نیکاراگوئه مبارک

ماسایا

ماسایا (تلفظ اسپانیایی:) پایتخت دپارتمان ماسایا در نیکاراگوئه است. تقریباً در 14 کیلومتری غرب گرانادا و 31 کیلومتری جنوب شرقی ماناگوا واقع شده است. درست در شرق آتشفشان ماسایا واقع شده است ، آتشفشانی فعال که نام این شهر از آن گرفته شده است. این شهر با جمعیت تقریبی 132،059 نفر (2019) ، چهارمین شهر پرجمعیت نیکاراگوئه است و از نظر فرهنگی به عنوان شهر گلها شناخته می شود.

مطالب

1 تاریخچه
2 تولید
3 جاذبه
4 آتشفشان ماسایا
5 دریاچه آپویو
6 قلعه کویوتپ
7 سلیقه زنی
8 افراد سرشناس
9 شهر دوقلو
10 پیمان دوستی
11 نیز مراجعه کنید
12 یادداشت و ارجاع
13 پیوندهای خارجی

تاریخ

اعتقاد بر این است که نیکیرانوها اولین کسانی بودند که در این سرزمین زندگی می کردند از ماسایا (Chorotegas نیز در این مناطق سکونت داشتند). شواهدی از اسکان آنها در شهرهای کوچک مانند نیندیری ، نیکینوهومو و مونیمبو از قبل از فتح اسپانیا وجود دارد. یکی از محله های اصلی شهر مونیمبو (که به اسپانیایی به معنی "نزدیک به آب" است) است و بسیار نزدیک به تالاب واقع شده است. شواهد مستندی وجود دارد که نشان می دهد در قرن 6 ، مونیمبو حدود 150 انشعاب داشت. . از آنجا که ماسایا در جاده اصلی گرانادا به لئون و همچنین جاده پاناما واقع شده است ، به زودی به یک مکان استراحت مناسب برای مسافران تبدیل شد. به دلیل آب و هوای خوب و خاک حاصلخیز ، بسیاری از مردم به استقرار در شهر کشیده شدند و بنابراین شهر استعماری ماسایا را ایجاد کردند.

در 24 مارس 1819 ، پادشاه ، فردیناند هفتم اسپانیا ، به ماسایا اعطا کرد عنوان "دهکده ای بسیار نجیب و وفادار وفادار به سان فرناندو از ماسایا" که امروز نیز می توانید آن را بر روی نشان این شهر بخوانید. علاوه بر این ، نشان ملی این شهر می گوید: "زنده باد قلب مریم". در 2 سپتامبر 1839 ، ماسایا رسماً به عنوان یک شهر اعلام شد.

از میان همه محلات مختلف بومی ، فقط مونیمبو هویت قومی خود را به مرور حفظ کرده است.

در 19 سپتامبر 1912 ، در طی در جنگ داخلی نیکاراگوئه در سال 1912 ، نیروهای شورشی نیکاراگوئه به سمت تفنگداران دریایی و دریانوردان آمریکایی که در حال حرکت به سمت گرانادا بودند از شهر تیراندازی کردند. این امر به نبرد ماسایا معروف شد.

تولید

ماسایا در مرکز تولید یک منطقه بزرگ کشاورزی در نیکاراگوئه واقع شده است. بیشتر تولیدات بخشهای ماسایا و کارازو و مناطق اطراف آن از طریق ماسایا در مسیر شمال به سمت ماناگوا و لئون حمل می شود. ماسایا همچنین یک مرکز صنعتی قابل توجه است که کفش و لباس تولید می کند. از دیگر صنایع این شهر می توان به فرآوری الیاف و تولید سیگار برگ ، محصولات چرمی ، صابون و نشاسته اشاره کرد. بسیاری از جوامع پیرامون ماسایا مبلمان چوب سخت و حصیری تولید می کنند و محله ای در ماسایا در نزدیکی دریاچه وجود دارد که به تولید چنگال اختصاص داده شده است.

جاذبه ها

ماسایا به عنوان "The گهواره فولکلور نیکاراگوئه "و قلب قلب صنایع دستی نیکاراگوئه است. بازار اصلی در ماسایا در کنار ایستگاه مرکزی اتوبوس واقع شده است. بازار به بخشهایی تقسیم می شود که هر بخش نیاز دیگری را برآورده می کند. گذشته از محصولات منحصر به فرد نیکاراگوئه مانند جوراب بافی دست باف ، بلوز دوزی ، کنده کاری روی چوب و پارچه بافی شاهدانه بازار بسیار متنوع است. بخش كلي از بازار به فروش وسايل الكترونيكي و پوشاك اختصاص دارد ، در حالي كه منطقه ديگر مخصوص گوشت خام است. همه چیز از طریق سخت افزار و لوازم آرایشی و بهداشتی برای تهیه از مناطق اطراف در بازار موجود است.

Mercardo de Artesanias (بازار صنایع دستی) در داخل آنچه قبلا "mercado viejo" (بازار قدیمی) بود واقع شده است یک سازه دهه 1900 که در نزدیکی مرکز شهر و چند بلوک دورتر از بازار عمومی جمعیت واقع شده است. این بازار احیا شده و به عنوان یک مکان توریستی تعیین شده است ، جایی که صنایع دستی ماسایا و دیگر مناطق نیکاراگوئه را می توان یافت. علاوه بر این ، هر پنجشنبه شب یک Noche de Verbena یا Night of Revelry برگزار می شود که در آن رقصهای فولکلوریک ارائه می شود. مانند جشن های کارنوالیسک "Torovenado" ، که اغلب گروه ها و افرادی دارند که هجوهای شخصیت های سیاسی محلی و ملی را انجام می دهند.

مرکز شهر تاریخی دارای میدان های باز و دو کلیسای بزرگ معماری باروک قرن 16 است: کلیسای کلیسای Assume و کلیسای St. Gerome. اما سنگهای استعماری دیگری مانند سنت جان ، سنت جان بوسکو و سنت مایکل نیز وجود دارد.

ماسایا در واقع نام یکی از بخشهای نیکاراگوئه است که شهر ماسایا رئیس آن است. علاوه بر ماسایا ، این بخش شامل شهرهای شهری کاتارینا ، نیندیری ، ماساتپه ، تیسما ، نیکوینوهومو ، نانداسمو ، سان خوان دو اورینته و لا کانسپسیون است.

آتشفشان ماسایا

ولکان ماسایا پارک ملی یک مکان توریستی محبوب است. این یک موزه کوچک و اطلاعات گردشگری دارد. راهنمای تور و تجهیزات مناسب برای پیاده روی در داخل غارهای خفاش ایجاد شده توسط جریان گدازه از فوران های گذشته تهیه شده است. امروزه گدازه در دهانه آتشفشان قابل مشاهده است. ماسایا فعال ترین آتشفشان منطقه است. در واقع از دو آتشفشان تشکیل شده است: ماسایا و نیندیری با مجموع پنج دهانه. اسپانیایی ها اولین بار آتشفشان را در سال 1524 توصیف کردند و اعتقاد داشتند که گدازه آهسته در حال ذوب شدن طلاست. اما وقتی Fray Bartolomé de las Casas آن را دید اولین بار آن را "دروازه های جهنم" نامید. از آن زمان ، آتشفشان ماسایا حداقل 19 بار فوران کرده است. از سال 1965 تا 1979 آتشفشان حاوی یک دریاچه گدازه فعال بود. آخرین رویداد فوران گزارش شده در سال 2003 بود ، زمانی که گزارش شد یک توده 4.6 کیلومتر به هوا شلیک کرد. ماسایا یک آتشفشان بازالت غیرمعمول است زیرا فوران های انفجاری داشته است. فوران در سال 4550 قبل از میلاد یکی از بزرگترین زمینها در 10 هزار سال گذشته بود.

دریاچه آپویو

شهر ماسایا نیز در غرب دریاچه بزرگ و عمیق دهانه ای به نام "آپویو" واقع شده است. که بخشی از ذخیره گاه طبیعی تالاب آپویو است. این دریاچه یکی از جاذبه های محبوب منطقه است و میزبان چندین هاستل و استراحتگاه های کوچک است. ابعاد دهانه Apoyo چهار مایل عرض و بیش از 656 فوت عمق دارد. فعالیت های عمده شامل ماهیگیری ، ورزش های آبی و غواصی است. محققان باستان شناسی شواهدی از اشغال قبل از استعمار را یافته اند.

قلعه Coyotepe

Coyotepe یک قلعه قدیمی است که در تپه ای تیز و تیز واقع شده و از آنجا نام خود را گرفته است که اکنون به آن تبدیل شده است. یک موزه. این سایت در اواخر قرن بیستم توسط رئیس جمهور خوزه S Celaya ساخته شده است ، در 2 تا 4 اکتبر 1912 ، هنگامی که یک نیروی شورشی نیکاراگوئه به رهبری ژنرال بنیامین زلدون Coyotepe و تپه دیگری مشرف به خط راه آهن استراتژیک ، بارانکا را اشغال کرد ، شاهد یک جنگ شدید بود. ، حاضر به تسلیم شدن در برابر نیروهای دولتی تحت رئیس جمهور آدولفو دیاز نشد. گردان دریایی سرگرد دریایی Smedley Butler ، که شورشیان Zeledón در 19 سپتامبر با آن درگیر شدند ، در 3 اکتبر از گرانادا ، نیکاراگوئه بازگشت ، سنگر شورشیان در Coyotepe را گلوله باران کرد. در ساعات قبل از طلوع فجر در 4 اکتبر ، گردان باتلر ، در هماهنگی با دو گردان دریایی و یکی از USS California به رهبری سرهنگ دریایی جوزف اچ پندلتون از مواضع مختلف برای حمله به تپه و تصرف آی تی. همچنین ژنرال بنجامین سلدون در سن 33 سالگی کشته شد و جسد او برای کشاندن ترس در بین مردم و جلوگیری از یک خیزش بالقوه ، از یک اسب متحرک کشیده شد. اما کاملاً برعکس ، مرگ سلدون جرقه ای بود که باعث شد آگوستو سی ساندینو و دیگر چهره های مشهور به مدت 7 سال در سگوویاس در کوههای نیکاراگوئه شمالی علیه مهاجمان بی رحم بجنگند. رئیس جمهور آناستازیو سوموزا در اواخر دهه 1930 قلعه را بازسازی کرد و در دوره های ناآرامی های داخلی به عنوان بازداشتگاه مورد استفاده قرار گرفت. در دهه 1950 برای آموزش اپراتورهای رادیویی گواتمالا که از سازمان سیا پشتیبانی می کردند ، عملیات پیروزی PB که با سرنگونی رئیس جمهور جاکوبو آربنز ، یک سرهنگ ارتش با گرایش چپ در سال 1954 ، مورد استفاده قرار گرفت ، از دهه 1950 به بعد به عنوان مخزن مواد منسوخ ارتش استفاده شد. در دهه 1960 ، رئیس جمهور دیگری ساموزا دستور داد که این مبلغ به سازمان پیشاهنگی پسران اهدا شود. برای سالهای زیادی کایوتپ به عنوان یک پایگاه نظامی باقی ماند اما در دهه 1970 به انجمن پیشاهنگی پسران اعطا شد. این قلعه که در قرن نوزدهم ساخته شده دارای 43 سلول زندان است که 28 مورد از آنها در طبقه فوقانی است که پنجره ها هوا و نور خورشید را به داخل آن راه می دهند. هر سلول طبقه فوقانی می تواند از 15 تا 20 زندانی داشته باشد ، حتی گاهی اوقات بیشتر. از طرف دیگر ، سلول های زیرزمین به سیاه چال شباهت داشتند زیرا آنها تاریک ، مرطوب ، گرفتگی و تنگ بودند ، بنابراین زندانیان نمی توانستند زمان را از دست بدهند و به طور حتم با آسیب روانی به پایان می رسند. در کل سالهای ابتدایی آن در آغاز قرن ، هر بار حدود 1000 زندانی وجود داشت. با این وجود ، با گذشت زمان ، این سایت توسط انجمن پیشاهنگی پسر از سال 1983 تا 1992 رها شد. در آن دوره ، شایعاتی در میان مردم وجود داشت مبنی بر اینکه Coyotepe به عنوان پناهگاهی برای اعمال شیطانی مورد استفاده قرار می گرفت زیرا امنیت کافی وجود نداشت. سرانجام ، دولتهای جدید نئولیبرال که در انتخابات سال 1990 پیروز شدند ، سرانجام Coyotepe را به انجمن پیشاهنگی پسران بازگرداندند.

Gastronomy

ماسایا دارای یک سنت آشپزی متنوع و مبتنی بر دستور العمل های قبل از کلمبیا است. ناکاتامال یک تمال غول پیکر است که از آرد ذرت پاشیده شده با آناتو و نمک تهیه شده و با گوشت خوک ، بیکن ، کمی برنج ، برش سیب زمینی ، پیاز ، گوجه فرنگی ، فلفل سبز ، نعناع ، چیلیس کنگو مخلوط شده است. و آلو خشک سپس همه چیز را با برگ چنار پوشانده ، با طناب بسته و برای چند ساعت روی یک گلدان غول پیکر می جوشانند. ناکاتامال ها به طور معمول در صبحانه یا شام با یک قرص نان و قهوه سیاه خورده می شوند.

واهو وعده غذایی سنگین دیگری است که به طور معمول در وعده ناهار خورده می شود. این شامل برش های ضخیم و طولانی گوشت گاو نمک و خشک شده است که در آب پرتقال ترش ترشی گرفته شده است. گوشت گاو را با یوکا ، گیاه چمن زار ، سبز ، گیاه ، گوجه فرنگی ، پیاز ، سیر ، کلم مخلوط کرده و روی دیگ داخلی دیوارهای داخلی برگ برگ چنار قرار داده و سپس با همان برگها و درب آن پوشانده و آرام بخار می کنیم. واهو با تورتیلا خورده می شود. غده های یوکا برای غذای ماسایان چه به صورت آب پز ، بخارپز ، سوخاری ، یا سرخ شده و هم در غذاهای مختلف مانند ویگورون مورد استفاده قرار می گیرند. ویگورون از یوکا آب پز تشکیل شده و روی آن کلم ترش و ترش قرار گرفته و به صورت نوار ، گوجه فرنگی ، پیاز ، توت سبز ، توت سبز ، نمک و گوجه فرنگی برش داده شده است.