لویانگ

لوویانگ شهری است که در منطقه تلاقی رودخانه لو و رود زرد در غرب استان هنان واقع شده است. این شهر به عنوان یک شهر در سطح استان اداره می شود ، از شرق با مرکز استان Zhengzhou ، از جنوب شرقی Pingdingshan ، از جنوب Nanyang ، از غرب Sanmenxia ، از شمال Jiyuan و از شمال شرقی Jiaozuo همسایه است. از سرشماری نهایی سال 2010 ، جمعیت لویانگ 6،549،941 سکنه با 1،857،003 نفر ساکن در منطقه ساخته شده ( یا مترو ) ساخته شده از پنج منطقه شهری شهر بود که همگی به جز منطقه جیلی شهر نشین هستند.

در دشت مرکزی چین واقع شده است ، لویانگ یکی از گهواره های تمدن چین است و یکی از چهار پایتخت بزرگ باستان چین است.

مطالب

• 1 نام
• 2 تاریخ
• 3 میراث جهانی
• 4 سایت شهر باستان
• 5 بخش اداری
• 6 جغرافیا
  • 6.1 آب و هوا
• 7 فرهنگ
• 8 آموزش
• 9 حمل و نقل
• 10 شهر دوقلو و خواهران
• 11 ساکن مشهور
• 12 همچنین مراجعه کنید
• 13 منابع
• 14 مطالعه بیشتر
• 15 پیوندهای خارجی

• 6.1 آب و هوا

نام ها

نام "Luoyang" از محل قرارگیری این شهر در شمال یا آفتابی ("یانگ") رودخانه لو سرچشمه می گیرد. از آنجا که رودخانه از غرب به شرق و خورشید در جنوب رودخانه جریان دارد ، خورشید همیشه در ضلع شمالی رودخانه می درخشد. لویانگ در طول قرن ها چندین نام داشته است ، از جمله لووی (洛 邑) و لوژو (洛州) ، گرچه لویانگ نام اصلی آن بوده است. همچنین در زمان سلسله تانگ ، دونگدو (都 都 ؛ "پایتخت شرقی") ، شیخینگ (西京 ؛ "پایتخت غربی") در زمان سلسله سونگ یا جینگلو (چینی: 京 洛 ؛ روشن. پایتخت لو) نامیده می شده است. در زمان حکومت وو زتیان ، تنها زن امپراطور تاریخ چین ، این شهر به نام شندو (神 都 ؛ "پایتخت الهی") شناخته می شد.

تاریخ

بیشتر منطقه لوویانگ از اواخر دوره نوسنگی زمین مقدس بوده است. این منطقه در تقاطع رودخانه لو و رودخانه یی به عنوان مرکز جغرافیایی چین در نظر گرفته شد. به دلیل این جنبه مقدس ، چندین شهر - که به طور کلی به آنها "لوویانگ" گفته می شود - در این منطقه ساخته شده اند. در سال 2070 قبل از میلاد ، پادشاه سلسله شیا ، تای کانگ ، پایتخت شیا را به تقاطع لو و یی منتقل کرد و نام این شهر را Zhenxun گذاشت (斟). در سال 1600 قبل از میلاد ، تانگ شانگ جی ، آخرین پادشاه سلسله شیا را شکست داد و وسترن بو (西 亳) ، پایتخت جدیدی را در رودخانه لو ساخت. ویرانه های وسترن بو در استان لوویانگ واقع شده است.

در سال 1036 قبل از میلاد یک شهرک به نام چنگژو (成 周) توسط دوک ژو برای بازماندگان اشراف شانگ دستگیر شده احداث شد. دوک همچنین نه دیگ سه پایه را از پایتخت سلسله ژو در هاوجینگ به چنگژو منتقل کرد. دومین پایتخت ژو غربی ، وانگچنگ (همچنین: لووی) در 15 کیلومتری غرب چنگژو ساخته شد. وانگچنگ در سال 771 قبل از میلاد پایتخت سلسله شرقی ژو شد. پایتخت خاندان شرقی ژو در سال 510 قبل از میلاد به چنگژو منتقل شد. بعداً ، پایتخت سلسله هان شرقی ، لویانگ ، بر فراز چنگژو ساخته خواهد شد. لوویانگ مدرن بر روی خرابه های وانگچنگ ساخته شده است که امروزه نیز در پارک وانگچنگ قابل مشاهده است.

لو بووی ، وزیر ارشد چین شوی هوانگ ، لوایانگ را به عنوان یک نشانگر به او اهدا کردند. لو برنامه هایی را برای توسعه و زیبا سازی لوویانگ آغاز کرد. گفته می شود که لیو بانگ از لوویانگ دیدن كرد و در نظر داشت این شهر را پایتخت خود قرار دهد اما توسط وزیران وی متقاعد شد كه در عوض برای پایتخت خود به ژیان متوسل شود.

در سال 25 میلادی ، لویانگ پایتخت شرق اعلام شد سلسله هان در 27 نوامبر توسط امپراتور گوانگو از هان. دیوارهای شهر مستطیل 4 کیلومتری جنوب به شمال و 2.5 کیلومتری غرب به شرق تشکیل شده است که رودخانه گو ، شاخه ای از رودخانه لو در بیرون از دیوارهای شمال شرقی قرار دارد. کاخ جنوبی مستطیل و کاخ شمالی 3 کیلومتر از یکدیگر فاصله داشتند و توسط راه سرپوشیده به هم متصل شده بودند. در 26 ، محراب خدایان خاک و دانه ها ، محراب بهشت ​​و معبد بنیانگذار برجسته ، امپراتور گائو از هان سابق افتتاح شد. دانشگاه امپریال در سال 29 ترمیم شد. در 48 ، کانال یانگ پایتخت را به لو متصل کرد. در سال 56 ، رصدخانه اصلی شاهنشاهی ، تراس معنوی ، ساخته شد.

برای چندین قرن ، لویانگ نقطه کانونی چین بود. در سال 68 میلادی ، معبد اسب سفید ، اولین معبد بودایی در چین ، در لویانگ تاسیس شد. این معبد هنوز وجود دارد ، گرچه معماری بعدی ، عمدتا از قرن شانزدهم است. شیگائو یکی از اولین راهب هایی بود که بودیسم را در لویانگ رواج داد.

سفیر بانچائو جاده ابریشم را در خاندان هان شرقی بازسازی کرد و این باعث شده پایتخت لوویانگ آغاز جاده ابریشم باشد

در سال 166 میلادی ، اولین مأموریت رومیان ، فرستاده شده توسط "پادشاه دا Qin ، Andun" (مارکوس اورلیوس آنتونینوس ، r. 161-180 پس از میلاد) ، پس از رسیدن از طریق دریا به فرماندهی Rinan در مرکز ویتنام فعلی ، به Luoyang رسید. .

در اواخر قرن 2 چین به هرج و مرج سقوط کرد:

با شورش عمامه های زرد ، که اگرچه در سال 184 پس از آن توسط نیروهای شاهنشاهی شکست خورد ، سرعت این روند را تسریع کرد ، اما این کشور را تا حد زیادی تضعیف کرد. در آنجا شورشهای مداوم و رو به زوال به جنگ داخلی ادامه داشت که در آتش سوزی پایتخت هوان لوویانگ در 24 سپتامبر 189 میلادی به اوج خود رسید. به دنبال آن وضعیت ناآرامی و جنگ مداوم در چین آغاز شد تا اینکه ثبات ثبات در دهه 220 بازگشت ، اما با تأسیس سه پادشاهی جداگانه ، به جای یک امپراتوری واحد.

در سال 190 میلادی ، صدراعظم دونگ ژئو هنگام عقب نشینی از ائتلافی که لردهای منطقه در سرتاسر چین علیه او ایجاد کرده بودند ، به سربازان خود دستور داد که به یورش ، غارت ، و حمله به شهر بپردازند. دادگاه متعاقباً به شهر قابل دفاع غربی چانگان منتقل شد. به دنبال یک دوره بی نظمی ، که در طی آن جنگ سالار کائو کائو آخرین امپراتور هان شیان را در زوچانگ (196–220) در دست داشت ، هنگامی که پسرش کائو پی ، امپراتور ون از خاندان وی ، وی را پایتخت خود اعلام کرد ، لوویانگ به شهرت دوباره یافت. . سلسله جین ، جانشین وی ، نیز در لوویانگ تأسیس شد.

هنگامی که جین توسط نیروهای Xiongnu در سال 311 غوطه ور شد ، مجبور شد پایتخت خود را به Jiankang (نانجینگ امروزی) منتقل کند. سپس جنگجویان Xiongnu لوویانگ را اخراج و تقریباً کامل نابود کردند. سرنوشت مشابهی در سال 316 چانگان رخ داد.

در زمستان 416 ، لویانگ به دست ژنرال لیو یو ، تان داوجی افتاد. در سال 422 ، لوویانگ توسط شمال وی اسیر شد. ژنرال لیو سانگ دائو یانزی شهر را پس گرفت ، اما تا سال 439 وی به طور قطعی شهر را فتح کرد. در سال 493 پس از میلاد ، امپراتور شیائوون از خاندان شمال وی ، پایتخت را از داتونگ به لوویانگ منتقل كرد و ساخت سنگ فرشهای Longmen Grottoes را آغاز كرد. بیش از 30000 مجسمه بودایی از زمان این سلسله در غارها پیدا شده است. بسیاری از این مجسمه ها دو رو بوده اند. در همان زمان ، معبد شائولین نیز توسط شاهنشاه ساخته شد تا یک راهب هندی را در مونت سونگ درست در کنار شهر لوویانگ اسکان دهد. معبد یونینگینگ (永宁 寺) ، بلندترین بتکده در چین ، نیز در لوویانگ ساخته شد.

هنگامی که امپراتور یانگ سوئی در سال 604 میلادی کنترل خود را به دست گرفت ، Luoyang جدید را در محل شهر موجود بنا نهاد طرحی با الهام از پدرش امپراطور ون از کار سوئی در چانگان که اخیراً بازسازی شده است.

در طول سلسله تانگ ، لویانگ دونگدو (東 都) ، "پایتخت شرقی" بود و در اوج آن جمعیت داشت حدود یک میلیون نفر ، دوم بعد از چانگان ، که در آن زمان ، بزرگترین شهر جهان بود.

در فاصله سلسله تانگ ، اولین و تنها شاهنشاه در تاریخ چین - ملکه وو ، پایتخت سلسله ژو خود را به لویانگ منتقل کرد و نام آن را Shen Du (پایتخت خدا) گذاشت. وی بلندترین کاخ تاریخ چین را ساخت که اکنون در محل شهر سوئی تانگ لویانگ قرار دارد. Luoyang در طی شورش An Lushan به شدت آسیب دیده بود.

در طول عمر کوتاه پنج سلسله ، Luoyang پایتخت لیانگ بعدی بود (فقط چند سال قبل از انتقال دادگاه به Kaifeng) و بعدا Tang.

در طول سلسله سونگ شمالی ، لویانگ "پایتخت غرب" و زادگاه ژائو کوانگین ، بنیانگذار سلسله سونگ بود. این مرکز به عنوان یک مرکز فرهنگی برجسته ، مهمترین فلاسفه را در خود جای داده است. این شکوفایی عمدتاً ناشی از تحولات و بازسازی های جدید Luoyang در این دوره بود.

در زمان سلسله Jurchen Jin ، Luoyang "پایتخت میانه" بود.

از زمان سلسله یوان ، Luoyang در بقیه سلسله های باستان دیگر پایتخت چین نبود. در زمان سلسله های یوان و مینگ ، لویانگ دو بار مورد هجوم قرار گرفت و بازسازی شد. دیوارهای آن توسط شورشیان دهقان در اواخر دوره مینگ تخریب شد. سپس دیوارهای شهر در زمان سلسله چینگ بازسازی شد. جمعیت به یک شهرستان متوسط ​​کاهش یافت. با این حال ، برای آخرین بار ، شهر لویانگ برای مدت کوتاهی در زمان حمله ژاپن پایتخت جمهوری چین بود. تا سال 1949 ، جمعیت لویانگ 75000 نفر بود.

پس از تاسیس جمهوری خلق چین ، لویانگ بعنوان یک قطب بزرگ صنعتی سنگین احیا شد. در اولین برنامه پنج ساله چین ، 7 مورد از 156 برنامه مهم صنعتی با کمک شوروی در منطقه جیانکسی لوویانگ ، از جمله کارخانه تراکتور Dongfanghong ، کارخانه ماشین آلات معدن Luoyang و کارخانه تحمل Luoyang ، آغاز شد. بعداً ، در جریان ساخت جبهه سوم ، گروهی از کارخانه های صنایع سنگین به Luoyang منتقل شدند یا در آن تاسیس شدند ، از جمله کارخانه شیشه Luoyang. توسعه صنعتی به طور قابل توجهی تغییر شکل جمعیتی لویانگ را ایجاد کرد و تقریباً نیمی از جمعیت لویانگ مهاجران تازه واردی هستند که پس از سال 1949 از خارج از استان یا فرزندان آنها وارد شده اند.

میراث جهانی

• Longmen Grottoes (2000.11 .30)
• کانال بزرگ - انبار انبار (Huiluo Barn) ، انبار هانجیا (22.06.2014)
• جاده های ابریشم - سایت شهر هان وی لویانگ ، سایت دروازه دینگینگ شهر سوئی تانگ لویانگ ، شین 'an Hangu Guan Site (2014.6.22)

مکانهای شهر باستان

• سایت Erlitou (Zhenxun) از سلسله Xia
• Yanshi سایت شهر شانگ (Xibo) از سلسله شانگ
• سایت Wangcheng از خاندان شرقی Zhou
• سایت شهر Luoyang از سلسله هان و وی
• سایت شهر Luoyang از Sui و سلسله تانگ

تقسیمات اداری

شهرستان در سطح استان لوویانگ 5 منطقه شهری "ساخته شده" ، 1 منطقه اضافی ، 1 شهر در سطح شهرستان و 9 شهرستان روستایی دیگر:

• لویانگ مناسب
  • ناحیه جیانشی (涧西 区)
  • استان سیگونگ rict (西 工区)
  • Laocheng District (老 城区)
  • District Chanhe Hui (瀍 河 回族 区)
  • District Luolong (洛龙 区)
  • منطقه جیلی ( غیرشهری ، 吉利 区)
• بتکده کیون در معبد اسب سفید شهر یانشی (偃师 <)
• شهرستان Mengjin (孟津 县)
• شهرستان Xin'an (新 安县)
• شهرستان Luoning (洛宁 县)
• شهرستان Yiyang (宜 阳县)
• شهرستان یچوان (伊川 县)
• شهرستان کانگ (嵩县)
• شهرستان لوانچوان (栾川县)
<لی > شهرستان رویانگ (汝阳 县)

• ناحیه جیانشی (涧西 区)
• ناحیه Xigong (西 工区)
• منطقه لائوچنگ (城区 城区)
• منطقه Chanhe Hui (瀍 河 回族 区)
• منطقه Luolong (洛龙 区)
• منطقه جیلی ( غیرشهری ، 区 区)

در سرشماری سال 2010 ، 5 منطقه "ساخت و ساز" شهری 1.857.003 نفر جمعیت داشتند و این چهارمین شهر بزرگ هنان است. کل منطقه دولت شهری لوویانگ 6،549،941 سکنه را در خود جای داده است.

جغرافیا

همانطور که از نامش برمی آید ، شهر قدیمی لوویانگ در ساحل شمالی لو ، یک شاخه جنوبی واقع شده است. از وسط رودخانه زرد. نواحی مرکز مدرن شهری شامل هر دو بانک و برخی از کوههای اطراف است.

حومه تحت کنترل دولت شهرداری شامل زمینهای ناهموار دیگری نیز می شود: کوهها 45.51٪ از کل منطقه را تشکیل می دهند تپه ها ، 40.73٪ ؛ و دشت ها ، 13.8٪.

آب و هوا

Luoyang دارای آب و هوای نیمه گرمسیری مرطوب و خشک زمستانی است (طبقه بندی آب و هوای Köppen: Cwa).

فرهنگ

Longm Grottoes در جنوب شهر در نوامبر 2000 در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفت. Guanlin - مجموعه ای از معابد ساخته شده به افتخار گوان یو ، قهرمان دوره سه پادشاهی - در این نزدیکی است. معبد اسب سفید در 12 کیلومتری شرق شهر مدرن واقع شده است.

موزه لوویانگ (حدود 1958) دارای آثار باستانی است که مربوط به دوران سلسله های شیا ، شانگ و ژو است. تعداد کل نمایشگاه های به نمایش درآمده 1700 نمایشگاه است. تنها موزه مقبره چین ، موزه مقبره های باستانی لوویانگ ، در سال 1987 برای بازدید عموم افتتاح شد و در شمال شهر مدرن واقع شده است.

رصدخانه نجومی Gaocheng (همچنین به عنوان رصدخانه Dengfeng یا برج چو کنگ شناخته می شود) ) در 80 کیلومتری جنوب شرقی لویانگ قرار دارد. در سال 1276 در زمان سلسله یوان توسط گوئو شوجینگ به عنوان یک گنومون غول پیکر برای "اندازه گیری سایه خورشید" ساخته شد. قبل از مأموریت های چین یزوئیت ، برای استقرار انقلاب تابستانی و زمستانی در نجوم سنتی چین مورد استفاده قرار می گرفت.

ضیافت آب ، که یکی از مهمانی های مهمانی است که در طول تاریخ غذاهای چینی برای نسل های مختلف منتقل می شود ، شامل 8 غذای سرد و 16 غذای گرم است که همه در آبگوشت ، آب میوه ، یا آب میوه های مختلف پخته می شوند. آب در اینجا دو معنی دارد: یکی اینکه همه غذاهای گرم دارای آب سوپ تانگ هستند. دیگر این که هر ظرف درست مثل آب روان بعد از ظرف دیگر سرو شود. این شامل طیف گسترده ای از مواد تشکیل دهنده ، ساده و متنوع ، طعم های متنوع ، ترش ، تند ، شیرین و شور ، راحت و خوشمزه است.

Luoyang همچنین برای کشت گل صد تومانی ، گل شهر آن جشن گرفته می شود. از سال 1983 ، هر اواسط آوریل این شهر میزبان جشنواره فرهنگ گل صد تومانی لوویانگ است. در طول جشنواره 2014 بیش از 19 میلیون گردشگر از لوویانگ دیدن کردند.

"چشمه در لوویانگ" (洛阳 春 ؛ Luòyáng Chūn ) ، یک ترکیب چینی باستانی ، در زمان سلسله گوریئو (918–1392) در کره محبوب شد و هنوز هم در dangak (کره ای شده) نسخه ناکیانگچون (낙양). لو هریسون ، آهنگساز آمریکایی ، تنظیماتی را نیز برای این اثر ایجاد کرده است.

ساکنان لوویانگ معمولاً به گویشی از ماندارین Zhongyuan صحبت می کنند. گرچه گویش لویانگ از دوره ایالات متخاصم ژو تا سلسله مینگ گویش معتبری از زبان چینی گفتاری بود ، اما با فرم ماندارین پکن که پایه و اساس گویش مدرن استاندارد قرار گرفت ، متفاوت است.

سیارک ( 239200) 2006 MD13 به نام لوویانگ نامگذاری شده است.

آموزش

• موسسه علوم و فناوری لویانگ (洛阳 理工学院)
• دانشگاه علوم هنان و فناوری (河南 科技 大学)
• دانشگاه عادی لویانگ (洛阳 师范 学院)
• موسسه زبانهای خارجی PLA ، که قبلاً به عنوان کالج زبانهای خارجی Luoyang PLA شناخته می شد (解放军 洛阳 外语 学院)

حمل و نقل

• ایستگاه راه آهن Luoyang
• ایستگاه راه آهن Luoyang East
• ایستگاه راه آهن Luoyang Guanlin
• ایستگاه راه آهن Luoyang Longmen
• فرودگاه Luoyang Beijiao
• بزرگراه G30 Lianyungang – Khorgas
• بزرگراه G36 نانجینگ – Luoyang
• G55 Erenhot بزرگراه گوانگژو
• بزرگراه ملی چین 207
• بزرگراه ملی چین 310

با بزرگراه ها ، قطارها یا هواپیما می توان به این شهر رسید. فرودگاه Beijiao پروازها به بسیاری از مکان های دیگر را ارائه می دهد. اتوبوس های مسافت طولانی نیز یک گزینه هستند هرچند که معمولاً طولانی تر می شوند. راه آهن سریع السیر متداول ترین راه ورود به شهر از شیان یا ژنگژو است. لویانگ دارای یک سیستم اتوبوسرانی با حدود 30+ خط است. تاکسی ها نیز از دیدنی های معمول در شهر هستند. خط اول متروی Luoyang خط 1 تا آوریل 2021 تکمیل خواهد شد.

شهرهای دوقلو و خواهران

Luoyang با دوقلو شده است:

• La Crosse ، ویسکانسین ، ایالات متحده
• اوکایاما ، اوکایاما ، ژاپن

ساکنان مشهور

• لائوزی ، بنیانگذار افسانه ای تائوئیسم
• امپراطورهای خاندان ژو شرقی
• گوگوزی ، ژئومارسین و عدد شناس
• امپراطورهای سلسله هان شرقی
• ژوان زانگ ، راهب بودایی و قهرمان سفر به غرب
• لیو یوکسی ، شاعر
• امپراطور Taizu از آهنگ ، بنیانگذار سلسله Song
• گائو هونگ ، نوازنده پیپا
• دو وی ، بازیکن فوتبال
• وانگ ییبو ، بازیگر ، خواننده ، بت
• چن دونگ ، فضانورد شنژو 11
• منگ میکی ، خواننده ، بت ، دختران کیهانی