بیماری ویپل

بررسی اجمالی

بیماری Whipple یک عفونت باکتریایی نادر است که اغلب بر روی مفاصل و سیستم هضم شما تأثیر می گذارد. بیماری Whipple با اختلال در تجزیه مواد غذایی ، در هضم طبیعی اختلال ایجاد می کند و توانایی بدن در جذب مواد مغذی مانند چربی ها و کربوهیدرات ها را مختل می کند.

بیماری Whipple می تواند سایر اندام ها از جمله مغز ، قلب و چشم شما را نیز آلوده کند .

بدون درمان مناسب ، بیماری Whipple می تواند جدی یا کشنده باشد. با این حال ، یک دوره آنتی بیوتیک می تواند بیماری Whipple را درمان کند.

علائم

علائم و نشانه های شایع

علائم و نشانه های گوارشی در بیماری Whipple شایع است و ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• اسهال
• گرفتگی و درد در معده ، که ممکن است بعد از غذا بدتر شود
• کاهش وزن ، همراه با سو mala جذب مواد مغذی

سایر علائم و نشانه های مکرر مرتبط با بیماری ویپل عبارتند از:

• مفاصل ملتهب ، به ویژه مچ پا ، زانو و مچ دست
• خستگی
• ضعف
• کم خونی

علائم و نشانه های شایع کمتر

در برخی موارد ، علائم و نشانه های بیماری ویپل ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تب
• سرفه
• بزرگ شدن غدد لنفاوی
• تیره شدن پوست در مناطق در معرض آفتاب و جای زخم
• درد قفسه سینه

علائم و نشانه های مغز و سیستم عصبی (عصبی) ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• مشکل راه رفتن
• مشکلات بینایی ، از جمله عدم کنترل حرکات چشم
• گیجی
• از دست دادن حافظه

علائم تمایل دارند به آرامی و طی سالهای متمادی در اکثر افراد مبتلا به این بیماری وجود دارد. در برخی افراد ، علائمی مانند درد مفصل و کاهش وزن سالها قبل از علائم گوارشی ایجاد می شود که منجر به تشخیص می شود.

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

بیماری ویپل به طور بالقوه تهدید کننده زندگی است معمولاً قابل درمان است. در صورت مشاهده علائم یا نشانه های غیرمعمول ، مانند کاهش وزن بدون دلیل یا درد مفاصل ، با پزشک خود تماس بگیرید. پزشک می تواند آزمایشاتی را برای تعیین علت علائم شما انجام دهد.

حتی پس از تشخیص عفونت و تحت درمان بودن ، در صورت عدم بهبود علائم به پزشک اطلاع دهید. بعضی اوقات درمان با آنتی بیوتیک م isn'tثر نیست زیرا باکتری ها در برابر داروی خاصی که مصرف می کنید مقاوم هستند. این بیماری می تواند عود کند ، بنابراین مهم است که علائم مجدداً مشاهده شود.

علل

بیماری ویپل توسط نوعی باکتری به نام Tropheryma whipplei ایجاد می شود. این باکتری ها ابتدا بر مخاط مخاط روده کوچک شما تأثیر می گذارند و زخم های کوچک (ضایعات) درون دیواره روده ایجاد می کنند. این باکتری ها همچنین به برآمدگی های ظریف و شبیه مو (پرزها) که روده باریک را پوشانده اند آسیب می رسانند.

اطلاعات زیادی در مورد باکتری ها شناخته نشده است. اگرچه به نظر می رسد به راحتی در محیط وجود دارند ، دانشمندان نمی دانند از کجا آمده و چگونه به انسان منتقل شده اند. همه کسانی که ناقل باکتری هستند ، به این بیماری مبتلا نمی شوند. برخی از محققان معتقدند که افراد مبتلا به این بیماری ممکن است نقص ژنتیکی در پاسخ سیستم ایمنی بدن خود داشته باشند که باعث می شود هنگام قرار گرفتن در معرض باکتری بیمار شوند.

بیماری ویپل بسیار نادر است و کمتر از 1 در آن مبتلا است. 1 میلیون نفر.

عوامل خطر

از آنجا که اطلاعات کمی در مورد باکتری های عامل بیماری Whipple شناخته شده است ، عوامل خطر بیماری به طور واضح مشخص نشده است. بر اساس گزارش های موجود ، به نظر می رسد احتمال تأثیر این موارد بیشتر باشد:

• مردان 40 تا 60 ساله
• سفیدپوستان در آمریکای شمالی و اروپا
• کشاورزان و سایر افرادی که در فضای باز کار می کنند و تماس مکرر با فاضلاب و فاضلاب دارند

عوارض

پوشش روده کوچک شما دارای پیش بینی های ظریف و مو مانند (پرزها) است که به بدن شما کمک می کند مواد مغذی را جذب می کند. بیماری Whipple به پرزها آسیب می رساند و باعث کاهش جذب مواد مغذی می شود. کمبودهای تغذیه ای در افراد مبتلا به بیماری Whipple شایع است و می تواند منجر به خستگی ، ضعف ، کاهش وزن و درد مفاصل شود.

بیماری Whipple یک بیماری پیشرونده و بالقوه کشنده است. اگرچه عفونت نادر است ، اما مرگ های همراه همچنان گزارش می شوند. این امر تا حد زیادی به دلیل تشخیص دیرهنگام و تأخیر در درمان است. مرگ اغلب ناشی از شیوع عفونت به سیستم عصبی مرکزی است که می تواند صدمات جبران ناپذیری ایجاد کند.

محتوای:

تشخیص

روند تشخیص بیماری ویپل معمولاً شامل آزمایشات زیر است:

• معاینه فیزیکی. پزشک شما به طور کلی با معاینه بدنی شروع می کند. او به دنبال علائم و نشانه هایی خواهد بود که وجود این بیماری را نشان می دهد. به عنوان مثال ، پزشک ممکن است به دنبال حساسیت به معده و تیرگی پوست ، به ویژه در قسمت های بدن شما در معرض آفتاب باشد.

• نمونه برداری یک مرحله مهم در تشخیص بیماری Whipple ، گرفتن نمونه بافت (نمونه برداری) است که معمولاً از پوشش روده کوچک است. برای انجام این کار ، پزشک به طور معمول آندوسکوپی فوقانی را انجام می دهد. در این روش از یک لوله (محدوده) نازک و انعطاف پذیر با نور و دوربینی متصل شده است که از دهان ، گلو ، لوله تنفسی و معده به روده کوچک شما منتقل می شود. این دامنه به پزشک شما اجازه می دهد مجاری گوارشی شما را مشاهده کرده و از نمونه های بافتی استفاده کند.

  در طی این روش ، پزشکان نمونه های بافتی را از چندین مکان در روده کوچک خارج می کنند. یک پزشک این آزمایشگاه را در زیر آزمایشگاه زیر میکروسکوپ بررسی می کند. او به دنبال وجود باکتری های بیماریزا و زخم های آنها (ضایعات) و به طور خاص برای باکتری های Tropheryma whipplei است. اگر این نمونه های بافتی تشخیص را تأیید نکنند ، ممکن است پزشک از بزرگ شدن غدد لنفاوی نمونه برداری کند یا آزمایشات دیگری را انجام دهد.

  در بعضی موارد ، پزشک ممکن است از شما بخواهد کپسولی را که در خود نگه دارد قورت دهید. یک دوربین کوچک دوربین می تواند تصاویری از مجاری هضم شما را برای مشاهده پزشک در اختیار شما قرار دهد.

  یک آزمایش مبتنی بر DNA معروف به واکنش زنجیره ای پلیمراز ، که در برخی از مراکز پزشکی در دسترس است ، می تواند باکتری های Tropheryma whipplei را در نمونه های بیوپسی تشخیص دهد یا نمونه های مایع نخاعی.

• آزمایش خون. پزشک شما همچنین ممکن است آزمایش خون مانند شمارش کامل خون را تجویز کند. آزمایش خون می تواند شرایط خاصی را در ارتباط با بیماری Whipple ، به ویژه کم خونی ، که کاهش تعداد گلبول های قرمز خون و غلظت کم آلبومین ، پروتئین در خون شما است ، تشخیص دهد.

درمان

درمان بیماری Whipple با آنتی بیوتیک ها ، به تنهایی یا به صورت ترکیبی انجام می شود که می تواند باکتری های ایجاد کننده عفونت را از بین ببرد.

درمان طولانی مدت است ، به طور کلی یک یا دو سال طول می کشد ، با هدف از بین بردن باکتری ها اما تسکین علائم معمولاً خیلی سریعتر اتفاق می افتد ، اغلب در طی یکی دو هفته اول. اکثر افرادی که عارضه مغزی و عصبی ندارند ، پس از مصرف کامل آنتی بیوتیک به طور کامل بهبود می یابند.

هنگام انتخاب آنتی بیوتیک ، پزشکان اغلب کسانی را که عفونت های روده کوچک را از بین می برند و همچنین از لایه ای از بافت اطراف شما عبور می دهند ، انتخاب می کنند. مغز (سد خونی مغزی). این کار برای از بین بردن باکتری هایی که ممکن است به مغز و سیستم عصبی مرکزی شما وارد شده اند انجام می شود.

به دلیل استفاده طولانی مدت از آنتی بیوتیک ها ، پزشک برای کنترل مقاومت در برابر داروها باید شرایط شما را کنترل کند. اگر در حین درمان عود کردید ، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک های شما را تغییر دهد.

درمان موارد استاندارد

در بیشتر موارد ، درمان بیماری ویپل با دو تا چهار هفته سفتریاکسون یا پنی سیلین از طریق تجویز می شود یک رگ در بازوی شما به دنبال آن درمان اولیه ، شما به احتمال زیاد یک دوره خوراکی سولفامتوکسازول-تریمتوپریم (باکتریم ، سپترا) به مدت یک تا دو سال خواهید گذراند.

عوارض جانبی احتمالی سفتریاکسون و سولفامتوکسازول-تری متوپریم شامل واکنش های آلرژیک ، اسهال خفیف است ، یا حالت تهوع و استفراغ.

سایر داروهایی که در برخی موارد به عنوان گزینه جایگزین پیشنهاد شده اند ، شامل داکسی سایکلین خوراکی (ویبرامایسین ، دوریکس و سایر موارد) همراه با داروی ضد مالاریا هیدروکسی کلروکین (Plaquenil) است که به احتمال زیاد لازم است یک تا دو سال طول بکشد.

عوارض جانبی احتمالی داکسی سایکلین شامل از دست دادن اشتها ، حالت تهوع ، استفراغ و حساسیت به نور خورشید است. هیدروکسی کلروکین ممکن است باعث از دست دادن اشتها ، اسهال ، سردرد ، گرفتگی معده و سرگیجه شود.

تسکین علائم

علائم شما باید در طی یک تا دو هفته پس از شروع درمان با آنتی بیوتیک بهبود یافته و کاملاً برطرف شود. حدود یک ماه.

اما حتی اگر علائم به سرعت بهبود می یابند ، آزمایشات بیشتر آزمایشگاهی ممکن است وجود باکتری را برای دو یا چند سال پس از شروع مصرف آنتی بیوتیک نشان دهد. آزمایش پیگیری به پزشک کمک می کند تا مشخص کند چه زمانی می توانید مصرف آنتی بیوتیک را متوقف کنید. نظارت منظم همچنین می تواند توسعه مقاومت به یک داروی خاص را تشخیص دهد ، که اغلب با عدم بهبود علائم نشان داده می شود.

حتی پس از درمان موفقیت آمیز ، بیماری Whipple می تواند عود کند. پزشکان معمولاً معاینه منظم را انجام می دهند. اگر عود مجدد را تجربه کرده اید ، باید آنتی بیوتیک درمانی را تکرار کنید.

مصرف مکمل

به دلیل مشکلات جذب مواد مغذی مرتبط با بیماری Whipple ، پزشک ممکن است مصرف مکمل های ویتامین و مواد معدنی برای اطمینان از تغذیه کافی. بدن شما ممکن است به ویتامین D اضافی ، اسیدفولیک ، کلسیم ، آهن و منیزیم نیاز داشته باشد.

آزمایشات بالینی

آماده شدن برای قرار ملاقات

اگر علائم و نشانه هایی دارید مشترک در بیماری ویپل ، با دکتر خود وقت بگیرید. بیماری ویپل نادر است و علائم و نشانه ها می تواند سایر اختلالات شایعتر را نشان دهد ، بنابراین تشخیص آن دشوار است. در نتیجه ، اغلب در مراحل بعدی تشخیص داده می شود. با این حال ، تشخیص زودهنگام خطر اثرات جدی سلامتی مرتبط با عدم درمان بیماری را کاهش می دهد.

اگر پزشک شما در تشخیص مطمئن نیست ، بسته به علائمی که دارید ممکن است شما را به پزشکی که متخصص بیماری های گوارشی است یا به متخصص دیگری ارجاع دهد.

در اینجا برخی از اطلاعات برای به شما کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید و بدانید چه انتظاری از پزشک دارید.

اطلاعات جمع آوری شده از قبل

• علائم خود را بنویسید ، از جمله هنگامی که برای اولین بار متوجه آنها شده اید و اینکه چگونه ممکن است با گذشت زمان تغییر کرده یا بدتر شوند.
• اطلاعات پزشکی اصلی خود را ، از جمله سایر مواردی که با آن تشخیص داده شده اید ، و نام تمام داروها ، ویتامین ها و مکمل هایی که مصرف می کنید را بنویسید.
• اطلاعات شخصی اصلی را بنویسید ، از جمله تغییرات اخیر یا عوامل استرس زا در زندگی شما. این عوامل می توانند به علائم و نشانه های گوارشی مرتبط باشند.
• در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوست خود را همراه داشته باشید. شخصی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را فراموش کرده یا فراموش کرده باشید.
• سوالات خود را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید. ایجاد لیست سوالات از قبل می تواند به شما کمک کند از وقت خود با دکتر خود نهایت استفاده را ببرید.

در مورد علائم و نشانه های مشترک بیماری ویپل ، برخی از س basicالات اساسی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از: / p>

• به احتمال زیاد علت بیماری من چیست؟
• آیا علل احتمالی دیگری برای بیماری من وجود دارد؟
• به چه آزمایش های تشخیصی نیاز دارم؟
• چه روش درمانی را پیشنهاد می کنید؟
• من سایر بیماری های پزشکی را دارم. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟
• چقدر زود انتظار دارید که علائم من با درمان بهبود یابد؟
• برای چه مدت لازم است از داروها استفاده کنم؟
• آیا من در معرض خطر عوارض ناشی از این بیماری هستم؟
• آیا من در معرض عود هستم؟
• هر چند وقت یک بار باید برای نظارت به من مراجعه کنید؟
• آیا لازم است رژیم خود را تغییر دهم؟
• آیا باید از مکمل های غذایی استفاده کنم؟
• آیا تغییراتی در سبک زندگی وجود دارد که بتوانم برای کاهش یا مدیریت علائم خود انجام دهم؟

در پرسیدن س questionsالات دیگری تردید نکنید.

چه انتظاری از پزشک خود دارید

پزشکی که احتمالاً شما را به دلیل بیماری احتمالی ویپل می بیند تعدادی س questionsال بپرسید ، از جمله:

• علائم شما چیست و چه زمانی متوجه آنها شدید؟
• آیا علائم شما به مرور زمان بدتر شده است؟
• آیا علائم شما بعد از غذا معمولاً بدتر است؟
• آیا بدون تلاش وزن کم کرده اید؟
• آیا به عضویت خود در می آیید؟ آیا صدمه دیده اید؟
• آیا احساس ضعف یا خستگی می کنید؟
• آیا در تنفس یا سرفه مشکل دارید؟
• آیا دچار سردرگمی یا مشکلات حافظه شده اید؟
• آیا شما در چشم و بینایی خود مشکلی مشاهده کرده اید؟
• آیا اخیراً یکی از نزدیکان شما علائم یا نشانه های مشابهی داشته است؟
• آیا بیماری پزشکی دیگری تشخیص داده شده اید؟ ، از جمله آلرژی های غذایی؟
• آیا شما سابقه خانوادگی اختلالات روده یا سرطان روده بزرگ دارید؟
• چه داروهایی را مصرف می کنید ، از جمله داروهای تجویز شده و بدون نسخه ، ویتامین ها ، گیاهان و مکمل ها؟
• آیا به هر دارویی حساسیت دارید؟