جنجال سندرم پای بی قرار: نام خنده دار ، موضوع جدی

اکثر افرادی که چند سال پیش تلویزیون تماشا کردند در مورد تبلیغات سندرم پاهای بی قرار (RLS) در یکی از دو اردوگاه قرار گرفتند. یا علائم عجیب و غریب توصیف شده در تبلیغات را احساس می کردند و احساس تردید می کردند یا اینکه تعجب می کردند که آیا کسی در یک کشور کاملاً شوخی شوخی می کند.

در اینجا لیستی از علائم صداهای خنده دار وجود دارد ، یک مورد جدید داروی تجویزی ، اما هنوز هیچ آزمایش تشخیصی برای اثبات وجود این بیماری وجود ندارد. RLS به یک خانواده در حال رشد از اختلالات (از جمله فیبرومیالژیا و اختلال بیش فعالی با کمبود توجه) پیوست که مورد بحث است ، در حالی که بیماران برای جدی گرفتن مبارزه می کنند.

وارد شدن به کانون توجه
برخلاف تصور عموم ، RLS یک اختراع قرن 21 نیست. اصطلاح پاهای بی قرار برای اولین بار در سال 1945 از نظر پزشکی مورد استفاده قرار گرفت ، اگرچه این وضعیت در ادبیات مربوط به سال 1672 شرح داده شده است.

این صنعت دارو بود که در سال 2003 توجه ملی RLS را به خود جلب کرد ، اما با انتشار یک مطبوعات در مورد یک "اختلال شایع و شناخته شده" که بیدار نگه داشتن آمریکایی ها در شب است اگرچه در این کمپین گزینه های دارویی مورد بحث قرار نگرفت (در حال حاضر هیچ یک از آنها برای RLS در بازار موجود نبودند) ، اما زمینه را برای آنچه قرار بود دنبال شود فراهم کرد.

در سال 2005 ، FDA Requip را تصویب کرد ، یک آگونیست دوپامین که برای درمان استفاده می شد بیماری پارکینسون ، برای درمان RLS متوسط ​​تا شدید. Mirapex ، یک داروی مشابه ، در سال 2006 دنبال شد.

با تأییدیه های جدید دارویی ، تبلیغات مستقیم برای مصرف کنندگان ایجاد شد. خبرگزاری ها شروع به پوشش RLS و گزینه های جدید درمانی آن کردند. حتی بنیاد غیرانتفاعی RLS از شرکتهای مادر Mirapex و Requip کمک مالی قابل توجهی دریافت کرد.

واکنش کمپین - و افراد مشکوک که قانع نشده اند
شیوع تبلیغات RLS بر بسیاری از افراد تأثیر منفی گذاشته است. با این حال ، کسانی که این شرایط را تصور می کنند صرفاً بهانه ای برای فروش مواد مخدر و تقویت کننده هیپوکندریا است.

این مورد در اسکلت های کمدی مورد تمسخر قرار گرفته ، توسط مجریان برنامه های گفتگوی تمسخر شده است ، و مورد سوال مصرف کنندگان و دانشمندان قرار گرفته است. حتی Consumer Reports ، در یک ویدئوی اینترنتی 2007 ، ادعاهای موجود در تبلیغات دارویی RLS را مسخره و زیر سال برد. نیاز به درمان دارویی غالباً اغراق آمیز است.

محققان خاطرنشان می کنند که آماری که اغلب ذکر می شود - که RLS 10٪ از جمعیت بزرگسال را تحت تأثیر قرار می دهد - از یک نظرسنجی تلفنی با حمایت داروسازی انجام شده است که فقط یک س questionال تشخیصی را پرسیده است. به جای چهار معیار مورد نیاز. مطالعات دیگر نشان داده است که شیوع RLS تا حد 7٪ از جمعیت است ، فقط در حدود 3٪ موارد به اندازه کافی شدید برای تأیید درمان دارویی وجود دارد.

"طیف کاملی از موارد وجود دارد ،" توضیح می دهد. همکار نویسنده استیون ولوشین ، MD. "ما می دانیم برخی از افراد واقعاً از بیماری RLS رنج می برند و ما این مسئله را روشن نمی کنیم. اما افرادی نیز هستند که می توانند با تغییر سبک زندگی علائم خود را کنترل کنند. تورم شیوع بیماری و فواید این داروها برای همه ضرر دارد. "

یک شمشیر دو لبه
Charlene Gamaldo ، MD ، استادیار مغز و اعصاب در بیمارستان جان هاپکینز در بالتیمور ، موافقان و مخالفان را در شور رسانه ای می یابد. "پزشکان از این وضعیت آگاهی بیشتری دارند و بیمارانی که واقعاً مبتلا به RLS هستند اطمینان می یابند که این فقط در سر آنها نیست - موارد دیگری مانند آنها و گزینه های درمانی وجود دارد."

"اما RLS یک او می افزاید: "ما باید واقعاً با بیماران خود صحبت کنیم و همه علائم را بیرون بیاوریم حتی قبل از اینکه در مورد درمان بحث کنیم. اگر بیمار وارد بیمارستان شود و بگوید که باید RLS داشته باشد و وقت ملاقات فقط پنج دقیقه است ، پزشک ممکن است کار کاملی انجام ندهد و بتواند تشخیص نادرستی بدهد و داروهایی را تجویز کند که ممکن است با عوارض جانبی همراه باشد. " >

دونا مک للان ، 52 ساله ، از براتلبورو ، Vt. ، تقریباً چهار دهه از RLS شدید رنج می برد. او یک گروه پشتیبانی آنلاین RLS را اداره می کند و اغلب در مورد ناامیدی خود با سایر اعضا بحث می کند.

"وقتی FDA دارویی را تأیید کرد قطعاً هیجان زده شدیم. او می گوید ، سرانجام شرایط قانونی بود و مردم ما را جدی می گرفتند. "اما بسیاری از ما از تبلیغات و نحوه نمایش آنها ناامید شده ایم. وقتی مردم RLS را به شوخی بزرگی تبدیل می کنند ، باعث می شود فکر کنیم که تنها ما هستیم که واقعاً درک خواهیم کرد.