چگونه یک گریز آبگرم نحوه مقابله با استرس را تغییر داد

وقتی من در حال حرکت هستم خوشبخت ترم. منظور من سوار شدن به قطار برای کار یا امضای اجاره نامه آپارتمان نیست. منظورم فشار آوردن بدن به بدن است. عرق کردن رفتن به یک برنامه تمیز کردن ذهن. مشت زنی. باره بوت کمپ قدم زدن هر چه باشد.

اندورفین ناشی از ورزش من پادزهر مارپیچ های استرس من است ، که به شرح زیر است: من یک لیست طولانی برای کارهایم می نویسم. به آن خیره می شوم تا وقتی که احساس فلج می کنم. سپس از استرس احساس فلج فرو می ریزم. بنابراین من با خشونت تمرین می کنم - یک وقفه در نمایش وحشت. شستشو دهید ، تکرار کنید.

بهار گذشته ، فهمیدم که عادت ورزشی ام تا حدی که احساس تعریق یا درد در همه زمان ها شده است ، غرغره شده است. نه تنها این ، پوست من در حال شکستن بود ، و اجازه می دادم احمقانه ترین چیزها به زیر پوست من بروند. این زمانی بود که من در مورد آخر هفته سلامتی در Canyon Ranch اطلاعاتی کسب کردم که همکارانم در Health در حال سازماندهی آن بودند.

من یک مسافرت لوکس را به یک اسپا آرزومندم که متخصصان بهداشت در مورد اهمیت تناسب اندام و غذای تمیز جنجال می کنند. (بعلاوه: دسترسی نامحدود به کلاسهای ورزشی!) و البته ، طرف کمال گرا و بلند قدم من می خواستند بروم تا بتوانم وارد زمین شوم و در طی صبح زود پیلاتس روابطم را با همکارانم تقویت کنم. ("من یک بازیکن تیم هستم ، برای هر آنچه که شما نیاز دارید اینجا هستم!")

من با مادرم تماس گرفتم و پرسیدم آیا او فکر می کند که کنار هم بیاید. ما می توانیم رفیق دو طبقه باشیم. او مرا در عمل می دید. چند متن ناراحت کننده و او بازی بود.

یک ماه بعد ، ما از یک قطار آمتراک در استان نیویورک پیاده شدیم و با یک کارمند دوست داشتنی کنیون رنچ آشنا شدیم ، که 40 دقیقه ما را به قلعه آبگرم شبیه بود. در لنوکس ، ماساچوست.

طی چند روز آینده ، ما برای پیاده روی در طبیعت زود بیدار شدیم. من موفق شدم در کلاس یوگا کریستین مک گی برای چند ثانیه حالت کلاغ را حفظ کنم. پیست داخل سالن را آهسته دویدم. من انتظار داشتم که جلسه خود را با مربی مشهور تریسی اندرسون شروع کنیم ، به مدیر عامل خود پوزخند زدم. وقتی مادر در طنابهای TRX گرفتار شد با او خندیدم. (او 56 ساله و باورنکردنی است و همه چیزهایی که کنیون رانچ ارائه می داد را امتحان کرد!)

قبل از سفر ، می توانستم پیش بینی کنم که آن لحظات مورد علاقه من خواهد بود. از این گذشته ، من عادت کرده ام که مکان شادی خود را روی تشک ورزشی شکار کنم. اما واقعیت این است که اوضاعی که احساس راحتی می کردم زمانی بود که اصلاً حرکت نمی کردم.

مثل زمانی که مادرم ، کریستین و من روی صندلی های باشگاه غرق شدیم و به موسیقی زنده محلی گوش می دادیم چشمانمان بسته است و بحث میزگرد در شب اول هنگامی که زنان و مردان دیگری که برای آخر هفته ثبت نام کرده بودند در مورد آنچه آنها را به آنجا آورده بود با یکدیگر گفتگو کردند.

سپس شب شبی بود که من و مادر من یاس آبی را از آنجا اجاره کردیم کتابخانه دی وی دی ، به سمت اتاق ما حرکت کرد و قبل از ساعت 8:30 بعدازظهر خود را با لباسهای محکم فرو برد و شام گروهی در کافه وقتی دور میز رفتیم و داستان های پشت نام های میانی خود را با هم به اشتراک گذاشتیم. (ایده ناز سینتیا ساس.)

من پس از اتمام سخنرانی خود درمورد خواب ، به مکاشفه خود به مدیر پزشکی Canyon Ranch ، سینتیا گیر ، MD ، اشاره کردم. من چیزی در این راستا گفتم ، "من فکر می کنم بدن من سعی کرده است به من بگوید که بعضی اوقات باید کمتری انجام دهم" ، و او مرا تشویق کرد که به این غریزه توجه کنم.

در آخرین صبح ، من شانس به اشتراک گذاردن دلفین در طول جلسه خداحافظی من به گروه گفتم كه فهمیدم علائم استرس من راه ارتباطی بدن با من است. جوش ها ، نفخ شکم ، سیاهی چشم ، دردها و دردهای ناشی از شیدایی معمول من - HIIT-burpee-barre-blah-blah-blah-blah: آنها بدن من بودند که فریاد می زد ، "زن می توانی یک دقیقه سرعت خود را کم کنی ؟!" '

من به یک فرار سه روزه احتیاج داشتم تا واقعاً آن پیام را بشنوم. و با من مانده است. من قطعا در کل یک چیز تنفس کامل نیستم. باید به خودم یادآوری کنم که مکث برای فقط "بودن" همان تنبلی نیست. O.K. - و کاملاً لازم است - تا به خودتان کمی استراحت دهید. من می دانم که وقتی احساس می کنم همیشه احساس بهتری پیدا می کنم.