انسداد مجاری ادراری

بررسی اجمالی

انسداد مجرای ادراری انسداد یکی یا هر دو لوله (حالب) است که ادرار را از کلیه ها به مثانه منتقل می کند. انسداد مجاری ادراری قابل درمان است. با این حال ، در صورت عدم درمان ، علائم می توانند به سرعت از حالت خفیف - درد ، تب و عفونت - به حالت شدید - از بین رفتن عملکرد کلیه ، سپسیس و مرگ منتقل شوند.

انسداد مجاری ادراری نسبتاً شایع است. از آنجا که قابل درمان است ، عوارض شدید نادر است.

علائم

انسداد مجاری ادراری ممکن است هیچ علائم و نشانه ای نداشته باشد. علائم و نشانه ها بستگی به محل انسداد ، جزئی یا کامل بودن آن ، سرعت رشد و همچنین تأثیر آن بر روی یک یا هر دو کلیه دارد.

علائم و نشانه ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• درد
• تغییر در میزان تولید ادرار
• مشکل ادرار
• خون در ادرار
• تکرار عفونت های دستگاه ادراری
• فشار خون بالا (فشار خون بالا)

چه موقع باید به پزشک مراجعه کنید

اگر علائم و نشانه هایی دارید که شما را نگران می کند با پزشک خود قرار بگذارید.

اگر احساس می کنید به دنبال فوریت پزشکی باشید:

• درد آنقدر شدید که نمی توانید آرام بنشینید یا موقعیت راحتی پیدا کنید
• درد همراه با حالت تهوع و استفراغ
• دردی همراه با تب و لرز
• خون در ادرار
• مشکل دفع ادرار

علل

انواع مختلف انسداد مجرای ادرار دلایل مختلفی دارند که برخی از آنها در بدو تولد وجود دارند (ورم لخته) ذاتی) آنها عبارتند از:

انسداد مجاری ادراری ممکن است به دلیل موارد زیر ایجاد شود:

• کپی شدن حالب ، لوله ای که ادرار را از کلیه به مثانه می رساند. این وضعیت شایع که از بدو تولد وجود دارد (مشروط) باعث می شود که دو حالب روی یک کلیه ایجاد شوند. حالب دوم می تواند طبیعی باشد یا فقط تا حدی ایجاد شود. اگر هر دو حالب به درستی عمل نكند ، ادرار می تواند به داخل کلیه برگردد و صدمه بزند.
• ناهنجاری محل اتصال حالب به مثانه یا کلیه ، که مانع جریان ادرار می شود. ارتباط غیر طبیعی بین حالب و کلیه (محل اتصال مجاری ادرار) ممکن است باعث تورم کلیه شده و در نهایت کار خود را متوقف کند. این ناهنجاری می تواند مادرزادی باشد یا می تواند با رشد طبیعی کودکی ایجاد شود ، ناشی از آسیب یا زخم باشد ، یا در موارد نادر از تومور ایجاد شود. ارتباط غیر طبیعی بین حالب و مثانه (محل اتصال مجاری ادرار) ممکن است باعث برگشت ادرار در کلیه ها شود.
• ادراروسل. اگر حالب خیلی باریک باشد و اجازه ندهد ادرار به طور طبیعی جریان یابد ، ممکن است یک برآمدگی کوچک در حالب (حالب) ایجاد شود ، معمولاً در قسمت مجرای حالب نزدیک به مثانه. این می تواند جریان ادرار را مسدود کرده و باعث برگشت ادرار در کلیه شده و احتمالاً منجر به آسیب کلیه شود.
• فیبروز خلف صفاق. این اختلال نادر زمانی اتفاق می افتد که بافت فیبری در ناحیه پشت شکم رشد کند. فیبرها ممکن است به دلیل سرطان رشد کنند یا ممکن است در اثر مصرف برخی داروها برای درمان میگرن ایجاد شوند. فیبرها مجرای حالب را محاصره و مسدود می کنند و باعث می شوند ادرار به کلیه ها برگردد.

سایر علل احتمالی

دلایل مختلف داخل (ذاتی) یا خارجی (خارجی) حالب می تواند منجر به انسداد مجرای ادرار شود ، از جمله:

• سنگ های مجاری ادراری
• یبوست شدید که در درجه اول در کودکان اتفاق می افتد اما در بزرگسالان نیز اتفاق می افتد
• تومورهای سرطانی و غیرسرطانی
• رشد بافت داخلی ، مانند آندومتریوز در زنان
• تورم طولانی مدت دیواره حالب ، معمولاً به دلیل بیماری هایی مانند سل یا عفونت انگلی به نام شیستوزومیازیس

عوارض

انسداد مجاری ادراری می تواند منجر به عفونت ادراری و آسیب کلیه شود که غیرقابل برگشت است.

محتوای:

تشخیص

اغلب ، پزشکان قبل از تولد در طی سونوگرافی معمول قبل از تولد ، اختلالات انسداد مجرای ادرار را تشخیص می دهند ، که می تواند جزئیات جنین در حال رشد ، از جمله کلیه ها ، اتر و مثانه. پزشکان اغلب پس از تولد سونوگرافی دیگری را برای ارزیابی مجدد کلیه ها انجام می دهند.

اگر پزشک شما مشکوک به مجرای ادرار انسداد یافته باشد ، ممکن است از برخی از این آزمایشات و اسکن ها برای تشخیص استفاده شود:

• آزمایش خون و ادرار. پزشک شما نمونه هایی از خون و ادرار شما را از نظر عفونت و وجود کراتینین بررسی می کند ، که نشان می دهد کلیه ها به درستی کار نمی کنند.
• سونوگرافی. سونوگرافی از ناحیه پشت اندام های شکمی (سونوگرافی خلف صفاقی) به پزشک اجازه می دهد کلیه ها و حالب ها را مشاهده کند.
• خنثی شدن سیستوروتروگرام. برای آزمایش جریان غیر عادی ادرار ، پزشک یک لوله کوچک (کاتتر) را از طریق مجرای ادرار وارد می کند ، رنگ را به مثانه تزریق می کند و از کلیه ها ، حالب ها ، مثانه و مجرای ادرار اشعه ایکس می گیرد.
• اسکن هسته ای کلیه. پزشک یا تکنسین شما رنگی را که حاوی مقدار کمی ماده رادیواکتیو به بازوی شما تزریق می کند. یک دوربین خاص رادیواکتیویته را تشخیص می دهد و تصاویری تولید می کند که دکتر شما برای ارزیابی سیستم ادراری استفاده می کند.
• سیستوسکوپی. یک لوله کوچک با دوربین و نور به مجرای ادرار یا از طریق یک برش کوچک وارد می شود. سیستم نوری به پزشک اجازه می دهد تا داخل مجرای ادرار و مثانه را ببیند.
• اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT). سی تی اسکن ترکیبی از مجموعه ای از اشعه ایکس است که از زوایای مختلف و پردازش رایانه گرفته شده و تصاویر مقطعی از کلیه ها ، حالب و مثانه شما ایجاد می کند.
• تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI). MRI شکم از میدان مغناطیسی و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویر دقیق از اندامها و بافتهایی که سیستم ادراری شما را تشکیل می دهند استفاده می کند.

درمان

هدف انسداد مجرای ادرار درمان این است که در صورت امکان انسداد را برطرف کند ، یا انسداد را دور بزند ، که ممکن است به ترمیم آسیب کلیه ها کمک کند. درمان ممکن است شامل آنتی بیوتیک برای از بین بردن عفونت های همراه باشد. انسداد پزشک شما (متخصص اورولوژی) ممکن است توصیه کند:

• استنت مجرای ادرار ، یک لوله توخالی که داخل مجرای ادرار قرار می گیرد تا باز بماند.
• نفروستومی از راه پوست ، که در طی آن پزشک شما یک از طریق پشت خود لوله کنید تا کلیه به طور مستقیم تخلیه شود.
• کاتتر ، لوله ای است که از طریق مجرای ادرار وارد می شود تا مثانه را به کیسه تخلیه خارجی متصل کند. این مسئله ممکن است به ویژه در مواردی که مشکلات در مثانه شما منجر به تخلیه ضعیف کلیه ها شود ، مهم باشد.

پزشک می تواند به شما بگوید کدام روش یا ترکیبی از روش ها برای شما بهتر است. روش های تخلیه بسته به شرایط شما ممکن است باعث تسکین موقتی یا دائمی شوند.

روش های جراحی

تعدادی از روش های جراحی برای اصلاح انسداد مجاری ادرار وجود دارد. نوع عمل به شرایط شما بستگی دارد.

جراحی انسداد مجاری ادراری ممکن است از طریق یکی از این روشهای جراحی انجام شود:

• جراحی آندوسکوپی ، یک روش کم تهاجمی ، که شامل عبور یک محدوده روشن از طریق مجرای ادرار به مثانه و سایر قسمت های دستگاه ادراری. جراح در قسمت آسیب دیده یا مسدود شده حالب برشی ایجاد می کند تا ناحیه وسیع شود و سپس یک لوله توخالی (استنت) را در حالب قرار می دهد تا باز بماند. این روش ممکن است هم برای تشخیص و هم برای معالجه یک بیماری انجام شود.
• جراحی باز ، که طی آن جراح شما شکمی را در شکم شما ایجاد می کند تا عمل را انجام دهد.
• جراحی لاپاراسکوپی ، یعنی از طریق یک لوله کوچک با نور و دوربینی که به جراح شما اجازه می دهد داخل شما را ببیند انجام می شود. جراح از طریق پوست شما یک یا چند برش کوچک ایجاد می کند تا لوله روشن و سایر وسایل مورد نیاز برای عمل را وارد کند.
• جراحی لاپاراسکوپی با کمک ربات ، در طی آن جراح شما از یک سیستم رباتیک برای انجام یک روش لاپاراسکوپی استفاده می کند .

تفاوت اصلی در این روشهای جراحی ، زمان بهبودی شما بعد از جراحی و تعداد و اندازه برشهای مورد استفاده در این روش است. پزشک (اورولوژیست) نوع روش و بهترین روش جراحی را برای درمان بیماری شما تعیین می کند.

آزمایشات بالینی

آماده شدن برای قرار ملاقات

شما ممکن است شروع کنید با مراجعه به ارائه دهنده مراقبت های اولیه خود. یا ممکن است بلافاصله به یک متخصص مجاری ادراری (متخصص اورولوژی) ارجاع شوید.

در اینجا برخی از اطلاعات برای کمک به شما برای آماده شدن برای قرار ملاقات وجود دارد.

کاری که می توانید انجام دهید

وقتی قرار ملاقات می گذارید ، س askال کنید که آیا کاری قبل از انجام آن نیاز دارید ، مثلاً روزه گرفتن قبل از انجام آزمایش خاص. لیستی از موارد زیر تهیه کنید:

• علائم شما ، از جمله علائمی که به نظر نمی رسد با دلیل قرار ملاقات شما ارتباط نداشته باشد
• اطلاعات شخصی اصلی ، از جمله استرس های اساسی ، تغییرات زندگی اخیر و پزشکی خانوادگی تاریخچه
• تمام داروها ، ویتامین ها یا سایر مکمل هایی که مصرف می کنید ، از جمله دوزها
• س toالاتی که می توانید از پزشک خود بپرسید

از یکی از اعضای خانواده یا دوست خود استفاده کنید در صورت امکان ، برای کمک به یادآوری اطلاعاتی که به شما داده شده است.

در مورد انسداد مجرای ادرار ، س basicالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از: ؟

غیر از محتمل ترین علت ، علل احتمالی دیگر علائم من چیست؟

چه آزمایشاتی لازم دارم؟

آیا احتمالاً شرایط من موقتی است یا مزمن؟

بهترین اقدام چیست؟

گزینه های اصلی رویکردی که شما پیشنهاد می کنید کدامند؟

من این سایر موارد بهداشتی را دارم. چگونه می توانم آنها را با هم به بهترین وجه مدیریت کنم؟

آیا محدودیت هایی وجود دارد که باید رعایت کنم؟

آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟

آیا بروشورها یا سایر مواد چاپی وجود دارد؟ می توانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

چه انتظاری از پزشک خود دارید

پزشک احتمالاً چندین س youال از شما می پرسد ، مانند:

• چه زمانی علائم شما شروع شد؟
• آیا علائم شما مداوم بوده و یا گاه به گاه؟
• شدت علائم چقدر است؟
• به نظر می رسد در صورت وجود چیست؟ علائم خود را بهبود ببخشید؟
• به نظر می رسد چه مشکلی علائم شما را بدتر می کند؟