اختلال شخصیت اسکیزوتایپال

بررسی اجمالی

افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپال غالباً عجیب و غریب یا غیر عادی توصیف می شوند و معمولاً روابط نزدیک کمی دارند ، در صورت وجود. آنها به طور کلی نمی فهمند که چگونه روابط شکل می گیرد یا تأثیر رفتار آنها بر دیگران چیست. آنها همچنین ممکن است انگیزه ها و رفتارهای دیگران را سو تعبیر کرده و بی اعتمادی قابل توجهی نسبت به دیگران ایجاد کنند.

این مشکلات ممکن است منجر به اضطراب شدید و تمایل به اجتناب از موقعیت های اجتماعی شود ، زیرا فرد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپ تمایل به اعتقادات خاص دارد. و ممکن است در پاسخگویی مناسب به نشانه های اجتماعی مشکل داشته باشد.

اختلال شخصیت اسکیزوتایپال به طور معمول در اوایل بزرگسالی تشخیص داده می شود و احتمالاً در طول عمر ادامه خواهد داشت ، اگرچه درمان ، مانند داروها و درمان می تواند علائم را بهبود بخشد.

علائم

اختلال شخصیت اسکیزوتایپال معمولاً شامل پنج یا بیشتر از این علائم و نشانه ها است:

• تنها بودن و فاقد دوستان صمیمی خارج از خانواده نزدیک
• احساسات تخت یا پاسخهای احساسی محدود یا نامناسب
• اضطراب اجتماعی مداوم و بیش از حد
• تفسیر نادرست از وقایع ، مانند احساس اینکه چیزی که در واقع آسیب می رساند کمتر یا غیرفعال معنای شخصی مستقیم دارد
• تفکر ، عقاید یا طرز رفتارهای خاص ، غیر عادی یا غیرمعمول
• افکار مشکوک یا پارانوئید و تردیدهای مداوم در مورد وفاداری دیگران
• اعتقاد به قدرت های خاص ، مانند تله پاتی ذهنی یا خرافات
• برداشت های غیرمعمول ، مانند احساس حضور شخص غایب یا توهم داشتن
• لباس پوشیدن به روش های خاص ، مانند ظاهر نامرتب یا پوشیدن لباسهای منطبق عجیب
• سبک گفتاری خاص ، مانند الگوی مبهم یا غیرمعمول صحبت کردن ، یا عجیب و غریب در هنگام مکالمه

علائم و نشانه های اختلال شخصیت اسکیزوتایپ ، مانند افزایش علاقه به فعالیتهای انفرادی یا سطح بالایی از اضطراب اجتماعی ، ممکن است در سالهای نوجوانی دیده شود. کودک ممکن است در مدرسه کم عملکرد باشد یا از نظر اجتماعی با همسالان خود دور باشد ، که ممکن است باعث اذیت و آزار شود.

اختلال شخصیت اسکیزوتایپ در مقابل اسکیزوفرنی

اختلال شخصیت اسکیزوتایپ به راحتی می تواند با اسکیزوفرنی ، یک بیماری روانی شدید که در آن افراد ارتباط با واقعیت (روان پریشی) را از دست می دهند اشتباه گرفته شود. در حالی که افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپ ممکن است دوره های مختصری روان پریشی با توهم یا توهم را تجربه کنند ، اما این دوره ها به اندازه اسکیزوفرنی مکرر ، طولانی مدت یا شدید نیستند.

تمایز اصلی دیگر این است که افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتیپ معمولاً از تفاوت بین ایده های تحریف شده آنها و واقعیت آگاه شدند. مبتلایان به اسکیزوفرنی را به طور کلی نمی توان از توهم خود دور کرد.

با وجود تفاوت ها ، افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپال می توانند از درمان های مشابه با اسکیزوفرنی استفاده کنند. اختلال شخصیت اسکیزوتایپال گاهی اوقات در طیفی مبتلا به اسکیزوفرنی در نظر گرفته می شود ، که اختلال شخصیت اسکیزوتایپ آن را شدت کمتری می داند.

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپ احتمالاً فقط به اصرار دوستان یا اعضای خانواده کمک بگیرید. یا ممکن است افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپال برای مشکل دیگری مانند افسردگی کمک بگیرند. اگر مشکوک هستید که یکی از دوستان یا اعضای خانواده شما ممکن است به این اختلال مبتلا باشد ، ممکن است به آرامی پیشنهاد کنید که شخص ، ابتدا با یک پزشک مراقبت های اولیه یا یک متخصص بهداشت روان ، به پزشک مراجعه کند.

اگر به کمک فوری نیاز دارید

اگر نگران هستید که به خود یا شخص دیگری آسیب برسانید ، سریعاً به یک اتاق اورژانس بروید یا با شماره 911 یا شماره اورژانس محلی خود تماس بگیرید یا با شماره تلفن خودکشی تماس بگیرید. در ایالات متحده ، با Lifeline پیشگیری از خودکشی ملی با شماره 1-800-273-TALK (1-800-273-8255) تماس بگیرید و یا از گفتگوی اینترنتی آن در само خودداری کنید ، استفاده کنید.

شخصیت ترکیبی از افکار ، عواطف و رفتارها است که شما را منحصر به فرد می کند. این نوع نگاه ، درک و ارتباط شما با دنیای خارج و همچنین نحوه مشاهده خودتان است. شخصیت در دوران کودکی شکل می گیرد و از طریق تعامل گرایش های ارثی و عوامل محیطی شکل می گیرد.

در رشد طبیعی ، کودکان با گذشت زمان یاد می گیرند که به طور مناسب با دیگران تعامل داشته باشند ، نشانه های اجتماعی را تفسیر کنند و به موقعیت های اجتماعی به طور مناسب پاسخ دهند و با انعطاف پذیری اینکه دقیقاً چه اشتباهی برای فرد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپ رخ می دهد ، به طور قطعی شناخته نشده است ، اما احتمالاً تغییراتی در نحوه عملکرد مغز ، ژنتیک ، تأثیرات محیطی و رفتارهای یاد گرفته شده می تواند نقش داشته باشد.

خطر عوامل

در صورت داشتن یکی از اقوام مبتلا به اسکیزوفرنی یا اختلال روان پریشی دیگر ، خطر ابتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپ ممکن است بیشتر باشد.

عوارض

افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپ در معرض خطر ابتلا به موارد زیر قرار دارند:

• افسردگی
• اضطراب
• سایر اختلالات شخصیتی
• اسکیزوفرنی
• دوره های روان پریشی موقتی ، معمولاً در پاسخ به استرس
• مشکلات الکل یا مواد مخدر
• اقدام به خودکشی
• محل کار ، مدرسه ، رابطه و مشکلات اجتماعی

محتوای:

تشخیص

افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپ ممکن است از افراد اولیه خود کمک بگیرند پزشک به دلیل علائم دیگر ، مانند اضطراب ، افسردگی یا مشکلات کنار آمدن با ناامیدی ، یا برای درمان سو mis مصرف مواد ، پزشک را تحت مراقبت قرار دهید.

بعد از معاینه فیزیکی برای کمک به رد سایر شرایط پزشکی ، پزشک مراقبت های اولیه شما ممکن است مراجعه کند شما برای ارزیابی بیشتر به یک متخصص بهداشت روان مراجعه می کنید.

تشخیص اختلال شخصیت اسکیزوتایپال معمولاً براساس این موارد انجام می شود:

• مصاحبه کامل درباره علائم شما
• شما سابقه شخصی و پزشکی
• علائم ذکر شده در کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) ، منتشر شده توسط انجمن روانپزشکی آمریکا

درمان

درمان اختلال شخصیت اسکیزوتیپ اغلب شامل ترکیبی از روان درمانی و دارو است. بسیاری از افراد می توانند توسط کارها و فعالیت های اجتماعی که مناسب سبک های شخصیتی آنها است ، کمک کنند.

روان درمانی

روان درمانی ممکن است به افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپال کمک کند تا به دیگران اعتماد کنند و مهارت های کنار آمدن را یاد بگیرند. با ایجاد یک رابطه مطمئن با یک درمانگر.

روان درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• درمان شناختی-رفتاری - شناسایی و به چالش کشیدن الگوهای تفکر منفی ، یادگیری مهارت های خاص اجتماعی و اصلاح مشکل رفتارها
• درمان حمایتی - ارائه تشویق و پرورش مهارت های سازگاری
• خانواده درمانی - درگیر کردن اعضای خانواده ، که می تواند به بهبود ارتباطات ، اعتماد و توانایی همکاری مشترک در خانه کمک کند

داروها

هیچ دارویی به طور خاص برای درمان اختلال شخصیت اسکیزوتایپ توسط سازمان غذا و دارو تأیید نشده است. با این حال ، پزشکان ممکن است داروی ضد افسردگی برای تسکین یا کاهش علائم خاصی مانند افسردگی یا اضطراب تجویز کنند. برخی از داروها ممکن است به بهبود انعطاف پذیری در تفکر کمک کنند.

کنار آمدن و حمایت

اگرچه اختلال شخصیت اسکیزوتایپال مادام العمر است ، برخی از علائم ممکن است با گذشت زمان از طریق تجربیاتی که به پرورش - از جمله سایر ویژگی های مثبت کمک می کند - بهبود یابد. اعتماد به نفس ، اعتقاد به توانایی فرد در غلبه بر دشواری و احساس حمایت اجتماعی.

عواملی که به نظر می رسد به کاهش برخی علائم این اختلال کمک می کنند عبارتند از:

• روابط مثبت با دوستان و خانواده
• ریتم های سالم روزانه ، از جمله داشتن یک برنامه ، یک خواب خوب ، ورزش و سازگاری با مصرف داروهای تجویز شده
• احساس موفقیت در مدرسه ، در کار و فعالیتهای فوق برنامه

آماده شدن برای قرار ملاقات

شما احتمالاً با مراجعه به پزشک مراقبت های اولیه خود این کار را شروع خواهید کرد. با این حال ، هنگامی که برای تنظیم قرار ملاقات تماس می گیرید ، ممکن است به یک متخصص بهداشت روان مانند روانپزشک یا روانشناس ارجاع داده شوید.

در صورت امکان ، یکی از اعضای خانواده یا دوست خود را همراه داشته باشید. با اجازه شما ، شخصی که مدتهاست شما را می شناسد ممکن است بتواند به سوالات پاسخ دهد یا اطلاعاتی را با متخصص بهداشت روان که فکر نمی کنید مطرح کنید ، به اشتراک بگذارد.

در اینجا برخی از اطلاعات برای کمک به شما وجود دارد برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

کاری که می توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقات خود ، لیستی از موارد زیر تهیه کنید:

• علائمی که خود یا خانواده متوجه آن شده اید ، و برای چه مدت از دوستان یا اعضای خانواده خود س Askال کنید که آیا آنها نگران رفتار شما و آنچه متوجه شده اند هستند.
• اطلاعات شخصی اصلی ، از جمله حوادث آسیب زا در گذشته شما و هرگونه عامل اصلی استرس زا. در مورد سابقه پزشکی خانواده خود ، از جمله هرگونه سابقه بیماری روانی اطلاعات کسب کنید.
• اطلاعات پزشکی خود ، از جمله سایر بیماری های جسمی یا روحی که با آنها تشخیص داده شده اید.
• همه داروها مصرف می کنید ، از جمله نام و دوز داروها ، گیاهان ، ویتامین ها یا سایر مکمل هایی که مصرف می کنید.
• س youالاتی که می خواهید از پزشک خود بپرسید تا از قرار ملاقات شما بیشترین استفاده را بکند.

برخی از س basicالات اساسی برای پرسیدن عبارتند از:

• چه عواملی باعث ایجاد علائم من می شود؟
• علل احتمالی دیگر علائم من چیست؟
• چه روش های درمانی به احتمال زیاد برای من مثر هستند؟
• چقدر می توانم انتظار داشته باشم که علائمم با درمان بهبود یابد؟
• چند بار و برای چه مدت به روان درمانی احتیاج دارم؟
• آیا داروهایی وجود دارند که بتوانند به شما کمک کنند؟
• آیا جایگزینی عمومی برای دارویی که تجویز می کنید وجود دارد؟
• اگر داروهایی را توصیه می کنید ، چه مواردی وجود دارد؟ عوارض جانبی احتمالی؟
• من سایر شرایط سلامتی را دارم. چگونه می توانم آنها را با هم به بهترین وجه مدیریت کنم؟
• آیا بروشورها یا سایر مطالب چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم از آنها استفاده کنم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

در هنگام قرار ملاقات خود از پرسیدن س questionsالات دیگر دریغ نکنید.

چه انتظاری از پزشک خود دارید

شما پزشک احتمالاً چندین س youال از شما می پرسد ، از جمله:

• علائم شما چیست؟
• چه زمانی شما یا خانواده خود اولین بار این علائم را مشاهده کردید؟
• علائم شما چگونه بر زندگی شما تأثیر می گذارد؟
• آیا اعضای خانواده یا دوستانتان از رفتار شما ابراز نگرانی کرده اند؟
• آیا در موقعیت های اجتماعی احساس راحتی می کنید؟ چرا یا چرا نه؟
• آیا روابط نزدیک دارید؟
• اگر از کار ، مدرسه یا روابط راضی نیستید ، فکر می کنید چه عواملی باعث بروز مشکلات شما می شود؟
• آیا تا به حال به آسیب رساندن به خود یا دیگران فکر کرده اید؟ آیا تا به حال چنین کاری انجام داده اید؟
• آیا تا به حال احساس کرده اید که افراد دیگر می توانند افکار شما را کنترل کنند یا از طریق افکار خود می توانید بر سایر افراد و رویدادها تأثیر بگذارید؟
• آیا از نزدیکان خود هستید نزدیکانشان با بیماری روانی تشخیص داده شده یا تحت درمان قرار گرفته اند؟

پزشک یا متخصص بهداشت روان شما بر اساس پاسخ ها ، علائم و نیازهای شما س additionalالات بیشتری را می پرسد. تهیه و پیش بینی س questionsالات به شما کمک می کند تا از وقت ملاقات خود نهایت استفاده را ببرید.