پلیس می گوید ، جوزی اسمولت در مورد قربانی شدن یک جنایت از نفرت دروغ گفت. چرا کسی چنین کاری می کند؟

این آخرین مقاله در ستون Health است ، اما چرا؟ در اینجا ، کارشناسان دلایل روانشناختی حیرت انگیزترین رمز و رازهای رفتاری انسان را رمزگشایی می کنند.

هنگامی که اخبار منتشر شد مبنی بر اینکه جوزی اسمولت بازیگر به دلیل ادعای ساختن جنایتی نفرت انگیز علیه خود در ژانویه دستگیر شده است ، با شوک ، خشم و سردرگمی جدی پلیس شیکاگو اقدامات او را به دلیل نارضایتی او از حقوق و نقش او در برنامه تلویزیونی امپراتوری اعلام کرد. اما بسیاری از ما تعجب کردیم: چه چیز دیگری در ذهن بازیگر رخ می داد؟

ما نمی توانیم انگیزه های واقعی دروغ اسمولت را بدانیم ، و در حال حاضر ، حتی بدانید واقعاً چه اتفاقی افتاده است (اسمولت سازماندهی حمله را انكار می كند.) اما اگر كاری با آن داشت ، این بازیگر به گروه كوچك اما بدنامی از افراد پیوست كه اولین بار به عنوان قربانیان دلسوز خبرساز شدند - اما خیلی زود به دروغگو معروف شدند که نه تنها در محافل اجتماعی خود بلکه در کل مردم خیانت کردند.

به طور واضح ، این پدیده معمول نیست. همانطور که نیویورک هفته گذشته گزارش داد ، "گزارش های جعلی مربوط به جرم نفرت نادر است و جرایم واقعی نفرت هم مکرر است و هم احتمالاً کمتر گزارش می شود." هر دوی این اظهارات در مورد تجاوز جنسی نیز صادق است.

بنابراین وقتی گزارش های نادرستی از جنایاتی از این دست اتفاق می افتد ، فکر کنید "جکی" از رولینگ استون در سال 2014 "یک تجاوز به عنصر در دانشگاه" یا دانشگاه میشیگان را از بین برد. دانشجوی مسلمان که در سال 2016 ادعا کرد مردان سفیدپوست تهدید به آتش زدن او شده اند - باید بپرسیم: چرا؟

جیسون دوبرو ، دکترای پزشکی ، یک جرم شناس است که افکار زیادی درباره این موضوع دارد. قبل از تبدیل شدن به یک هماهنگ کننده مشاوره مدرسه در گرینوود ویلیج ، کلرادو ، دابرو موفق به کسب مدرک کارشناسی ارشد روانشناسی و دکترای جرم شناسی شد و تحقیقات وی در دانشگاه فلوریدا جنوبی بر چگونگی ارتباط صفات شخصیتی با اشکال مختلف فریب تمرکز داشت.

<دبرو بر روی افرادی که دروغگو بودن در مورد بزهکاری دروغ می گویند ، مطالعه کرده است - اما او اذعان می کند که این اتفاق اغلب به اندازه کافی برای یافتن الگوها یا موضوعات مشترک اتفاق نمی افتد. وی به سلامت می گوید: "اندازه نمونه واقعاً كم است و این در روانشناسی یا جرم شناسی به طور مكرر مورد بحث قرار نمی گیرد." "صادقانه بگویم ، من فکر می کنم دلایل انجام چنین کاری تمام دامنه را دارد."

بدیهی است که یکی از دلایل جعل جنایتی از این قبیل ، مورد توجه قرار گرفتن است. دوبرو می گوید: "خودشیفتگی قطعاً یك ویژگی است كه می توانیم به برخی از این موارد پیوند دهیم - یك نیاز مبرم به توجه و پرستش."

خصومت ویژگی دیگری است كه احتمالاً در آن دخیل است. رفتارهای متضاد شامل خصومت ، بی رحمی و عدم همدلی با دیگران است. این ممکن است توضیح دهد که چه چیزی به مردم اجازه می دهد دروغهایی بگویند که می تواند پیامدهای جدی را برای افراد دیگر - و برای کل جامعه داشته باشد. این دروغ ها بسیار مشکل آفرین است. " "و این زندگی بسیاری را تحت تأثیر قرار می دهد. در بعضی موارد ، افرادی به دروغ به دلیل چنین مواردی به مجازات اعدام متهم شده اند. "

به احتمال زیاد اکثر افرادی که این نوع جرایم را تشکیل می دهند ، کاملاً از دروغ گفتن آگاهی دارند. اما دابرو می گوید این احتمال نیز وجود دارد که آنها واقعاً باور کنند حادثه مورد نظر برای آنها اتفاق افتاده است. وی می گوید: "شرایطی به نام pseudologia fantastica وجود دارد که در آن مردم با دروغ های ظالمانه ای روبرو می شوند و واقعاً به واقعیت آنها تبدیل می شود." "این به طور قانونی در ذهن آنها به عنوان اتفاقی است که افتاده است."

مردم همچنین ممکن است معتقد باشند که هدف نهایی یک گزارش نادرست - افزایش آگاهی در مورد یک مسئله بسیار واقعی جامعه مانند نژادپرستی ، همجنسگرایی یا تجاوز جنسی - توجیه می کند دابرو می گوید: احتمالاً آنها این اشتباهات را در گذشته تجربه کرده اند و عدالت برآورده نشده است. آنها ممکن است احساس کنند که این تنها راهی است که می توان آنها را اثبات کرد.

ادبیات علمی زیادی در مورد این نوع دروغگویی وجود ندارد ، اما برخی تحقیقات نشان می دهد که افراد ممکن است دروغ گفتن را غیراخلاقی بدانند به دلیل وفاداری به گروهی که آنها عضو آن هستند - حتی اگر این امکان را داشته باشد که به افراد دیگر خارج از آن گروه آسیب برساند.

سپس این مسئله وجود دارد که فریب کاری با مغز چه می کند. مطالعات انجام شده با MRI عملکردی نشان داده است که هرچه افراد بیشتر دروغ بگویند ، آمیگدالای آنها (مرکز پردازش عاطفی مغز) کمتر فعال می شود. این امر به ویژه هنگامی صادق بود که مردم دروغهایی می گفتند که به نفع آنها بود. به عبارت دیگر ، مغز به دروغگویی عادت می کند و هر بار این کار را انجام می دهد تعارض و فشار کمتری وجود دارد.

برخی از افراد حتی از دستکاری دیگران و "کشیدن پشم روی چشم هایشان" لذت واقعی می برند. می گوید دوبرو. این پدیده ، معروف به لذت دوپینگ ، اغلب در افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته یا روان پریشی مشاهده می شود.

بنابراین آیا افرادی که دروغ می گویند قربانی جرمی می شوند ، می توانند یک بیماری روانی واقعی تشخیص داده شوند و تحت درمان قرار گیرند؟ دوبرو می گوید ، این به هر مورد بستگی دارد و تصمیم گیری توسط پزشک بیمار بستگی دارد. مطمئناً ، اگر فردی مایل به کمک باشد ، می توان از طریق درمان مسائل اساسی مانند افسردگی ، اضطراب و سازوکارهای ناسالم را برطرف کرد.

"من فکر می کنم از نظر شناختی ، اکثر مردم می توانند آنچه را که می خواهند درک کنند انجام این کار اشتباه است و این می تواند واقعاً به مردم آسیب برساند. " "اما من همچنین نمی دانم که در داغ لحظه ای ، آیا این برای برخی از مردم قابل درک است." وی می افزاید ، ویژگی های شخصیتی مانند خودشیفتگی ریشه دوانده است و اکثر روانپزشکان معتقدند که برای درمان یا تغییر این ویژگی ها محدودیتی وجود دارد.

نتیجه نهایی این است که - در بیشتر موارد - هرگز واقعاً دقیقاً بفهمید که چرا مردم چنین جنایاتی جعلی می کنند. او می گوید: "من به مردم احتیاط می كنم كه قضاوت كنند." "ما واقعاً از نظر ارگانیک نمی دانیم که مغز شخص کجاست و از تجربه های آسیب زای گذشته وی یا فقدان آن شناخت کافی نداریم که ممکن است در این امر نقش داشته باشد."

بودن آسان است عصبانی از افرادی که دروغگو بودن در مورد بزهکاری دروغ می گویند ، اضافه می کند و در بسیاری از موارد ، این خشم کاملاً موجه است. او می گوید: "اما تا زمانی که آنها با یک متخصص بنشینند و حتی پس از آن ، ارزیابی آنچه واقعاً اتفاق می افتد بسیار دشوار است.