درباره حس چشایی خود چه بدانید
- انواع سلیقه
- طعم اومامی
- طعم در مقابل طعم
- نحوه عملکرد
- از بین رفتن طعم و مزه
- ته خط
طعم یکی از حواس اصلی شماست. به شما کمک می کند مواد غذایی و نوشیدنی ها را ارزیابی کنید تا بتوانید غذای بی خطر را تعیین کنید. همچنین بدن شما را برای هضم غذا آماده می کند.
طعم ، مانند سایر حواس ، به زنده ماندن اجداد ما کمک می کند.
طعم و مزه غذا به دلیل ترکیبات شیمیایی آن ایجاد می شود. این ترکیبات با سلولهای حسی (گیرنده) در جوانه های چشایی شما ارتباط متقابل دارند. سلول ها اطلاعات را به مغز شما می فرستند ، که به شما کمک می کند طعم و مزه را تشخیص دهید.
انسان ها می توانند انواع مختلفی از سلیقه ها را تشخیص دهند. هر طعم یک هدف تکاملی دارد ، مانند شناسایی غذاهای خراب یا مواد سمی.
انواع اصلی سلیقه شما چیست؟
برای پنج نوع سلیقه گیرنده داریم:
- شیرین
- ترش
- شور
- تلخ
- شور
بیایید هر کدام از این نوع سلیقه ها را با دقت بیشتری بررسی کنیم.
شیرین
به طور کلی ، شیرینی به دلیل نوعی قند یا الکل ایجاد می شود. برخی اسیدهای آمینه ممکن است طعم شیرین نیز داشته باشند.
دانشمندان تصور می کنند که ما شیرینی را دوست داریم زیرا به ما کمک می کند غذاهای پرانرژی را تشخیص دهیم. غذاهای شیرین غالباً دارای کربوهیدرات زیادی هستند مانند گلوکز که سوخت بدن ما را تأمین می کند.
نمونه هایی از غذاهای شیرین عبارتند از:
- عسل
- توت فرنگی
- آب نبات
- آب میوه
- کیک
ترش
ترشی یا ترش مزه ترش است. توسط یون های هیدروژن ایجاد می شود.
اغلب ، غذاهای خراب یا فاسد مزه ترش می دهند. تصور می شود که ما برای شناسایی این نوع غذاهای مضر به طعم ترشی تبدیل شده ایم.
اما همه غذاهای ترش خطرناک نیستند. به عنوان مثال ، ما می توانیم با خیال راحت غذاهای ترش مانند:
- سرکه
- آب لیمو
- قره قاط
- ماست
- دوغ
شور
نمکی معمولاً به دلیل نمک سفره یا کلرید سدیم است که به غذا اضافه می شود. همچنین می تواند توسط نمک های معدنی ایجاد شود.
سدیم برای الکترولیت و تعادل مایعات ضروری است. بنابراین اعتقاد بر این است که می توانیم نمک را امتحان کنیم تا مطمئن شویم که به اندازه کافی سدیم دریافت می کنیم.
غذاهای شور شامل:
- سس سویا
- گوشت فرآوری شده
- زیتون حفظ شده
- سیب زمینی سرخ کرده
تلخ
تلخی ناشی از مولکولهای مختلف است. این مولکولها معمولاً در گیاهان یافت می شوند.
با این حال ، بسیاری از گیاهان با ترکیبات تلخ سمی هستند. اجداد ما برای چشیدن تلخی پیشرفت کردند تا بتوانند سم را تشخیص دهند و از آن دوری کنند.
هرچند همه تلخی ها بد نیست. ما به طور معمول می توانیم تلخی را در مقادیر کم و یا وقتی با سایر طعم ها ترکیب شوند تحمل کنیم.
غذاهای تلخ عبارتند از:
- قهوه
- شراب
- شکلات تلخ
- arugula
شور
طعم شور توسط اسیدهای آمینه ایجاد می شود. معمولاً توسط اسید آسپارتیک یا اسید گلوتامیک ایجاد می شود. گاهی اوقات ، مرزه را "امامی" یا "گوشتی" نیز می نامند.
برخی دانشمندان فکر می کنند چشیدن طعم و مزه باعث افزایش اشتها و کنترل هضم پروتئین می شود.
غذاهای زیر طعم خوش طعمی دارند:
- آب گوشت
- پنیر کهنه
- گوجه فرنگی رسیده
- مارچوبه
در مورد سلیقه ها تحقیق می شود
در حال حاضر ، دانشمندان در حال بررسی سلیقه های دیگر هستند مانند:
- قلیایی (مخالف ترش)
- فلزی
- آب مانند
چیست طعم امامی؟
اومامی تازه ترین طعم کشف شده است. این یک اصطلاح ژاپنی است که به راحتی در انگلیسی به "شور" یا "گوشتی" ترجمه می شود.
در سال 1908 ، یک محقق ژاپنی به نام Kikunae Ikeda اسید گلوتامیک را در kombu ، نوعی جلبک دریایی پیدا کرد. وی تشخیص داد که طعم لذیذ جلبک دریایی به دلیل نمک های اسید گلوتامیک است. این شامل مونو سدیم گلوتامات یا MSG است.
از زمان کشف اولیه ایکدا ، مواد امامی در غذاهای دیگر شناسایی شده است. وقتی دانشمندان گیرنده های امامی را در جوانه های چشایی ما پیدا کردند ، اومامی به عنوان یک طعم جدید پذیرفته شد.
آیا تفاوتی بین طعم و مزه وجود دارد؟
طعم و مزه همان چیز نیست.
شما ممکن است بو را به معنای واقعی کلمه بوی چیزی مرتبط کنید. اما وقتی غذا می خورید ، ذرات بوی دهان نیز از راه حلق وارد بینی می شوند. این قسمت فوقانی گلو در پشت بینی شما است.
طعم و مزه نتیجه این بو به علاوه طعم است. بسته به شدت هر بو و مزه ، طعم دهنده های زیادی وجود دارد.
چشایی چگونه کار می کند؟
زبان شما حاوی هزاران برجستگی کوچک به نام پاپیلای چشایی است. هر پاپیلا چندین جوانه چشایی دارد که هر کدام 10 تا 50 سلول گیرنده دارند. شما همچنین سلولهای گیرنده طعم در امتداد سقف دهان و مخاط حلق خود دارید.
هنگام غذا خوردن ، گیرنده ها ترکیبات شیمیایی غذای شما را تجزیه و تحلیل می کنند. در مرحله بعدی ، آنها سیگنال های عصبی را به مغز شما می فرستند ، که درک چشایی را ایجاد می کند. همچنین به ما امکان می دهد سلیقه های مختلف را با احساسات مختلف مرتبط کنیم.
برخلاف تصور عمومی ، کل زبان می تواند هر پنج سلیقه را تشخیص دهد. برای هر یک "منطقه" وجود ندارد. با این حال ، در مقایسه با مرکز زبان ، کناره های زبان شما نسبت به هر نوع سلیقه حساسیت بیشتری دارند.
استثنا پشت زبان شما است. این ناحیه به تلخی بسیار حساس است ، تصور می شود که به ما کمک می کند غذاهای سمی را قبل از بلعیدن حس کنیم.
چه چیزی می تواند بر حس چشایی شما تأثیر بگذارد؟
برخی از شرایط سلامتی یا صدمات می توانند سلیقه شما را مختل کنند.
به عنوان مثال می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- عفونت های دستگاه تنفس فوقانی
- عفونت گوش میانی
- پرتودرمانی سر یا گردن
- مصرف برخی داروها مانند آنتی هیستامین ها و آنتی بیوتیک ها
- قرار گرفتن در معرض برخی مواد شیمیایی مانند حشره کش ها
- جراحی گوش ، بینی یا گلو
- کشیدن دندان عقل
- آسیب به سر
- مشکلات دندانی
- بهداشت دهان و دندان ضعیف
- هایپوژئوزیا (از بین رفتن طعم خاص)
- آگروسیا (از بین رفتن طعم و مزه)
- دیسژئوزیا (تغییر حس چشایی)
پایین خط
انسان می تواند طعم های شیرین ، ترش ، شور ، تلخ و خوش طعم را تشخیص دهد. این به ما امکان می دهد غذاها را برای خوردن خطرناک یا مضر تشخیص دهیم.
هر طعم ناشی از مواد شیمیایی است که گیرنده های چشایی ما را تحریک می کند.
حس چشایی به شما اجازه می دهد لذت ببرید. غذاها و غذاهای مختلف در صورت مشاهده تغییر در حس چشایی ، قرار ملاقات با پزشک خود بگذارید.