پالوپو

پالوپو یا کوتا پالوپو یکی از شهرهای خودمختار (شهرداری ها) در استان سولاوسی جنوبی اندونزی و دومین شهر بزرگ استان است. پالوپو تا زمان دستیابی به استقلال خود پایتخت لوو ریجنسی بود. جمعیت این شهر در سرشماری سال 2010 148،033 نفر بود.

مطالب

1 تاریخ
2 اداره
3 آب و هوا
4 منبع

تاریخ

پالوپو تأسیس شد ج. سال 1620 ، احتمالاً تحت سلطه دومین مسلمان مسلمان پادشاهی لوو ، سلطان عبدالله محدین ، که در مالانگکه ، مرکز کاخ سابق لوو دفن شده است. قبر لحظه ای او که با تزئینات گل به سبک ماژاپاهیت تراشیده شده بود ، توسط شورشیان کهار موزکار در دهه 1950 تخریب شد: امروز چیزی به جز مکان باقی نمی ماند. برتری پالوپو نسبت به مرکز کاخ سابق ، امکان تجارت با دره های سکورو-رونگ کونگ توراجا زبان بود. این شهر در پای یک گردنه شیب دار و پر پیچ و خم قرار دارد که به مناطق مرتفع منتهی می شود. در اواخر قرن نوزدهم این تجارت عمدتا شامل قهوه و برده بود. همچنین ممکن است یک طلا از رودخانه های مرتفع جاذبه داشته باشد. دامار در دوره بعد صادرات مهمی بود.

قبل از الحاق هلندی سولاوسی جنوبی توسط هلندی در سال 1905 ، اطلاعات کمی از پالوپو شناخته شده است. از ساراواک) ، که آن را در دهه 1830 توصیف کرد "یک شهر بدبخت ، متشکل از حدود 300 خانه ، پراکنده و فرسوده". این مکان قدیمی ترین مسجد سولاوسی جنوبی است. Mesjid Jami 'ساخته شده از بلوک های مرجانی سفید ، با سقفی سه طبقه که نمایانگر کیهان استرونیای باستان است ، گفته می شود که در زمان سلطان عبدالله ساخته شده است. یک کتیبه اختصاصی مربوط به قرن نوزدهم در پشت یکی از درهای آن وجود دارد که احتمالاً بازسازی شده را منعکس می کند. گورستان سلطنتی در شمال در Lokkoe واقع شده است و شامل مقبره سنگی هرمی است که در آن بقایای حاکمان قرن 17 تا Luwu وجود دارد. ( ککاماتان ) ، که در زیر با سرشماری سال 2010 جدول آنها ارائه شده است.