تریکومونیازیس

علائم
علل
عوامل خطر
تشخیص
درمان
چشم انداز
عوارض
در دوران بارداری
پیشگیری

تریکومونیازیس چیست؟

تریکومونیازیس ("trich") ) عفونت مقاربتی شایع است (STI). براساس مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) ، 3.7 میلیون آمریکایی در هر زمان با بیماری تریکومونیاز زندگی می کنند.

Trich به راحتی درمان می شود.

علائم تریکومونیازیس چیست؟

Trich اغلب هیچ علامتی ندارد. CDC گزارش می دهد که فقط 30 درصد از افرادی که trich را کسب کرده اند ، علائمی را گزارش می کنند. در یک مطالعه ، 85 درصد از زنان مبتلا هیچ علائمی نداشتند.

هنگامی که علائم بروز می کند ، اغلب 5 تا 28 روز پس از ابتلا به بیماری ، شروع می شود. برای بعضی از افراد ، ممکن است خیلی بیشتر طول بکشد.

شایعترین علائم در افراد واژن عبارتند از:

ترشحات واژن ، که می تواند سفید ، خاکستری ، زرد یا سبز باشد و معمولاً کف دار با بوی نامطبوع
لکه بینی یا خونریزی واژن
سوزش یا خارش دستگاه تناسلی
قرمزی یا تورم دستگاه تناسلی
تمایل مکرر به ادرار
درد در هنگام دفع ادرار یا مقاربت جنسی

شایعترین علائم در افراد آلت تناسلی عبارتند از:

ترشح از مجرای ادرار
سوزش در حین دفع ادرار یا بعد از انزال
تمایل به تکرر ادرار

علت تریکومونیازیس چیست؟

در زنان و کسانی که واژن دارند ، ارگانیسم باعث ایجاد عفونت می شود در واژن ، مجرای ادرار یا هر دو. در مردان یا افرادی که آلت تناسلی دارند ، عفونت فقط در مجرای ادرار اتفاق می افتد.

پس از شروع ، به راحتی از طریق تماس دستگاه تناسلی بدون کاندوم یا روش مانع دیگر منتقل می شود.

Trich از طریق تماس بدنی عادی مانند در آغوش گرفتن ، بوسیدن ، به اشتراک گذاشتن منتقل نمی شود. ظرف یا نشستن روی صندلی توالت. علاوه بر این ، نمی توان از طریق تماس جنسی که دستگاه تناسلی را درگیر نمی کند ، منتقل شود.

عوامل خطر ایجاد کننده تریکومونیازیس چیست؟

یک میلیون مورد جدید تریش (تخمدان) تخمین زده می شود هر ساله ، طبق انجمن بهداشت جنسی آمریکا (ASHA) و CDC.

تریکومونیازیس در زنان بیشتر از مردان است و 2.3 میلیون زن که به آن مبتلا می شوند در سنین 14 تا 49 سالگی هستند.

این بیماری در میان افراد مسن و به ویژه در افراد شیوع دارد. با واژن یک مطالعه نشان داد که مثبت ترین موارد در گروه سنی بالای 50 سال رخ داده است.

به دلیل داشتن:

چندین شریک جنسی
سابقه سایر STI ها
خطر انتقال می تواند افزایش یابد انتقال تریچ
جنسیت بدون کاندوم یا روش مانع دیگر

چگونه تریکومونیازیس تشخیص داده می شود؟

علائم تریچ مانند سایر بیماری های STI است. فقط با علائم قابل تشخیص نیست. هرکسی که فکر می کند ممکن است دچار تریچ شده باشد باید برای معاینه فیزیکی و آزمایش های آزمایشگاهی به پزشک مراجعه کند.

تعدادی آزمایش می تواند trich را تشخیص دهد ، از جمله:

تریکومونیازیس چگونه درمان می شود؟
تریکومونیازیس با آنتی بیوتیک قابل درمان است. پزشک شما ممکن است مترونیدازول (Flagyl) یا تینیدازول (Tindamax) را توصیه کند.
در 24 ساعت اول پس از مصرف مترونیدازول یا 72 ساعت اول پس از مصرف تینیدازول هیچ الکلی مصرف نکنید. این می تواند باعث حالت تهوع و استفراغ شدید شود.
اطمینان حاصل کنید که شرکای جنسی شما مورد آزمایش قرار گرفته اند و دارو را نیز مصرف کنید. نداشتن علائم به این معنی نیست که آنها به آن دست نیافته اند. بعد از اینکه شما و همه شرکا تحت معالجه قرار گرفتید ، باید یک هفته از تماس جنسی خودداری کنید.

چشم انداز فردی که دچار تریکومونیازیس است چیست؟

بدون درمان ، تریچ می تواند ادامه داشته باشد. با درمان ، معمولاً ظرف یک هفته بهبود می یابد.

اگر شریک زندگی شما تحت معالجه نباشد یا شریک جدیدی با آن قرارداد بسته باشد ، می توانید پس از درمان مجدداً با تریچ قرارداد بگیرید.

با اطمینان از اینکه همه شرکای جنسی خود را تحت درمان قرار می دهند ، شانس خود را برای دستیابی دوباره به تریچ کاهش دهید. قبل از اینکه دوباره فعال جنسی کنید ، صبر کنید تا شرایط روشن شود. توصیه می شود قبل از برقراری رابطه جنسی ، 1 هفته بعد از مصرف دارو صبر کنید.

علائم شما باید بعد از یک هفته برطرف شود. اگر علائم شما طولانی تر شد ، با پزشک خود در مورد آزمایش مجدد و برگشت مجدد صحبت کنید.

حداقل 3 ماه پس از درمان برای آزمایش پیگیری برای تریچ به پزشک مراجعه کنید. میزان خرید مجدد برای زنان و کسانی که واژن دارند می تواند در 3 ماه پس از درمان 17 درصد باشد.

خرید مجدد امکان پذیر است حتی اگر با شرکای شما نیز رفتار شود. مواردی وجود دارد که trich نسبت به داروهای خاص مقاوم است.

برخی آزمایشات را می توان به محض 2 هفته پس از درمان انجام داد. به دلیل کمبود داده برای حمایت مجدد از مردان و افرادی که آلت تناسلی دارند ، دوباره آزمایش مجدد نمی شوند.

آیا ممکن است عوارض احتمالی تریکومونیازیس وجود داشته باشد؟

انتقال trich می تواند باعث انعقاد سایر STI ها شود. التهاب دستگاه تناسلی ناشی از تریکومونیازیس می تواند خطر ابتلا به HIV را همراه با سایر STI ها افزایش دهد. همچنین در صورت ابتلا به تریچ ، انتقال ویروس HIV به شخص دیگر برای شما آسان تر می شود.

بیماری های دیگری مانند سوزاک ، کلامیدیا و واژینوز باکتریایی اغلب همراه با تریچ اتفاق می افتد. شرایط درمان نشده می تواند منجر به بیماری التهابی لگن (PID) شود. از عوارض PID می توان به موارد زیر اشاره کرد:

انسداد لوله رحمی به دلیل وجود بافت اسکار
ناباروری
درد مزمن شکم یا لگن

تریکومونیازیس و بارداری

تریک می تواند عوارض بی نظیری را در کسانی که باردار هستند ایجاد کند. احتمال زایمان زودرس یا زایمان نوزادی با وزن کم هنگام تولد بیشتر است.

اگرچه نادر است ، انتقال به کودک در هنگام زایمان می تواند اتفاق بیفتد.

مصرف داروهای مترونیدازول و تینیدازول در دوران بارداری بی خطر است. هیچ عارضه جانبی مشاهده نشده است.

اگر باردار هستید و شک دارید که به تریچ یا هر STI دیگر مبتلا شده اید ، در اولین فرصت با پزشک خود صحبت کنید تا از بروز عوارض برای شما و فرزندتان جلوگیری کند.

چگونه از بیماری تریکومونیازیس جلوگیری می کنید؟

تنها با پرهیز از هرگونه فعالیت جنسی می توانید به طور کامل از دستیابی به تریچ جلوگیری کنید.

در هنگام فعالیت جنسی از کاندوم لاتکس یا سایر روش های مانع استفاده کنید تا احتمال ابتلا به تریچ و سایر STI ها را کاهش دهید.

Q:

همسر من STI دارد ، اما من هیچ علائمی ندارم. چرا لازم است آزمایش یا همان دارو را مصرف کنم؟

پاسخ:

STI بیماری های رایجی در افراد فعال جنسی است. اغلب اوقات افرادی که به STI مانند کلامیدیا ، سوزاک و تریچ مبتلا شده اند هیچ علائمی ندارند. غیرمعمول نیست که افراد فقط پس از آزمایش ، متوجه می شوند که به آن مبتلا هستند. هنگامی که یک شریک جنسی با STI تشخیص داده می شود ، CDC توصیه می کند که همه شرکا تحت درمان قرار بگیرند در حالی که منتظر نتیجه آزمایش خودشان هستند. این احتمال بروز عوارض را کاهش می دهد.

برای افرادی که واژن دارند ، ابتلا به STI پیچیده تر از آن است که برای دیگران باشد. از آنجا که واژن به دهانه رحم ، دهانه رحم متصل می شود ، حرکت در رحم ، لوله های رحمی و حفره شکم برای شرایطی که از واژن شروع می شوند را آسان می کند. این امر باعث بروز بیماری جدی PID می شود.

برای افرادی که آلت تناسلی دارند ، تأخیر در تشخیص و درمان به این معنی است که آنها در معرض خطر بیماری های سخت تر قرار می گیرند و ممکن است ندانسته آن را به افراد دیگر منتقل کنند.

بهترین راه پیشگیری از عوارض STI بررسی و درمان آنها قبل از جدی شدن است.