پتروپاول

پتروپاول (قزاقستانی: Петропавл ، رومانیزه: پتروپاول ) یا پتروپاولوفسک (روسی: Петропавловск ، tr. پتروپاولوفسک ) ، یک شهر است در رودخانه ایشیم در شمال قزاقستان نزدیک مرز با روسیه ، حدود 261 کیلومتری غرب امسک در امتداد راه آهن ترانس سیبری. این مرکز منطقه قزاقستان شمالی است. جمعیت: 218،956 نفر. این شهر در زبان قزاقستان به زبان محاوره ای به نام کیزیل زار نیز شناخته می شود (قزاقستانی: Қызылжар ، رومانیزه: Qyzyljar).

مطالب

• 1 فیزیکی- مشخصات جغرافیایی
  • 1.1 موقعیت جغرافیایی
  • 1.2 آب و هوا
• 2 جمعیت
• 3 نمادگرایی شهر
• 4 تاریخچه
  • 4.1 درون امپراتوری روسیه
  • 4.2 در دوره شوروی
  • 4.3 به عنوان بخشی از قزاقستان مستقل
• 5 آموزش
• 6 فرهنگ
  • 6.1 تئاتر
  • 6.2 موزه
• 7 حمل و نقل
• 8 ورزش
• 9 شهر دوقلو - خواهرخوانده
• 10 همچنین مراجعه کنید
• 11 منابع
• 12 پیوند خارجی

• 1.1 موقعیت جغرافیایی
• 1.2 آب و هوا

• 4.1 در امپراتوری روسیه
• 4.2 در دوره اتحاد جماهیر شوروی
• 4.3 به عنوان بخشی از قزاقستان مستقل

• 6.1 تئاتر
• 6.2 موزه

مشخصات جسمی-جغرافیایی

موقعیت جغرافیایی

پتروپاولوفسک در قسمت جنوب غربی دشت سیبری غربی ، در ساحل راست رودخانه ایشیم ، طولانی ترین شاخه رودخانه ایرتیش واقع شده است. در فاصله نه چندان دور از پتروپاولوسک دریاچه ها و حوضچه های زیادی وجود دارد ، به عنوان مثال: دریاچه Bolshoe Beloe ، دریاچه Pestroye ، دریاچه Kishtibish ، دریاچه Maloe Beloe و دریاچه Bitter. همچنین ، در داخل شهر می توان جنگلهای کوچکی را یافت که بیشتر متشکل از گیاهان توس و مزارع کاج هستند. در بهار ، هوای پاک و خشک با تعداد زیادی روز آفتابی غالب است. تابستان ها کاملاً گرم و با غالب هوای صاف و غالباً خشک است ، در بعضی از سالها بارانها می توانند فرکانسهای مختلف داشته باشند ، از نادر و تا گذر به تابستانی ابری و بارانی. فصل بارندگی در آگوست یا سپتامبر آغاز می شود. در پاییز ، هوا از ابتدای فصل صاف ، تا اکتبر تا نوامبر تا ابری مشاهده می شود. زمستان یخبندان و طولانی است (بیش از 5 ماه) ، در برخی از سالها با طوفان های برف و کولاک های نادر و ملاقات ، با پوشش برف پایدار به طور متوسط ​​تا 40-50 سانتی متر ارتفاع ، با غالب هوای صاف. متوسط ​​دمای سالانه 2.2 درجه سانتیگراد است. رطوبت نسبی هوا 73.8٪ است. متوسط ​​سرعت باد 4.3 متر بر ثانیه است. متوسط ​​بارش سالانه 345 میلی متر است.

جمعیت

ترکیب ملی (در ابتدای سال 2020):

روس ها - 129،970 نفر (59.28٪) ؛ قزاق ها - 65،739 نفر (29.99٪) ؛ تاتارها - 6573 نفر. (3،00٪) ؛ اوکراینی - 4500 نفر (2،05٪) ؛ آلمانی 4237 نفر (1.93٪) ؛ لهستانی - 1036 نفر (0.47٪) ؛ بلاروسی - 969 نفر (0.44٪) ؛ آذربایجانی - 931 نفر ( 0.42٪) ؛ ارامنه - 921 نفر (0.42٪) ؛ تاجیک - 886 نفر (0.40٪) ؛ ازبکها - 275 نفر (0.13٪) و دیگران - 3194 نفر (1.46٪). کل 219.231 نفر.

نمادگرایی شهر

اولین نشان در شهرستان پتروپاولوسک ، استان توبلسک ، در 7 سپتامبر 1842 تصویب شد (قانون شماره 16351): در نیمه بالایی سپر ، نشان Tobolsk. در پایین ، "در یک مزرعه نقره ای روی کوه ، شتری که با دو عدد آماده بارگیری شده و توسط یک طناب توسط آسیایی هدایت می شود." نشان مدرن به شکل یک دایره با یک قزاق سنتی ساخته شده است تزئینی در اطراف محیط و یک سپر سبک سکایی است. تزیین نشان نشان شامل شنیراک است که این دایره را به 4 قسمت تقسیم می کند ، در هر قسمت 4 عنصر اصلی که خصوصیات پتروپاولوفسک ابتدای قرن 21 است را به تصویر می کشد. در بخش فوقانی ، یک نماد کلیدی از موقعیت جغرافیایی شهر وجود دارد ، "دروازه شمالی قزاقستان". به دنبال آن یک دسته گندم وجود دارد که برای شهر کشاورزی و شرکت های فرآوری کشاورزی مهم است. قسمت پایین یک کتاب باز را نشان می دهد که نمادی از سطح بالای فرهنگی و آموزشی شهر است. بخش بعدی توسط صنایع دنده و تولید اشغال شده است. این آهنگ با یک روبان با نام شهر به زبان ایالتی به پایان می رسد.

تاریخ

پتروپاولوسک در تابستان 1752 به عنوان یک قلعه نظامی از سنت پیتر تاسیس شد و در سایت دستگاه قیزیل-زار ، در ساحل راست رودخانه ایشیم واقع شده است. در ابتدا ، آن را یک ایستگاه نظامی می دانستند و یک مرکز تجاری عمده در شمال خانات قزاقستان بود. در قرن 14-15 م ، خانات قزاقستان در قزاقستان مدرن تشکیل شد ، شامل سه زوز. هر یک از آنها مسیرهای مشترک عشایر و سرزمین مشترکی داشتند. ژوزهای میانی قزاق ها ، متشکل از آرژین ها ، کریم ها ، کنگره ها و نایمن ها ، مناطق شمالی ، شمال شرقی و مرکزی قزاقستان را اشغال کردند. شغل اصلی آنها دامداری عشایری و نیمه عشایری بود. منطقه قزاقستان شمالی ، منبع رسمی آنلاین. در اواسط قرن هفدهم ، جنگ قزاقستان و دزونگاریان آغاز شد. در طول جنگ برای سرزمین های خود ، قزاقها مجبور شدند به استپ های جنوبی بروند. از این نظر ، در قرن هفدهم و ابتدای قرن هجدهم ، در قزاقستان شمالی ، جمعیت عشایر نادر است. در قرن هجدهم ، جنگ برای بازگشت قزاقستان شمالی ادامه دارد. قسمت جنوبی استپ ها و نواحی شمال شرقی قزاقستان به میدان نبرد قزاقها و دزنگارها تبدیل شد. در این زمان ، خان های قزاقستان تصمیم گرفتند تابعیت روسیه را بپذیرند: ژوز جوان در سال 1731 و بعداً در سال 1740 تابعیت می گیرد تابعیت گرفت در استپ ، استحکامات دفاعی ساخته شد ، از جمله این استحکامات قلعه St.Peter بود. گذشته دور قزاقستان شمالی ، بر اساس کتاب AI Semenov "200 سال شهر پتروپاولوفسک (1752-1952)" "

درون امپراتوری روسیه

نقشه توبولسک نایب السلطنه ، 1792. قلعه سنت پترا در قسمت جنوبی. در سال 1752 ، در دوران سلطنت الیزابت پتروونا ، مجلس سنا ، برای تقویت مرزهای جنوبی امپراتوری روسیه ، نیاز به شروع فوری ساخت جدید را تشخیص داد خط ایشیم. با حکمی از سنا در 25 فوریه 1752 ، به ژنرال کیندرمن دستور داده شد که از قلعه Omsk در ایرتیش تا دستگاه Beast's Head در Tobol یک خط استحکامات بسازد. در ژوئن 1752 ، یک اعزامی متشکل از Dragoons of هنگ لوتسک ، سربازان پیاده هنگ نوتبورگ و یک گردان از هنگ Vologda Dragoon ، تقریباً 2 هزار نفر ، به سمت تراکت در رودخانه ایشیم حرکت کردند. یک جنگل کوچک ، واقع در مقابل دشت سیل دریاچه Babalawo Dragoons به سمت راست عبور کرد ساحل رودخانه ایشیم. دو شیب دره هایی که محل ساخت و ساز را محدود می کردند ، به ایشیم رفتند و همراه با ساحل شیب دار رودخانه وسیع (تا 47 متر) سدی طبیعی در برابر دشمن ایجاد کردند. لشکرکشی ها مجبور شدند در مدت زمان کوتاهی استحکامات بزرگی بسازند - قلعه سن پترزبورگ. پیتر و دو قلعه کوچک نون و سوان ، و بین آنها 8 ردبت. با توجه به شروع قریب الوقوع سرمای هوا ، ما تصمیم گرفتیم استحکامات چوبی بسازیم.

قلعه ایشیم دارای شکل شش ضلعی منظم با مساحت حدود 2 هکتار بود. در گوشه های فاصله مساوی آن سنگرهای متصل به دیوارهای پرده واقع شده است. سنگرهای رو به رودخانه ناگورنی و ایشیم نامیده می شدند. طول کلی حصار قلعه بیش از 1.3 کیلومتر بود. در این سنگرها اسلحه ، داخل پادگان قلعه ، اصطبل ، خانه های افسران ، کلیسای پادگان ، مجله پودر و سایر مکان ها قرار داده شده بود. کار سخت باعث خستگی سربازان و قزاق ها و همچنین تغذیه نامناسب و هوای سرد اولیه شد. مردم مریض شدند ، بسیاری جان خود را از دست دادند و فرارها بیشتر شد.

در اوایل ماه اکتبر ، برف بارید و کار متوقف شد. علاوه بر افسران ، 50 دراگون و 40 سرباز در قلعه باقی مانده بودند. در یک شرایط سخت زمستانی ، یک پادگان کوچک نظارت دائمی بر روی استپ را انجام می داد و علائم پریشانی را از ردوبت های اطراف مشاهده می کرد. این قلعه با زنجیره ای از ایستگاه های پست با روسیه در ارتباط بود. در بهار 1753 ، ساخت و ساز از سر گرفته شد.

منطقه قلعه به زودی تا حد مجاز ساخته شد و برخی اتاقها در خارج از دیوارهای قلعه ساخته شدند. بنابراین ، بعداً forstadt فوقانی در کوه و در کوهپایه ها - forstadt پایین شکل گرفت. Forstadt یک شهرک است که در آن قلعه و ارتش نقش اصلی را بازی می کنند. در پایین فروستاد یک دهکده قزاق ، یک بیمارستان و یک مغازه قفل ساز وجود دارد. به دلایل امنیتی ، حومه شهر با حصار محاصره شده بود. ورودی و خروجی توسط نگهبانان ویژه محافظت می شد.

و همچنین سایر نقاط مستحکم در سیبری ، قلعه SV. پترا از نظر نظامی تقویت شد: پادگان افزایش یافت ، دیوارهای چوبی و سنگرها با دیواره های خاکی جایگزین شدند. این پادگان بازسازی شد و برای پذیرایی از نمایندگان کوکند "خانه نمکی" ساخته شد. طبق دستورالعمل های سنا ، از kolodniki تبعید شده برای کار سخت به سیبری (حداکثر 100 تا 300) برای کار استفاده شد. در سال 1772 ، قلعه دارای دو حومه بود: قسمت مرتفع و کوهپایه. طبقه بازرگان رشد کرد ، زیرا قلعه به مرکز اصلی سیاسی و اقتصادی منطقه پریشییمه تبدیل شد.

به لطف ابیلی خان ، قلعه به یک نقطه اصلی مبادلات و تجارت ترانزیتی تبدیل شد ، که این امر بر توسعه اقتصادی استپ مسیرهای تجاری از روسیه و آسیای میانه در اینجا جمع شده است.

قزاق های محلی از مهارت های چمن زنی ، خاک ورزی ، شیلات ، دامپزشکی و غیره از مهاجران وام گرفته اند.

در سال 1782 ، در قلعه St. در حضور فرماندار کل استانهای اوفا و سیمبیرسک ، IV یاکوبی ، سلطان ژوز میانه ، ولی خان ، سوگند رسمی بیعت با دولت روسیه را گرفت. وی توسط روسیه به عنوان یک خان به طور رسمی تأیید شد امپراتوری.

در سال 1807 ، قلعه با اضافه شدن استان توبولسک به شهر پتروپاولوسک تغییر نام یافت. در 7 سپتامبر ، اولین شهردار قلعه منصوب شد. پیتر (سرلشکر بازنشسته لواشوف با حقوق 300 روبل).

با یک فرمان اسمی در 22 ژانویه 1822 "در مورد تقسیم استان های سیبری به دولت های غربی و شرقی" ، سیبری به غرب تقسیم شد ( مرکز - توبولسک) و شرقی (مرکز - ایرکوتسک). پتروپاولوسک به عنوان یک شهر متوسط ​​طبقه بندی شد و به یک شهرستان منطقه در منطقه تازه تشکیل شده Omsk تبدیل شد و به دولت اصلی غربی اختصاص داده شد.

در سال 1824 ، منطقه پتروپاولوفسک در منطقه Omsk با اداره اداری تشکیل شد مرکز در پتروپاولوفسک ، جایی که دفاتر افتتاح شد. در سال 1825 ، دولت شهر سازمان یافته شد. در همان سال ، اولین بودجه شهر تنظیم و اولین رئیس شهر منصوب شد ، که بازرگان F. Zenkov بود.

در 16 آوریل 1838 ، پتروپاولوفسک به عنوان یک شهر کوچک از ایشیمسکی یوز ساخته شد. از سال 1868 ، در 4 نوامبر ، زمانی که منطقه Akmola تشکیل شد (این منطقه در 1868-1919 وجود داشت) با مرکزیت در Omsk ، Petropavlovsk یک شهر منطقه شد در این منطقه.

در طول جنگ با ناپلئون ، شهروندان و دهقانان دو بار اقدام به اعزام نیرو کردند و به طور داوطلبانه حدود 30 هزار روبل به دفاع از سرزمین میهن اهدا کردند.

در 11 مه 1849 ، آتش سوزی رخ داد و 450 خانه ویران شد. پس از آن ، ساخت جدید طبق نقشه تأیید شده توسط تزار آغاز شد. نویسنده این طرح معمار چرننکو بود ، که ویژگی های خاک و زمین را در نظر نگرفت و کوهپایه ها بیش از یک بار در سیل بهار غرق شد. جابجایی دهقانان از روسیه اروپا و ساخت راه آهن سیبری به توسعه شهر کمک کرد.

تولید نفت پتروپاولوفسک نفت را به سن پترزبورگ ، مسکو ، ریگا ، خوشگذرانی ، اودسا ، سامارا ، ولادیوستوک تأمین کرد ، و همچنین به انگلستان ، آلمان و دانمارک. بزرگترین آنها چرم سازی برادران زنکوف و کارخانه فرآوری روده آکولای سوئیس بود. طبق سرشماری سال 1897 ، 20014 نفر در پتروپاولوسک زندگی می کردند. بیشترین تعداد روس ها ، قزاق ها به حساب می آید ، حدود 1500 نفر زندگی می کنند. گروه قابل توجهی از مهاجران تاتار بودند. طبق منبع "شهرهای روسیه در 1910" سن پترزبورگ ، 1914 در 1910 ، 37973 نفر در پتروپاولوفسک زندگی می کردند ، از جمله با ترکیب ملی: روس ها - 72.8٪ ، ترک-تاتارها - 25.2٪ ، قطب ها - 0.5، ، یهودیان 1.1 ، ، آلمانی ها -0.2 درصد ، فنلاندی ها-0.2 درصد.

برای مدت طولانی ، یک ویژگی بارز در سطح پایین سطح پیشرفت ، عدم فاضلاب ، خیابان های نامرتب ، وضعیت غیر بهداشتی بازارها و کشتارگاه ها باقی مانده است. ، که به شیوع بیماری ها کمک می کند. این شهر یک بیمارستان با 10 تخت داشت. تا سال 1900 ، 13 م educationalسسه آموزشی در شهر وجود داشت ، از جمله یک مدرسه کلاس پنجم ، یک سالن ورزشی زنان ، دو مدرسه کلیسا ، یک مدرسه کلیسا ، دو مدرسه روستا و شش مدرسه تاتار. بزرگترین شرکت در این شهر یک کارخانه تولید کنسرو بود که در سال 1915 ساخته شد و در آن 100 نفر مشغول به کار بودند. در این شهر 9 مسجد وجود داشت که شش مسجد از آن ساخته شده از سنگ بود.

در سال 1896 ، ایستگاه راه آهن پتروپاولوفسک از راه آهن جنوب اورال در نزدیکی شهر به عنوان بخشی از راه آهن TRANS-سیبری ساخته شد.

در دوره شوروی

در سال 1918 ، پتروپاولوفسک به یکی از مراکز جنبش سفید تبدیل شد. در 31 ماه مه ، قزاق های سیبری رئیس V. I. Volkov ، با حمایت چکسلواکی ها ، دولت شوروی را سرنگون کردند. سرهنگ پانکراتوف فرمانده شهر شد. توجیه ایدئولوژیکی مقاومت ، حمایت از مجلس مentسسان COSSACKS PRIISHIMJE در آغاز جنگ مدنی (تابستان 1918) بود. در طی عملیات پیتر و پائول از ارتش پنجم در 31 اکتبر 1919 ، قدرت شوروی در شهر احیا شد.

در 1919-1921. پتروپاولوفسک یک شهر منطقه ای در استان اومسک RSFSR است.

در 26 آگوست 1920 ، فرمان کمیته اجرایی مرکزی و SNK از RSFSR در مورد تشکیل جمهوری خودمختار قرقیزستان (1920- 1925) ، بعداً ASSR قزاق ، امضا شد. سپس چهار وایزاد استان اومسک RSFSR (در سال 1919-1925 وجود داشت) (اتباسار ، آكمولینسكی ، كوكشتاوسكی و پتروپاولوسك) به طور موقت تا زمان تصمیم نهایی كمسیون فوق العاده مجاز Kaztsik در مورد پذیرش از نظر صلاحیت Sibrevkom باقی ماندند. این قلمرو کمیسیون دو وظیفه اصلی داشت. اول ، برای آماده سازی شرایط اجرای اصلاحات اداری ، که در نتیجه آن پتروپاولوسک از یک شهرستان منطقه به مرکز اداری استان اکمولا تبدیل شد. ثانیا ، ایجاد مرزهای این استان با سایر استان های RSFSR. در تاریخ 26 آوریل 1921 ، قطعنامه کمیسیون مجاز فوق العاده مجاز Kaztsik در مورد پذیرش و سازماندهی استان Akmola با مرکز اداری در شهر پتروپاولوسک صادر شد.

از 26 آوریل 1921 تا ژانویه 17 ، 1928 ، پتروپاولوسک مرکز اداری ایالت Akmola در قرقیزستان (از 1925 - کازاک) جماهیر شوروی بود ، که در 1920-1928 وجود داشت.

از 17 ژانویه 1928 تا 10 مه 1928 ، پتروپاولوسک مرکز اداری ناحیه قزیل-ظار قزاقستان بود.

از 10 مه 1928 تا 17 دسامبر 1930 ، پتروپاولوفسک مرکز اداری ناحیه پتروپاولوفسک قزاق ASSR بود.

از 17 دسامبر 1930 تا 10 مارس 1932 ، پتروپاولوفسک مستقیماً تحت کنترل دولت جمهوری خواه قزاق شوروی قرار گرفت.

1932–36 سال. پتروپاولوفسک مرکز اداری منطقه کاراگاندا در اتحاد جماهیر شوروی قزاقستان است.

از 1936 تا به امروز ، پتروپاولوفسک مرکز منطقه ای قزاقستان شمالی مستقر در جمهوری قزاقستان و از سال 1991 جمهوری قزاقستان است.

در سال 1941 ، جنگ بزرگ میهنی در اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی آغاز شد. بسیاری از کارخانه های ماشین آلات سنگین به عقب عمیق تخلیه شدند. در آن زمان ، پتروپاولوسک نیز یک عقب عمیق بود. چنین کارخانه هایی که در پتروپاولوسک فعالیت می کنند مانند کارخانه V. I. Lenin ، S. S. Kirov Plant و کارخانه V. V. Kuibyshev در Petropavlovsk برای ساخت تجهیزات سنگین ، مانند تانک ها ، نفربرهای زرهی و غیره ساخته شده اند. در حال حاضر ، کارخانه ها تجهیزات کوچک را تولید و مونتاژ می کنند.

به عنوان بخشی از قزاقستان مستقل

در سال 2008 ، پتروپاول در مسابقه "بهترین شهر CIS" شرکت کرد ، جایی که او سه کمک مالی اعطا شد ، از جمله کمک هزینه "برای حفظ میراث تاریخی و فرهنگی".

در سال 2014 ، سیستم واگن برقی لغو شد. در 27 نوامبر 2018 ، مناطق روستایی روستای kuibyshevskoye ، روستای Novopavlovka ، روستای تپلووسکوئه و نقطه توقف 2629 واقع در قلمرو شهر آکیمات پتروپاولوسک مستقیماً در شهر پتروپاولوسک ادغام شدند. در مورد برخی از مسائل مربوط به ساختار اداری و ارضی منطقه قزاقستان شمالی-IPS "Adilet". adilet.zan.kz. قابل دسترسی در 12 دسامبر 2018.. کد KATO 591000600 KATO پایه است. آژانس آمار جمهوری قزاقستان. بایگانی شده در نسخه اصلی در 27 فوریه 2013. . "تاریخچه NKSU" ، بایگانی شده در تاریخ 26 آوریل 2012 ، در دانشگاه وایبک شمالی دانشگاه دولتی قزاقستان شمالی ، www.nkzu.kz/ —به انگلیسی. دانشگاه دولتی قزاقستان شمالی به نام M. Kozybayev مدرسه شبانه روزی برای کودکان ناشنوا در شهر پتروپاولوفسک

فرهنگ

تئاترها

تئاتر پتروپاول به نام نویسنده قزاقستان Sabit Mukanov نامگذاری شده است. نمایش ها به زبان قزاقستان است. به بینندگان روسی زبان هدفون داده می شود. هدفون در دسته صندلی سالن گنجانده شده است. به لطف این ، مخاطبان می توانند صحبت های بازیگران قزاق زبان را درک کنند. آدرس: Zh zhabaeva street، 195. شماره تلفن: 41-25-32 ، 41-15-51.

تئاتر عروسکی منطقه ای پتروپاول از فوریه 1991 فعالیت خود را آغاز کرده است. این تئاتر در ساختمانی در خیابان 69 واسیلیوا واقع شده است. علاوه بر اجراهای کودکان ، این نمایش برای نمایش فیلم ها و برگزاری ماتین های سال جدید استفاده می شد. تئاتر منطقه ای درام روسیه به نام نیکولای پوگودین این تئاتر از سال 1986 به عنوان نمایشنامه نویس شوروی ، برنده جایزه لنین NF Pogodin نامگذاری شده است. نمایش برای کودکان (در صبح) و بزرگسالان (عصر) روی صحنه اجرا می شوند. این تئاتر دارای یک استودیوی تئاتر برای بازیگران جوان است. آدرس: 1 خیابان قانون اساسی قزاقستان.

موزه ها

موزه منطقه ای تاریخ محلی قزاقستان در سال 1924 افتتاح شد. در سالن موزه نقشه بزرگی از قفقاز شمالی وجود دارد روی کل دیوار در موزه می توانید اشیا objects باستان و مدرنیته را مشاهده کنید. گیاهان و جانوران منطقه قفقاز شمالی در طبقه اول به شکل حیوانات شکم پر در برابر زمینه زیستگاه طبیعی آنها بسیار غنی نشان داده شده است.

اقلام نظامی وجود دارد ، یک لباس ملی یورت ، قزاقستان ، و یک بخش اختصاص داده شده به رئیس جمهور N. Nazarbayev.

موزه منطقه ای هنرهای زیبا قزاقستان در سال 1989 افتتاح شد. این موزه دارای نمایشگاه های دائمی است ، گاهی نمایشگاه نیز برگزار می شود. به عنوان مثال ، نمایشگاه های هنرمند کرستنیکوف ، نقاشی های کودکان.

انجمن فیلارمونیک منطقه ای قزاقستان شمالی در سال 1965 بر اساس کنسرت و دفتر متنوع کاخ فرهنگ شهر افتتاح شد.

حمل و نقل

پتروپاول یک ایستگاه راه آهن با اتصال به پایتخت روسیه مسکو و نور سلطان پایتخت قزاقستان دارد.

فرودگاه پتروپاول در 11 کیلومتری جنوب شهر واقع شده است .

Sports

تیم باندی شهر در Spartakiade 2009 روی یخ خانگی پیروز شد. در سال 2013 دوباره در پتروپاول میزبانی شد ، این بار تیم از Khromtau برنده شد. 12-17 دسامبر 2016 جام قزاقستان ، به یاد Kazbek Baybulov ، در ورزشگاه Karasay در Petropavl برگزار شد. تیم میزبان وولنا مدال برنز را بدست آورد.

دوچرخه سوار برنده مدال طلای المپیک الكساندر وینوكوروف بومی نزدیك بیشكول است.

شهرهای دوقلو - شهرهای خواهر

پتروپاول با:

• اومسک ، روسیه

دوقلو شده است