'بدترین قسمت داشتن PCOS این است که نمی دانم آیا روزی قادر به بچه دار شدن هستم'

اکثر مردم تصور می کنند در دوره ای از زندگی خود بچه دار می شوند. من همچنین تصور می کردم که در نهایت بچه دار خواهم شد ، اما فکر نمی کنم واقعاً به هر دو طرف اهمیت بدهم. در ذهن من ، بدون توجه به این ، خوشحال بوده ام. سپس من با PCOS تشخیص داده شدم ، یک اختلال هورمونی که بعداً فهمیدم بارداری را برای من بسیار سخت خواهد کرد.

سندرم تخمدان پلی کیستیک (یا PCOS) در واقع بسیار شایع است و 10٪ از زنان را مبتلا می کند. در سن باروری علائم این بیماری شامل موهای زائد صورت و بدن ، دشواری در کاهش وزن ، قاعدگی نامنظم یا بدون پریود شدن و آکنه است. اکثر زنان مبتلا به این اختلال غدد درون ریز تخمک گذاری منظم ندارند. آنها غالباً کیست در تخمدان خود دارند ، سطح بالاتری از هورمونهای مردانه و مقاومت به انسولین دارند.

اما از آنجا که علائم مبهم است و همه زنان همه علائم را ندارند ، بسیاری از آنها می دانند که این اختلال را تا زمان باروری ندارند. آنها را نزد پزشکی بیاورید که از PCOS اطلاع کافی دارد تا آزمایشات صحیح را انجام دهد و به درستی آن را تشخیص دهد.

چگونه این را فهمیدم؟ هفت سال پیش ، من 22 ساله بودم. من در حال پایان دادن به یک رابطه سو ab استفاده کننده و مقابله با استرس دوران مدرسه بودم که ناگهان فهمیدم که شروع به افزایش وزن کرده ام - و سریع. من به طور معمول خیلی لاغر بودم و عادت های غذایی ام اصلا تغییر نکرده بود ، اما تا وقتی که پریود نشدم ، دیگر چیزی از آن فکر نمی کردم. چرخه من همیشه نامنظم بود ، بنابراین تصور می کردم که آنها دوباره برمی گردند - اما ماه ها بعد ، نادا.

مادرم آن را به دلیل فشارهای ناشی از تمام تغییرات ناگهانی زندگی من تحمل کرد ، اما ما تصمیم گرفتیم برای هر مورد به یک متخصص زنان مراجعه کنید. با کمال تعجب ، دکتر من فهمید که چه چیزی فوراً انجام شده است ، و چندین آزمایش خون ، سونوگرافی و آزمایش قند خون نشان داد که بله ، من واقعاً PCOS داشتم. ظاهراً ، من همیشه آن را داشته ام - به عنوان نوجوانی ، بیشتر از دوستانم به خاطر می آورم که از هم جدا شده ام. اما با استرس زندگی من در آن زمان ، این وضعیت بدتر شد و علائم ایجاد شد.

"بنابراین ... چگونه آن را درمان کنیم؟" به یاد دارم که از دکتر پرسیدم ، مطمئناً او جوابش را خواهد داشت. من قبلاً هرگز در مورد این اختلال چیزی نشنیده بودم ، اما مطمئن بودم که می تواند برطرف شود. متخصص زنان گفت: "متأسفانه ، ما نمی توانیم آن را درمان کنیم." "تنها کاری که می توانیم انجام دهیم کنترل علائم است. من شما را برای جلوگیری از بارداری و داروی دیابت قرار می دهم که به شما کمک می کند هورمون ها و قند خون شما را کنترل کند. "

صادقانه بگویم ، این برای من یک درمان به نظر می رسید ، و من فکر کردم که هورمون هایم را از طریق تولد تنظیم می کند قرص های کنترل کننده قاعدگی من را به حالت اولیه باز می گردانند. به مدت یک سال قرص می خوردم و منتظر آزمایش خون بودم که نشان می دهد اکنون هورمون منظمی دارم و وزنم پایین می آید. من حتی شروع به دیدن یک متخصص تغذیه کردم تا بتوانم رژیم سالم تری بگیرم ، زیرا PCOS می تواند تحت تأثیر آنچه یک زن می خورد ، قرار گیرد. اما هیچ چیز تغییر نکرد.

اکنون با کسی که می توانم آینده ای را در آن ببینم رابطه جدیدی برقرار کردم. حتی بدون توجه به PCOS من او را دوست داشت ، اما ناامنی هایی که در مورد خودم و بدنم داشتم رابطه ما را به دست گرفت. من کنترل بارداری را کنار گذاشتم و امیدوارم که سرانجام ، عادت ماهانه خود به خود برگردد. آنها این کار را نکردند من خودم را در مطب متخصص زنان خود دیدم ، که 10 جمله وحشتناک او را گفت: "من نمی دانم آیا شما می توانید بچه دار شوید."

در آن لحظه ، انگار دنیای من خراب شد اطراف من. این عجیب بود ، زیرا اگرچه من عاشق بازی با نوزادان بودم ، اما هرگز برای داشتن خودم سخت جهنم نبوده ام. اما اکنون که با شخصی که می خواستم آینده ای با او داشته باشم رابطه برقرار کردم ، فهمیدم که نوزادی را می خواهم که ترکیبی از ما باشد - شاید چشمان فندقی و لبخند دندانی من؟ همچنین خواهر کوچکم تمام دنیای من است و غریزه مادرانه و عشقی که به او دارم از من فرد بهتری می سازد. من در آنجا که نگران او هستم فداکار هستم ، اما سرانجام ، او بزرگ خواهد شد و خانواده خود را تشکیل خواهد داد. ناگهان فهمیدم که روزی یکی از خودم را هم می خواهم.

هفته های بعدی کاملاً تاری بود. من از تهیه یک برنامه عملی برای این که پریودهایم را به گریه در رختخواب برگردانم ، فکر کردم همه چیز ناامیدانه است. معلوم است که شکستگی قلب و رفت و برگشت من برای زنانی که با نگرانی های باروری روبرو هستند کاملاً طبیعی است. کریستینا دورازیو ، دکترای روانشناسی ، یک روانشناس و مشاور مستقر در شهر نیویورک ، به بهداشت می گوید: "در بسیاری از موارد ، به زنانی که گفته می شود نمی توانند بچه دار شوند نمی دانند چگونه از شوک عبور کنند. "آنها می توانند از راه های مختلف با این مسئله مقابله کنند ، زیرا تا حدودی ضرر است."

برخورد با آن می تواند به معنای گریه بی وقفه ، فرو رفتن در افسردگی یا تجربه انکار و عصبانیت باشد ، که به گفته دورازیو ، البته در حالی که زنان به دنبال راه حل هایی هستند که به آنها کمک کند وضعیت خود را بپذیرند (مانند اهدای تخمک یا IVF). من این را تجربه کردم ، اما همچنین تصمیم گرفتم که به یک مشاور بهداشت جامع مراجعه کنم. من می خواستم قاعدگی هایم برگردد ، این بدان معنی است که تخمک گذاری می کنم. علائم PCOS من می تواند تحت تأثیر آنچه می خورم باشد ، بنابراین من یک رژیم غذایی گیاهی با مقدار زیادی ویتامین D و غذاهای غنی از امگا 3 را شروع کردم.

خوشبختانه ، برای من این رویکرد مثر بود و من توانستم پس از 18 ماه تلاش به طور منظم پریود شوم ، که این اعتبار را به رژیم خود می دانم. من هم وزن کم کردم و آکنه کمتری داشتم. سعی کردم به احتمال ناباروری فکر نکنم ، حتی اگر دائماً مرا آزار می داد. من هنوز یک هجوم مداوم از خرابی ها ، بسیاری از شب های بی خواب و مغز خسته و نگران را تجربه کردم ... اما در نهایت ، این علائم کاهش یافت.

حدود چهار سال است که قاعدگی من به طور منظم برگشته است ، و به همین دلیل ، پزشک من دیگر فکر نمی کند که وقتی آمادگی انجام این کار را دارم در باردار شدن مشکل خواهم داشت. اگرچه دیگر در کنار شریک زندگی خود نیستم ، اما متوجه شده ام که خانواده چیزی است که من می خواهم روزی قطعاً خواهان آن باشم. امیدوارم بتوانم به آن دست پیدا کنم. من همچنین متوجه شده ام که گفته های قدیمی ممکن است درست باشد: شما هرگز نمی دانید چه چیزی دارید تا اینکه از بین برود ... یا با تهدید به نداشتن آن زندگی می کنید.