Guimarães

Guimarães (تلفظ پرتغالی: (گوش دادن)) یک شهر و شهرداری است که در شمال پرتغال ، در منطقه براگا واقع شده است. مرکز شهر تاریخی این شهر از سال 2001 در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده است ، زیرا این یک نمونه "کاملاً محافظت شده و معتبر از تحولات سکونت قرون وسطایی به یک شهر مدرن" در اروپا است.

گیمارس همچنین بخشی از منطقه Sub Ave (یکی از صنعتی ترین زیرمجموعه های کشور) و همچنین استان تاریخی مینهو است. این شهر 52181 نفر سکنه دارد. جمعیت شهرداری در سال 2011 ، 158124 نفر و در مساحت 240.95 کیلومتر مربع (93.03 مایل مربع) بود. شهردار فعلی دومینگوس براگانسا ، از حزب سوسیالیست است. گویمارس ، به همراه ماریبور ، اسلوونی ، در سال 2012 پایتخت فرهنگی اروپا بود.

این شهر در قرن 9th آباد شد ، در آن زمان آن را Vimaranes نامیدند. منشأ این فرقه ممکن است در جنگجوی ویمارا پرز باشد ، وی این منطقه را به عنوان کرسی اصلی دولت برای پرتغال انتخاب کرد که برای پادشاهی گالیسیا فتح کرد. گویمارس به دلیل نقشی که در تأسیس پرتغال ایفا کرد از اهمیت تاریخی چشمگیری برخوردار است. این شهر اغلب به عنوان "زادگاه پرتغال" یا "شهر گهواره" ( Cidade Berço به پرتغالی) نامیده می شود ، زیرا اعتقاد عمومی بر این است که اولین پادشاه پرتغال ، Afonso Henriques ، در آنجا متولد شده است ، و همچنین به دلیل این واقعیت که نبرد سائو ممده - که مهمترین رویداد بنیانگذاری پادشاهی پرتغال محسوب می شود - در مجاورت شهر انجام شد.

مطالب

• 1 تاریخچه
  • 1.1 تاریخ باستان
  • 1.2 بنیاد
  • 1.3 قرون وسطی
  • 1.4 تاریخ مدرن
• 2 جغرافیا
  • 2.1 زمین شناسی
  • 2.2 جغرافی نگاری و هیدروگرافی
  • 2.3 آب و هوا
  • 2.4 جانوران
  • 2.5 Parish
  • 2.6 جمعیتی
• 3 فرهنگ
  • 3.1 آشپزی
  • 3.2 سنت و جشن ها
  • 3.3 موزه ها ، فضاهای فرهنگی و گالری های هنری
  • 3.4 ورزش
• 4 جامعه
  • 4.1 روزنامه ها
  • 4.2 رادیو
  • 4.3 تلویزیون
• 5 اقتصاد
  • 5.1 ترانس بندر
• 6 روابط بین الملل
• 7 افراد برجسته
  • 7.1 قرون وسطایی و اوایل مدرن
  • 7.2 مدرن متاخر
  • 7.3 Sports
• 8 همچنین مراجعه کنید
• 9 منابع
• 10 پیوندهای خارجی

• 1.1 تاریخ باستان
• 1.2 بنیاد
• 1.3 قرون وسطی
• 1.4 تاریخ مدرن

• 2.1 زمین شناسی
• 2.2 جغرافی نگاری و هیدروگرافی
• 2.3 آب و هوا
• 2.4 جانوران
• 2.5 کلیساها
• 2.6 جمعیتی

• 3.1 آشپزی
• 3.2 سنت ها و جشن ها
• 3.3 موزه ها ، فضاهای فرهنگی و گالری های هنری
• 3.4 ورزشی

• 4.1 روزنامه
• 4.2 رادیو
• 4.3 تلویزیون

• 5.1 حمل و نقل

• 7.1 قرون وسطایی و اوایل مدرن
• 7.2 مدرن متاخر
• 7.3 ورزش

History

تاریخچه گویمارس با بنیاد و هویت ملیت پرتغالی مرتبط است. گویمارس ، و همچنین سایر شهرک ها ، مقدم بر تاسیس پرتغال است و به دلیل نقش آن در بنیانگذاری این کشور ، به عنوان "مهد ملیت پرتغالی" شناخته می شود. در سال 1128 ، وقایع مهم سیاسی و نظامی که منجر به استقلال و تولد یک ملت جدید می شود در گیمارس رخ داد. به همین دلیل ، در یکی از برج های قدیمی دیوار قدیمی شهر نوشته شده است "Aqui nasceu Portugal" (پرتغال در اینجا متولد شده است).

تاریخ باستان

با توجه به یافته های باستان شناسی در سایت باستان شناسی سیتنیا (کاسترو) از بریتیروس و سابروسو و پنها ، منطقه ای که گویمارس در آن واقع شده است از اواخر دوره کالکولیتیک دارای سکونتگاه های دائمی بوده است.

همچنین شواهدی از اشغال رومیان وجود دارد و یک سنگ نیز وقف به تراژان امپراطور روم که در Caldas das Taipas یافت شد ، نشان می دهد که این شهر قبلاً در زمان رومی ها یک شهر آبگرم بوده است. قرن ، پایه های قرون وسطایی شهر واقعی ریشه در قرن 10 دارد. در این زمان ، کنتس مومادونا دیاس ، صومعه ای در املاک خود از Vimaranes برپا کرد ، که از تثبیت مردم در منطقه معروف به "vila baixa" (مرکز شهر) منشأ می گیرد. در همان زمان ، وی برای دفاع از شهرک سازی دستور ساخت قلعه ای در منطقه تپه را داد که به "ویلا آلتا" (در بالا شهر) معروف شد. برای اتصال این مناطق به مناطق دیگر ، Rua de Santa Maria ساخته شد.

صومعه به "Real Colegiada" (کلیسای سلطنتی سلطنتی) تبدیل شد و به دلیل امتیازات و کمک های مالی که به آن اعطا شد ، در طول زمان اهمیت پیدا کرد. اشراف و پادشاهان و به زیارتگاه مشهوری تبدیل شد.

هانری ، کنت پرتغال اولین جنگ ملی را احتمالاً در سال 1096 تصویب کرد (اما تأیید نشده است). تعارضات ، اهمیت روز افزون روستای گویمارس در آن زمان را که به عنوان پایتخت ایالت پرتغال انتخاب شد ، اثبات می کند.

در 24 ژوئن 1128 ، "باتالها د سائو ممد" (نبرد سائو مامهد) در گیمارس رخ داد.

قرون وسطی

در زمان پادشاهی دنیس ، با گسترش شهر ، شهر تا حدی توسط یک دیوار دفاعی احاطه شده بود. در همین حال ، سفارشات مهم در گویمارس مستقر شدند و به شکل گیری شکل شهر در حال ظهور کمک کردند. بعداً ، در زمان جان اول ، دیوار شکسته شد و سرانجام دو قسمت شهر (شهر و مرکز شهر) متحد شدند و شهر شروع به گسترش خارج از دیوارهای قدیمی خود کرد.

تاریخ مدرن

تا قرن نوزدهم ساختار شهر علاوه بر ساخت چند کلیسا ، صومعه سرا و کاخ ، دچار تحولات زیادی نشده است. در اواخر قرن نوزدهم بود که ایده های جدید شهری از نظر بهداشت و تقارن ، دهکده ای را که توسط ملکه ماریا دوم در 23 ژوئن 1853 به شهر ارتقا یافت ، بیشترین تغییرات را داشت.

تخریب کامل از دیوارهای شهر مجاز بود و ایجاد خیابان ها و خیابان های زیادی می تواند از همان نقطه آغاز شود. روند کنترل شده شهرنشینی باعث حفاظت از مرکز تاریخی باشکوه شهر شد.

جغرافیا

زمین شناسی

تشکیلات سنگ گرانیت اکثر شهرداری را اشغال می کند اما سنگ های شیست همچنین می تواند در مناطق خاصی در شمال غربی شهرداری یافت شود. در جنوب شرقی ، خشت را می توان در بستر رودخانه های رودخانه های Ave ، Vizela و Selho مشاهده کرد.

سنگ نگاری و هیدروگرافی

شهرداری توسط "Senhora do Monte" از شمال مشخص شده است. (تپه Senhora) ، در شمال غربی در کنار تپه های Falperra ، Sameiro ، Outeiro و Penedice. از جنوب با تپه پنها که با ارتفاع 613 متر ، بلندترین نقطه شهرداری است.

گویمارس بخشی از حوضه زهکشی رودخانه آو است که شهرداری را به نصف تقسیم می کند. رودخانه آو به عنوان شاخه های فرعی رودخانه ویزلا ، رود تورتو ، رودخانه فبراس و داخل شهر ، رودخانه Selho ، رودخانه Couros و جریان سانتا لوزیا وجود دارد.

آب و هوا

Guimarães است در یک دره واقع شده و توسط تپه ها احاطه شده است ، و از آنجا که تا دریا فاصله زیادی وجود دارد ، زمستان به طور معمول سرد و بارانی و تابستان گرم و کمی مرطوب است. دمای متوسط ​​سالانه 14 درجه سانتی گراد است.

جانوران

تنوع زیادی وجود ندارد ، به ویژه در مناطق شهری ، اما شهرداری برخی از گونه های مورد علاقه گیاه شناسی مانند: روباه ، گراز وحشی ، کبوتر لاک پشت ، برفک ، کبوتر و کبک پای قرمز. در مناطق سبز شهر ، رایج ترین گونه ها جوندگان ، به ویژه سنجاب ها هستند.

کلیساها

از نظر اداری ، شهرداری به 48 کلیسای مدنی تقسیم می شود ( freguesias ):

• Abação e Gémeos
• Airão Santa Maria، Airão São João e Vermil
• Aldão
• Arosa e Castelões
• Atães e Rendufe
• Azurém
• Balazar
• Barco
• Briteiros Salvador e Briteiros Santa Leocádia
• Briteiros Santo Estêvão e Donim
• Brito
• Caldas das Taipas ( Caldelas )
• Candoso (سائو مارتینو)
• Candoso São Tiago e Mascotelos
• Conde e Gandarela
• Costa
• Creixomil
• Fermentões
• گونسا
• گوندار
• گاردیزلا
• اینفانتاس
• Leitões ، Oleiros e Figueiredo
• Longos
• Lordelo
• Mesão Frio
• Moreira de Cónegos
• Nespereira
• Oliveira، São Paio e São Sebastião
• پنسلو
• پینهیرو
• پولورایرا
• پونته
• پرازینز (سانتا یوفمیا)
• پرازینز سانتو تیرسو و کورویت
• رونفه
• سانده سائو لورنچو بالازار
• سانده (سائو مارتینیو)
• ساند ویلا نوا و ساندئو سائو کلمنته
• سائو تورکاتو
• سلوو (سائو کریستووئو)
• سلهو (سائو خورخه )
• Selho São Lourenço e Gominhães
• Serzedelo
• Serzedo e Calvos
• Silvares
• Souto Santa Maria، Souto São Salvador e Gondomar
• Tabuadelo e São Faustino
• Urgezes

جمعیت شناسی

در سال 2001 ، جمعیت شهرداری 159 576 نفر بوده است. در سال 2010 ، تخمین زده می شود که جمعیت به 188 هزار و 178 نفر برسد. این جمعیت توسط 78 436 مرد و 81 140 زن تشکیل شده است. گویمارس سیزدهمین شهر بزرگ کشور از نظر جمعیت است.

فرهنگ

گویمارس شهری متوسط ​​است اما دارای زندگی فرهنگی پررونقی است. علاوه بر موزه ها ، بناهای تاریخی ، انجمن های فرهنگی ، گالری های هنری و جشن های مردمی ، از سپتامبر 2005 ، یک فرهنگ فرهنگی مهم ، مرکز فرهنگی ویلا فلور ، فعالیت می کند. این مرکز فرهنگی دارای دو سالن نمایش ، مرکز نمایشگاهی و یک کافه کنسرت است. Guimarães در سال 2012 ، همراه با Maribor در اسلوونی ، پایتخت فرهنگ اروپا بود.

Guimarães توسط نیویورک تایمز یکی از 41 مکانی برای رفتن در سال 2011 انتخاب شد و آن را نامید یکی از نقاط فرهنگی در حال ظهور شبه جزیره ایبری.

آشپزی

این واقعیت که از ابتدای شروع کار ، گیمارزه صومعه ای زنانه داشت ، تأثیر زیادی بر غذاهای منطقه ای آن ، به ویژه شیرینی جات داشت. "Tortas de Guimarães" (پایهای گویمارس) و "Toucinho do céu" (که به طور معمول از بهشت ​​به عنوان بیکن ترجمه می شود) مثال خوبی هستند. علاوه بر غذاهای معمولی مینهو ، کیک به اصطلاح "گوشتی" در اینجا درست می شود ، که نوعی نان به شکل پیتزا است که با گوشت خوک ، ساردین یا سایر مواد اضافی سرو می شود.

سنت ها و جشن ها

• "Festas Gualterianas" (جشنواره Gualteriana) ، به افتخار مقدس Gualter ، از سال 1906 در اولین آخر هفته ماه اوت برگزار می شود. "Cortejo do Linho" (رژه کتانی) و "Batalha das Flores" (نبرد گلها) بخشی از جشنهایی هستند که با "Marcha Gualteriana" (راهپیمایی Gualteriana) به پایان می رسد.
• " نیکولیناس "جشن دانشجویان گیمارس است که به احترام مقدس نیکلاس جشن گرفته می شود. این جشن از 29 نوامبر آغاز و 7 دسامبر به پایان می رسد. آنها از جشن های مختلفی تشکیل شده اند. "پینهیرو" بیشترین حضور را دارد. پس از صرف شام در رستوران ، شرکت کنندگان در خیابان های گیمارس رژه می روند و با نواختن آهنگ "Toques Nicolinos" بر طبل ها می آیند. لاتلی ، پیشنهاد شده است که "نیکولیناس" باید مدعی میراث فرهنگی ناملموس یونسکو باشد.
• جشن های سانتا لوزیا به افتخار افتخار مقدس لوسی هر ساله در 13 دسامبر ، نزدیک نمازخانه برگزار می شود. سانتا لوزیا. فروش کیک های سنتی ساخته شده از چاودار و شکر که "Sardão" و "Passarinha" نامیده می شوند (این نام ها در پرتغالی مفهوم جنسی دارند). طبق سنت ، یک پسر باید "ساردائو" را که دارای فرم فال است ، به دختر ارائه دهد و اگر دختر علاقه داشت با پسر قرار بماند ، باید با "پاسارینها" پاسخ دهد.
• "روماریای بزرگ سائو تورکاتو" یکی از بزرگترین روماریاهای مینهو است که هر ساله در ژوئیه در روستای سائو تورکاتو برگزار می شود.

موزه ها ، فضاهای فرهنگی و گالری های هنری

شهر گویمارس دارای چندین مکان مرجع فرهنگی در سطح منطقه ای و ملی است. در میان چندین موزه این شهر ، موزه آلبرتو سامپایو موزه ای است که خودنمایی می کند. در سال 1928 تاسیس شد و در سال 1931 درهای خود را به روی عموم گشود. این مکان در سایت قدیمی Canon Collegiate of Our Lady of Oliveira (به پرتغالی Cabido da Colegiada de Nossa Senhora da Oliveira ) واقع شده است. این مجموعه شامل مجموعه ای غنی از قطعات مربوط به قرن 14 ، 15 و 16 است ، از جمله یک جلیقه نادر که توسط پادشاه جان اول استفاده شده است.

انجمن مارتینس سارمنتو ( به پرتغالی) یکی از قدیمی ترین موسسات کشور است که به مطالعه و حفاظت از آثار باستانی اختصاص دارد. این انجمن صاحب دو موزه است: موزه باستان شناسی انجمن مارتینس سارمنتو ، که با مجموعه های پیش از تاریخ و پیش از تاریخ و همچنین مجموعه های سکه شناسی و آثارشناسی شناخته شده است. و موزه فرهنگ کاسترو که به فرهنگ کاسترو اختصاص داده شده است.

همچنین: موزه هنرهای مدرن بدوی ، واقع در Domus Municipalis (تالار شهر قدیمی) وجود دارد که شامل مجموعه ای از هنر ساده لوحانه است. موزه دهکده سائو تورکاتو ، که به منطقه و رابطه آن با صومعه و سنت تورکاتو اختصاص یافته است ( São Torcato به پرتغالی) ؛ موزه کشاورزی Fermentões ، که مجموعه هایی از شیوه های سنتی کشاورزی این منطقه را به نمایش می گذارد. و موزه سائو سباستینو ، در 24 مارس 1984 ، که شامل هنرهای مقدس است ، افتتاح شد.

سایر اماکن فرهنگی عبارتند از:

• مرکز فرهنگی ویلا فلور ( Centro Cultural Vila Flor به زبان پرتغالی) مکان اصلی فرهنگی در گویمارس است. این بنا در سال 2005 در کاخی کاخ قدیمی ویلا فلور و مناطق اطراف آن ساخته شده است. دو سالن اجتماعات ، کافه کنسرت و گالری نمایشگاه دارد. باغ های اطراف کاخ قدیمی نیز از نو ساخته شده و در سال 2006 در رشته فضاهای خارجی عمومی در جایزه ملی معماری منظر مورد تقدیر قرار گرفتند.
• São Mamede - مرکز نمایش ها و نمایشگاه های هنری گیمارس
• کتابخانه شهرداری رائول براندائو دفتر مرکزی خود را در شهر دارد و همچنین شعبات خود را در Pevidém ، Caldas das Taipas و Ronfe دارد. این سرویس خدمات کتابخانه سیار خود را به 42 بخش و خدمات مدارس شهر و زندان ارائه می دهد.
• آزمایشگاه هنر ( Laboratorio das Artes به زبان پرتغالی) در سال 2004 توسط دانش آموزان ESAP تاسیس شد. این یک فضای فرهنگی برای نمایشگاه ها ، نمایش ها ، موسیقی و کارگاه های هنری است.
• بایگانی ملی آلفردو پیمنتا ، تاسیس در سال 1931 ، شامل بایگانی هایی برای شهرداری گویمارس و همچنین منطقه براگا است.

Sports

Guimarães دارای دو باشگاه مهم ورزشی به نام Vitória Sport Clube است که تیم فوتبال (فوتبال) هر ساله نماینده شهر در لیگ برتر است ، زیرا قبلاً یک جام پرتغال را در سال 2012 فتح کرده بود. / 13 و یک سوپرجام پرتغالی در سال 1988 ، و Moreirense Futebol Clube ، که تیم فوتبال (فوتبال) او نیز چند سال در لیگ برتر است و قبلاً در لیگ برتر پرتغال در سال 14/2013 و جام لیگ پرتغال در 2016/17 قهرمان شده است. در طول رقابت های اروپایی ویتوریا SC ، تیم پرتغالی در برابر تیم هایی مانند آرسنال اف سی ، اتلتیکو مادرید ، رئال سوسیداد ، اینتراخت فرانکفورت ، پارما FC و بوروسیا مونشن گلادباخ بازی کرد. در بخشهای برتر ورزشهایشان.

جامعه

در سال 2008 ، این شهر در رتبه دوم در فهرست دوست داشتنی ترین شهر پرتغال قرار گرفت. این شهر همچنین دومین شهر آلوده کشور است.

در سال 2004 ، 89٪ از جمعیت دارای آب روان بودند. پیش بینی می شد که این تعداد تا سال 2006 به 95٪ برسد. در سال 2001 ، 63.5٪ از جمعیت بهداشت عمومی داشتند. پیش بینی شده بود که این تعداد تا سال 2008 به 80٪ برسد. در سال 2001 ، 100٪ مردم به خدمات مدیریت پسماند دسترسی داشتند.

با این حال ، چندین نفر از این شهر شکایت دارند ، همراه با سایر شهرهای ناحیه براگا رشد غیر زیبایی و غیر سازمان یافته ای داشته است.

روزنامه ها

گویمارس برای روزنامه های موجود در رتبه چهارم کشور قرار دارد. قدیمی ترین "Azemel Vimaranense" بود که در سال 1822 تاسیس شد. احتمالاً با حوادث ویلافرانكادا انتشار آن متوقف شد. از سال 1856 روزنامه های دیگری شروع به چاپ می کنند ، از جمله "A Tesoura de Guimarães". در واقع روزنامه های این شهر عبارتند از:

• ای Comércio de Guimarães
• O Cónego
• ای Conquistador
• Desportivo de Guimarães
• Entrevillas
• O Expresso do Ave
• Jornal do Adepto
• Lordelo Jornal
• Notícias de Guimarães
• O Pilar
• O Povo de Guimar Gues
• Reflexo - O Espelho das Taipas
• Sport Jornal dos Desportos

رادیوها

مرکز اصلی این دو ایستگاه در این شهر وجود دارد: رادیو Fundação (95.8 FM) و رادیو سانتیاگو (98.0 FM).

تلویزیون

تلویزیون Guimarães انتقال از 24 ژوئیه 2007 بصورت آنلاین انجام می شود. این نتیجه همکاری بین مجمع شهر و مرکز سایبر گیمارس است. محتویات آن در کانال تلویزیونی Região Norte از طریق کابل موجود است.

"canalguimarães" یک کانال آنلاین دیگر است که در مارس 2010 شروع به کار کرد. این میوه تلاشی است که یک هنر انجام داده است انجمن ، "Associação de Socorros Mútuos Artística Vimaranense" ، یکی از قدیمی ترین انجمن های این شهر. صنایع اصلی آن نساجی ، صنعت کفش و مکانیک فلز است.

حمل و نقل

گویمارس از طریق خط گویمارس به پورتو متصل می شود. این خط ریلی در ابتدا با مسیر باریک سنج ساخته شد ، سپس در دهه اول قرن بیست و یکم مدرن سازی و تا سنج گسترده ایبری ساخته شد. سرویس قطار توسط Comboios de Portugal (CP) اداره می شود. به طور محلی ، Guimarães توسط TUG (Transportes Urbanos de Guimarães) سرویس می شود که 21 مسیر اتوبوس را در شهر انجام می دهد.

روابط بین الملل

گویمارس با اینها دوقلو شده است:

• پلون ، بلغارستان
• وراژدین ، ​​کرواسی
• Mé-Zóchi ، Sao Tomé و Príncipe
• Brive-la-Gaillarde ، فرانسه

• ایگولادا ، اسپانیا
• تاکورونته ، اسپانیا
• لیسبون ، پرتغال
• کایزرسلاوترن ، آلمان

• دیژون ، فرانسه
• کلونیا دل ساکرامنتو ، اروگوئه
• کامپاین ، فرانسه
• تورکینگ ، فرانسه
• ریبیرا گراند د سانتیاگو ، کیپ ورد

افراد برجسته

قرون وسطایی و مدرن اولیه

• آفونسو اول پرتغالی (1111–1185) ملقب به "فاتح" توسط مورها ، كه با او جنگید ، اولین پادشاه پرتغال بود
• پائو گالوئو (حدود 1165–1230) لئونی وکیل کاردینال و کانون و یک لگات پاپ و رهبر جنگ صلیبی پنجم
• بلانچ از پرتغال (1259–1321) یک کودک شیرخوار ، فرزند اول فرزند افونسو سوم پادشاه پرتغال
• گیل ویسنته (حدود 1465 – حدود 1536) معروف به <تربادور ، نمایشنامه نویس و شاعر پرتغالی ، بازیگری و کارگردانی سلام نمایشنامه های خود
• آگوستینیو باربوسا (1589-1649) نویسنده پرتغالی در زمینه قانون کانون ، اسقف اوگنتو را در سال 1649 در ایتالیا تقدیس کرد

مدرن متاخر

• آلفردو پیمنتا (1950-1882) مورخ ، شاعر و نویسنده پرتغالی ، به ویژه قرون وسطی بود
• ابل سالازار (1846-1889) پزشک ، مدرس ، محقق ، نویسنده پرتغالی و نقاش
• Duarte Freitas do Amaral (1909–1979) سیاستمدار پرتغالی ، نماینده مجلس شورای ملی پرتغال بود
• الیزابت ماتوس (متولد 1964) سوپرانوی پرتغالی
• لوئیس مارکز مندس (متولد 1957) وکیل و سیاستمدار پرتغالی و رهبر سابق حزب سوسیال دموکرات
• پدرو چاگاس فریتاس (متولد 1979) نویسنده ، روزنامه نگار ، معلم نویسندگی و سخنران عمومی در زمینه رهبری ، اعتماد به نفس ، اوج عملکرد و مدیریت زندگی
• ماریسا فریرا (متولد 1983) یک هنرمند پرتغالی که کارهایش شامل هنر عمومی و هنر هندسی است
• سوفیا اسکوبار (متولد 1984) سوپرانو s اینگر و بازیگر ، به ویژه در نمایش های موزیکال West End ، در لندن
• Renato Freitas (متولد 1996) نام هنری همسر Lizzy ، یک هنرمند موسیقی الکترونیکی پرتغالی به ویژه الکترونیک صنعتی

Sports

• فرانسیسکو "خیکو" فریرا (1919–1986) فوتبالیست پرتغالی که 278 بازی حرفه ای انجام داد
• دومینگوس کاسترو (متولد 1963) دونده سابق مسافت طولانی ، در المپیک تابستانی 1988 ، 1992 ، 1996 و 2000
• دیونیسیو کاسترو (متولد 1963) دونده سابق مسافت طولانی ، او در المپیک تابستانی 1988 و 1992 شرکت کرد
• میگوئل آلبرتو مارکز (متولد 1963) معروف به میگل ، یک فوتبالیست بازنشسته پرتغالی است ، 545 بازی حرفه ای انجام داد
• کویم برتو (متولد 1971) فوتبالیست سابق حرفه ای ، 451 حضور طرفدار
• فرناندو میرا (متولد 1978) یک فوتبالیست پرتغالی بود که در آلمان ، ترکیه و روسیه بازی می کرد ، 534 بازی طرفدار
• پدرو مندس (متولد 1979) یک فوتبالیست پرتغالی بود که در انگلیس و اسکاتلند بازی می کرد ، برنامه 525 طرفدار گوش ها
• دومینگوس الكساندر مارتینز كوستا (متولد 1979) معروف به الكس ، یك فوتبالیست سابق پرتغالی است ، 295 بازی حرفه ای دارد
• Rui Jorge Faria Azevedo (متولد 1980) معروف به Faria ، یک فوتبالیست دروازه بان پرتغالی ، بیش از 250 حضور حرفه ای
• آنا دولس فلیکس (متولد 1982) دونده مسافت از راه دور ، در ماراتن بازی های المپیک تابستانی 2012 و 2016 شرکت کرد
• مشهور کودودیو کاسترو (متولد 1983) به عنوان کستودو ، یک فوتبالیست بازنشسته پرتغالی است ، 342 بازی حرفه ای انجام داده است
• پائولو مونتیرو (متولد 1985) یک فوتبالیست پرتغالی ، 250 بازی حرفه ای انجام داده است
• ویرینها (متولد 1986) یک فوتبالیست پرتغالی که در یونان بازی می کند
• جوائو سوزا (متولد 1989) تنیسور حرفه ای پرتغالی ، رتبه 36 ام ATP ، بزرگترین تنیسور پرتغال
• تیاگو آندره کوئلیو لوپس (متولد 1989) معروف به رابیولا یک فوتبالیست حرفه ای پرتغالی بود
• روی براگانسا (متولد 1991) تکواندوکار پرتغالی ، در رقابتهای زیر 58 کیلوگرم مردان (وزن پرواز) tegory
• کارلوس میگوئل ریبیرو دیاس (متولد 1993) معروف به کافو فوتبالیست پرتغالی است که در فرانسه بازی می کند
• پدرو کاروالیو (متولد 1995) یک مبارز MMA پرتغالی MMA است
• میگل سیلوا (متولد 1995) دروازه بان پرتغالی است که در 121 بازی حرفه ای در تیم اصلی Vitória Sport Clube بازی می کند