درمان های جدید بیماری کرون می تواند در افق باشد

دانشمندان گیرنده های هورمونی را در سلولهای موش کشف کردند که ممکن است رشد فیبروز را تحریک کند - ضخیم شدن و زخم شدن بافتی که به روده بسیاری از افراد مبتلا به بیماری کرون آسیب می رساند. اگرچه مقدماتی است ، این یافته ممکن است هدف جدیدی را برای داروها فراهم کند که به طور بالقوه می تواند به درمان چنین عوارض ناتوان کننده کمک کند.

در انسان ، فیبروز به عنوان پاسخ به التهاب مزمن رخ می دهد. این یک عارضه جانبی شایع در شرایطی مانند سیروز کبدی ، بیماری کلیوی و حملات قلبی است. (در طی پیری طبیعی نیز به میزان کمتری اتفاق می افتد.) برای بیماران مبتلا به بیماری کرون - نوعی بیماری التهابی روده - برای برداشتن یا ترمیم قسمت هایی از روده که در اثر فیبروز آسیب دیده اند ، معمولاً به جراحی نیاز است.

'برنارد لو' ، نامزد ارشد دکترای دانشگاه بریتیش کلمبیا ، در بیانیه مطبوعاتی گفت: "اگر بتوانید این کار را معکوس کنید ، اساساً راهی برای ارتقا re بازتولید به جای انحطاط پیدا کرده اید." "ما فکر می کنیم که با تخلیه این نوع سلولهای التهابی خاص می توانیم به طور بالقوه از بروز همه این بیماریهای فیبروتیک وابسته به سن جلوگیری کنیم."

برای مطالعه منتشر شده در مجله Science Immunology ، محققان موشهای آزمایشگاهی را آلوده کردند نوعی سالمونلا که علائم بیماری کرون را تقلید می کند. آنها دریافتند كه موشهای دارای جهش ژنتیكی خاص دچار فیبروز نمی شوند ، در حالی كه بقیه دچار این بیماری می شوند.

كلی ، همكار ، گفت: ژن "معیوب" یك گیرنده هورمونی را كه مسئول تحریک سیستم ایمنی بدن است خاموش كرده است. McNagny ، PhD ، استاد ژنتیک پزشکی و مدیر مشترک مرکز تحقیقات زیست پزشکی UBC. وی گفت: "ما سلولهای التهابی محرک فیبروز را یافتیم." این ممکن است هدف جدیدی را برای پزشکان ایجاد کند تا در هنگام ایجاد یا آزمایش روشهای درمانی جدید برای بیماری کرون و سایر شرایطی که شامل بافت است ، هدف را هدف قرار دهند. جای زخم مک ناگنی گفت: "داروهایی در دسترس هستند که ممکن است بتوانند گیرنده هورمون را در سلولهای طبیعی مسدود کرده و از بیماری فیبروتیک جلوگیری کنند."

در ابتدا ، محققان باید نشان دهند که آیا داروها می توانند فیبروز را متوقف یا معکوس کنند موش؛ البته آنها باید ببینند که این داروها تأثیر مشابهی در انسان دارند یا خیر. بنابراین گرچه این یافته های اولیه امیدوار کننده است ، اما هنوز راهی برای درمان های جدید موجود در بازار باز نکرده است.