اختلال اضطراب جدایی

بررسی اجمالی

اضطراب جدایی مرحله طبیعی رشد و نمو برای نوزادان و کودکان نوپا است. کودکان خردسال اغلب یک دوره اضطراب جدایی را تجربه می کنند ، اما اکثر کودکان حدود 3 سال از اضطراب جدایی عبور می کنند.

در بعضی از کودکان ، اضطراب جدایی نشانه بیماری جدی تری است که به عنوان اختلال اضطراب جدایی شناخته می شود ، از اوایل سن پیش دبستانی شروع می شود.

اگر اضطراب جدایی کودک شما شدید یا طولانی به نظر می رسد - به ویژه اگر در مدرسه یا سایر فعالیت های روزمره تداخل ایجاد کند یا حملات وحشت یا مشکلات دیگری را شامل شود - ممکن است اختلال اضطراب جدایی داشته باشد . این بیشتر اوقات به اضطراب کودک در مورد والدینش مربوط می شود ، اما می تواند به یکی دیگر از مراقبان نزدیک مربوط شود.

کمتر اوقات ، اختلال اضطراب جدایی نیز می تواند در نوجوانان و بزرگسالان ایجاد شود ، که باعث مشکلات مهمی در ترک خانه یا رفتن به سر کار. اما درمان می تواند کمک کند.

علائم

اختلال اضطراب جدایی زمانی تشخیص داده می شود که علائم برای سن رشد بیش از حد باشد و باعث ایجاد ناراحتی قابل توجه در عملکرد روزانه شود. علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• پریشانی مکرر و بیش از حد در مورد پیش بینی یا دور بودن از خانه یا عزیزان
• نگرانی مداوم ، بیش از حد در مورد از دست دادن پدر یا مادر یا عزیز دیگر به دلیل بیماری یا یک فاجعه
• نگرانی مداوم از اینکه اتفاق بدی رخ دهد ، مانند گم شدن یا آدم ربایی ، باعث جدایی از والدین یا سایر عزیزان
• امتناع از دور بودن از خانه به دلیل ترس از جدایی
• نخواستن در خانه تنها و بدون پدر و مادر یا عزیز دیگر در خانه باشد
• اکراه یا امتناع از خوابیدن در خانه بدون پدر و مادر یا عزیز دیگر در این نزدیکی
• کابوس های مکرر در مورد جدایی
• شکایت های مکرر از سردرد ، دل درد یا سایر علائم هنگام پیش بینی جدایی از والدین یا عزیز دیگر

اختلال اضطراب جدایی ممکن است با اختلال وحشت و حملات وحشت همراه باشد - قسمتهای مکرر احساس ناگهانی اضطراب شدید a ترس و وحشتی که طی چند دقیقه به اوج خود می رسد.

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

اختلال اضطراب جدایی معمولاً بدون درمان از بین نمی رود و می تواند منجر به اختلال وحشت و اضطراب دیگر شود. اختلالات تا بزرگسالی.

اگر نگرانی در مورد اضطراب جدایی فرزند خود دارید ، با پزشک متخصص اطفال یا دیگر مراقبت های بهداشتی کودک خود صحبت کنید.

علل

گاهی اوقات ، جدایی اختلال اضطراب می تواند ناشی از استرس زندگی باشد که منجر به جدایی از عزیز شما می شود. ژنتیک نیز ممکن است در بروز این اختلال نقش داشته باشد.

عوامل خطر

اختلال اضطراب جدایی اغلب در کودکی آغاز می شود ، اما ممکن است تا سالهای نوجوانی و گاهی تا بزرگسالی ادامه یابد.

عوامل خطرساز ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• استرس های زندگی یا از دست دادن که منجر به جدایی می شود ، مانند بیماری یا مرگ یکی از عزیزان ، از دست دادن حیوان خانگی محبوب ، طلاق والدین ، ​​یا نقل مکان یا رفتن به مدرسه
• برخی از خلقیات که بیش از سایرین مستعد ابتلا به اختلالات اضطرابی هستند
• سابقه خانوادگی ، از جمله خویشاوندان خونی که با اضطراب یا اختلال اضطرابی مشکل دارند ، نشان می دهد که این صفات می توانند به ارث بروند
• مسائل محیطی ، مانند تجربه نوعی فاجعه که شامل جدایی است

عوارض

اختلال اضطراب جدایی باعث پریشانی عمده و مشکلات عملکردی در موقعیت های اجتماعی یا محل کار یا مدرسه می شود.

اختلالات همراه با سپتامبر اختلال اضطراب هوشیاری شامل موارد زیر است:

• سایر اختلالات اضطرابی ، مانند اختلال اضطراب عمومی ، حملات هراس ، هراس ، اختلال اضطراب اجتماعی یا آگورافوبیا
• اختلال وسواس فکری عملی
• افسردگی

پیشگیری

هیچ راهی مطمئن برای جلوگیری از اختلال اضطراب جدایی در کودک شما وجود ندارد ، اما این توصیه ها ممکن است کمک کند.

• اگر نگران هستید که اضطراب کودک شما بسیار بدتر از یک مرحله رشد طبیعی است ، هرچه سریعتر به دنبال مشاوره حرفه ای باشید تشخیص و درمان به موقع می تواند به کاهش علائم و جلوگیری از بدتر شدن اختلال کمک کند.
• برای جلوگیری از عود یا بدتر شدن علائم ، به برنامه درمانی پایبند باشید.
• در صورت داشتن درمان حرفه ای ، اضطراب ، افسردگی یا سایر نگرانی های بهداشت روان ، به طوری که شما می توانید مهارت های مقابله سالم را برای فرزند خود الگوی خود قرار دهید.

تشخیص

تشخیص اختلال اضطراب جدایی شامل تعیین اینکه آیا کودک شما مرحله عادی رشد را پشت سر می گذارد یا این مسئله در واقع یک اختلال است. پس از رد هرگونه شرایط پزشکی ، پزشک متخصص اطفال ممکن است شما را به یک روانشناس کودک یا روانپزشک کودک با تخصص در زمینه اختلالات اضطرابی معرفی کند.

برای کمک به تشخیص اختلال اضطراب جدایی ، متخصص بهداشت روان شما احتمالاً یک ارزیابی روانشناختی از جمله مصاحبه ساختاری شامل بحث در مورد افکار و احساسات و همچنین مشاهده رفتار ، به فرزندتان می دهد. اختلال اضطراب جدایی ممکن است همراه با سایر مشکلات بهداشت روان نیز رخ دهد.

درمان

اختلال اضطراب جدایی معمولاً با روان درمانی ، گاهی همراه با دارو درمان می شود. روان درمانی ، که گاهی اوقات گفتگو درمانی یا مشاوره روانشناسی نامیده می شود ، شامل کار با یک درمانگر برای کاهش علائم اضطراب جدایی است.

درمان شناختی رفتاری (CBT) یک شکل موثر روان درمانی برای اختلال اضطراب جدایی است. در طول درمان کودک شما می تواند یاد بگیرد که چگونه با ترس در مورد جدایی و عدم اطمینان روبرو شود و آن را مدیریت کند. علاوه بر این ، والدین می توانند یاد بگیرند که چگونه به طور موثر از حمایت عاطفی برخوردار شوند و استقلال مناسب سن را تشویق کنند.

گاهی اوقات ، در صورت شدید بودن علائم ، ترکیب دارو با CBT می تواند مفید باشد. داروهای ضد افسردگی که مهارکننده های انتخابی جذب مجدد سروتونین (SSRI) نامیده می شوند ، ممکن است برای کودکان بزرگتر و بزرگسالان گزینه ای باشد. این مراحل برای کمک به کاهش اضطراب جدایی فرزند شما:

• درباره اختلال اضطراب جدایی فرزند خود بیاموزید. با پزشک متخصص بهداشت روان خود صحبت کنید تا در مورد این اختلال اطلاعاتی کسب کنید و به کودک کمک کنید آن را درک کند.
• به برنامه درمانی پایبند باشید. قرارهای ملاقات درمانی را برای کودک خود انجام دهید. سازگاری تفاوت زیادی ایجاد می کند.
• اقدام کنید. بیاموزید چه چیزی اضطراب کودک شما را تحریک می کند. استراتژی های تدوین شده را با یک متخصص بهداشت روان تمرین کنید تا آماده باشید تا هنگام اضطراب با اضطراب کودک خود کنار بیایید.

کنار آمدن و حمایت

کنار آمدن با کودکی که اختلال اضطراب جدایی می تواند ناامیدکننده باشد و باعث درگیری با اعضای خانواده شود یا نگرانی و نگرانی زیادی را برای والدین ایجاد کند.

از درمانگر فرزند خود در مورد مقابله و حمایت راهنمایی بخواهید. به عنوان مثال ، درمانگر ممکن است به شما توصیه کند:

• حمایت آرام خود را نشان دهید. فرزند یا عزیز خود را به تجربه های جدید تشویق کنید ، جدایی را تجربه کنید و استقلال را با حمایت خود از بین ببرید.
• خداحافظی کنید. کودک خود را برای مدت کوتاهی نزد یک مراقب معتمد بگذارید تا به کودک کمک کند یاد بگیرد که می تواند روی بازگشت شما اعتماد کند.

همچنین ایجاد و حفظ روابط حمایتی برای خود مهم است. ، بنابراین می توانید بهتر به فرزند خود کمک کنید.

آماده شدن برای قرار ملاقات

شما می توانید با مراجعه به پزشک متخصص اطفال کودک خود را شروع کنید. وی ممکن است شما را به یک متخصص بهداشت روان با تخصص در زمینه اختلالات اضطرابی معرفی کند.

کاری که می توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقات ، لیستی از این موارد را تهیه کنید:

• علائم اضطراب فرزند شما. به زمان وقوع آنها توجه کنید ، به نظر می رسد آیا چیزی باعث بهتر شدن یا بدتر شدن آنها شده است و میزان تأثیر آنها بر فعالیت ها و تعاملات روزمره چیست.
• چه عواملی باعث استرس کودک شما می شود. هرگونه تغییر در زندگی مهم یا وقایع استرس زا که فرزند شما اخیراً با آن روبرو شده است و همچنین هرگونه تجربه آسیب زای گذشته را در آن بگنجانید.
• هرگونه سابقه خانوادگی در زمینه مشکلات روانی. توجه داشته باشید اگر شما ، همسرتان ، والدین ، ​​پدربزرگ و مادربزرگ ، خواهر و برادر یا سایر فرزندانتان با هرگونه مشکل بهداشت روانی دست و پنجه نرم کرده اید.
• سایر مشکلات سلامتی فرزند شما. هم شرایط جسمی و هم مسائل روحی و روانی را شامل شود.
• همه داروهایی که کودک شما مصرف می کند. هرگونه دارو ، ویتامین ، گیاهان دارویی یا سایر مکمل ها و مقدار مصرف را در آن بگنجانید.
• س toالاتی که می توانید برای استفاده بیشتر از قرار ملاقات خود بپرسید.

س Quesالات پرسشی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• آیا موقعیت های احتمالی دیگر ، مسائل روانشناختی یا مشکلات جسمی وجود دارد که می تواند باعث ایجاد یا بدتر شدن اضطراب شود؟
• آیا کودک من به آزمایشاتی نیاز دارد؟
• چه نوع درمانی ممکن است کمک کند؟
• آیا دارو کمک می کند؟ اگر چنین است ، آیا یک گزینه جایگزین عمومی وجود دارد؟
• آیا علاوه بر درمان ، مراحلی نیز می توانم در خانه بردارم که به کودک من کمک کند؟
• آیا شما مطالب آموزشی دارید؟ می توانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

در هنگام ملاقات از پرسیدن سالات دیگر دریغ نکنید.

چه انتظاری از پزشک خود دارید

متخصص بهداشت روان احتمالاً چندین س numberال از شما می پرسد. به عنوان مثال:

• علائم کودک شما چیست و شدت آن چقدر است؟ چه تاثیری بر توانایی عملکرد کودک شما دارند؟
• چه زمانی برای اولین بار متوجه اضطراب جدایی فرزند خود شدید؟
• به نظر می رسد چه چیزی در صورت وجود باعث کاهش اضطراب کودک شما می شود؟
• آیا فرزند شما اخیراً یا در گذشته تجربه آسیب زایی داشته است؟
• فرزند شما در صورت وجود چه شرایط جسمی یا روانی دارد؟
• آیا فرزند شما از این شرایط استفاده می کند؟ داروهایی دارید؟
• آیا شما یا هر یک از بستگان خونی شما اضطراب مداوم یا سایر بیماری های روحی ، مانند افسردگی دارید؟

تهیه و پیش بینی س questionsالات به شما کمک می کند بیشتر وقت خود را با یک متخصص بهداشت روان انجام دهید.