اثرات انسولین بر بدن

انسولین هورمونی طبیعی است که توسط لوزالمعده تولید می شود و نحوه استفاده و ذخیره قند خون (گلوکز) را در بدن کنترل می کند. این مانند یک کلید است که به گلوکز اجازه ورود به سلول ها را در سراسر بدن می دهد.

انسولین یک قسمت حیاتی از متابولیسم است. بدون آن ، بدن شما دیگر کار نخواهد کرد.

هنگام غذا خوردن ، لوزالمعده شما انسولین آزاد می کند تا به بدن کمک کند تا از گلوکز ، نوعی قند موجود در کربوهیدرات ها ، انرژی تولید کند. همچنین به شما در ذخیره انرژی کمک می کند.

در دیابت نوع 1 ، پانکراس دیگر قادر به تولید انسولین نیست. در دیابت نوع 2 ، لوزالمعده در ابتدا انسولین تولید می کند ، اما سلولهای بدن شما قادر به استفاده مناسب از انسولین نیستند. مقاومت به انسولین نامیده می شود.

دیابت کنترل نشده باعث می شود گلوکز در خون جمع شود نه اینکه در سلول ها توزیع شود یا ذخیره شود. این می تواند تقریباً در همه قسمت های بدن شما خراب شود.

آزمایش خون می تواند به سرعت نشان دهد که سطح گلوکز شما خیلی زیاد است یا خیلی کم.

عوارض دیابت شامل بیماری کلیه ، عصب است. آسیب ، مشکلات قلبی ، مشکلات چشمی و معده.

افراد مبتلا به دیابت نوع 1 برای زندگی به انسولین درمانی نیاز دارند. برخی از افراد مبتلا به دیابت نوع 2 برای کنترل سطح قند خون و جلوگیری از عوارض نیز باید انسولین درمانی کنند.

اگر به دیابت مبتلا هستید ، انسولین درمانی می تواند وظیفه پانکراس شما را انجام دهد. انواع زیر انسولین موجود است:

• انسولین سریع اثر در عرض 15 دقیقه به جریان خون می رسد و حداکثر 4 ساعت کار می کند.
• انسولین کوتاه اثر وارد بدن می شود در عرض 30 دقیقه جریان خون انجام می شود و حداکثر 6 ساعت کار می کند.
• انسولین با اثر متوسط ​​در عرض 2 تا 4 ساعت به جریان خون شما راه پیدا می کند و برای حدود 18 ساعت موثر است.
• طولانی انسولین تحت عمل در عرض چند ساعت شروع به کار می کند و سطح گلوکز را حتی برای حدود 24 ساعت حفظ می کند.

مکان های تزریق انسولین

انسولین معمولاً به شکم تزریق می شود ، اما همچنین می تواند به قسمت فوقانی بازوها ، رانها یا باسن تزریق شود.

محل های تزریق باید در همان مکان کلی چرخانده شوند. تزریق مکرر در همان نقطه می تواند باعث رسوبات چربی شود که انتقال انسولین را دشوارتر می کند.

پمپ انسولین

به جای تزریق مکرر ، برخی از افراد از پمپی استفاده می کنند که به طور منظم دوزهای کمی از انسولین در طول روز.

پمپ شامل یک کاتتر کوچک است که در بافت چربی زیر پوست شکم قرار می گیرد. همچنین دارای مخزنی است که انسولین و لوله نازکی را ذخیره می کند که انسولین را از مخزن به کاتتر منتقل می کند.

انسولین موجود در مخزن در صورت لزوم باید دوباره پر شود. برای جلوگیری از عفونت ، محل قرارگیری باید هر 2 تا 3 روز تغییر یابد.

تولید شده در لوزالمعده

هنگام غذا خوردن ، غذا به معده و روده باریک شما می رود ، آنجا که است به مواد مغذی که شامل گلوکز هستند تجزیه می شوند. مواد مغذی از طریق جریان خون جذب و توزیع می شوند.

لوزالمعده غده ای است که در پشت معده شما واقع شده و نقش اساسی در روند هضم غذا دارد. آنزیم هایی ایجاد می کند که چربی ، نشاسته و قند موجود در غذا را تجزیه می کند. همچنین انسولین و سایر هورمون ها را در جریان خون شما ترشح می کند.

انسولین در سلولهای بتا لوزالمعده ایجاد می شود. سلولهای بتا حدود 75٪ سلولهای هورمون پانکراس را تشکیل می دهند.

هورمونهای دیگر تولید شده توسط لوزالمعده عبارتند از: که تولید اسید معده را در معده شما تحریک می کند

ایجاد و توزیع انرژی

عملکرد انسولین کمک به تبدیل گلوکز به انرژی و توزیع آن در بدن ، از جمله سیستم عصبی مرکزی و سیستم قلبی عروقی است.

بدون انسولین ، سلولها از نظر انرژی گرسنه می مانند و باید بدنبال یک منبع جایگزین باشند. این می تواند منجر به عوارض تهدید کننده حیات شود.

ذخیره کبد

انسولین به کبد کمک می کند تا گلوکز اضافی را از جریان خون دریافت کند. اگر انرژی کافی داشته باشید ، کبد گلوکز مورد نیاز شما را بلافاصله ذخیره می کند تا بعداً بتوانید از آن برای انرژی استفاده کنید.

به نوبه خود ، کبد به تنهایی گلوکز کمتری تولید می کند. این سطح گلوکز خون شما را کنترل می کند. کبد مقدار کمی گلوکز را در بین وعده های غذایی در جریان خون شما آزاد می کند تا قندهای خون را در آن حد سالم نگه دارد.

ذخیره ماهیچه و چربی

انسولین به ماهیچه ها و سلول های چربی کمک می کند تا گلوکز اضافی را ذخیره کنند بنابراین جریان خون شما را بیش از حد تحت فشار قرار نمی دهد.

این به سلول های بافت ماهیچه ای و عضلانی شما نشان می دهد تا از تجزیه گلوکز برای جلوگیری از تثبیت سطح قند خون جلوگیری کنند.

سلول ها سپس شروع به ایجاد گلیکوژن می کنند. ، شکل ذخیره شده گلوکز. با کاهش سطح قند خون ، گلیکوژن انرژی بدن شما را تأمین می کند.

وقتی کبد دیگر نمی تواند گلیکوژن را در خود نگه دارد ، انسولین سلول های چربی شما را برای گرفتن گلوکز تحریک می کند. این ماده به صورت تری گلیسیرید ، نوعی چربی در خون شما ذخیره می شود که بعداً می توانید از آن برای انرژی استفاده کنید.

قندهای خون متعادل

قند خون یا گلوکز توسط بدن شما استفاده می شود انرژی. هنگام غذا خوردن ، توسط بسیاری از کربوهیدرات هایی که مصرف می کنید ایجاد می شود. گلوکز یا بلافاصله استفاده می شود یا در سلول های شما ذخیره می شود. انسولین به نگه داشتن گلوکز در خون در حد طبیعی کمک می کند.

این کار را با خارج کردن گلوکز از جریان خون و انتقال آن به سلولهای بدن انجام می دهد. سپس سلول ها از گلوکز برای تأمین انرژی استفاده می کنند و مقدار اضافی آن را در کبد ، عضلات و بافت چربی ذخیره می کنند.

مقدار زیاد یا خیلی کم گلوکز در خون می تواند مشکلات جدی سلامتی ایجاد کند. علاوه بر دیابت ، می تواند منجر به مشکلات قلبی ، کلیوی ، چشم و رگ های خونی شود.

سلول های سالم

سلول های هر قسمت از بدن شما برای عملکرد و سالم ماندن به انرژی نیاز دارند. انسولین گلوکز مورد نیاز سلولها را برای انرژی تأمین می کند.

بدون انسولین ، گلوکز در جریان خون شما باقی می ماند که می تواند منجر به عوارض خطرناکی مانند افزایش قند خون شود.

همراه با گلوکز ، انسولین به آمینو کمک می کند. اسیدها وارد سلولهای بدن می شوند که باعث ایجاد توده عضلانی می شود. انسولین همچنین به سلولها کمک می کند تا الکترولیتهایی مانند پتاسیم را که مایعات بدن را در سطح شما قرار می دهد ، دریافت کنند.

در جریان خون

وقتی انسولین وارد جریان خون می شود ، به سلولها در سراسر بدن شما کمک می کند - از جمله در سیستم عصبی مرکزی و سیستم قلبی عروقی - برای جذب گلوکز. وظیفه سیستم گردش خون رساندن انسولین است.

تا زمانی که لوزالمعده انسولین کافی تولید کند و بدن شما بتواند به درستی از آن استفاده کند ، سطح قند خون در یک حد سالم حفظ خواهد شد.

تجمع گلوکز در خون (هایپرگلیسمی) می تواند عوارضی مانند آسیب عصبی (نوروپاتی) ، آسیب کلیه و مشکلات چشمی ایجاد کند. علائم گلوکز خون بالا شامل تشنگی بیش از حد و تکرر ادرار است.

مقدار کمی گلوکز در خون (افت قند خون) می تواند احساس تحریک پذیری ، خستگی یا گیجی کند. قند خون پایین می تواند منجر به از دست دادن هوشیاری شود.

کنترل کتون

انسولین به سلول های شما کمک می کند تا از گلوکز برای انرژی استفاده کنند. وقتی سلول ها نتوانند از گلوکز اضافی استفاده کنند ، شروع به سوزاندن چربی برای انرژی می کنند. این فرایند تجمع خطرناکی از مواد شیمیایی به نام کتون ایجاد می کند.

بدن شما سعی می کند از طریق ادرار از شر کتون ها خلاص شود ، اما گاهی اوقات نمی تواند ادامه یابد. این می تواند منجر به یک وضعیت تهدید کننده زندگی به نام کتواسیدوز دیابتی (DKA) شود. علائم شامل نفس بوی شیرین ، خشکی دهان ، حالت تهوع و استفراغ است.