دریاچه ایلوپانگو
دریاچه ایلوپانگو یک دریاچه دهانه ای است که یک دهانه آتشفشانی 8 در 11 کیلومتری (72 کیلومتر مربع یا 28 مایل مربع) در ال السالوادور مرکزی ، در مرزهای سن سالوادور ، لاپاز را پر می کند ، و بخشهای کوسکاتلان. کالدرا ، که حاوی دومین دریاچه بزرگ کشور است و بلافاصله در شرق پایتخت ، سان سالوادور قرار دارد ، دارای لبه بلندی 100 متر (330 فوت) تا 500 متر (1600 فوت) است. هرگونه مازاد از طریق رودخانه جیبوآ به اقیانوس آرام تخلیه می شود. فوران آتشفشان Ilopango به عنوان منبع احتمالی حوادث شدید آب و هوایی 535–536 در نظر گرفته شده است. پایگاه هوایی محلی نظامی ، فرودگاه بین المللی ایلوپانگو ، سالانه نمایش هوایی دارد که در آن خلبانان بین المللی از سراسر جهان بر فراز شهر سان سالوادور و دریاچه ایلوپانگو پرواز می کنند.
مطالب
- 1 تاریخ فوران
- 2 نیز مراجعه کنید
- 3 منابع
- 4 پیوندهای خارجی
سابقه فوران
چهار فورانهای عمده داکتی - ریولیتی در اواخر پلیستوسن و هولوسن رخ داده است ، جریانهای آتش نشانی و تفرا ایجاد می شود که بسیاری از کشور را پوشانده است.
کالدرا اخیراً در حدود سالهای 410 تا 535 میلادی فرو ریخته است (بر اساس تاریخ کربن رادیوکربن گیاه) زندگی که مستقیماً به فوران مربوط می شود) ، که باعث تولید جریانهای آتش نشانی گسترده و ویران کردن شهرهای مایا شد. با این حال ، یک تیم از دانشمندان نتیجه گرفتند که فوران آتشفشان ممکن است در سال 431 AD 2 اتفاق افتاده باشد ، بر اساس خرده های آتشفشانی که از هسته های یخ در گرینلند گرفته شده است ، سطح گوگرد ثبت شده در هسته های یخ از قطب جنوب و قدمت رادیوکربن یک درخت سوختگی یافته در نهشته های خاکستر آتشفشانی. این فوران حدود 84 کیلومتر مکعب (20 مایل بر متر) تفرا تولید کرد (چندین برابر فوران کوه سنت هلنس در سال 1980) ، بنابراین 6 در شاخص انفجار آتشفشانی (VEI) رتبه بندی می شود. "رخداد ابر خاکستر ... مساحتی با حداقل 10 هزار کیلومتر مربع در عمق کمر و خاکستر را پوشانده است" ، که این امر برای دهه ها تمام تلاش های کشاورزی را در این منطقه متوقف می کرد. همچنین این نظریه مطرح شده است که فوران و وقایع بعدی هواشناسی و شکست های کشاورزی مستقیماً منجر به رها شدن Teotihuacan توسط ساکنان اصلی شد. محققان دیگر تخمین زدند که ایلپانگو در فوران قرن ششم خود معادل 10.5 مایل مکعب سنگ متراکم را بیرون راند و آن را به یکی از بزرگترین حوادث آتشفشانی زمین در 7000 سال گذشته تبدیل کرد.
این فرضیه مطرح شد که این فوران باعث وقایع شدید آب و هوایی 535-536 در اروپا و آسیا شده است ، اما با توجه به تحقیق منتشر شده در سال 2020 که فوران آن را به سال 431 میلادی می داند ، این امر بعید است.
فورانهای بعدی چندین گنبد گدازه را در داخل دریاچه و نزدیک ساحل آن تشکیل داد. تنها فوران تاریخی ، که از 31 دسامبر 1879 ، تا 26 مارس 1880 اتفاق افتاد ، گنبد گدازه ای تولید کرد و VEI 3 داشت. گنبد گدازه به سطح دریاچه رسید ، جزایر معروف به Islas Quemadas را تشکیل داد.
