پرده گوش (پارگی لاله گوش)

بررسی اجمالی

پارگی لاله گوش (سوراخ غشای تمپان) به سوراخ یا پارگی در بافت نازک گفته می شود که مجرای گوش شما را از گوش میانی (لاله گوش) جدا می کند.

پارگی لاله گوش می تواند منجر به کاهش شنوایی شود. همچنین می تواند گوش میانی شما را در برابر عفونت ها آسیب پذیر کند.

پارگی لاله گوش معمولاً طی چند هفته بدون درمان بهبود می یابد. اما بعضی اوقات برای بهبودی نیاز به وصله یا ترمیم جراحی است.

علائم

علائم و نشانه های پارگی لاله گوش ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• درد گوش که ممکن است به سرعت فروکش کند
• تخلیه مخاطی ، چرکی یا خونی از گوش شما
• کاهش شنوایی
• صدای زنگ در گوش (وزوز گوش)
• احساس چرخش (سرگیجه)
• حالت تهوع یا استفراغی که می تواند در نتیجه سرگیجه ایجاد شود

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

در صورت تجربه با پزشک خود تماس بگیرید علائم یا نشانه های پارگی لاله گوش. گوش های میانی و داخلی شما از ساختارهای ظریفی تشکیل شده اند که به آسیب یا بیماری حساس هستند. مهم است که سعی کنید علت علائم گوش خود را بفهمید و مشخص کنید که آیا پارگی لاله گوش آن اتفاق افتاده است. / p>

• عفونت گوش میانی (اوتیت میانی). عفونت گوش میانی اغلب منجر به تجمع مایعات در گوش میانی شما می شود. فشار این مایعات می تواند باعث پارگی لاله گوش شود.

• باروتروما. هنگامی که فشار هوا در گوش میانی شما و فشار هوا در محیط خارج از تعادل است ، فشار خون بر روی لاله گوش شما اعمال می شود. اگر فشار شدید باشد ، لاله گوش شما می تواند پاره شود. باروتروما اغلب به دلیل تغییرات فشار هوا در ارتباط با سفر هوایی ایجاد می شود.

  سایر حوادثی که می تواند باعث تغییر ناگهانی فشار شود - و احتمالاً پارگی لاله گوش - شامل غواصی و ضربه مستقیم به گوش می شود ، مانند تأثیر کیسه هوای اتومبیل.

• صداهای بلند یا انفجار (ضربه صوتی). یک صدای بلند یا انفجار ، مانند انفجار یا شلیک گلوله - اساساً یک موج صوتی قدرتمند - به ندرت می تواند باعث ایجاد پارگی در گوش شما شود. اشیا Small کوچک ، مانند پنبه یا سنجاق سر ، می توانند لاله گوش را سوراخ یا پارگی کنند.
• ضربه شدید سر. آسیب شدید ، مانند شکستگی پایه جمجمه ، ممکن است باعث دررفتگی یا آسیب دیدگی ساختارهای گوش میانی و داخلی ، از جمله لاله گوش شما شود.

عوارض

لاله گوش شما ( غشای تمپان) دو نقش اصلی دارد:

• شنوایی. وقتی امواج صوتی به آن برخورد می کنند ، لاله گوش شما لرزیده است - اولین مرحله که ساختارهای گوش میانی و داخلی شما امواج صوتی را به تکانه های عصبی تبدیل می کنند.
• محافظت. لاله گوش شما همچنین به عنوان یک مانع عمل می کند ، از گوش میانی شما در برابر آب ، باکتری و سایر مواد خارجی محافظت می کند.

اگر لاله گوش شما پاره شود ، مشکلات غیرمعمولی ممکن است رخ دهد ، به ویژه اگر خود ترمیم نشود. بعد از سه تا شش ماه عوارض احتمالی عبارتند از:

• کاهش شنوایی. معمولاً کاهش شنوایی موقتی است و فقط تا زمان بهبودی پارگی یا سوراخ در لاله گوش شما ادامه دارد. اندازه و محل پارگی می تواند بر میزان کاهش شنوایی تأثیر بگذارد.
• عفونت گوش میانی (اوتیت میانی). لاله گوش شکاف خورده (سوراخ شده) می تواند به باکتری اجازه ورود به گوش را بدهد. اگر لاله گوش سوراخ نشود ، تعداد کمی از افراد ممکن است در معرض عفونت های مداوم (عود کننده یا مزمن) باشند. در این گروه کوچک ، تخلیه مزمن و کاهش شنوایی می تواند رخ دهد.

کیست گوش میانی (کلستئاتوم). اگرچه بسیار نادر است ، اما این کیست که از سلولهای پوستی و بقایای دیگر تشکیل شده است ، می تواند در گوش میانی شما ایجاد شود که در نتیجه آن پارگی لاله گوش طولانی مدت است.

بقایای مجرای گوش به طور معمول به گوش خارجی شما منتقل می شود کمک به موم گوش محافظ گوش. اگر لاله گوش شما پاره شود ، بقایای پوست می تواند به گوش میانی شما وارد شود و کیست ایجاد کند.

کیست در گوش میانی شما یک محیط دوستانه برای باکتری ها فراهم می کند و حاوی پروتئین هایی است که می تواند به استخوان های میانی شما آسیب برساند. گوش.

پیشگیری

برای جلوگیری از پارگی لاله گوش (زیر سوراخ) این نکات را دنبال کنید:

• برای عفونت گوش میانی درمان کنید. از علائم و نشانه های عفونت گوش میانی ، از جمله گوش درد ، تب ، گرفتگی بینی و کاهش شنوایی آگاه باشید. کودکان مبتلا به عفونت گوش میانی اغلب کلافه هستند و ممکن است از خوردن غذا امتناع کنند. برای جلوگیری از آسیب احتمالی لاله گوش ، سریعاً از پزشک مراقبت های اولیه خود ارزیابی کنید.

هنگام پرواز از گوش های خود محافظت کنید. در صورت امکان ، در صورت سرماخوردگی یا آلرژی فعال که باعث گرفتگی بینی یا گوش می شود ، پرواز نکنید. در هنگام برخاستن و فرود آمدن ، گوش های خود را با جاروبرق های مساوی فشار ، خمیازه یا آدامس پاک کنید.

یا از مانور والسالوا استفاده کنید - هوا را به آرامی به داخل بینی خود فشار دهید ، مانند اینکه بینی خود را می وزد ، در حالی که سوراخ های بینی خود را فشار می دهید و دهان خود را بسته نگه دارید. در هنگام صعود و نزول نخوابید.

• گوش خود را از اشیا خارجی دور نگه دارید. هرگز سعی نکنید موم گوش اضافی یا سخت شده را با وسایلی مانند پنبه ، گیره کاغذ یا سنجاق مو بیرون بیاورید. این موارد می توانند به راحتی لاله گوش شما را پاره یا سوراخ کنند. به فرزندان خود صدمه ای را که می توان با قرار دادن اجسام خارجی در گوش آنها وارد کرد ، بیاموزید.
• از صدای انفجاری محافظت کنید. از فعالیت هایی که گوش شما را در معرض انفجار قرار می دهد ، خودداری کنید. اگر سرگرمی ها یا کارهای شما شامل فعالیت های برنامه ریزی شده ای می شود که صدای انفجاری تولید می کند ، با استفاده از شاخه های محافظ گوش یا محافظ گوش از گوش خود در برابر آسیب های غیرضروری محافظت کنید.

محتوای:

تشخیص

پزشک خانواده یا متخصص گوش و حلق و بینی شما اغلب می تواند با بازرسی بصری با استفاده از یک ابزار روشن (اتوسکوپ یا میکروسکوپ) پارگی (سوراخ) لاله گوش را تشخیص دهد.

وی ممکن است آزمایش های اضافی را برای تعیین علت علائم گوش شما یا تشخیص وجود هرگونه کم شنوایی انجام دهد یا تجویز کند. این آزمایشات عبارتند از:

• تست های آزمایشگاهی. اگر ترشحاتی از گوش شما وجود دارد ، پزشک ممکن است آزمایش یا آزمایش آزمایشگاهی را برای تشخیص عفونت باکتریایی گوش میانی شما انجام دهد.

ارزیابی چنگال تنظیم شده. چنگال های کوک سازهایی فلزی دو شاخه هستند که هنگام ضربه صدا تولید می کنند. آزمایشات ساده با چنگال تنظیم می تواند به پزشک کمک کند تا کم شنوایی را تشخیص دهد.

ارزیابی چنگال تنظیم شده همچنین ممکن است نشان دهد که آیا کاهش شنوایی در اثر آسیب به قسمتهای لرزاننده گوش میانی (از جمله در لاله گوش شما) ، آسیب به حسگرها یا اعصاب گوش داخلی شما ، یا آسیب به هر دو.

• تمپانومتری. تمپانومتر از دستگاهی استفاده می کند که در مجرای گوش شما قرار داده شده و پاسخ لاله گوش شما را به تغییرات جزئی فشار هوا اندازه گیری می کند. الگوهای خاصی از پاسخ می تواند نشانگر گوش را سوراخ کند.
• آزمون شنوایی شناسی. این یک سری تست های کاملاً کالیبره شده است که میزان شنیدن صداها را در میزان صدا و صدای مختلف اندازه گیری می کند. این آزمایشات در یک غرفه ضد صدا انجام می شود.

درمان

بیشترین لاله های پارگی (سوراخ شده) بدون درمان در طی چند هفته بهبود می یابند. اگر شواهدی از عفونت وجود داشته باشد ، ممکن است پزشک قطره آنتی بیوتیک برای شما تجویز کند. اگر پارگی یا سوراخ در لاله گوش شما به خودی خود بهبود نیابد ، درمان احتمالاً شامل روش هایی برای بستن پارگی یا سوراخ است. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• وصله پرده گوش. اگر پارگی یا سوراخ لاله گوش شما به خودی خود بسته نشود ، یک متخصص گوش و حلق و بینی می تواند آن را با یک وصله کاغذی (یا یک وصله ساخته شده از مواد دیگر) مهر و موم کند. با این روش مطب ، پزشک گوش و حلق و بینی شما ممکن است یک ماده شیمیایی را در لبه های اشک قرار دهد ، که می تواند باعث بهبودی طبل گوش شود ، و سپس یک وصله را از سوراخ استفاده کنید. قبل از بسته شدن سوراخ ممکن است لازم باشد این روش بیش از یک بار تکرار شود.
• جراحی. اگر وصله منجر به بهبودی مناسب نشود یا پزشک متخصص گوش و حلق و بینی شما تشخیص دهد که پارگی با وصله بهبود نمی یابد ، ممکن است وی جراحی را توصیه کند. معمول ترین روش جراحی ، تمپانوپلاستی نام دارد. جراح شما یک تکه از بافت خود را می بندد تا سوراخ لاله گوش را ببندد. این روش به صورت سرپایی انجام می شود. در یک روش سرپایی ، معمولاً می توانید همان روز به خانه بروید مگر اینکه شرایط بیهوشی پزشکی به مدت طولانی تری در بیمارستان نیاز داشته باشد.

شیوه زندگی و درمان های خانگی

پارگی (سوراخ) لاله گوش معمولاً طی چند هفته بهبود می یابد. در بعضی موارد ، بهبودی ماه ها طول می کشد. تا زمانی که پزشک به شما گفت که گوش شما بهبود یافته است ، از آن محافظت کنید:

• گوش خود را خشک نگه دارید. هنگام دوش گرفتن یا استحمام ، یک گلدان سیلیکونی ضد آب یا یک گلوله پنبه ای پوشانده شده با ژل نفتی در گوش خود قرار دهید.
• از تمیز کردن گوش خودداری کنید. به لاله گوش خود زمان دهید تا کاملاً بهبود یابد.
• از دمیدن بینی خودداری کنید. فشاری که هنگام دمیدن بینی ایجاد می شود می تواند به پرده بهبودی شما آسیب برساند.

آماده شدن برای قرار ملاقات

اگر علائم یا نشانه هایی از یک لاله گوش سوراخ دار دارید ، به احتمال زیاد با مراجعه به پزشک خانواده یا پزشک عمومی شروع کنید. با این حال ، پزشک ممکن است شما را به متخصصی در زمینه اختلالات گوش ، حلق و بینی (گوش و حلق و بینی) (متخصص گوش و حلق و بینی) ارجاع دهد.

در اینجا برخی از اطلاعات برای کمک به شما در آماده سازی قرار ملاقات آورده شده است.

می توانید انجام دهید

پیش از موعد لیستی تهیه کنید که بتوانید آن را با پزشک خود به اشتراک بگذارید. لیست شما باید شامل موارد زیر باشد:

• علائمی که تجربه می کنید ، از جمله علائمی که به نظر می رسد ارتباطی با کاهش شنوایی ، ترشح مایعات یا سایر علائم مربوط به گوش ندارند
• حوادث مرتبط مربوط به مشکلات گوش شما باشد ، مانند سابقه عفونت گوش ، آسیب های اخیر گوش یا ضربه های سر ، یا سفرهای هوایی اخیر
• داروها ، از جمله ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید
• س forالاتی از پزشک خود

اگر فکر می کنید علائم یا علائم پارگی لاله گوش را دارید ، ممکن است بخواهید برخی از س followingالات زیر را از پزشک خود بپرسید.

• آیا پارگی لاله گوش من وجود دارد؟
• چه عواملی می تواند باعث کاهش شنوایی و سایر علائم شود؟
• اگر پارگی لاله گوش من باشد ، برای محافظت از گوشم در طی روند بهبودی چه کاری باید انجام دهم؟
• چه نوع قرار ملاقات بعدی را لازم خواهم داشت؟
• در چه مرحله ای باید سایر روش های درمانی را در نظر بگیریم؟

در پرسیدن س questionsالات دیگر از خود دریغ نکنید داشته باشید.

چه انتظاری از پزشک دارید

احتمالاً پزشک شما چندین س youال از شما خواهد پرسید ، از جمله:

• اولین بار از چه زمانی علائمی را تجربه می کنید؟
• آیا علائمی مانند درد یا سرگیجه برطرف شده است؟
• آیا به عفونت گوش مبتلا شده اید؟
• آیا در معرض صداهای بلند قرار گرفته اید؟ ؟
• آیا اخیراً شنا یا غواصی کرده اید؟
• آیا اخیراً پرواز کرده اید؟
• ح آیا شما از ناحیه سر آسیب دیده اید؟
• آیا شما چیزی را برای پاک کردن آن در گوش خود قرار می دهید؟

در این بین چه کاری می توانید انجام دهید

اگر شما فکر می کنید که لاله گوش شما پاره شده است ، مراقب باشید برای جلوگیری از عفونت گوش های خود را خشک نگه دارید. تا زمانی که وضعیت شما ارزیابی و با پزشک در میان گذاشته شود ، به شنا نروید. برای جلوگیری از آب در هنگام دوش گرفتن یا استحمام ، از گوش خود استفاده کنید و از گوش پلاستیکی سیلیکونی ضد آب استفاده کنید و یا یک گلدان پنبه ای با روکش روغن در گوش خارجی قرار دهید.

قطره های دارویی را در گوش خود قرار ندهید مگر اینکه پزشک آنها را به طور خاص برای عفونت مربوط به پرده گوش شما تجویز می کند.