اختلالات TMJ

بررسی اجمالی

مفصل گیجگاهی فکی (tem-puh-roe-man-DIB-u-lur) (TMJ) مانند لولایی کشویی عمل می کند و استخوان فک شما را به جمجمه متصل می کند. در هر طرف فک خود یک مفصل دارید. اختلالات TMJ - نوعی اختلال گیجگاهی فکی یا TMD - می تواند باعث درد در مفصل فک و عضلات کنترل کننده حرکت فک شود.

تعیین علت دقیق اختلال TMJ در یک فرد اغلب دشوار است. درد شما ممکن است به دلیل ترکیبی از عواملی مانند ژنتیک ، آرتروز یا آسیب فک باشد. برخی از افرادی که درد فک دارند نیز تمایل دارند دندان های خود را جمع کنند یا خرد کنند (دندان قروچه) ، اگرچه بسیاری از افراد به طور معمول دندان های خود را می فشردند یا خرد می کنند و هرگز دچار اختلالات TMJ نمی شوند.

در بیشتر موارد ، درد و ناراحتی مربوط به اختلالات TMJ موقتی است و با مراقبت های خود مدیریت شده یا درمان های غیر جراحی برطرف می شود. بعد از عدم موفقیت اقدامات محافظه کارانه ، معمولاً جراحی آخرین چاره است ، اما برخی از افراد مبتلا به اختلالات TMJ ممکن است از درمان های جراحی بهره مند شوند.

علائم

علائم و نشانه های اختلالات TMJ ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• درد یا حساسیت فک
• درد در یک یا هر دو مفصل گیجگاهی فکی
• درد در گوش و اطراف گوش شما
• مشکل جویدن یا درد هنگام جویدن
• درد صورت صورت
• قفل شدن مفصل ، باز یا بسته شدن دهان را دشوار می کنید

TMJ هنگام باز کردن دهان یا جویدن ، اختلالات می توانند باعث صدای کلیک یا احساس گریت شوند. اما اگر هیچ درد و محدودیتی در حرکت با کلیک فک وجود نداشته باشد ، شما احتمالاً نیازی به درمان اختلال TMJ ندارید.

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

در صورت مراجعه به پزشک شما در فک خود درد یا حساسیت مداوم دارید ، یا اگر نمی توانید فک خود را کاملاً باز یا بسته کنید. پزشک ، دندانپزشک یا متخصص TMJ می توانند علل و روشهای احتمالی درمان مشکل شما را مورد بحث قرار دهند.

علل

مفصل گیجگاهی فکی یک عمل لولا را با حرکات کشویی ترکیب می کند. قسمتهایی از استخوانها که در مفصل برهم کنش دارند با غضروف پوشانده شده و توسط یک دیسک کوچک ضربه گیر از یکدیگر جدا می شوند که به طور معمول حرکت را صاف نگه می دارد.

• دیسک فرسایش می یابد یا از تراز مناسب خارج می شود
• غضروف مفصل در اثر آرتروز آسیب می بیند
• مفصل در اثر ضربه یا ضربه دیگر آسیب می بیند

در بسیاری از موارد ، علت اختلالات TMJ مشخص نیست.

عوامل خطر

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به اختلالات TMJ را افزایش دهند عبارتند از:

• انواع مختلف آرتروز ، مانند آرتریت روماتوئید و آرتروز
• آسیب فکی
• بلند مدت (مزمن) ساییدن یا فشردن دندان ها
• برخی بیماری های بافت همبند که باعث مشکلاتی می شود که ممکن است مفصل گیجگاهی فکی را تحت تأثیر قرار دهد

محتوای:

تشخیص

پزشک یا دندانپزشک در مورد علائم شما بحث کرده و شما را معاینه می کنند فک تو او احتمالاً:

• هنگام باز و بسته شدن دهان ، فک خود را گوش داده و احساس کنید
• دامنه حرکات فک خود را مشاهده کنید
• مناطق اطراف فک خود را فشار دهید تا نقاط درد یا ناراحتی را شناسایی کنید

اگر پزشک یا دندانپزشک مشکوک به مشکلی هستید ، ممکن است لازم باشید:

• دندانپزشکی X -آرایه های معاینه دندان ها و فک
• سی تی اسکن برای تهیه تصاویر دقیق از استخوان های درگیر در مفصل
• MRI برای آشکار کردن مشکلات دیسک مفصل یا بافت نرم اطراف آن

آرتروسکوپی TMJ گاهی اوقات در تشخیص اختلال TMJ استفاده می شود. در طی آرتروسکوپی TMJ ، پزشک شما یک لوله نازک کوچک (کانول) را به فضای مفصل وارد می کند و سپس یک دوربین کوچک (آرتروسکوپ) برای مشاهده ناحیه و کمک به تعیین تشخیص وارد می شود.

درمان

در بعضی موارد ، علائم اختلالات TMJ ممکن است بدون درمان از بین بروند. در صورت ادامه علائم ، پزشک ممکن است گزینه های درمانی مختلفی را توصیه کند ، که اغلب باید بیش از یک مورد به طور همزمان انجام شود.

داروها

همراه با سایر درمان های غیر جراحی ، این داروها گزینه ها ممکن است به تسکین درد همراه با اختلالات TMJ کمک کنند:

• مسکن ها و ضد التهاب ها. اگر داروهای مسکن بدون نسخه برای تسکین درد TMJ کافی نیستند ، ممکن است پزشک یا دندانپزشک برای مدت زمان محدود مسکن های قوی تری مانند داروی ایبوپروفن با نسخه تجویز کند.
• داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای. این داروها مانند آمی تریپتیلین بیشتر برای افسردگی استفاده می شود ، اما در دوزهای کم ، بعضی اوقات برای تسکین درد ، کنترل دندان قروچه و بی خوابی استفاده می شود.
• شل کننده های عضلانی. این نوع داروها برای کمک به تسکین دردهای ناشی از اختلالات TMJ ایجاد شده در اثر اسپاسم عضلات ، گاهی چند روز یا چند هفته استفاده می شوند.

درمان ها

درمان های غیر دارویی برای اختلالات TMJ شامل موارد زیر است:

• آتل دهان یا محافظ دهان (وسایل اکلوزال). اغلب افراد مبتلا به درد فک از استفاده از وسیله ای نرم یا محکم که روی دندان هایشان قرار داده شده است بهره مند می شوند ، اما دلایل مفید بودن این دستگاه ها به خوبی شناخته نشده است. همراه با تمرینات کششی و تقویت عضلات فک ، درمان ها ممکن است شامل سونوگرافی ، گرمای مرطوب و یخ باشد.
• مشاوره. آموزش و مشاوره می تواند به شما در درک عوامل و رفتارهایی که ممکن است درد شما را تشدید کنند ، کمک کند ، بنابراین می توانید از آنها اجتناب کنید. به عنوان مثال می توان به دندان قروچه یا ساییدن ، تکیه دادن به چانه یا گاز گرفتن ناخن اشاره کرد.

جراحی یا روش های دیگر

در صورت عدم کمک به سایر روش ها ، ممکن است پزشک پیشنهاد دهد روشهایی مانند:

• آرتروسنتز. آرتروسنتز (ahr-throe-sen-TEE-sis) یک روش کم تهاجمی است که شامل قرار دادن سوزن های کوچک به مفصل است تا بتوان مایعات را از طریق مفصل آبیاری کرد تا بقایا و محصولات جانبی التهابی از بین برود.
• تزریق در برخی افراد ، تزریق کورتیکواستروئید به مفصل ممکن است مفید باشد. به ندرت ، تزریق سم بوتولینوم نوع A (بوتاکس ، دیگران) به عضلات فک که برای جویدن استفاده می شود ، ممکن است درد ناشی از اختلالات TMJ را تسکین دهد.
• آرتروسکوپی TMJ. در بعضی موارد ، جراحی آرتروسکوپی می تواند برای درمان انواع اختلالات TMJ به اندازه جراحی مفصل باز موثر باشد. یک لوله نازک کوچک (کانول) در فضای مفصل قرار می گیرد ، سپس آرتروسکوپ قرار داده می شود و از ابزارهای کوچک جراحی برای جراحی استفاده می شود. آرتروسکوپی TMJ نسبت به جراحی مفصل باز خطرات و عوارض کمتری دارد اما محدودیت هایی نیز دارد.
• کندیلوتومی اصلاح شده. کندیلوتومی اصلاح شده (kon-dih-LOT-uh-mee) با جراحی فک پایین ، اما نه در مفصل ، TMJ را غیرمستقیم می داند. این ممکن است برای درمان درد و در صورت تجربه قفل کردن مفید باشد.
• جراحی مفصل باز. اگر درد فک شما با درمان های محافظه کارانه ای برطرف نشد و به نظر می رسد در اثر مشکل ساختاری در مفصل ایجاد شده باشد ، ممکن است پزشک یا دندانپزشک جراحی مفصل باز (آرتروتومی) را برای ترمیم یا تعویض مفصل پیشنهاد کند. با این حال ، جراحی مفصل باز خطرات بیشتری نسبت به سایر اقدامات دارد و پس از بحث در مورد موافقان و مخالفان ، باید بسیار دقیق مورد بررسی قرار گیرد.

اگر پزشک شما جراحی یا سایر روش ها را توصیه کرد ، حتماً درباره مزایا و خطرات احتمالی بحث کنید ، و از همه گزینه های خود بپرسید.

شیوه زندگی و درمان های خانگی

آگاهی بیشتر از عادت های مربوط به تنش - فک خود را فشار دهید ، دندان های خود را خرد کنید یا جویدن مداد - به شما در کاهش فراوانی آنها کمک می کند. نکات زیر ممکن است به شما در کاهش علائم اختلالات TMJ کمک کند:

• از مصرف بیش از حد عضلات فک خودداری کنید. غذاهای نرم بخورید. غذا را به قطعات کوچک برش دهید. غذای چسبناک یا جویدنی را دور نگه دارید. از جویدن آدامس خودداری کنید.
• کشش و ماساژ. پزشک ، دندانپزشک یا فیزیوتراپیست به شما نشان می دهد که چگونه می توانید ورزش هایی را انجام دهید که عضلات فک را کشیده و تقویت می کنند و چگونه خودتان عضلات را ماساژ دهید. استفاده از گرما یا یخ گرم و مرطوب در کنار صورت می تواند به کاهش درد کمک کند.

داروی جایگزین

تکنیک های طب مکمل و جایگزین ممکن است به کنترل درد مزمن کمک کنند همراه با اختلالات TMJ. به عنوان مثال می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• طب سوزنی. یک متخصص آموزش دیده در طب سوزنی با قرار دادن سوزن های نازک مو در نقاط خاصی از بدن شما درد مزمن را درمان می کند.
• تکنیک های آرام سازی. کاهش آگاهانه تنفس و تنفس عمیق و منظم می تواند به شل شدن عضلات متشنج کمک کند ، که می تواند درد را کاهش دهد.
• بازخورد زیستی. دستگاه های الکترونیکی که تنگی عضلات خاص را کنترل می کنند ، می توانند به شما کمک کنند تا روشهای آرام سازی را به طور م practiceثر انجام دهید. پزشک خانواده یا دندانپزشک اگر درمان های پیشنهادی تسکین کافی ندارند ، ممکن است شما به پزشکی متخصص در زمینه اختلالات TMJ ارجاع داده شوید.

  کاری که می توانید انجام دهید

  ممکن است بخواهید لیستی تهیه کنید که پاسخ دهد س questionsالات زیر:

  • چه زمانی علائم شما شروع شد؟
  • آیا در گذشته این اتفاق افتاده است؟
  • آیا سطح استرس شما افزایش یافته است اخیراً؟
  • آیا شما مرتبا سردرد ، گردن درد یا دندان درد دارید؟
  • چه داروها و مکمل هایی را به طور مرتب مصرف می کنید؟

  چه انتظاری دارید از پزشک یا دندانپزشک

  پزشک ممکن است برخی از س questionsالات زیر را بپرسد:

  • آیا درد شما ثابت است یا علائم شما از بین می رود؟
  • آیا به نظر می رسد فعالیتی درد را تحریک می کند؟
  • آیا فک شما هنگام حرکت دادن آن کلیک می کند یا پاپ می کند؟ آیا این کلیک دردناک است؟
  • آیا باز کردن دهان به طور معمول دشوار است؟

  پزشک یا دندانپزشک بر اساس پاسخ ها ، علائم و نیازهای شما س additionalالات بیشتری را می پرسد. تهیه و پیش بینی س questionsالات به شما کمک می کند تا از وقت خود نهایت استفاده را ببرید.