چرا مثبت بودن بدن برای من همیشه آسان نیست

نمی توانم زمانی را به یاد بیاورم که به من نگویند چاق هستم. من خاطرات خودم را از دختر بچه بودن در کلاس رقص ، پوشیدن لباس های پر زرق و برق در حالی که مردم شکم من را تحریک می کردند و به من گفتند چاق هستم ، دارم. من وقتی یک دختر جوان بودم زیاد به آن اظهار نظرها فکر نمی کردم - مسائل فوری بیشتر مانند جمع آوری باربی و بازی در بیرون با دوستانم وجود داشت. اما هر چه بزرگتر شدم ، شنیدن اینکه مردم به من چاق می گویند ناامید کننده تر می شود.

احساس ناراحتی در آن لباس های رقصیدم. دوستان من شروع به شبیه شدن به باربی هایی کردند که با آنها بازی کردیم در حالی که من یک بچه پچ کلم بودم. پدربزرگم گرچه او را خیلی دوست داشتم اما درباره وزنم نظر می داد و همچنین پدر و مادرم هر وقت لباس را امتحان می کردم درمورد وزنم اظهار نظر می کردند. در پایان دوره راهنمایی - پس از اینکه پسری که دوست داشتم به من گفت که ترجیح می دهد با سطل آشغال قرار بگیرد تا کسی که شبیه من باشد - یاد گرفتم از این صفت تحریک کننده که مخصوص دختران چاق است ، متنفر باشم: "ناز" این بیشتر شبیه یک توهین بود تا یک تعارف.

با گذشت زمان ، من بیشتر و بیشتر به خود آگاهی می رسم. به آینه نگاه می کردم ، و دختری را می دیدم که فقط کافی نبود. من این توده و آن توده را می دیدم. من تا زمان سقوط کار می کردم و هنوز به اندازه دوستانم لاغر نبودم. این واقعیت را فراموش نکنید که بدن ما کاملاً متفاوت شکل گرفته است و همه ما وزن متفاوتی را حمل می کنیم ، افزایش می دهیم و از دست می دهیم - این چیزی نبود که فکر می کردم. در عوض ، من در مورد توانایی آنها برای زدن بیکینی وسواس داشتم در حالی که خیلی ترسیده بودم حتی یک شلوارک بپوشم.

و به همین دلیل است که می خواهم بگویم - همانطور که مردم در مورد جنبش در شبکه های اجتماعی تبلیغ می کنند و در فضاهای آنلاین فمینیستی - مثبت بودن بدن همیشه به آسانی انجام نمی شود.

وقتی بزرگ می شوید که خانواده و دوستانتان وزن شما را زیر سوال می برند ، با شنیدن معلم باله که می گوید شما هم هستید با شنیدن اینکه پرستار مدرسه ابتدایی شما پیشنهاد می دهد که "شاید شما نباید این همه ساندویچ بخورید" بزرگ است ، اما وقتی جامعه به شما می گوید چاق بودن به اندازه کافی خوب نیست - مثبت شدن بدن به اندازه "فقط دوست داشتن خودت و خودت! "

هنگامی که به لطف حرکت مثبت بدن ، از استانداردهای زیبایی مسخره ما بیشتر جریان پیدا کرد ، من هیجان زده شدم - اما شک کردم. من می ترسیدم که این طرز فکر به سرعت رعد و برق از بین برود. اما هر چه مقالات بیشتری بخوانم ، احساس این پیامهای مثبت بدن فقط به زنان خاصی می رسید.

به طور خاص ، من احساس می کردم مثبت بودن بدن برای زنانی است که از قبل در پوست خود راحت بودند و دیگر به حرف دیگران درباره وزن خود اهمیت نمی دهند.

اما در مورد زنانی مثل من که هنوز به آن سطح از اعتماد به نفس نرسیده اند ، چه می کنید؟ در مورد زنانی مثل من که حتی نمی توانند رسیدن به آن سطح بالاتر از عشق به خود را تصور کنند؟

من را اشتباه نگیرید ، من همیشه خودم را به عنوان یک فرد عالی و جالب تصور می کردم - این یک مهارتی که پس از نادیده گرفتن خواستگاران و برچسب زدن به این دوست خنده دار برای سالها. اما ، اغلب ، احساس چیزی غیر از خوب بودن با خودم فقط در رادار من نیست. گاهی اوقات ، من هنوز همان زنی هستم که فکر می کنم از عروسی یک دوست صرف نظر کنم زیرا فکر می کنم در لباس به نظر وحشتناک می آیم.

احساس می کنم تصدیق این جنگ عزت نفس گاهی در خبرنامه های بدن که صندوق ورودی من را فرا می گیرد. بسیاری از زنان شگفت انگیز وجود دارند که در حال شکستن کلیشه ها هستند ، اما آنها همیشه آنچه را که باید بشنوم نمی گویند - مواردی از این قبیل:

"اشکالی ندارد اگر احساس خوبی در مورد بدن خود نداشته باشید اکنون. اگر کمی طول بکشد اشکالی ندارد. رسیدن به این مکان همیشه آسان نیست ، اما اگر در آن کار می کنید و سعی می کنید به یاد داشته باشید که * ظاهر شما به * احساس شما نسبت به خودتان وابسته است * ، کاملاً می تواند اتفاق بیفتد. "

بنابراین ، در ضمن ، به جای آن می گویم.

من می دانم که بسیاری از ما هستیم که با مثبت اندام مبارزه می کنیم. ما فکر می کنیم ، شاید اگر فقط چند پوند از دست بدهیم ، سرانجام خرد شدن ما متوجه ما شود. ما "ریاضی" خسته کننده ای را برای فهمیدن چگونگی کاهش مقدار x پوند قبل از یک رویداد خاص انجام می دهیم. ما از گرفتن عکس صرف نظر می کنیم. ما ساعت ها در آینه می شویم و زوایای کامل خود را پیدا می کنیم تا شکم خود را پنهان کنیم یا بازوان خود را لاغرتر نشان دهیم. ما از فعالیت هایی که نیاز به لباس خاصی دارند اجتناب می کنیم و می گوییم ، "اوه ، نه. من نمی توانم آن را امتحان کنم من در آن بیش از حد چاق به نظر خواهم رسید. "

البته بمکد. ما می خواهیم در قطار مثبت بدن باشیم. ما می خواهیم بدون بررسی دقیق برهنه ها را ارسال کنیم. ما می خواهیم بدون اینکه تعجب کنیم ، در عکسهای گروهی برچسب گذاری می شویم ، "آیا فقط من هستم یا چانه دوتایی من فوق العاده اضافی است؟" ما می خواهیم با شلوارک و لباس و لباس حمام بگردیم و بگوییم ، "این منم".

اما ممکن است کمی بیشتر طول بکشد تا به آنجا بروید. من هم هنوز به آن نقطه نرسیده ام.

بعضی روزها احساس شگفت انگیزی دارم. من فکر می کنم ، "خوب ، این بدن من است. عالی نیست به نظر نمی رسد مانند هیچ یک از اجساد موجود در The CW ، اما هنوز متعلق به من است. نمی توانم اجازه دهم زندگی ام را متوقف کند. بیا انجامش بدیم." بعضی روزها نمی خواهم دیده شوم زیرا احساس چاق بودن بیش از حد می کنم. من حتی نمی خواهم لباس هایم را جلوی دوست پسرم دربیاورم.

این یک روند است. همیشه به راحتی اینترنت به نظر می رسد - و این اشکالی ندارد.

اما در نهایت به آنجا خواهیم رسید. همه مواردی را فراموش می کنیم که کسی به ما باور می داد ارزش ما به وزن ما بستگی دارد. ما در آغوش خواهیم گرفت که همه بدنها متفاوت هستند و همه بدنها عالی هستند زیرا وجود دارند و پر از زندگی هستند. ما به دلیل تعداد در مقیاس ، از دیگران بدتر نیستیم. بدون توجه به اندازه شلوار جین ما ، رشد خواهیم کرد. یک روز ، ما این را درک خواهیم کرد.