استان کوتاهیا

• مشاهده نسخه ترکی مقاله ترکی.
• ترجمه ماشینی مانند DeepL یا Google Translate یک نقطه شروع مفید برای ترجمه است ، اما مترجمان باید اشتباهات را در صورت لزوم اصلاح و صحت ترجمه را تأیید کند ، نه اینکه متن ترجمه شده توسط ماشین را به سادگی در نسخه انگلیسی انگلیسی کپی کنید.
• متنی را که غیر قابل اعتماد یا بی کیفیت به نظر می رسد ترجمه نکنید. در صورت امکان ، متن را با ارجاعات ارائه شده در مقاله به زبان خارجی تأیید کنید.
• شما باید با ارائه یک پیوند بین زبان به منبع ترجمه خود ، در خلاصه ویرایش همراه با ترجمه خود ، حق چاپ را ارائه دهید. خلاصه ویرایش اسناد مدل محتوای این ویرایش از مقاله موجود ویکی پدیای ترکی به ترجمه شده است]؛ تاریخچه آن را برای انتساب مشاهده کنید.
• همچنین باید الگوی {{ترجمه شده | tr | Kütahya (il)}} را به صفحه بحث اضافه کنید.
• برای راهنمایی بیشتر ، به ویکی پدیا مراجعه کنید: ترجمه.

استان کوتاهیا (ترکی: Kütahya ili ) استانی در منطقه اژه ترکیه است. اندازه آن 11،875 کیلومتر مربع است و جمعیت آن 571،554 نفر (2014) است. در سال 1990 ، جمعیت کوتاییا 578000 نفر بوده است.

استانهای همسایه بورسا در شمال غربی ، بیله سیک در شمال شرقی ، اسکی شهیر از شرق ، افیون از جنوب شرقی ، اوساک از جنوب ، اوساک از جنوب ، مانیسا از جنوب غربی است. و Balıkesir در غرب.

مطالب

• 1 تاریخچه
  • 1.1 قبایل عشایری کوتاهیا
• 2 ظروف ظریف و سرامیک
  • 2.1 تاریخ اولیه
  • 2.2 تولید ظروف ظریف در دوران امپراتوری عثمانی
• 3 فرهنگ غذایی و آشپزی
• 4 ناحیه
• 5 منبع
• 6 پیوندهای خارجی

• 1.1 قبایل عشایری کوتاهیا

• 2.1 تاریخ اولیه
• 2.2 تولید ظروف ظریف در امپراتوری عثمانی

تاریخ

کوتاهیا تاریخچه آن تا سالهای 3000 قبل از میلاد ادامه دارد ، گرچه تاریخ مشخصی برای تأسیس آن مشخص نیست. بر اساس منابع قدیمی ، نام کوتاهیا در دوران باستان به عنوان کوتیائون ، کوتیائوم و کوتی ثبت شده است. Phrygians قدیمی ترین گروهی هستند که در سرزمین های استان ساکن شده اند. فرجیایی ها که در سال 1200 قبل از میلاد به آناتولی آمدند ، وارد پادشاهی هیتیت شدند و خود را در یک دولت سازمان دادند. در 676 سال قبل از میلاد ، با شکست دادن پادشاه فرگی ها ، میداس سوم ، سیمرنی ها کنترل کوتاهیا و اطراف آن را به دست گرفتند.

در زمانی که آلیاتس پادشاه لیدیا بود ، لیدی ها حکومت Cimmerian را به دست گرفتند. در سال 546 پیش از میلاد ، پارسیان ارتش لیدیان را شکست داده و به آناتائولی حمله کردند. اسکندر بزرگ پس از شکست پارسیس در نزدیکی جریان بیگا در 334 سال قبل از میلاد ، سلطه خود را بر منطقه برقرار کرد. کوتاهیا و مناطق آن پس از مرگ وی در سال 323 قبل از میلاد به ژنرال اسکندر بزرگ آنتیگونوس منتقل شد. در سال 133 قبل از میلاد ، تحت حکومت امپراتوری روم پیوست. سپس به مرکز اسقفی تبدیل شد.

در سال 1078 ، بنیانگذار سلطنت سلجوقی روم سلیمان بن قوتلمیش کوتاهیا را تصرف کرد. در سال 1097 توسط صلیبی ها مورد حمله قرار گرفت. کلیج ارسلان دوم کوتاهیا را به همراه سایر سرزمین های از دست رفته دوباره تصرف کرد. این شهر پس از مرگ کلیج ارسلان دوم ، به دلیل درگیری بر سر تخت سلطنت دوباره به بیزانسی ها از دست رفت. در زمان حکومت علاladالدین کیقوباد اول ، این کشور بخشی از سرزمین های سلجوقیان شد. در سال 1277 ، Giyaseddin Kaykhusrev II از Germiyanids دخترش Devlet Hatun را به ازدواج یلدیریم بایزید پسر سلطان مراد اول عثمانی داد. کوتاهیا و مناطق اطراف آن نیز به عنوان بخشی از مهریه وی در اختیار عثمانی ها قرار گرفت. با این حال ، در 1402 بایزید در جنگ آنکارا از تیمور شکست خورد و کوتاهیا را به تیمور از دست داد. تیمور این استان را داد تا به یاكوپ بیگ دوم از Germiyanids برگردد. کوتاهیا بعداً به امپراطوری عثمانی پیوست و در سال 1429 به پایتختی سنجک (منطقه) تبدیل شد. عشایر در نیمه دوم قرن سیزدهم در منطقه کوتاهیا زندگی می کنند.

در طول قرن شانزدهم ، قبایل کوچنده که به عثمانی گره خورده بودند ، Akkeçili ، Kılcan ، Bozguş ، Müselleman-ı Toplu ، Akkoyunlu ، Avşar ، Kayı و Çobanlar بودند. همچنین چندین قبیله عشایری بودند که مستقل عمل می کردند.

در سال 1571 ، جمعیت عشایری در کوتاهیا در مجموع 25317 سرباز داشت. در مقایسه ، جمعیت مسکونی کوتاهیا در طی همان سال 72،447 سرباز داشت.

اگرچه این افراد به طور سنتی عشایر بودند ، اما مشخص شده است که بسیاری از آنها در طول قرن شانزدهم بین زندگی عشایری و زندگی مستقر تغییر مکان داده اند. این امر مانند روال کلی حرکت از زندگی عشایری به زندگی مستقر در میان قبایل در آناتولی غربی در این قرن است. اگرچه این جمعیت قبیله ای ساکن شدند ، اما در اسناد از آنها به عنوان "Yörüks" یا عشایر یاد می شود. این مورد حتی در شرایطی که به وضوح ثبت شده است که مستقر شده اند نیز وجود دارد.

ظروف ظریف و سرامیک

تاریخ اولیه

مورخان بیان می کنند که هنر ظریف چینی است از کوتولیا از عصر کالکولیتیک (قبل از میلاد 5500-3000) که به دوره عصر سنگ معدنی نیز معروف است ، در کویتایا آغاز شد. به دلیل وجود رسوبات غنی خاک رس در اطراف آن ، تولید سرامیک نیز در دوره های Phyrigian ، Helenistic ، Roman و Byzantium شدید بود. این شکل هنری هنوز هم به طور سنتی امروزه انجام می شود.

تولید ظروف ظریف در امپراطوری عثمانی

در دوره عثمانی ، کوتاهیا بعد از ایزنیک دومین مرکز تولید ظروف ظروف ظریف بود. در حالی که اولین نمونه های ظریف ظروف در اواخر قرن 14 در کوتاهیا مشاهده می شدند ، پیشرفت واقعی پس از نیمه دوم قرن شانزدهم شروع شد زمانی که ایزنیک در اوج هنر ظروف ظریف بود. آتلیه های ظریف چینی به ویژه برای تأمین نیازهای ظریف چینی استانبول در کوتاهیا تاسیس شدند. در این دوره ، علاوه بر انحطاط امپراتوری عثمانی ، ظروف ظریف ظروف در ایزنیک با همان سرعت شروع به زوال کردند. با ناپدید شدن ظروف ظریف ظروف چینی در ایزنیک در قرن هجدهم ، کوتاهیا به تنها مکان فعال در این زمینه تبدیل شد. آخرین نمونه های ظروف ظروف چینی ظریف از امپراتوری عثمانی توسط حافظ محد امین افندی ، استاد ظروف ظریف ظریف از كوتاهیا تهیه شده است كه سهم بزرگی در توسعه هنر ظروف ظریف داشته است.

بخش عمده ای از فرهنگ تغذیه ای و غذایی كوتاهیا بر اساس کالاهای خانگی است ، محصولات گندم ، محصولات خمیر و لبنیات پایه و اساس رژیم محلی است. بیشترین خوراکی های مصرف شده در این منطقه ، اریشت است ، نوعی ماکارونی خانگی ، بلغور و تاراهانا ، به ویژه تاراهایی kızılcık. بولگور و تارانه در غذاهای محلی جایگاه برجسته ای دارند زیرا محصولی هستند که به صورت روزانه مصرف می شوند. کالاهای دوغ نیز قسمت عمده ای از غذای کوتاییا را تشکیل می دهند. به عنوان مثال ، غذاهای محلی معروف Kutahya عبارتند از cimcik ، نوعی ماکارونی ، haşhaşlı pide ، şibit و gözleme. جمعیت محلی به آنچه در خانه تولید می کردند و به ندرت از فروشندگان خارجی ، مانند بازارها خریداری می کردند ، بستگی داشت. با این حال ، در دوره های اخیر با شهرنشینی جمعیت ، این تغییر کرده است. اکنون ، بیشتر و بیشتر مردم مایحتاج غذایی روزانه مانند نان را از بازار یا نانوایی ها خریداری می کنند. با این وجود ، مردم همچنان به سنت های اصلی غذا ادامه می دهند. به عنوان مثال ، سبزیجات ، فلفل ها ، لوبیاها و بادمجان ها هنوز هم در طول تابستان برداشت می شوند و در آماده سازی زمستان خشک می شوند. به همین ترتیب ، مردم محلی به تهیه محصولات غذایی که روزانه مصرف می شوند ، مانند رب گوجه فرنگی ، اریشت ، تاراهانا و ترشیجات در خانه ادامه می دهند. "

مناطق

کوتاهیا استان به 13 منطقه تقسیم شده است (بخش پایتخت با حروف درشت):

• Altıntaş
• Aslanapa
• Çavdarhisar
• Domaniç
• Dumlupınar
• Emet
• Gediz
• Hisarcık
• Kutahya
• Pazarlar
• Şaphane
• Simav
• Tavşanlı