آیا پسوریازیس مسری است؟ آنچه متخصصان پوست باید بگویند

کیم کارداشیان وست لزوماً اولین کسی نیست که در مورد نمادهای سلامتی فکر می کنید ، اما او هنوز هم یک تأثیر عمده در جامعه بهداشت داشته است: کمک به عادی سازی پسوریازیس.

کارداشیان وست بسیار بی نظیر بوده است. درباره بیماری پسوریازیس - که در واقع یک بیماری خودایمنی مزمن است - و اینکه چگونه زندگی او را تحت تأثیر قرار داده است ، باز باشد. (او حتی برای تهیه علایم خود به فرم آرایش زیبایی KKW خود کمک کرد.) اما نشانه های واضح پسوریازیس - ایجاد لکه های قرمز ، سفید یا نقره ای روی پوست - اغلب باعث تعجب مردم می شود: آیا پسوریازیس مسری است؟

پاسخ سریع؟ نه. پسوریازیس ، که تا 7.5 میلیون نفر در ایالات متحده را تحت تأثیر قرار می دهد ، ممکن است بثورات مسری به نظر برسد ، اما کمترین میزان انتقال آن نیست - این بدان معناست که با هر نوع تماس (پوست به جفری پاتس ، دکتر ، متخصص پوست در بیمارستان دیترویت در دیترویت ، میشیگان ، می گوید: پوست ، مایعات بدن و غیره رد و بدل می شود.

این بدان دلیل است که اگرچه پسوریازیس معمولاً در سطح پوست ظاهر می شود ، اما ایجاد نمی شود. توسط هر چیزی که می توانید با آن تماس بگیرید (مانند باکتری ها). در عوض ، "پسوریازیس ناشی از التهاب داخلی است ، و این همان چیزی است که باعث ایجاد پوسته پوسته و مقیاس پسوریازیس می شود". "هنگامی که به پسوریازیس مبتلا هستید ، سیستم ایمنی بدن شما را وادار می کند تا سلول های پوستی سریع رشد کنند. این سلولهای پوستی بیش از حد تولید شده سپس مقیاسهای ضخیمی را ایجاد می کنند که روی پوست و گاهی مفاصل نیز تأثیر می گذارد. "

نکته ای که باید بخاطر بسپارید: در حالی که محققان هنوز در جستجوی پاسخ دقیق علت ایجاد پسوریازیس هستند ، کارشناسان معتقدند یک عامل ژنتیکی در این بیماری وجود دارد (که دلیل آن این است که مادر کارداشیان وست ، کریس جنر نیز به این بیماری مبتلا شده است). ، یا محافظت در برابر پسوریازیس از طرف هر یک از والدین ما ، که این یک زمینه مستعد ابتلا به پسوریازیس را برای ما ایجاد می کند ، "می گوید: کیت چوات ، MD ، متخصص پوست یل پزشکی در نیوهاون ، کنتیکت. اساساً ، والدین شما آن را به شما منتقل می کنند.

اما حتی اگر ژن داشته باشید ، لزوما به این معنی نیست که به پسوریازیس مبتلا می شوید - سپس باید توسط یک محرک محیطی مهار شود. دکتر چوئت می گوید: "احتمال ژنتیکی فرد به علاوه قرار گرفتن در معرض محرک محیطی در نهایت تعیین می کند که چه موقع فرد دچار پسوریازیس شود".

استرس ، داروها و حتی برخی از عفونت ها (مانند استرپتوکوک گلو) وی توضیح می دهد که می تواند پسوریازیس را تحریک کرده و منجر به التهاب پوست در افراد مستعد شود. به همین ترتیب ، داروهایی مانند لیتیوم (برای اختلالات خلقی) و مسدود كننده های بتا (برای فشار خون بالا) می توانند شراره های پسوریازیس را ایجاد یا بدتر كنند.

بنابراین اگر قبلاً نگران ابتلا به پسوریازیس نبودید ، این ادعا را در نظر بگیرید برای متوقف کردن. در عوض ، به افراد دیگری که هنوز (به اشتباه) معتقدند بیماری پوستی مسری است برای کمک به پایان دادن به کلاله کمک کنید.