ترومبوسیتوپنی (تعداد پلاکت پایین)

بررسی اجمالی

ترومبوسیتوپنی بیماری است که در آن تعداد پلاکت خون کم است. پلاکت ها (ترومبوسیت ها) سلول های خونی بی رنگی هستند که به لخته شدن خون کمک می کنند. پلاکت ها با جمع شدن و ایجاد پلاگین در صدمات عروق خونی خونریزی را متوقف می کنند.

ترومبوسیتوپنی ممکن است در نتیجه اختلال مغز استخوان مانند لوسمی یا مشکل سیستم ایمنی بدن رخ دهد. یا می تواند از عوارض مصرف برخی داروها باشد. هم کودکان و هم بزرگسالان را درگیر می کند.

ترومبوسیتوپنی ممکن است خفیف باشد و علائم و نشانه های کمی ایجاد کند. در موارد نادر ، تعداد پلاکت ها می تواند به قدری کم باشد که خونریزی داخلی خطرناکی رخ دهد. گزینه های درمانی در دسترس هستند.

علائم

علائم و نشانه های ترومبوسیتوپنی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

کبودی آسان یا زیاد (پورپورا)
خونریزی سطحی در پوست که به صورت بثورات لکه هایی به رنگ قرمز مایل به بنفش (پتشیا) ظاهر می شود ، معمولاً در قسمت تحتانی پاها
خونریزی طولانی مدت از محل بریدگی
خونریزی از لثه یا بینی
خون در ادرار یا مدفوع
جریان قاعدگی غیرمعمول
خستگی
بزرگ شدن طحال

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

در صورت مشاهده علائم ترومبوسیتوپنی که شما را نگران می کند ، با پزشک خود قرار بگذارید.

خونریزی که متوقف نشود یک فوریت پزشکی است. برای خونریزی که با استفاده از روشهای معمول کمکهای اولیه کنترل نمی شود ، مانند فشار بر ناحیه ، سریعاً کمک بگیرید.

علل

ترومبوسیتوپنی به این معنی است که شما کمتر از 150،000 پلاکت دارید. در هر میکرولیتر خون در گردش خون. از آنجا که هر پلاکت فقط حدود 10 روز زندگی می کند ، بدن شما به طور معمول با تولید پلاکت های جدید در مغز استخوان ، به طور مداوم تأمین پلاکت خود را تجدید می کند.

ترومبوسیتوپنی به ندرت به ارث می رسد. یا می تواند توسط تعدادی از داروها یا شرایط ایجاد شود. به هر علت ، پلاکت های در گردش با یک یا چند روش زیر کاهش می یابد: به دام انداختن پلاکت در طحال ، کاهش تولید پلاکت یا افزایش تخریب پلاکت ها.

پلاکت های به دام افتاده

طحال اندام کوچکی به اندازه مشت شما است که درست در زیر قفسه دنده در سمت چپ شکم قرار دارد. به طور معمول ، طحال شما برای مقابله با عفونت و فیلتر کردن مواد ناخواسته از خون شما کار می کند. طحال بزرگ شده - که می تواند به دلیل اختلالات زیادی ایجاد شود - می تواند پلاکت زیادی داشته باشد که باعث کاهش تعداد پلاکت در گردش خون می شود.

کاهش تولید پلاکت

پلاکت تولید می شود در مغز استخوان شما عواملی که می توانند تولید پلاکت را کاهش دهند عبارتند از:

سرطان خون و سایر سرطان ها
برخی از انواع کم خونی
عفونت های ویروسی ، مانند هپاتیت C یا HIV
داروهای شیمی درمانی و پرتودرمانی
مصرف زیاد الکل

افزایش تجزیه پلاکت

برخی شرایط باعث می شود بدن شما پلاکت ها را سریعتر از تولید شده استفاده کرده یا از بین ببرید و منجر به کمبود پلاکت در جریان خون شود. نمونه هایی از این شرایط عبارتند از:

بارداری. ترومبوسیتوپنی ناشی از بارداری معمولاً خفیف است و به زودی پس از زایمان بهبود می یابد.
ترومبوسیتوپنی ایمنی. بیماری های خود ایمنی مانند لوپوس و آرتریت روماتوئید باعث این نوع می شوند. سیستم ایمنی بدن به اشتباه پلاکت ها را مورد حمله قرار داده و از بین می برد. اگر علت دقیق این بیماری مشخص نباشد ، آن را پورپورای ترومبوسیتوپنی ایدیوپاتیک می نامند. این نوع بیشتر کودکان را تحت تأثیر قرار می دهد.
باکتری های موجود در خون. عفونت های شدید باکتریایی شامل خون (باکتریمی) می تواند پلاکت ها را از بین ببرد.
پورپورای ترومبوتیک ترومبوسیتوپنیک. این یک بیماری نادر است که وقتی لخته های کوچک خون در بدن شما ایجاد می شود ، با استفاده از تعداد زیادی پلاکت ، ایجاد می شود.
سندرم اورمیک همولیتیک. این اختلال نادر باعث افت شدید پلاکت ها ، تخریب گلبول های قرمز خون و اختلال در عملکرد کلیه ها می شود.
داروها. برخی از داروها می توانند تعداد پلاکت خون را کاهش دهند. گاهی اوقات یک دارو سیستم ایمنی بدن را اشتباه گرفته و باعث از بین رفتن پلاکت ها می شود. به عنوان مثال می توان به هپارین ، کینین ، آنتی بیوتیک حاوی سولفا و ضد تشنج اشاره کرد.

عوارض

هنگامی که تعداد پلاکت شما به کمتر از 10 هزار پلاکت در هر میکرولیتر برسد ، خونریزی داخلی خطرناک می تواند رخ دهد. اگرچه نادر است ، اما ترومبوسیتوپنی شدید می تواند باعث خونریزی در مغز شود ، که می تواند کشنده باشد.

محتوای:

تشخیص

برای تعیین اینکه آیا شما ترومبوسیتوپنی دارید می توانید از موارد زیر استفاده کنید:

آزمایش خون. شمارش کامل خون ، تعداد سلولهای خونی از جمله پلاکت در نمونه ای از خون شما را تعیین می کند.
معاینه فیزیکی ، از جمله سابقه پزشکی کامل. پزشک شما علائم خونریزی زیر پوست شما را جستجو می کند و شکم شما را احساس می کند تا ببیند طحال بزرگ شده است یا خیر. وی همچنین از شما در مورد بیماری هایی که داشته اید و انواع داروها و مکمل هایی که اخیراً مصرف کرده اید از شما س askال خواهد کرد.

پزشک شما ممکن است آزمایشات و روش های دیگری را برای تعیین علت وضعیت شما بستگی به علائم و نشانه های شما دارد.

درمان

ترومبوسیتوپنی می تواند روزها یا سالها طول بکشد. افراد مبتلا به ترومبوسیتوپنی خفیف ممکن است نیازی به درمان نداشته باشند. برای افرادی که به درمان ترومبوسیتوپنی احتیاج دارند ، درمان به علت آن و شدت آن بستگی دارد.

اگر ترومبوسیتوپنی شما ناشی از یک بیماری زمینه ای یا دارویی باشد ، پرداختن به علتی که باعث درمان آن می شود. به عنوان مثال ، اگر ترومبوسیتوپنی ناشی از هپارین داشته باشید ، پزشک می تواند داروی رقیق کننده خون متفاوتی را برای شما تجویز کند.

سایر درمان ها ممکن است شامل: انتقال خون یا پلاکت باشد. اگر سطح پلاکت شما خیلی کم شود ، پزشک می تواند خون از دست رفته را با انتقال سلول های قرمز خون یا پلاکت جایگزین کند.

داروها. اگر شرایط شما مربوط به مشکل سیستم ایمنی بدن باشد ، پزشک ممکن است داروهایی برای افزایش تعداد پلاکت شما تجویز کند. داروی انتخاب اول ممکن است کورتیکواستروئید باشد. اگر نتیجه نداد ، می توان از داروهای قوی تری برای سرکوب سیستم ایمنی بدن استفاده کرد.

جراحی. اگر سایر درمان ها کمکی نکرد ، ممکن است پزشک برای برداشتن طحال (طحال) توصیه جراحی کند.

تبادل پلاسما. پورپورای ترومبوتیک ترومبوسیتوپنیک می تواند منجر به یک فوریت پزشکی شود که نیاز به تبادل پلاسما دارد.

روش زندگی و درمان های خانگی

اگر به ترومبوسیتوپنی مبتلا هستید ، سعی کنید:

از فعالیتهایی که باعث آسیب می شوند خودداری کنید. از پزشک خود بپرسید کدام فعالیت برای شما بی خطر است. ورزشهای تماسی ، مانند بوکس ، ورزشهای رزمی و فوتبال ، احتمال آسیب دیدگی بالایی دارند.
در صورت رعایت حد متوسط ، الکل بنوشید. الکل تولید پلاکت در بدن شما را کند می کند. از پزشک خود بپرسید آیا نوشیدن الکل برای شما مشکلی ندارد.
در مصرف داروهای بدون نسخه احتیاط کنید. داروهای مسکن بدون نسخه ، مانند آسپرین و ایبوپروفن (Advil ، Motrin IB و دیگران) می توانند از عملکرد صحیح پلاکت ها جلوگیری کنند.

آماده شدن برای قرار ملاقات

با مراجعه به پزشک مراقبت های اولیه خود ، که می تواند اکثر موارد ترومبوسیتوپنی را مدیریت کند ، شروع کنید. در برخی شرایط ممکن است او شما را به یک متخصص بیماری های خون (متخصص خون) ارجاع دهد.

در اینجا برخی از اطلاعات برای کمک به شما در آماده شدن برای قرار ملاقات وجود دارد.

آنچه می توانید انجام دهید

وقتی قرار ملاقات می گذارید ، س askال کنید که آیا باید کاری از قبل انجام دهید ، مثلاً رژیم خود را محدود کنید.

لیستی از این موارد تهیه کنید:

علائم هشداردهنده ای که مشاهده کرده اید ، مانند هرگونه کبودی یا خونریزی غیرمعمول و یا هرگونه بثورات ، و هنگام شروع آنها
اطلاعات شخصی کلیدی ، از جمله بیماری های اخیر یا اقدامات پزشکی مانند انتقال خون ، فشارهای شدید یا تغییرات اخیر زندگی
همه داروها ، ویتامین ها و سایر مکمل هایی که مصرف می کنید ، از جمله دوزها
س toالاتی که می توانید از پزشک خود بپرسید

با یکی از اعضای خانواده همراه باشید یا در صورت امکان دوست ، برای کمک به شما در به خاطر سپردن اطلاعاتی که دریافت می کنید.

در مورد ترومبوسیتوپنی ، س questionsالاتی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

چند پلاکت در بدن خود دارم خون؟
آیا pl من است تعداد اتلت به طور خطرناکی کم است؟
چه چیزی باعث ترومبوسیتوپنی من شده است؟
آیا من به آزمایش های بیشتری نیاز دارم؟
آیا احتمالاً شرایط من موقتی است یا مزمن؟
گزینه های درمانی من کدام است؟
چه اتفاقی می افتد اگر من کاری انجام ندهم؟
آیا محدودیتی وجود دارد که لازم باشد آنها را دنبال کنم؟
آیا وجود دارد مواد چاپی که می توانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟