تصور نمی شود زن باردار داروهای ضد افسردگی مصرف کند - به هر حال دلیل این کار من این است

من می خواستم در بیشتر زندگی بزرگسالی ام مادر شوم و تقریباً برای مدت طولانی از بارداری وحشت داشته ام. ترس از این افزایش سریع وزن یا بیماری صبحگاهی نبود ، بلکه افسردگی پس از زایمان بود. اگر این اتفاق برای گوینت پالترو و سرنا ویلیامز بیفتد ، قطعاً برای من هم اتفاق می افتد.

به عنوان کسی که سابقه افسردگی دارد ، خطر من به طور قابل توجهی بالاتر از 10٪ از زنان مبتلا به افسردگی پس از زایمان است. نه تنها هفته های ابتدایی شادی مادر شدن را خراب می کند ، بلکه مطالعات زیادی نشان می دهد که می تواند سالها بر سلامت کل خانواده تأثیر منفی بگذارد.

اما داروهای ضد افسردگی مهار کننده های بازجذب جذب مجدد سروتونین (SSRI) که روانپزشکان هستند از سال 1990 در حال پرداخت هستند و در دوران بارداری توصیه نمی شود. داروی ضد افسردگی من ، Lexapro ، دارای رتبه بندی C توسط اداره داروی فدرال است ، به این معنی که اگرچه فواید بالقوه ای دارد ، اما تحقیقات کافی برای تعیین بی خطر بودن داروها در دوران بارداری انجام نشده است. زنان حامله اگر آسپیرین گرفته تا مانیکور ژل حتی در صورت کوچکترین اشاره ای که می تواند به کودک آسیب برساند ، از همه چیز دست می کشند. من همیشه قبل از شروع آزمایش کودک ، قصد داشتم خود را از داروهای ضد افسردگی جدا کنم.

هرچه به زمان بچه دار شدن نزدیکتر می شدم ، از ترک داروهای خود وحشت می کردم. خودم را تصور می کردم که نه ماهه را با نوزادی در شکم خود فرو می برم و هیولای افسردگی پشتم است ، و خوشبختی و ثبات عاطفی را که برای یک دهه بهتر از آن لذت بردم متوقف می کند. من می دانستم که اگر این غم و اندوه طاقت فرسا برگردد نمی توانم همان مادری باشم که می خواهم باشم.

من یک روانپزشک باروری را دیدم که تأیید کرد با توجه به سابقه من ، احتمال افسردگی من بیش از این است. یا در دوران بارداری من یا در مرحله بعد از زایمان. بهترین دفاع من در برابر افسردگی پس از زایمان ماندن در داروهای ضد افسردگی هنگام تلاش برای باردار شدن ، در تمام دوران بارداری و حتی هنگام شیردهی است. بله ، قطعاً مصرف SSRI خطراتی دارد ، اما افسردگی به کودک من آسیب بیشتری می رساند.

بدیهی است که زنی که افسرده است ممکن است در دوران بارداری از خود مراقبت عالی نکند یا حتی از نوشیدن مشروبات الکلی و دود سیگار استفاده کند. ، اما تهدیدهای سلامتی عمیق تر از مراقبت های ضعیف قبل از تولد است. افسردگی درمان نشده در دوران بارداری می تواند باعث پره اکلامپسی و سقط جنین برای مادر و وزن کم هنگام تولد یا مشکلات رشد شناختی برای کودک شود. همچنین این عامل اصلی افسردگی پس از زایمان است ، که اثرات مضر پایداری بر روی کودکان ایجاد می کند و احتمال افسردگی را برای شریک زندگی مادر افزایش می دهد.

من نمی خواستم مسائل من به شوهر و کودکم آسیب برساند. قبل از این که بتوانم به عنوان یک مادر باردار به خودم قرص را ببلعد ، تصمیم گرفتم کمی بیشتر عمیق شوم تا به خطرات مصرف دارو برای خودم دسترسی پیدا کنم.

یکی از ترسناک ترین گزارش ها ، منتشر شده در JAMA ، مربوط به استفاده از SSRI است در دوران بارداری تا افزایش اوتیسم. اگرچه این یافته ها به طور گسترده در رسانه ها گزارش می شد ، اما این تحقیق توسط محققان به دلیل داشتن کنترل های ضعیف بی اعتبارتر شد. مطالعات به طور مداوم نشان می دهد که استفاده از داروهای ضد افسردگی مادر می تواند منجر به زایمان زودرس و کاهش نمرات آپگار شود که با افسردگی درمان نشده نیز ارتباط دارند. همچنین توسط متخصص زنان و زایمان به من هشدار دادند که ممکن است کودک من هنگام تولد کمی "سنگسار" شود ، که با توجه به نحوه ورود ، راهی وحشتناک برای ورود به دنیا به نظر نمی رسد.

اگر من در دوران بارداری افسرده نشدم ، احتمال اینکه در دوره پس از زایمان افسردگی داشته باشم کمتر است. آرزو می کردم راهی دیگر وجود داشته باشد - اما برای من مشهود بود که تأثیر افسردگی درمان نشده بیش از خطرات ناشناخته درمان آن است. دارو با ترکیب شدن با درمان بهتر کار می کند ، بنابراین من به دنبال یک درمانگر با تجربه در زمینه درمان افسردگی پس از زایمان رفتم.

باردار شدن بسیار دشوارتر از آن بود که پیش بینی می کردم و به عنوان یک زن بالای 35 سال فکر نمی کردم آسان خواهد بود همانطور که اعلان های بارداری از هر گوشه ای به گوش می رسید - نیمی از نزدیکترین دوستانم ، همسایه ، بیشتر کارداشیان ها و حتی متخصص باروری من - نگران بودم که مادری برای من اتفاق نیفتد. کار به جایی رسید که هر وقت فهمیدم شخصی انتظار دارد ، گریه کردم و آنها اشک شادی نبودند.

سپس باردار شدم و به همان سرعتی که نبودم. سقط جنین می تواند مرا شکسته کند ، به خصوص که قسمت های قبلی افسردگی من ناشی از ضرر بود. روزها پس از آن بود که دیگر از ایده بلند شدن از رختخواب لذت نبردم ، اما آنچه بیشتر در مورد سقط جنین خود به خاطر می آورم این بود که این امر نشان می داد که واقعاً می توانم باردار شوم. بر خلاف تقریباً هر از دست دادن دیگری که تجربه کرده ام ، من از دردی که احساس می کردم ترمیم نشده ام.

وقتی برای بار دوم باردار شدم ، بارداری پیشرفت کرد ، اما در این راه برجستگی های غیر منتظره ای وجود داشت. من دچار میگرن و جفت سرراهی شدم که می تواند منجر به استراحت در رختخواب (روش سریع دیگر برای افسردگی) و سزارین در هفته 36 شود. من نمی دانم SSRI ها این مسئله را ایجاد کرده اند یا خیر - تا زمانی که تحقیقات بیشتری انجام نشود ، این کار غیرممکن است. من می دانم که سلامت روان من علی رغم آن پایدار بود.

خوشبختانه ، وقتی دخترم آمد ، یک هفته با تأخیر ، با نمره آپگار 9 ، و به هیچ وجه "سنگسار" نشد ، عوارض برطرف شد. چند روز بعد که کودک زیبا و سالم خود را به خانه آوردم ، زمین پایدار زیر من ناگهان سنگلاخ شد. احساس نمی کردم احساساتم را کنترل کنم. استراتژی های مراقبت از خودم که من معمولاً از آنها استقبال می کنم - ورزش ، حمام طولانی و خواب خوب - یا محدود بودند یا غیر عملی. وقتی دختر کوچکم کمی بیشتر از حد انتظار وزن کم کرد ، احساس ناکامی داشتم که منجر به مراجعه به یک مشاور شیردهی و مراجعه بیشتر به مطب متخصص اطفال شد.

من هر هفته دو بار جلسه درمانی خود را بالا می برم ، فقط ممکن است زیرا من درمانگر خود را از طریق ویدئو می بینم ، که بسیار به مادران تازه وارد توصیه می کنم. ما در مورد فاصله بین بدترین ترس و واقعیت های من بحث کردیم. به عنوان مثال ، من اطمینان داشتم که اگر دخترم از روی نیمکت بریزد ، او تمام استخوان هایش را می شکند و فوراً می میرد. او به من کمک کرد تا احساسات "عادی" معروف به کودک آبی را کنترل کنم ، مانند بی حالی و خستگی و علائم خطرناک افسردگی مانند ناامیدی و اضطراب. شش هفته پس از تولد دخترم ، من و درمانگرم خوشحال شدیم که هیچ علامتی از افسردگی پس از زایمان نشان نداده ایم. مرحله بدون یک دوره افسردگی ، امید برای همه وجود دارد. این باور من را دوباره تأیید کرد که با درمان و حمایت ، بیماری روانی نباید تأثیر منفی بر زندگی شما بگذارد.