داستان های واقعی: زندگی با HIV
بیش از 1.2 میلیون نفر در ایالات متحده با HIV زندگی می کنند.
در حالی که میزان تشخیص های جدید HIV طی دهه گذشته به طور مداوم در حال کاهش است ، اما همچنان یک بخش مهم از گفتگو است - خصوصاً با توجه به این واقعیت که حدود 14 درصد از مبتلایان به HIV نمی دانند که به این ویروس مبتلا هستند. .
این داستان ها در مورد سه نفر است که از تجربیات خود در زندگی با HIV استفاده می کنند تا افراد را ترغیب به آزمایش ، به اشتراک گذاشتن داستان های خود کنند یا بفهمند بهترین گزینه ها برای آنها چیست. چلسی وایت با یادآوری اولین جلسه گروهی خود گفت: "وقتی وارد اتاق شدم ، اولین چیزی که متوجه شدم این افراد شبیه من نبودند" با افراد دیگری که HIV مثبت دارند ، همراه باشید.
اطلاعات مربوط به HIV و ایدز را دریافت کنید »
چلسی ، مدیر برنامه جوانان 30 ساله از کارولینای شمالی ، از نظر HIV مثبت است وقتی او 20 ساله بود و در دانشگاه ارشد بود. چلسی و دوست پسرش پس از اینکه در طول دوران دبیرستان و دانشگاه خود در یک رابطه یک همسر بودند و چندین بار آزمایش منفی داشتند ، هر دو آزمایش مثبت داشتند.
این جایی نبود که خبر به پایان رسید: چلسی باردار بود ، هم. "دکتر به من گفت که او فکر می کند این یک مثبت کاذب است و جای نگرانی نیست." وقتی کودک به دنیا آمد ، چلسی دوباره آزمایش شد. او مثبت بود ، اما کودک منفی بود.
همانطور که مشخص شد ، دوست پسر او هنگام تماس جنسی با شخص دیگری به اچ آی وی مبتلا شد. سپس آن را به چلسی منتقل کرد.
این 10 سال پیش بود. امروز چلسی با یک مرد HIV مثبت که پس از تشخیص او ملاقات کرده ازدواج کرده است و آنها دارای دو فرزند با هم هستند - هر دو HIV منفی هستند.
به دلیل تجربه اش در چنین جوانی و احساس به تنهایی ، چلسی اکنون یک برنامه ارتباطی نوجوانان با اچ آی وی و ایدز را اجرا می کند. او هر هفته با نوجوانان و افراد بیست ساله HIV مثبت می نشیند و از آنها در مورد گزینه های پزشکی و شخصی مشاوره می گیرد - همان تصمیمات سختی که باید گرفته است.
چلسی در حال حاضر هیچ دارویی مصرف نمی کند برای درمان HIV او. او می گوید: "من هر بار كه باردار بودم دارو مصرف می كردم ، اما احساس می كردم كه آماده نیستم به همان اندازه كه باید سازگار باشم." "با این حال ، در چند ماه گذشته ، من تصمیم گرفتم که وقت آن است که من شروع به بررسی گزینه های پزشکی خود کنم."
نیکلاس اسنو
نیکلاس اسنو ، 52 ساله ، تمام زندگی بزرگسالی خود را به طور منظم انجام داد و همیشه از روش های مانع استفاده می کرد. سپس ، یک روز ، او در عمل های جنسی خود "لغزش" داشت.
چند هفته بعد ، نیکلاس شروع به تجربه علائم شدید آنفولانزا مانند ، نشانه ای عادی از عفونت اولیه HIV کرد. پنج ماه پس از آن ، وی تشخیص خود را داد: HIV.
هنگام تشخیص ، نیکلاس ، روزنامه نگار ، در تایلند زندگی می کرد. او از آن زمان به ایالات متحده بازگشت و در پالم اسپرینگز ، کالیفرنیا زندگی می کند. او اکنون در پروژه ایدز صحرا شرکت می کند ، یک کلینیک پزشکی که کاملاً به درمان و مدیریت اچ آی وی اختصاص داده شده است.
نیکلاس یک مشکل مشترک را هنگام انتقال HIV بیان می کند: "مردم خود را به عنوان دارو و بیماری توصیف می کنند - وی می گوید: "رایگان است ، اما بسیاری از افرادی که به اچ آی وی مبتلا نیستند نمی دانند که به این ویروس مبتلا هستند".
به همین دلیل نیکولاس آزمایش منظم را تشویق می کند. وی می گوید: "از دو طریق می توان دانست که فرد مبتلا به اچ آی وی است - آنها آزمایش می شوند یا بیمار می شوند."
نیکلاس روزانه داروی مصرف می کند - یک قرص ، یک بار در روز. و کار می کند "در عرض 2 ماه از شروع استفاده از این دارو ، بار ویروسی من غیرقابل تشخیص است."
نیکلاس به خوبی غذا می خورد و اغلب ورزش می کند ، و علاوه بر یک مشکل در سطح کلسترول (یکی از عوارض جانبی رایج داروهای HIV) ، سلامتی عالی است.
در مورد تشخیص خود بسیار صریح است ، نیکلاس یک ویدیو موسیقی نوشته و تهیه کرده است که امیدوار است مردم را ترغیب کند تا به طور منظم آزمایش شوند.
او همچنین میزبان یک برنامه رادیویی آنلاین است که بحث می کند ، از جمله ، زندگی با HIV. او می گوید: "من حقیقت خود را علنا و صادقانه زندگی می کنم." "من هیچ وقت و انرژی را برای پنهان کردن این بخش از واقعیت خود تلف نمی کنم."
جاش رابینز
"من هنوز جاش هستم. بله ، من با HIV زندگی می کنم ، اما هنوز دقیقاً همان فرد هستم. " این آگاهی همان چیزی است که باعث شد جاش رابینز ، یک عامل استعدادیابی 37 ساله در نشویل ، تنسی ، در طی 24 ساعت پس از اطلاع از ابتلا به HIV مثبت ، به خانواده خود در مورد تشخیص خود بگوید.
"تنها راهی که خانواده ام خوب باشد این است که من به آنها رو در رو بگویم ، تا من را ببینند و من را لمس کنند و به چشمانم نگاه کنند و ببینند که من هنوز دقیقاً همان شخص هستم. "
شبی که جاش از پزشک خود خبر دریافت که علائم شبیه آنفلوانزا در نتیجه HIV بوده است ، جاش در خانه بود و از خانواده خود در مورد اختلال ایمنی تازه تشخیص داده شده خود خبر داد.
روز بعد ، وی تماس گرفت مردی که از طریق وی ویروس گرفت تا تشخیص خود را به او بگوید. "من فهمیدم که او به وضوح نمی داند و تصمیم گرفتم قبل از این که بخش بهداشت با او تماس بگیرم. حداقل این که تماس جالبی بود. "
هنگامی که خانواده اش اطلاع یافتند ، جاش مصمم بود که تشخیص خود را مخفی نگه ندارد. "مخفی کردن برای من نبود. من فکر کردم تنها راه مقابله با انگ و جلوگیری از شایعه گفتن اول داستان من است. بنابراین من یک وبلاگ راه اندازی کردم. "
وبلاگ وی ، ImStillJosh.com ، به جاش اجازه می دهد داستان خود را تعریف کند ، تجربه خود را با دیگران به اشتراک بگذارد و با افرادی مانند او ارتباط برقرار کند ، چیزی که در شروع.
"من هرگز قبل از تشخیص من یک نفر به من گفته بود که آنها HIV مثبت هستند. من کسی را نمی شناختم و احساس تنهایی می کردم به علاوه ، من از سلامتی خود ترسیده بودم ، وحشت داشتم. "
از زمان راه اندازی وبلاگ خود ، او هزاران نفر را مجبور کرده است که با او تماس بگیرند ، تقریباً 200 نفر از آنها فقط از منطقه خود در کشور هستند. p>
"من الان اصلاً تنها نیستم. این افتخار عظیم و بسیار فروتنانه ای است که کسی تصمیم می گیرد داستان خود را از طریق ایمیل به اشتراک بگذارد فقط به این دلیل که احساس نوعی ارتباط داشته است زیرا من تصمیم گرفتم داستان خود را در وبلاگ خود تعریف کنم. "