رابدومیوسارکوم
بررسی اجمالی
رابدمیوسارکوما (RMS) نوعی نادر از سرطان است که در بافت نرم ایجاد می شود - بطور خاص در بافت عضلانی اسکلتی یا در بعضی مواقع اندامهای توخالی مانند مثانه یا رحم. RMS می تواند در هر سنی رخ دهد ، اما بیشتر اوقات کودکان را درگیر می کند.
اگرچه RMS می تواند در هر نقطه از بدن ایجاد شود ، اما به احتمال زیاد از موارد زیر شروع می شود:
- سر و ناحیه گردن
- سیستم ادراری ، مانند مثانه
- دستگاه تولید مثل ، از جمله واژن ، رحم و بیضه ها
- بازوها و پاها
چشم انداز (پیش آگهی) و تصمیمات درمانی به نوع رابدومیوسارکوم ، محل شروع ، اندازه تومور و گسترش سرطان بستگی دارد. درمان معمولاً با ترکیبی از جراحی ، شیمی درمانی و پرتودرمانی انجام می شود.
پیشرفت های عمده در درمان رابدمیوسارکوم نتایج را به طور قابل توجهی بهبود می بخشد. پس از اتمام درمان ، افراد نیاز به نظارت مادام العمر برای اثرات دیررس احتمالی شیمی درمانی و پرتوهای شدید دارند.
علائم
علائم و نشانه های رابدومیوسارکوما به محل سرطان بستگی دارد.
به عنوان مثال ، اگر سرطان در ناحیه سر یا گردن باشد ، علائم و نشانه ها می تواند شامل موارد دیگر باشد:
- سردرد
- برآمدگی یا تورم ناحیه سر چشم
- خونریزی در بینی ، گلو یا گوش
اگر سرطان در سیستم ادراری یا تولید مثل باشد ، علائم و نشانه ها ممکن است شامل موارد دیگر باشد:
- مشکل ادرار و خون در ادرار
- مشکل در حرکات روده
- توده یا خونریزی در واژن یا راست روده
- تورم یا توده ای در بازو یا پا
- درد در منطقه آسیب دیده ، اگرچه گاهی اوقات هیچ دردی وجود ندارد
علل
I t مشخص نیست که چه عواملی باعث رابدومیوسارکوم می شود.
پزشکان می دانند که رابدمیوسارکوم از زمانی شروع می شود که سلول تغییراتی در DNA خود ایجاد کند. DNA سلول حاوی دستورالعمل هایی است که به سلول می گوید چه کاری باید انجام دهد. این تغییرات به سلول می گوید که سلولهای سالم در حالت طبیعی می میرند ، به سرعت تکثیر شده و زندگی خود را ادامه دهند. نتیجه یک توده (تومور) از سلولهای غیر طبیعی است که می تواند به بافت سالم بدن حمله کرده و آنها را از بین ببرد. سلولهای غیرطبیعی می توانند از بین بروند و در سراسر بدن پخش شوند (متاستاز می یابند).
عوامل خطر
عواملی که ممکن است خطر ابتلا به رابدومیوسارکوما را افزایش دهند عبارتند از:
- سابقه خانوادگی سرطان. خطر رابدمیوسارکوم در کودکان با خویشاوندی از قبیل پدر و مادر یا خواهر و برادر ، که به سرطان مبتلا شده اند ، بیشتر است ، به خصوص اگر این سرطان در سنین جوانی رخ داده باشد. اما اکثر کودکان مبتلا به رابدومیوسارکوما هیچگونه سابقه خانوادگی سرطان ندارند.
- سندرمهای ژنتیکی که خطر ابتلا به سرطان را افزایش می دهند. در موارد نادر ، رابدمیوسارکوما با سندرم های ژنتیکی که از والدین به فرزندان منتقل می شود ، در ارتباط است ، از جمله نوروفیبروماتوز 1 ، سندرم نونان ، سندرم لی-فراومنی ، سندرم بکویت-ویدمان و سندرم کاستلو.
عوارض
عوارض رابدمیوسارکوم و درمان آن عبارتند از:
- سرطانی که گسترش می یابد (متاستاز می کند). رابدومیوسارکوم می تواند از همان جایی که شروع شده به مناطق دیگر گسترش یابد و درمان و بهبودی را دشوارتر کند. رابدومیوسارکوم اغلب به ریه ها ، غدد لنفاوی و استخوان ها سرایت می کند.
- عوارض جانبی درمان طولانی مدت. درمان های تهاجمی مورد نیاز برای کنترل رابدمیوسارکوم می تواند عوارض جانبی قابل توجهی را در کوتاه مدت و طولانی مدت ایجاد کند. تیم مراقبت های بهداشتی شما می توانند به شما در مدیریت عوارضی که در حین درمان اتفاق می افتد کمک کنند و لیستی از عوارض جانبی را که باید در سالهای پس از درمان مشاهده کنید ، در اختیار شما قرار می دهند.
تشخیص
تشخیص رابدمیوسارکوم معمولاً با معاینه فیزیکی شروع می شود تا علائم شما یا فرزندتان را بهتر درک کنید. بر اساس این یافته ها ممکن است آزمایشات و روشهای دیگری توصیه شود.
آزمایشات تصویربرداری
پزشک شما ممکن است یک یا چند آزمایش تصویربرداری را برای بررسی علائم ، جستجوی سرطان و یافتن علائمی که سرطان گسترش یافته است.
آزمایشات تصویربرداری ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- اشعه ایکس
- توموگرافی کامپیوتری (CT)
- تشدید مغناطیسی تصویربرداری (MRI)
- توموگرافی انتشار پوزیترون (PET)
- اسکن استخوان
برداشتن نمونه ای از بافت برای آزمایش (نمونه برداری)
برای جمع آوری نمونه ای از سلولهای مشکوک برای آزمایش آزمایشگاهی از روش بیوپسی استفاده می شود. آزمایشات می تواند سرطانی بودن سلول ها را مشخص کرده و نوع سرطان را تعیین کند.
انواع روش های بیوپسی که برای تشخیص رابدومیوسارکوم استفاده می شود عبارتند از:
- نمونه برداری از سوزن. پزشک یک سوزن نازک را از طریق پوست وارد می کند و آن را به داخل تومور هدایت می کند. از سوزن برای برداشتن تکه های کوچک بافت از تومور استفاده می شود.
- بیوپسی جراحی. پزشک از طریق پوست یک برش ایجاد می کند و یا کل تومور (بیوپسی خارج از بدن) یا بخشی از تومور (نمونه برداری برشی) را برمی دارد.
تعیین نوع بیوپسی مورد نیاز و مشخصات آن چگونگی انجام آن نیاز به برنامه ریزی دقیق توسط تیم پزشکی دارد. پزشکان باید نمونه برداری را به روشی انجام دهند که با جراحی آینده برای برداشتن سرطان تداخل نداشته باشد. به همین دلیل ، قبل از بیوپسی از پزشک خود بخواهید که به تیمی از متخصصان با تجربه گسترده در درمان رابدمیوسارکوم مراجعه کند. شیمی درمانی ، جراحی و پرتودرمانی.
درمانهایی که پزشک شما توصیه می کند به محل سرطان ، اندازه تومور ، تهاجمی بودن سلول ها و محدود بودن سرطان به یک منطقه بستگی دارد ( رابدومیوسارکوم موضعی) یا به مناطق دیگر بدن نیز راه یافته است (رابدمیوسارکوم متاستاتیک).
جراحی
هدف از جراحی برداشتن تمام سلولهای سرطانی است. اما اگر رابدمیوسارکوم در اطراف یا در نزدیکی اندام ها یا سایر ساختارهای مهم رشد کرده باشد ، همیشه انجام این کار امکان پذیر نیست. وقتی سرطان با جراحی به طور کامل برطرف نشود ، پزشکان ممکن است تا آنجا که ممکن است آن را برداشته و سپس از روش های درمانی دیگر مانند شیمی درمانی و پرتودرمانی برای از بین بردن سلولهای سرطانی باقی مانده استفاده کنند.
شیمی درمانی
شیمی درمانی از داروهای قدرتمندی برای از بین بردن سلولهای سرطانی استفاده می کند. این درمان معمولاً شامل ترکیبی از داروها است که معمولاً از طریق ورید تجویز می شوند. کدام داروها تجویز می شوند و بسته به شرایط خاص شما چند بار متفاوت است.
شیمی درمانی اغلب بعد از جراحی یا پرتودرمانی برای از بین بردن سلولهای سرطانی باقی مانده استفاده می شود. همچنین می توان از آن قبل از سایر درمان ها برای کوچک سازی تومور برای موثرتر کردن عمل جراحی یا پرتودرمانی استفاده کرد.
پرتودرمانی
در پرتودرمانی از پرتوهای پرانرژی مانند اشعه ایکس استفاده می شود و پروتون ها ، برای از بین بردن سلول های سرطانی. این کار معمولاً با دستگاهی انجام می شود که در اطراف شما حرکت می کند زیرا هدف آن تشعشع در نقاط دقیق بدن است.
پرتودرمانی ممکن است پس از جراحی برای از بین بردن سلولهای سرطانی باقی مانده توصیه شود. هنگامی که رابدمیوسارکوما در منطقه ای واقع شود که جراحی به دلیل اندام های اطراف یا سایر ساختارهای مهم امکان پذیر نباشد ، می توان از آن استفاده کرد.
آزمایشات بالینی
آزمایشات بالینی مطالعاتی برای بررسی روشهای جدید درمان سرطان. از پزشک یا پزشک فرزند خود در مورد اینکه آیا شما واجد شرایط پیوستن به یک آزمایش هستید سال کنید. ترسناک - به ویژه برای خانواده یک کودک تازه تشخیص داده شده. با گذشت زمان راه های مقابله با پریشانی و عدم اطمینان سرطان را پیدا خواهید کرد. تا آن زمان ، ممکن است متوجه شوید که به این موارد کمک می کند:
- به اندازه کافی درباره رابدمیوسارکوم برای تصمیم گیری در مورد مراقبت اطلاعات کسب کنید. از پزشک خود در مورد این سارکوم ، از جمله گزینه های درمانی ، س Askال کنید. با کسب اطلاعات بیشتر ، ممکن است در درک و تصمیم گیری درباره گزینه های درمانی اعتماد به نفس بیشتری پیدا کنید. اگر فرزند شما سرطان دارد ، از تیم مراقبت های بهداشتی راهنمایی بخواهید تا این اطلاعات را به روشی مراقبانه و متناسب با سن به اشتراک بگذارد.
- دوستان و خانواده خود را نزدیک نگه دارید. قوی نگه داشتن روابط نزدیک می تواند در مقابله با سرطان به شما کمک کند. دوستان و اقوام می توانند پشتیبانی عملی موردنیاز شما را فراهم کنند ، از جمله کمک به مراقبت از خانه اگر کودک شما در بیمارستان باشد. و هنگامی که احساس خستگی شدید می کنید می توانند به عنوان حمایت عاطفی عمل کنند.
- در مورد حمایت از سلامت روان س Askال کنید. نگرانی و درک یک مشاور ، مددکار اجتماعی پزشکی ، روانشناس یا سایر متخصصان بهداشت روان نیز ممکن است به شما کمک کند. اگر فرزند شما به سرطان مبتلا است ، از تیم مراقبت های بهداشتی خود در مورد ارائه حمایت عاطفی و اجتماعی و گزینه های پشتیبانی حرفه ای بهداشت روان ، راهنمایی بخواهید. همچنین می توانید به صورت آنلاین از نظر سرطان ، مانند انجمن سرطان آمریکا ، لیست خدمات پشتیبانی را بررسی کنید.
آماده شدن برای قرار ملاقات
در صورت وجود علائم و نشانه هایی اگر شما را نگران کند ، احتمالاً با تعیین وقت ملاقات با پزشک مراقبت های اولیه خود شروع خواهید کرد - یا اگر نگرانی با کودک شماست ، با پزشک متخصص اطفال تماس بگیرید. اگر پزشک شما به رابدومیوسارکوم مشکوک است ، مطمئن شوید که به یک متخصص باتجربه ارجاع شده اید.
رابدومیوسارکوما معمولاً توسط تیمی از متخصصان نیاز به درمان دارد که ممکن است شامل موارد زیر باشد: >
کاری که می توانید انجام دهید
قبل از قرار ملاقات ، لیستی از این موارد را تهیه کنید:
- علائم و نشانه ها ، از جمله علائمی که با دلیل قرار ملاقات ارتباطی ندارند
- هر دارویی موارد مصرف شده ، از جمله ویتامین ها ، گیاهان و داروهای بدون نسخه و دوزهای آنها
- اطلاعات شخصی کلیدی ، از جمله استرس های عمده یا تغییرات زندگی اخیر
همچنین :
- اسکن های قبلی یا اشعه ایکس (تصاویر و گزارش ها) و سایر پرونده های پزشکی مربوط به این وضعیت را به همراه داشته باشید
- همراه داشتن یکی از اقوام یا دوستان خود را در نظر بگیرید به شما کمک کند تمام اطلاعات ارائه شده در هنگام ملاقات را به خاطر بسپارید
- لیستی از سوالات را تهیه کنید تا از دکتر بخواهید بیشترین استفاده را از وقت شما بکند
آیا قرار ملاقات برای شماست یا نه یا برای فرزند شما ، س questionsالات شما ممکن است باشد ، به عنوان مثال:
- این چه نوع سرطانی است؟
- آیا سرطان گسترش یافته است؟
- آیا آزمایشات بیشتری لازم است؟
- گزینه های درمانی کدامند؟
- احتمال اینکه این سرطان بتواند این بیماری را درمان کند چیست؟
- عوارض جانبی و خطرات آن چیست هر گزینه درمانی؟
- درمان خواهد شد بر توانایی فرزندآوری تأثیر می گذارد؟ در این صورت ، آیا شما ارزیابی ها و خدمات حفظ باروری را ارائه می دهید؟
- آیا بروشور یا سایر مطالب چاپ شده ای وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
چه انتظاری از پزشک خود دارید
پزشک احتمالاً چندین س askال را می پرسد. آماده باشید تا به آنها پاسخ دهید تا زمان بیشتری برای پوشش سایر نکاتی که می خواهید پرداخت کنید ، فراهم شود. این که این قرار ملاقات برای شما باشد یا برای فرزند شما ، پزشک ممکن است از شما س askال کند:
- علائم و نشانه هایی که نگران آن هستید چیست؟
- اولین بار از چه زمانی به این علائم توجه کنید؟
- آیا علائم به طور مداوم یا گاه به گاه بوده است؟
- شدت علائم چقدر است؟
- به نظر می رسد که اگر مواردی وجود داشته باشد ، علائم را بهبود می بخشد؟
- به نظر می رسد چه مشکلی علائم را بدتر می کند؟
رئیس شما می خواهد شادتر باشید. این چیز خوبی نیست.
کار اغلب بمکد. به طور گسترده ، مردم از اولین باری که کسی چرندی زد که نمی خواست …
رابطه بین کولیت اولسراتیو ، کرون و کم خونی
پیوند بیماری کرون و کم خونی کولیت اولسراتیو و کم خونی علائم علل درمان چه موقع به …
