چرا این زن پس از یافتن توده ای در سن 42 سالگی ترجیح داد که مشاعره خود را از نو بسازد

سینه ها زن بودن را تعریف نمی کنند - و داشتن پستان شما را زنانه کم و بیش نمی کند.

این پیامی است که جنگجوی سرطان سینه Chiara D'Agostino در حال گسترش است. او شجاعانه سفر خود را با این بیماری در اینستاگرام و وبلاگ خود ، Beauty Through the Beast ، ثبت می کند. اخیراً ، وی نتیجه جسمی و روحی را که پس از انجام جراحی ماستکتومی مضاعف برای درمان بیماری تجربه کرده بود ، فاش کرد.

"این برنامه من نبود. داگوستینو در یک پست اینستاگرامی نوشت: "در سن 42 سالگی یک توده در پستانم پیدا کردم و تحت شیمی درمانی ، پرتودرمانی ، ماستکتومی مضاعف ، کاشت پستان و در نهایت تشخیص متاستاتیک سرطان پستان قرار گرفتم." او اعتراف می کند که قبلاً از بدنش احساس "جدا شدن" می کرده است. او که بزرگ شده بود ، با غذا خوردن بی نظم ، اعتیاد به مواد مخدر و الکل ، خودزنی و روابط سو ab استفاده دست به گریبان بود - از جمله روابط با خودش.

سپس ، داگوستینو هنگامی که در دانشگاه بود ، رقص را پیدا کرد ، و این به او آموخت که چگونه به گفته خودش در بدنش حضور داشته باشد. وی همچنین کشف کرد که از طریق حرکت و لمس می تواند از بدن خود به عنوان وسیله ای برای بیان و به عنوان ابزاری برای زیبایی استفاده کند.

تشخیص سرطان پستان رابطه وی با بدن او را تغییر داد. وی نوشت: "شما می توانید هر چیزی را كه احساس خطر می كرد وقتی كه به من تغییر مولكولی درونی گفته شد ، تصور كنید." "احساس می کردم ویران شده و به دلیل شکل ظاهری به من خیانت شده است."

بسیاری از زنانی که تحت عمل جراحی ماستکتومی قرار می گیرند تصمیم به کاشت پستان می گیرند. D'Agostino نیز چنین کرد. اما از آنجا که او عفونت های مداوم مربوط به ایمپلنت های خود را تجربه می کرد ، در نهایت تصمیم گرفت که برای همیشه آن ها را برطرف کند. وی گفت: "بعد از جراحی از دیدن آینه وحشت کردم. آیا من هنوز بدون نقاشی زنانه زنانه خواهم بود؟ با کمال تعجب ، بیان صورت من احساس آرامش زیادی کرد: خودم را دوباره دیدم! "

" داستان من از طریق زخم روی پوست من نوشته شده است. سینه من بوم داستان من است. او نوشت: "من بدن خود را دوباره کشف و تعریف می کنم و با بدن جدید ادغام می شوم."

در مورد اینکه آیا داگوستینو هنوز هم به همان اندازه یک زن بدون پستان است ، او این حرف را برای گفتن داشت: من از کسی کمتر نیستم زیرا اعضای بدن کمتری دارم. من خودم را به عنوان یک زن بدون سینه می پذیرم. من همان شخص درون هستم و معتقدم که ما از درون به درون می درخشیم ، احساسی که نسبت به خودم دارم بسیار سکسی و زیبا است. "

یافتن قدرت دوست داشتن بدن خود را از طریق چنین تغییر شدید می تواند چالش برانگیز است ، اما با مثال زنانی مانند D'Agostino ، می بینیم که 100٪ امکان پذیر است. او درست می گوید ، زیبایی از درون می درخشد و اگر هر چیزی باشد ، این نبرد فقط او را از قبل قوی تر کرده است.