آیا مراقبه واقعیت مجازی می تواند شما را به ذهن آگاهی نزدیک کند؟ من سعی کردم آن را پیدا کنم

من طی 14 سال گذشته مدیتیشن کرده ام ، خاموش و روشن. این تکنیک که سالها پیش در کلاس مدیتیشن آموختم روش قدیمی و ریاضتی است: مکانی برای نشستن ، چشمان بستن ، احساس پاهای خود روی زمین و تمرکز بر نفس کشیده در نوک بینی پیدا کنید. . بدون موسیقی ، بدون مانترا ، فقط مبارزه لحظه به لحظه برای جلب توجه شما به نفس کشیدن هر بار که ذهن شما دور می شود (که تقریباً در هر بار تنفس است). هدف و چالش این است که ذهن خود را آموزش دهید تا حواس پرتی را کنار بگذارد ، از افکار جدا شود و به سادگی "اکنون در اینجا باشد".

مراقبه ذهن آگاهی یک استراحت است (به گفته برخی لازم است) شلوغی و استرس زندگی مدرن ، و از تکلم های بی وقفه ، وزوزها و زنگ های فن آوری شخصی.

بنابراین وقتی دعوت نامه ای را از طرف افراد در Oculus ، فروشگاه واقعیت مجازی در فیس بوک دریافت کردم ، برایم جالب بود. ، برای آزمایش آخرین کاربرد این فناوری پررونق: مراقبه هدایت شده. من تعجب کردم: اگر داشتن هوشیاری مستلزم انصراف از انحرافات زندگی مدرن است ، آیا می توانیم با قدرت پردازش رایانه ای پیشرفته در حالی که ذهن می سازیم مدیتیشن کنیم؟ آیا اگر "اینجا" مکانی دیجیتالی ساخته شده باشد ، می توان "اکنون اینجا بود"؟

در نمایشگاه پاپ آپ Oculus در شهر نیویورک ، ابتدا یک بازدید سریع از من داشت قابلیت های سیستم پیشرفته Rift آنها. من توسط یک تیرانوسوروس رکس در اندازه واقعی تهدید شدم (در حالی که وحشی از کنار من رد می شد) در وحشت مجازی غرق شدم و بر روی طاقچه یک آسمان خراش 80 طبقه تایمز اسکوئر افتادم (با بازتاب انعطاف پذیر به دستها و زانوها و عقب رفتن برای ایمنی) .

بعد از گرم شدن تست استرس ، من برای اینکه بتوانم در ارائه مراقبه های Oculus قرار بگیرم ، به Gear VR سامسونگ بستم.

برنامه راهنمای مراقبه VR ، ساخته شده توسط Cubicle Ninjas ، به شما امکان انتخاب محیط ، صداگذاری و موسیقی خنک کننده را می دهد. من یک محیط شاخ و برگ پاییزی به نام "Autumnshade" و آهنگ صوتی "Relaxation" را انتخاب کردم.

نمای 360 درجه عالی بود: برگهای قهوه ای واضح از درختان در میان شاخه های نور طلای خورشید شناور می شدند. در روایت ، یک زن انگلیسی افکار ما را به مرغ مگس خوار تشبیه کرد ، و در واقع ، ذهن من از صدایی به صحنه دیگر می چرخید (با چندین دیدگاه که با فشار دادن یک دکمه در دسترس است) و دوباره فکر می کردم که نفس من راحت است.

من به یک مکان ساحلی گرمسیری ("Costa del Sol") تبدیل شدم ، امواجی که در ساحل فرو می ریزند ، و سپس دوباره به کوه یخی ("قله برف") تغییر مکان می دهم: آسمان قرمز خون در یک دریاچه آبی رنگین کمانی منعکس می شود . جایی در پشت سر من صدای خرد کننده ای را شنیدم ، مثل زایمان کوه های یخ (یا جای پای پلنگ برفی گرسنه). هر بار که تنظیم جدیدی را انتخاب می کردم ، دستگاه از من می خواست انگشتم را به یک سنسور فشار دهم تا ضربان قلبم را اندازه گیری کنم ، بخشی از ویژگی بازخورد بیولوژیکی برنامه. من حدود 76 بار در دقیقه شروع کردم و در تمام مدت در آن محدوده قرار داشتم.

آخرین بار به یک نخلستان بامبو آفتابی ("دره هانا") تغییر مکان دادم و برگها با نسیم ملایم تکان می خوردند ، بتکده در فاصله نزدیک. حتی پشت سر من یک پاندا پودر چسبیده بود که به حال و هوای چرت و پرت اضافه می شود.

اکنون که فضای آرامی پیدا کردم ، صدای محکم "Loving Compassion" را روشن کردم ، که بسیار بیشتر از صحبت های مرغ مگس خوار برای آرامش مناسب است و بیشتر با تجربه خودم در تمرین مراقبه مهربانی مهربان است. صدایی با تلاوت زیر مرا ترغیب کرد تا به فکر یکی از عزیزانم باشم:

ممکن است در امان باشی / صلح داشته باشی / سلامت باشی / با آسودگی و سلامتی زندگی کنی.

غذای خوبی برای فکر ، اما هنوز هم خودم را خیره کرده ام که از منظره خیره شده ام ، و به جای اینکه به درون نگاه کنم ، به بیرون و اطراف نگاه می کنم.

دوستان Oculus من از من خواستند که برنامه دیگری را امتحان کنم ، بنابراین من به Perfect Beach رفتم ، توسط nDreams ، که انتخاب چهار نمای ساحلی با یک آهنگ صوتی را ارائه می دهد. جالب ترین ویژگی در اینجا این است که این برنامه به شما امکان می دهد پایین تنه (قابل تنظیم بر اساس جنسیت و رنگ پوست) را به عنوان بخشی از نمای خود انتخاب کنید ، احتمالاً برای کمک به شما در قرارگیری سر شناور در فضای VR. این ایده منطقی است ، با توجه به اینکه زمینگیری یکی از نقاط شروع بیشتر هر تمرین مدیتیشن است ، اگرچه من فهمیدم که این موضوع به من یک چیز دیگر برای بررسی داده است: امواج موج دار پرتوهای خورشید طلایی را پرتاب می کنند ، به علاوه یک جفت پاهای برنزه و زیبا گوشهای عضلانی ، دقیقاً زیر خط دید من.

پس از یک گشت و گذار کوتاه ، هدست را محکم گرفتم و عینک خود را پاک کردم. حکم: آیا واقعیت مجازی همه گیر است؟ البته. انحراف؟ مطمئنا. آیا آرامش بخش است؟ اگر زمان کافی برای تجربه این تجربه را داشته باشید ، این امر می تواند باشد.

آیا مراقبه است؟ این یک توصیف سخت است و به تعریف مدیتیشن بستگی دارد. اگر منظور شما از "مدیتیشن" این است که برای چند دقیقه بیرون از خود بیرون بروید تا از منطقه خارج شوید ، از حالت فشرده خارج شوید و فرار کنید ، واقعیت مجازی این کار را خواهد کرد. اگر تازه مراقبه هستید و به کلاس یا معلمی دسترسی ندارید ، و می خواهید برخی از اصول یک تمرین هدایت شونده مانند مهربانی را بیاموزید ، برنامه ای مانند Meditation VR VR (به عنوان یک نوعی برنامه صوتی جک خورده) به شما کمک خواهد کرد.

اما اگر می خواهید به سبک ارتدوکس ، سخت گیرانه مدیتیشن کنید - برای تنظیم بهتر و نه برای تنظیم کردن ؛ اینجا بودن ، همین الان ؛ بیدار شدن از واقعیت - شما با چیزی شبیه یک معما مواجه می شوید. به نظر می رسد یک فناوری که چشم و گوش شما را برای جذب هرچه بیشتر ورودی حسی کاملاً باز می کند ، در یک هدف متقابل با یک رشته کار می کند که از شما می خواهد حواس پرتی را کنار بگذارید ، چشمان خود را ببندید و توجه خود را به سمت داخل معطوف کنید.

مراقبه واقعیت مجازی Oculus یک سفر سرگرم کننده است ، بدون شک ، اما اگر من می توانم یک محیط را طراحی کنم ، ممکن است به نظر برسد و به نظر برسد شبیه به کلاسی است که برای اولین بار نحوه نشستن را آموختم: کف های چوبی فرسوده ، صندلی های نامرتب ، هوای جغجغه ای تهویه مطبوع ، با یک معلم در جلوی اتاق با ارائه دستورالعمل های کوتاه و سپس. سکوت. شاید این فناوری خیره کننده ، با اعتماد به نفس کافی در واقعی بودن ، بتواند فروتنانه باشد و به پس زمینه برود ، بنابراین اگر فقط چشم هایتان را ببندید و با واقعیت هماهنگ شوید ، دیگر هیچ مشکلی برای از دست دادن نخواهید داشت.