روش های جدید است استفاده از روشهای درمانی موجود در حالی که آزمایشات بالینی به کودک شما این فرصت را می دهد تا جدیدترین روشهای درمانی رتینوبلاستوما را امتحان کند ، اما هیچ درمانی را تضمین نمی کند.

از پزشک کودک خود بپرسید آیا فرزند شما واجد شرایط شرکت در آزمایشات بالینی است یا خیر. پزشک کودک شما می تواند در مورد مزایا و خطرات ثبت نام در یک آزمایش بالینی بحث کند.

آزمایشات بالینی

کنار آمدن و پشتیبانی

هنگامی که کودک شما سرطان تشخیص داد ، احساس طیف وسیعی از احساسات - از شوک و ناباوری تا احساس گناه و عصبانیت - معمول است. هر کس روش خود را برای کنار آمدن با موقعیت های استرس زا پیدا می کند ، اما اگر احساس گم شدن می کنید ، ممکن است سعی کنید:

• تمام اطلاعات مورد نیاز خود را جمع آوری کنید. در مورد رتینوبلاستوما به اندازه کافی اطلاعات کسب کنید تا در تصمیم گیری درباره مراقبت از کودک احساس راحتی کنید. با تیم مراقبت های بهداشتی کودک خود صحبت کنید. لیستی از س toالات را برای قرار دادن در قرار بعدی نگه دارید.

  به کتابخانه محلی خود بروید و برای جستجوی اطلاعات از شما کمک بخواهید. برای کسب اطلاعات بیشتر با وب سایت های موسسه ملی سرطان و انجمن سرطان آمریکا مشورت کنید.

یک شبکه پشتیبانی ایجاد کنید. دوستان و خانواده خود را پیدا کنید که بتوانند به عنوان مراقب از شما حمایت کنند. عزیزان می توانند در هنگام حضور در بیمارستان فرزندتان را برای بازدید از دکتر همراهی کنند یا در کنار تخت او در بیمارستان بنشینند.

هنگامی که در کنار فرزند خود هستید ، دوستان و خانواده می توانند به شما کمک کنند. وقت گذراندن با فرزندان دیگر یا کمک به خانه.

از منابعی که برای کودکان سرطانی استفاده می کنید استفاده کنید. منابع ویژه ای را برای خانواده های کودکان سرطانی جستجو کنید. از مددکاران اجتماعی کلینیک خود در مورد آنچه در دسترس است س Askال کنید.

گروه های پشتیبانی برای والدین و خواهران و برادران شما را در ارتباط با افرادی قرار می دهند که احساس شما را درک می کنند. خانواده شما ممکن است واجد شرایط اردوگاه های تابستانی ، اسکان موقت و سایر حمایت ها باشند.

تا جایی که ممکن است شرایط طبیعی را حفظ کنید. کودکان کوچک نمی توانند درک کنند که چه اتفاقی برای آنها می افتد زیرا تحت درمان سرطان قرار می گیرند. برای کمک به کودک خود سعی کنید تا حد ممکن یک روال عادی را حفظ کنید.

سعی کنید قرارهای ملاقات ترتیب دهید تا کودک شما هر روز یک ساعت خواب مشخص داشته باشد. زمان صرف غذا را داشته باشید. زمانی که کودک احساس رضایت می کند ، برای او وقت بگذارید. اگر کودک شما باید وقت خود را در بیمارستان بگذراند ، وسایلی از خانه به همراه داشته باشید که به او کمک می کند احساس راحتی بیشتری داشته باشد.

از تیم مراقبت های بهداشتی خود در مورد راه های دیگر برای راحتی کودک خود از طریق درمان خود س Askال کنید. بعضی از بیمارستانها دارای درمانگران تفریحی یا کارگران مربوط به زندگی کودکان هستند که می توانند روشهای خاص تری را برای کمک به کودک در کنار آمدن با شما ارائه دهند.

آماده شدن برای قرار ملاقات

با تعیین وقت قبلی شروع کنید اگر کودک شما علائم یا نشانه هایی دارد که شما را نگران می کند ، با پزشک یا متخصص اطفال تماس بگیرید. در صورت مشکوک بودن به مشکل چشمی ، ممکن است به پزشکی که در زمینه درمان بیماری های چشم تخصص دارد (چشم پزشک) مراجعه کنید.

از آنجا که قرارها می توانند مختصر باشند ، و از آنجا که اغلب زمینه های زیادی برای پوشش وجود دارد ، خوب است که آماده باشید. در اینجا برخی اطلاعات برای کمک به شما در آماده سازی ، و انتظارات از پزشک فرزندتان آورده شده است.

آنچه می توانید انجام دهید

• از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. در زمان تعیین وقت ، حتماً از او س askال کنید که آیا باید کاری از قبل انجام دهید ، مانند محدود کردن رژیم غذایی کودک.
• علائمی که کودک شما تجربه می کند را بنویسید ، از جمله علائمی که به نظر می رسد غیرمرتبط با علتی که قرار ملاقات را تعیین کرده اید.
• اطلاعات مهم شخصی را بنویسید ، از جمله استرسهای عمده یا تغییرات اخیر در زندگی فرزندتان.
• لیستی از همه داروها تهیه کنید ، ویتامین ها یا مکمل هایی که کودک شما مصرف می کند.
• یکی از اعضای خانواده یا دوست خود را همراه داشته باشید. گاهی اوقات ممکن است به خاطر سپردن اطلاعات ارائه شده در هنگام قرار ملاقات دشوار باشد. شخصی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را فراموش کرده یا فراموش کرده باشید.
• سوالات خود را بنویسید تا از پزشک کودک خود بپرسید.

وقت شما با پزشک کودک شما محدود است ، بنابراین تهیه لیستی از سوالات پیش از موعد می تواند به شما کمک کند تا بیشترین استفاده را از وقت خود داشته باشید. در صورت اتمام زمان ، سوالات خود را از مهمترین تا کم اهمیت ترین لیست کنید. در مورد رتینوبلاستوما ، برخی از س basicالات اساسی که باید از پزشک فرزندتان بپرسید شامل موارد زیر است:

• کودک من به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارد؟
• بهترین اقدام چیست؟
• گزینه های اصلی که شما پیشنهاد می کنید چیست؟
• آیا فرزند من باید به متخصص مراجعه کند؟ این هزینه چقدر خواهد بود و آیا بیمه من این هزینه را پوشش می دهد؟

علاوه بر س theالاتی که برای پرسیدن از پزشک کودک خود آماده کرده اید ، در هنگام قرار ملاقات خود از پرسیدن س questionsالات دیگر دریغ نکنید .

چه انتظاری از پزشک کودک

پزشک کودک شما ممکن است چندین سوال از شما بپرسد. آماده بودن برای پاسخ به آنها ممکن است زمان بیشتری را برای پوشش سایر نکات فراهم کند. ممکن است پزشک کودک شما از شما س askال کند:

• چه زمانی کودک شما علائم را تجربه کرده است؟
• آیا علائم فرزند شما مداوم بوده و یا گاه به گاه؟
• شدت آن چقدر است؟ علائم کودک شما؟
• به نظر می رسد در صورت وجود چه مواردی علائم کودک شما را بهبود می بخشد؟
• به نظر می رسد چه مواردی علائم کودک شما را بدتر می کند؟