مرگ بوراری

مرگ بوراری به مرگ یازده نفر از اعضای خانواده Chundawat از بوراری ، هند ، در سال 2018 اشاره دارد. ده نفر از اعضای خانواده به دار آویخته شدند ، در حالی که بزرگترین عضو خانواده ، مادربزرگ ، خفه شد اجساد در 1 ژوئیه 2018 پیدا شدند. صبح زود پس از مرگ پلیس ، مرگ و میرها را به عنوان خودکشی دسته جمعی ، با بررسی زاویه روان پریشی مشترک ، تعیین کرده است.

مطالب

• 1 پیشینه
• 2 کشف اجساد
• 3 خودکشی
• 4 تحقیق
• 5 دیدگاه روانشناختی
• 6 مراجعه

پیشینه

خانواده Chundawat (که توسط همسایگان به خانواده Bhatia نیز معروف است) حدود بیست سال پس از نقل مکان از شهر زادگاهشان در راجستان ، در خانه دو طبقه در محله Sant Nagar بوراری زندگی می کردند. این خانواده یک فروشگاه مواد غذایی و تجارت تخته سه لا را در این منطقه اداره می کردند. این خانواده شامل نارایانی دیوی ، 77 ساله بود. پسران بهونش 50 ساله و لالیت 45 ساله عروسهای ساویتا 48 ساله و تینا 42 ساله دختر پراتیبا بهاتیا (خوانده Chundawat) ، 57 ساله و نوه های پریانکا (دختر پراتیبا) ، 33 ساله ، نیتو (دختر بزرگ باونش) ، 25 ساله ، مونو (دختر کوچکتر باونش) ، 23 ساله ، Dhruv (پسر کوچک باونش) ، 15 ساله ، و شیوام (تنها فرزند لالیت) ، 15. پسر بزرگ باونش 3 سال قبل از خانه خارج شده بود و از این رو در امان ماند.

در سال 2007 ، پدر لالیت چونداوات ، بوپال سینگ ، به دلایل طبیعی درگذشت. پس از مرگ پدرش ، لالیت بسیار درون گرا شد و به زودی شروع به نماز خواندن در مقابل درختان ، و عرضه غذا به حیوانات کرد. یک روز ، او به خانواده اش گفت که روح پدرش را تسخیر کرده است ، او راه های رسیدن به زندگی خوب را به او توصیه کرد. از سال 2013 او به "دستورالعمل" پدرش دفتر خاطرات خود را حفظ می کرد.

تامی ، سگ خانگی خانواده ، تنها بازمانده در خانه بود. وقتی پلیس پس از کشف 11 جسد ، وی را در تراس به زنجیر کشیده و از تب شدید رنج می برد. مشخص نبود چه کسی او را بسته است. بعدا گفته شد که او در خانه حیوانات ولگرد Noida’s بهبود می یابد ، جایی که بلافاصله پس از نجات به آنجا منتقل شد. تامی در روز یکشنبه 22 ژوئیه 2018 بر اثر حمله قلبی درگذشت.

کشف اجساد

صبح روز 1 ژوئیه حوالی ساعت 7:15 ، همسایه Gurcharan Singh ، که قبلاً می رفت در پیاده روی صبحگاهی با یکی از متوفیان ، پس از مشاهده غیبت لالیت چونداوات برای پیاده روی صبحانه و همچنین این واقعیت که هنوز مغازه ها باز نشده اند ، به اقامتگاه چونداوات رفتند (مغازه ها معمولاً ساعت 6 صبح باز می شوند). گورچاران سینگ درب خانه را باز دید و ده نفر از جمله لالیت چونداوات در حال آویز شدن. وی با تماس با همسایگان دیگر هشدار داد و پلیس حدود ساعت 7:30 تماس گرفت.

خودکشی

ده نفر از یازده نفر - دو مرد ، شش زن و دو نوجوان - در حیاط خانه حلق آویز شده است. چشمهایشان را بسته بودند و دهانشان را چسب زده بودند. دستها و پاهایشان نیز بسته شده بود. زن دیگری به نام نارایانی دیوی 77 ساله در اتاق دیگری مرده پیدا شد. به نظر می رسید که او را خفه کرده اند.

اعضا پیدا شده اند که از مش مشکی در راهرو حلق آویز شده اند ، همه نزدیک به هم. صورت آنها تقریباً کاملاً پیچیده شده بود ، گوشها با پنبه بسته شده بود ، دهان به او چسبیده و دستها از پشت بسته شده بودند. پنج مدفوع وجود داشت که احتمالاً توسط 10 عضو مشترک بود. صورت آنها با تکه های پارچه ای بریده شده از یک ملافه تخت پوشانده شده است.

تحقیقات

پلیس گفت که شرایط پیرامون مرگ منجر به خودکشی دسته جمعی به دلایل غیبی یا قتل به دلایل غیبی است. پلیس همچنین در حال تحقیق در مورد احتمال قتل با انگیزه ای غیر از پنهانکاری است. در مراحل اولیه تحقیقات ، پلیس یک پرونده قتل را ثبت کرد و از هر زاویه آن را بررسی کرد.

پلیس یازده دفترچه خاطرات در خانه پیدا کرد که همه آنها برای یازده سال نگهداری شدند. کمیسر مشترک پلیس (جرم) آلوک کومار اظهار داشت: "ما یادداشت های دست نویس پیدا کرده ایم که جزئیات چگونگی بسته شدن دست ها و پاها را نشان می دهد و کاملاً مشابه شیوه پیدا شدن اجساد 10 نفر است. آنها یادداشت های جامعی هستند و ما مطالعه آنها. " جزئیات / دستورالعمل های ارائه شده در دفترچه یادداشت مطابقت دارد که چگونه اجساد صورت پوشیده ، دهان چسب زده و توپ های پنبه در گوش پیدا شده است. در این دفترچه یادداشت همچنین ذکر شده است: "همه دستان خود را خواهند بست و هنگامی که کرییا (مراسم) انجام شود ، همه به یکدیگر کمک خواهند کرد تا دستان خود را باز کنند." دلالت بر اینكه خانواده انتظار مرگ نداشت.

دیدگاه روانشناختی

روانشناسان اظهار نظر كرده اند كه این مرگ ها نتیجه "اختلال روان پریشی مشترک" است كه در آن اعضای یك گروه كوركورانه به یكی از آنها اعتماد می كنند آنها را دنبال کنید و بدون پرسش از دستورالعمل ها پیروی کنید. روانشناسان احساس می کنند که لالیت از یک "اختلال هذیانی" رنج می برد.