بی خوابی چیست؟ هر آنچه در مورد اختلال شایع خواب باید بدانید

کیفیت خواب یکی از ملفه های اصلی یک سبک زندگی سالم است. ما حدود یک سوم زندگی خود را در خواب می گذرانیم - یا حداقل باید این کار را انجام دهیم. و در حالی که نیازهای خواب از فردی به فرد دیگر کمی متفاوت است ، کارشناسان موافقند که بیشتر بزرگسالان سالم از هفت تا نه ساعت خواب شبانه نیاز دارند.

متأسفانه ، بسیاری از ما از این هدف کوتاه تریم. براساس موسسه ملی بهداشت ، بی خوابی حدود یک سوم جمعیت عمومی را تحت تأثیر قرار می دهد و این امر را به عنوان شایع ترین اختلال خواب در ایالات متحده معرفی می کند. آنچه شما باید در مورد وضعیت خواب ، نحوه شناسایی و گزینه های درمانی بدانید در اینجا آمده است.

طبق منبع MedlinePlus کتابخانه ملی پزشکی ایالات متحده ، بی خوابی یک اختلال خواب است که می تواند باعث خواب رفتن ، خواب ماندن یا هر دو شود. اساساً منجر به کیفیت پایین خواب یا کم خوابیدن می شود.

این اختلال ممکن است به عنوان بی خوابی مزمن یا طولانی مدت طبقه بندی شود. یا بی خوابی حاد ، یا کوتاه مدت. "در بزرگسالان ، بی خوابی مزمن به عنوان ناتوانی در خوابیدن یا خوابیدن یا بیدار شدن زودتر از زمان مورد نظر تعریف می شود" "باید حداقل سه بار در هفته و به مدت سه ماه حضور داشته باشد." از طرف دیگر ، بی خوابی حاد کمتر از سه ماه طول می کشد و ممکن است فقط برای چند روز یا چند هفته ادامه داشته باشد.

بی خوابی همچنین می تواند یک مسئله اصلی یا ثانویه باشد. در حالی که بی خوابی اولیه بصورت جداگانه رخ می دهد و اغلب بیماری تحت تأثیر ژنتیك است كه ممكن است از كودكی آغاز شود ، بی خوابی ثانویه اغلب به دلیل یك بیماری زمینه ای دیگر ایجاد می شود ، نویسنده خواب از طریق بی خوابی ، به سلامتی می گوید.

دکتر پیترز-ماتئوس می گوید: "بی خوابی اولیه ممکن است به دلیل زمینه ای زمینه ای باشد که باعث افزایش بیداری در شب می شود." "بی خوابی ثانویه ممکن است در پاسخ به اغتشاشات محیطی ، یا به دلیل استرس روانی - اجتماعی ایجاد شود ، و اغلب با یک اختلال خواب دیگر ، مانند آپنه خواب یا سندرم پاهای بی قرار در ارتباط است. بی خوابی ثانویه نیز ممکن است به دلیل اضطراب ، درد مزمن یا سایر مشکلات پزشکی رخ دهد. "

روش های دیگری نیز برای طبقه بندی بی خوابی وجود دارد ، مانند بی خوابی همراه ، هنگامی که اختلال خواب با یک بیماری دیگر رخ می دهد. دکتر رودریگز می گوید: "بی خوابی ارتباط تنگاتنگی با اختلالات خلقی مانند اضطراب و افسردگی دارد." سایر شرایط پزشکی ، مانند آرتروز یا کمر درد ، ممکن است باعث ناراحتی در شب شود که می تواند خوابیدن را سخت کند. سایر طبقه بندی ها شامل بی خوابی آغازین است ، که به سختی می تواند در ابتدای شب به خواب رود و بی خوابی نگهدارنده ، یعنی عدم توانایی در خواب ماندن (یا بیدار شدن از خواب در طول شب و تلاش برای بازگشت به خواب).

به گفته MedlinePlus ، علائم اصلی بی خوابی عبارتند از:

برخی از افراد همچنین در معرض خطر بی خوابی قرار دارند ، از نظر MedlinePlus - که زنان و بزرگسالان بزرگتر را شامل می شود. همچنین آمریکایی های آفریقایی تبار بیشتر مستعد ابتلا به مشکلات خواب هستند ، همچنین افرادی که برنامه های زیادی برای مسافرت دارند و افرادی که شیفت کاری می کنند.

صرف نظر از حاد یا مزمن بودن بی خوابی ، استرس اغلب در ریشه آن "بی خوابی حاد اغلب به دلیل یک رویداد استرس زا در زندگی ایجاد می شود ، که ممکن است مانند یک شغل جدید ، ازدواج یا کودک خوب باشد. یا بد ، مانند یک سوگ ، از بین رفتن یا بیماری ، بت مالو ، MD ، استاد بخش مغز و اعصاب و اطفال و مدیر بخش اختلالات خواب در مرکز پزشکی دانشگاه وندربیلت ، به بهداشت می گوید.

دکتر مالو می گوید ، هر یک از این عوامل استرس زا می تواند زمینه ساز یک مورد مزمن بی خوابی باشد. به عنوان مثال ، استعداد عدم عبور از بی خوابی حاد (به ویژه افراد مسن ممکن است مشکل بیشتری داشته باشند) ، یا بیماری مزمن. گاهی اوقات یک اختلال اساسی خواب مانند آپنه خواب وجود دارد و بی خوابی نیز ممکن است در خانواده ها ایجاد شود.

بی خوابی حاد اغلب بدون درمان ، یا به دنبال اعمال تغییر در سبک زندگی برطرف می شود. دکتر پیترز-ماتیوز توصیه می کند استرس ، محیط یا تغییرات پزشکی را که ممکن است خواب را مختل کند ، شناسایی کنید. وی همچنین پیشنهاد می کند که یک ساعت بیداری ثابت را با یک ساعت زنگ دار (حتی در روزهای تعطیل) حفظ کنید ، بلافاصله پس از بیدار شدن 15 دقیقه از نور آفتاب را دریافت کنید و با بیش از هفت تا هشت ساعت از زمان خواب در خواب بخوابید.

همچنین چند کار وجود دارد که نمی توان انجام داد. دکتر پیترز-متیوز می گوید: "چرت نزنید و از مصرف کافئین و الکل خودداری کنید." "و اگر بیش از 15 تا 20 دقیقه در رختخواب بیدار هستید ، بلند شوید و کاری آرامش بخش انجام دهید و هنگامی که احساس خواب آلودگی بیشتری می کنید به رختخواب برگردید."

با این حال ، تغییر سبک زندگی اغلب برای اصلاح بی خوابی مزمن ناکافی است ، که معمولاً یک مشکل مادام العمر است. دکتر رودریگز توضیح می دهد: "ما می توانیم آن را کنترل کنیم ، اما درمان نمی کنیم." "اما به یاد داشته باشید ، در پزشکی ما بسیاری از چیزها را درمان نمی کنیم. به عنوان مثال ، ما دیابت یا فشار خون بالا را درمان نمی کنیم ، اما آنها را کنترل می کنیم. "

کارشناسان با کالج پزشکان آمریکایی و آکادمی پزشکی خواب آمریکا موافقت می کنند که درمان رفتاری شناختی برای بی خوابی (CBT-I) را به عنوان خط اول درمان بی خوابی مزمن توصیه می کنند.

ممکن است برخی از پزشکان برای بی خوابی نیز دارو تجویز کنند ، اما دکتر پیترز-ماتئو معتقد است که داروهای خواب آور باید نقش محدودی در درمان داشته باشند و می گوید استفاده از آنها بیش از دو هفته توصیه نمی شود. او می گوید: "من به بیمارانم می گویم ،" شما برای احساس گرسنگی دارو مصرف نمی کنید ، چرا برای خواب آلودگی به دارو احتیاج دارید؟ " "خواب یک روند طبیعی است که می تواند با آموزش و تغییرات رفتاری مشخص شده در یک برنامه استاندارد CBT-I ارتقا یابد."

دکتر مالو پیشنهاد می کند که با ملاتونین ، یک نسخه مصنوعی از هورمون تولید شده به طور طبیعی در بدن ، شروع کنید. او می گوید: "ابتدا با ارائه دهنده خود صحبت کنید تا مطمئن شوید که ایمن نیست." گذشته از این ، بسیاری از داروها برای استفاده طولانی مدت برای بی خوابی تأیید شده اند ، مانند زولپیدم (آمبیین) و ازوپیکلون (لونستا). اما عوارض جانبی وجود دارد که باید از آنها آگاه باشید. دکتر مالو می گوید: "مراقب سقوط ، گیجی ، فراموشی (از دست دادن حافظه کوتاه مدت) و راه رفتن در خواب با این داروها باشید."

اگر بی خوابی مزمن شود ، می تواند تأثیر زیادی در جنبه های مختلف زندگی آنها ، از جمله کار ، تحصیل و روابط داشته باشد. این عامل همچنین به عنوان یک عامل خطرزا در زمینه بهداشت جسمی و روانی ، از جمله بیماری های قلبی عروقی ، سندرم درد مزمن ، افسردگی ، اضطراب ، دیابت ، چاقی و آسم در نظر گرفته می شود. به همین دلیل ، مهم است که به ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مراجعه کرده و در مورد مشکلات خواب صحبت کنید و درمان های لازم برای کنترل آنها را انجام دهید.