چه تفاوتی بین آدنومیوز و آندومتریوز وجود دارد؟

هنگامی که یک زن دچار عادت ماهیانه ، خونریزی شدید و درد مزمن در ناحیه لگن می شود ، این مجموعه علائم می تواند آندومتریوز را نشان دهد ، شرایطی که در آن بافت آندومتر گسترش می یابد و به خارج از رحم پیوند می زند. در طول هر دوره قاعدگی ، این بافت آندومتر نابجا می تواند خون را در ناحیه لگن و فراتر از آن ریخته و باعث ایجاد کیست ، بافت اسکار و چسبندگی به مرور شود.

اما اگر بافت آندومتر در عضله عمیق فرو رود رحم ، و نه خارج از رحم ، تشخیص در واقع آدنومیوز است ، بیماری که مربوط به آندومتریوز است اما دارای چند تفاوت اساسی است.

در آندومتریوز ، بافت آندومتر از رحم فرار می کند و ممکن است روی آن کاشته شود سطح مثانه ، روده ها یا سایر اندام ها در سراسر بدن. در آدنومیوز ، بافت آندومتر به درون عضله میومتر رحم ، که بین لایه های داخلی و خارجی اندام رحم قرار دارد ، رانده می شود. این بافت آندومتر هنگامی که در عضله قرار می گیرد ، با ریزش بقیه آندومتر در طی یک دوره از بین می رود ، که باعث خونریزی اضافی ، درد و گرفتگی می شود.

هر دو بیماری می توانند باعث درد شوند ، سانجی آگاروال ، MD ، مدیر ، برای مرکز تحقیقات و درمان آندومتریوز در دانشگاه کالیفرنیا ، سن دیگو ، به بهداشت می گوید. اما زنان مبتلا به آدنومیوز معمولاً دردی مربوط به دوره های خود دارند ، در حالی که زنان مبتلا به آندومتریوز ممکن است با حرکات روده و در سایر مواقع چرخه احساس درد کنند.

"با آدنومیوز ، تأثیر اصلی در کیفیت زندگی یک دوره دردناک است "، دکتر آگاروال می گوید. "شاید دلیل این امر این باشد که آندومتریوز از آن دورتر می شود."

اما این دو بیماری علائمی را برای همه ایجاد نمی کند. تخمین زده شده است که حدود یک سوم زنان مبتلا به آدنومیوز به هیچ وجه علائمی را تجربه نمی کنند. و وقتی نوبت به آندومتریوز بدون علامت می رسد ، تخمین زده می شود که حدود 43٪ از زنانی که به دلایل دیگر تحت عمل عقیم سازی قرار می گیرند ، علائمی از آندومتریوز خفیف نیز دارند و کاملاً از آن بی اطلاع بودند.

در حالی که پزشکان بیشتر شروع درمان آندومتریوز بر اساس علائمی مانند درد لگن و دوره های دردناک ، قطعی ترین تشخیص در طی جراحی به نام لاپاراسکوپی انجام می شود ، این زمانی است که پزشکان یک لوله نازک با نور و دوربین را در یک برش کوچک در شکم قرار می دهند. با استفاده از لوله ، آنها می توانند ضایعات آندومتر ، کیست ها و چسبندگی هایی را که اندومتریوز را تشکیل می دهند ، مشاهده کنند.

تشخیص آدنومیوز بسیار تهاجمی نیست. تصویربرداری رزونانس مغناطیسی می تواند به پزشکان کمک کند ببینند ضخامت میومتر بیش از حد طبیعی است یا خیر - یکی از نشانه های این بیماری است. MRI و سونوگرافی از طریق واژن همچنین می تواند به پزشکان کمک کند تا کیست های موجود در دیواره های رحم و همچنین میومتریم با بافت غیر طبیعی را شناسایی کنند. اگر رشد فقط به چند کیست محدود شود ، آدنومیوز به عنوان کانونی طبقه بندی می شود ، در حالی که میومتریوم غیرطبیعی در سراسر رحم آدنومیوز منتشر نامیده می شود.

هر دو شرایط همچنین می توانند خطر اختلال در باروری یا عدم توانایی را افزایش دهند. حاملگی یا حاملگی تا پایان.

وقتی نوبت به آدنومیوز می رسد ، رویان می توانند برای کاشت در رحم بزرگ و "سخت" تلاش کنند. تلفات بارداری نیز بیشتر مشاهده می شود. یک مطالعه نشان داد که زنان مبتلا به آدنومیوز که تحت لقاح آزمایشگاهی قرار دارند ، در مقایسه با زنان مبتلا به آدنومیوز و آندومتریوز ، دو برابر سقط داشته اند. پارگی کیسه آمنیوتیک ، و همچنین محدودیت رشد داخل رحمی ، فشار خون مربوط به بارداری و عفونت رحم.

اگر IVF مثر نباشد ، پزشکان ممکن است پروتکل دارویی به نام آگونیست هورمون آزاد کننده گنادوتروپین را پیشنهاد دهند ، که به منظور کاهش اندازه رشد رحم ، تولید هورمون های تولید مثل مثل پروژسترون و استروژن را سرکوب می کند. پزشکان همچنین ممکن است اقدام به جراحی برای از بین بردن رشد ، معروف به آدنومیوم و بازسازی رحم کنند. نشان داده شده است که این دو روش درمانی جایگزین احتمال حاملگی خود به خودی در زنان مبتلا به آدنومیوز را افزایش می دهد ، در حالی که پروتکل دارو نیز ممکن است به موفقیت آمیز IVF کمک کند.

با این حال ، بسته به اندازه و شیوع بیماری ، دکتر آگروال می گوید زنان مبتلا به آدنومیوز گسترده ممکن است برای انجام حاملگی خود به یک فرد جایگزین احتیاج داشته باشند.

گزینه های درمان هر دو بیماری مشابه هستند و از قرص های ضد بارداری شدت می گیرند تا سرکوب ترشح هورمون های تولید مثل به جراحی برای از بین بردن کیست های آندومتر ، بافت اسکار یا ایمپلنت ، آدنومیوم ، یا حتی کل رحم.

در بین این دو انتهای طیف ، زنان می توانند سایر داروهای هورمونی را برای کاهش تولید استروژن ، هورمونی که هم آدنومیوز و هم آندومتریوز را بدتر می کند. نشان داده شده است که این داروها از طریق آمپول ، آی یو دی هورمونی یا قرص برای کاهش گرفتگی قاعدگی ، درد هنگام رابطه جنسی و درد مزمن لگن در هر دو بیماری کاهش می یابد.