نارایانگانج

نارایانگانج (بنگالی: নারায়ণগঞ্জ Naraeongônj ) شهری در بنگلادش مرکزی است. این منطقه در منطقه نارایانگانج ، در حدود 16 کیلومتری (10 مایل) جنوب شرقی پایتخت داکا قرار دارد و حدود 2 میلیون نفر جمعیت دارد. این ششمین شهر بزرگ بنگلادش است. این شهر در کرانه غربی رودخانه Shitalakshya است. بندر نارایانگانج یک مرکز کشتیرانی و صنعتی مهم است. این مرکز همچنین مرکز تجارت و صنعت ، به ویژه کارخانه های فرآوری و تجارت جوت ، و بخش نساجی کشور است. به دلیل وجود کارخانه های متعدد تولید جوت ، به داندی بنگلادش لقب گرفته است. (داندی اولین "جوتئوپولیس" صنعتی در جهان بود.)

مطالب

• 1 تاریخچه
• 2 همچنین نگاه کنید
• 3 منبع
• 4 پیوندهای خارجی

تاریخ

نام این شهر را از بیکون لعل پندی ، یک رهبر مذهبی هندو گرفته است که همچنین شناخته شده بود به عنوان بنور تاکور یا 'لاخسمی نارایان تاکور'. وی در سال 1766 و در پی جنگ پلاسی ، منطقه را از شرکت هند شرقی انگلیس اجاره کرد. وی بازارها و زمین های حاشیه رودخانه را به عنوان مالکیت "Devottor" یا "به خدا داده شد" ، وصیت شده برای هزینه های نگهداری برای پرستش خدای Narayan.

A اداره پست در سال 1866 تاسیس شد و سرویس تلگراف داكا-نارایانگان از سال 1877 آغاز شد. بانك بنگال اولین سرویس تلفنی را در سال 1882 معرفی كرد.

شهرداری نارایانگان در 8 سپتامبر 1876 تاسیس شد. بیمارستان منطقه بیمارستان نارایانگانج ویکتوریا در سال 1885 توسط شهرداری با کمک مالی Harakanta Banerjee تأسیس شد.

شرکت شهر نارایانگانج در 5 مه 2011 تأسیس شد که سه شهرداری سابق را با هم متحد می کرد: شهرداری رسول. شهردار Narayanganj City Corporation (NCC) دکتر Selina Hayet Ivy است.