پایان دادن به تعصب در برابر وزن: ساده ترین راه برای مقابله با چاقی در آمریکا

Istockphoto

تبعیض کم می شود و جای خود را به پیشرفت می دهد ... تا کاخ سفید. و همه ما به چالش های پیش روی آمریکا فکر می کنیم. کلید اصلی رسیدگی به یکی از بزرگترین چالشهای بهداشتی ما - بحران چاقی - ممکن است در غیرقانونی بودن تبعیض در اندازه باشد.

مجله چاقی در ماه نوامبر شماره ویژه ای درباره تعصب وزن را منتشر کرد. بخش عمده ای از این مقاله شامل مقاله هایی است که انتظار دارید مشاهده کنید - مقالاتی که مسیر چگونگی نگرش ما در مورد چربی را دنبال می کنند. مطالعات نشان داد که کودکان پیش دبستانی تصاویر کودکان چاق را با کلماتی مانند زشت ، خودخواه و احمق ، نوجوانان متلک و کلیشه و دختران دارای اضافه وزن با اعتماد به نفس پایین درگیر حلقه معیوب غذا خوردن ناسالم و بی نظیر می کنند.

و ، طبق یک مطالعه ، با افزایش سن آسانتر نمی شود. نامزدهای شغل چاق متقاضی پست مدیریت به عنوان موفقیتی کمتر و دارای پتانسیل رهبری رتبه بندی می شوند و نسبت به همتایان لاغرترشان حقوق کمتری برای آنها تعیین می شود. نمونه هایی از تبعیض اندازه در زندگی واقعی کم نیست: کافی است نظراتی را که مردم در مورد اخبار مربوط به وزن درباره آنها می گذارند یا اندازه صندلی های هواپیمایی را مشاهده می کنند ، بخوانید. اندازه می تواند به فیش حقوقی یا شانس ازدواج شما آسیب برساند و افراد مشهور هنگام پوند زدن با انتقادات زیادی روبرو می شوند. (ببینید کدام افراد مشهور BMI سالم دارند.) حتی پزشکان و پرستاران تعصب نسبت به بیماران سنگین خود نشان می دهند.

این مطالعات و مثال ها نشان می دهد که ما از افراد دارای اضافه وزن و چاقی انتظار کمی داریم و احساس می کنیم که آنها چقدر کم است. شاید سزاوار باشد. آنها همچنین نشان می دهند افراد چاق و چاق انتظار کمی برای خود و خود دارند.

پومرانز از نمونه های تبعیض علیه سیاه پوستان و همجنسگرایان برای طرح دعوی خود استفاده می کند. در اوایل قرن 20 ، آفریقایی آمریکایی ها از مرگ و میر بالایی برخوردار بودند و پزشکان برجسته در آن زمان علت آن را "عدم کنترل خود" و "عدم تمیز بودن جسمی و اخلاقی" دانستند. چند دهه بعد ، محققان دریافتند که مشکل واقعی وضعیت پایین اقتصادی است. فقط وقتی مواردی مانند براون در مقابل هیئت آموزش و پرورش شروع به دسترسی بهتر سیاهان به تحصیلات برابر ، مراقبت های بهداشتی ، شغلی و حقوق می کردند ، میزان مرگ و میر تغییر کرد.

به همین ترتیب ، پومرانز می گوید جامعه ما چنین نکرد. تا زمان لغو قوانینی که همجنسگرایی را غیرقانونی می داند ، شروع به جمع آوری حول و حوش پیشگیری ، درمان و مراقبت از اچ آی وی / ایدز نکنید. در هر دو مورد ، به محض اینکه جامعه سرزنش مردم را به خاطر شرایطشان متوقف کرد ، شروع به گوش دادن کرد و از روی تحمل ، عطوفت و انسانیت اساسی عمل کرد ، مشکلات بهداشتی برطرف شد.

او ممکن است نکته ای داشته باشد. به این فکر کنید: در جامعه ما اشکالی ندارد که اگر لاغر هستید ، درباره چربی صحبت کنید. اما اگر چاق هستید ، از مکالمه خارج می شوید. اسناد حتی در گفتگو با بیماران چاق در مورد کاهش وزن ثابت نیستند. آیا واقعاً می توان انتظار داشت که با کنار گذاشتن مشکل مردم ، مشکلی را حل کنیم؟

بنابراین وقتی رئیس جمهور جدید ما مراقبت های بهداشتی را به عهده می گیرد ، فکر می کنید برای تبدیل بحران چاقی چه کاری لازم است؟ دور و بر؟ آیا لازم است چاقی را رسماً بیماری بنامیم؟ قوانینی برای غیرقانونی دانستن تبعیض چربی؟