این بازمانده گلوله 32 ساله به مدت سه سال با روده های خارج از شکم زندگی کرد

در 9 ژوئیه 2017 ، تاکیه ریوز در آستانه درب یک کلوپ شبانه در نیوآرک ، نیوجرسی ایستاده بود. این فقط یک شب جمعه منظم با دوستان بود ، اما در عرض چند ثانیه همان شبی شد که زندگی او وارونه شد - گرفتار آتش تیراندازی تصادفی.

ریوز که اکنون 32 ساله است ، یک بار از ناحیه پای راست و یک بار از ناحیه شکم مورد اصابت گلوله قرار گرفت و منجر به جراحات تهدید کننده زندگی شد. در ER ، پزشکان توانستند رگ بسته و پای او را نجات دهند. اما آسیب دیدگی شکم او بسیار ترمیم شد. گلوله در داخل معده ریوز خرد شد و صدمات زیادی وارد کرد ، او مجبور شد سه سال با روده خارج از شکم زندگی کند - فقط توسط یک پوشش داخلی موقت که از پوست پیوند داده شده از ران او محافظت می شود.

از همان شب ، ریوز چندین عمل جراحی را برای رفع آسیب تحمل کرده است و هر بار زندگی او را به خطر می اندازد. ریوز به سلامتی می گوید: "من در طول هرکدام کدگذاری کرده ام." "من از تمام جراحی ها بیش از 50 جای زخم روی بدن خود دارم." این عمل جراحی موفقیت آمیز بود و اکنون ، او منتظر است تا روشی دیگر را انجام دهد که بتواند دکمه شکمی را که هنگام اصابت گلوله از دست داده بود ، دوباره بسازد. او می گوید: "من با موانع زیادی روبرو شده ام ، مانند یادگیری نحوه راه رفتن و صحبت کردن دوباره." "تا به امروز ، نمی توانم خیلی زیاد یا سریع راه بروم. نمی توانم چیزهای سنگین حمل کنم یا خیلی بلند بایستم ، زیرا پاهایم جای خود را باز می کنند. به راحتی نفس می کشم ، و این باعث می شود احساس حمله اضطرابی داشته باشم. احساس سرگیجه می کنم و اگر ایستاده ام احساس می کنم که از دست خواهم رفت. " وی می گوید به دلیل آسیب دیدگی نیز به لاکتوز تحمل کرده است.

ریوز احساس می کند که این حمله جوانی او را از دست داده است. او می گوید: "من احساس می کنم بدنم گاهی اوقات پیر شده است ، زیرا هنوز درد زیادی را متحمل می شوم." این اثرات فقط جسمی نیستند. وی هنگام اصابت گلوله 4.5 لیتر خون از دست داد و مجبور شد 21 واحد از طریق انتقال خون دریافت کند ، که به اعتقاد او حافظه وی را تحت تأثیر قرار داده است. او می گوید: "من خیلی فراموش می کنم ، که دکتر من گفت ممکن است با تزریق ارتباط داشته باشد."

مادر دو فرزند (او یک دختر به نام تاکیا ، 13 ساله و یک پسر ، تاکیر ، 11 ساله) نیز با اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) تشخیص داده شده است. او می گوید: "من هنوز کابوس و عرق گرم دارم." "من نگرانم که یکی از جراحی های من به بدترین شکل معکوس شود - که باعث مرگ من شود. و هر وقت کنار پنجره می نشینم فکر می کنم ، اگر گلوله ای گنگ از راه می رسد چه؟ در جایی که من زندگی می کنم ، چنین چیزهایی دائماً اتفاق می افتد ، اما من هنوز انتظار نداشتم. من به سبک زندگی ای که باعث شود هرگز فکر کنم نمی کردم ، باید بسیار مراقب باشم زیرا امروز ممکن است مورد اصابت قرار بگیرم. "

ریوز می گوید که او برای درمان نرفته است. او با قرار دادن "ایمان خود قبل از هر ترس" کنار می آید و سعی می کند نکات مثبت را در موقعیت خود جستجو کند. او می گوید: "خدا معجزه ای نکرد که از زندگی من برای بردن آن دریغ کند و سفر من تازه آغاز شده است." پس از حمله ، او به دانشگاه بازگشت و در سال 2019 با مدرک کاردانی در علوم اجتماعی فارغ التحصیل شد. در ماه مه 2021 ، وی در رشته عدالت کیفری فارغ التحصیل می شود. پس از آن ، او می خواهد به جورجیا ، جایی که خانواده دارد ، نقل مکان کند و امیدوار است که بتواند در مدرسه تحصیلات تکمیلی در دانشگاه کلارک آتلانتا تحصیل کند.

جاه طلبی های او در اینجا متوقف نمی شود. او می گوید: "من می خواهم برای دکترای خود بروم اما وقتی به آن پل رسیدم از آن پل عبور می کنم." "من می خواهم مددكار اجتماعی و مدافع كودكانی باشم كه فاقد مربی هستند و آنها را تشویق می كنم كه تلاش كنند و بهترین باشند."

بخش عمده ای از سفر ریوز شامل استفاده از صدای او برای جلوگیری از خشونت اسلحه است. "من کاملا مخالف قانونی بودن اسلحه هستم. من می خواهم ببینم که آنها کاملاً از خیابان ها بیرون آورده شده اند. " "زندگی هنوز توسط خشونت اسلحه - زندگی دختران ، پسران ، مادران و پدران گرفته شده است."

Reaves با دو سازمان غیر انتفاعی درگیر است. Bullets 4 Life گلوله های زنده را از خیابان ها برمی دارد و آنها را برای جواهرات برای بازماندگان یا نزدیکان بازمانده مورد استفاده مجدد قرار می دهد و Wounded But Alive یک گروه پشتیبانی از زنان بازمانده از خشونت اسلحه است.

"من می خواهم شناخته شوم برای کمک به مردم در رشد چیزهایی که من مجبور شدم به تنهایی تجربه کنم. " "من می خواهم عشق را در سرتاسر جهان گسترش دهم ، خصوصاً در چنین مواقعی که این همه درد و رنج وجود دارد."