پوچوس د کالداس برزیل

Poços de Caldas

Poços de Caldas شهرداری در جنوب غربی ایالت Minas Gerais ، برزیل ، در منطقه ای کوچک به همین نام است. جمعیت تخمینی آن در سال 2020 میلادی 168،641 نفر بوده است. این شهر دارای چشمه های آب گرم است.

مطالب

1 تاریخ
2 جغرافیا
3 آب و هوا
4 اقتصاد
5 جهانگردی
6 شهر خواهر
7 منابع
8 پیوندهای خارجی

History

پوچوس در سال 1872 تاسیس شد. این منطقه ساکن سرخپوستان Cataguases بود ، که هنگام جستجوی طلا توسط Bandeiras Unidas Paulistas از سرزمینهای خود اخراج شدند. این مکان برای اولین بار Freguesia de Nossa Senhora da Saúde das Águas de Caldas ("محله بانوی سلامتی ما در آبهای کالداس") نامگذاری شد. در سال 1874 به منطقه تبدیل شد ، سپس در سال 1875 به طبقه شهر ارتقا یافت. این شهرت پس از کشف چشمه های آبگرم مشهور شد و بسیاری از افراد مهم در جستجوی درمان های حاصل از آب شروع به بازدید از آبگرم کردند.

این نام از Caldas da Rainha ، یک شهر آبگرم در مرکز پرتغال است. .

جغرافیا

در مرز ایالت سائوپائولو در ارتفاع 1186 متری قرار دارد و با مساحت 547 کیلومتر مربع هسته اصلی اقتصادی-اجتماعی منطقه خود است ( 85 کیلومتر مربع شهری و 459 کیلومتر مربع روستایی) در شهرداری.

منطقه فیزیکی در بیشتر قسمتهای فلات مرتفع تشکیل شده توسط کوهها ، مزارع و دره ها با مساحت تقریبی 750 کیلومتر مربع تشکیل شده است. ارتفاع متوسط 1200 متر (3937 فوت) است ، با کریستو ردنتور ، بالاترین نقطه ، با 1686 متر (5531 فوت). توپوگرافی به شدت گویای یک دهانه آتشفشانی است و با توجه به اینکه صخره های منطقه واقعاً آذرآلود هستند و چشمه های آب گرم وجود دارد ، این یک تصور غلط عمومی را ایجاد کرد که Poços de Caldas در داخل دهانه آتشفشان بزرگ منقرض شده قرار دارد. در حقیقت ، پوچوس د کالداس در داخل یک کالدرا قرار دارد که با ریزش قسمت مرکزی زمین در میان مناطق مرتفع تشکیل شده است ، و در حالی که دومی منشا آتشفشانی دارد ، روند تشکیل "دهانه" فرض شده هیچ ارتباطی با فعالیت آتشفشانی ندارد .

Poços de Caldas به دلیل همجواری با سائوپائولو (243 کیلومتر) ، Belo Horizonte (460 کیلومتر) و ریو دو ژانیرو (470 کیلومتر) ، که ارتباط آنها با بزرگراه های خوب ، و به دلیل ادغام آن در مسیرهای آب معدنی آب معدنی Serra Negra ، deguas de Lindóia ، Socorro ، Monte Alegre do Sul ، Águas da Prata ، Caldas (Pocinhos do Rio Verde) ، کامبوکیرا ، لامباری ، Caxambu و سائو لورنچو Poços de Caldas همچنین نزدیک به پیشرفته ترین مناطق داخلی ایالت سائو پائولو است ، مانند Ribeirão Preto (240 کیلومتر) ، Campinas (160 کیلومتر) و Soso José dos Campos (315 کیلومتر).

آب و هوا

آب و هوا با زمستان های خشک و تابستان های معتدل مشخص می شود. زمستان از آوریل تا سپتامبر است و متوسط دما 15 درجه سانتی گراد و بارندگی 315 میلی متر است. تابستان از اکتبر تا مارس است و متوسط دمای آن 21 درجه سانتی گراد است و میزان بارندگی آن 1430 میلی متر است. میزان بارش سالانه در حدود 1،745 میلی متر است. میانگین دمای سالانه 17 درجه سانتیگراد با کمترین رکورد -6 درجه سانتیگراد و رکورد بالای 31.7 درجه سانتیگراد است.

اقتصادی

اقامتگاه های مختلفی که عمدتا به آن معروف هستند ، در شهر. Poços de Caldas به دلیل ثروت در منابع آبی-معدنی ، به کیفیت صابونی که تولید می کند نیز مشهور است. چهار کارخانه در این شهر وجود دارد: Raízes ، Antares ، Sarandi و Terra Brasil. پوچوس به خاطر شیشه ای که در سطح بین المللی شناخته شده است مشهور است. بنیانگذاران کارخانه ها از فرزندان شیشه سازان هنری بودند که در جزیره مورانو ، نزدیک ونیز ، در ایتالیا زندگی می کردند. در این شهر چهار کارخانه شیشه سازی وجود دارد: Ca'D'oro ، São Marcos ، Veneza و Bonora.

خاکهای محلی غنی از مواد معدنی هستند که توریم و زیرکونیوم تولید می کنند. یک سنگ معدن زیرکونیوم نادر ، کالدازیت ، برای این منطقه نامگذاری شد. این شهر دارای اولین کارخانه غلظت سنگ معدن اورانیوم برزیل برای استفاده در نیروگاه هسته ای Angra در Angra dos Reis است.

Poços همچنین خانه یکی از بزرگترین معادن بوکسیت در جهان است که متعلق به Alcoa است. . بوکسیت سنگ معدنی است که حداقل حاوی 45٪ آلومینا است که برای تولید آلومینیوم استخراج می شود. ظرفیت ذوب در Poços de Caldas سالانه 90000 تن در سال آلومینیوم اولیه است. این مرکز بزرگترین مرکز تولید پودر آلومینیوم در آمریکای لاتین و دومین مرکز تولید بزرگ در جهان است. ظرفیت این کارخانه 14000 تن در سال پودر آلومینیوم است و تقاضای بازار برای فروآلیاژها ، مواد نسوز ، رنگدانه ها ، متالورژی ، مواد شیمیایی ، مواد منفجره و سوخت جامد راکت ها را برآورده می کند. این تاسیسات تولید آلومیناهای هیدراته و آلومیناهای کلسینه سوزانده شده را از سال 1985 آغاز کرد.

این شهر بیشتر برق خود را از نیروگاه های برق آبی ، ساخته شده و با منابع محلی (دی متیل اتر) ساخته و اداره می کند ، به استقلال می رساند. سیستم قدرت دولت.

جهانگردی

از این شهر با چندین منطقه سبز ، در میان پارک ها ، میادین ، باغ ها و کوه سائو دومینگوس که مسیرهای پیاده روی دارد ، بسیار مراقبت شده است. آب گوگردی جاذبه اصلی است و می تواند در چندین چشمه و در Thermas Antônio Carlos مصرف شود. یک تراموا هوایی برای رسیدن به مجسمه مسیح فدیه دهنده (1.686 متر) وجود دارد. در بالای کوه منظره ای عالی از کوههای مجاور وجود دارد. این شهر همچنین گزینه هایی مانند باغ چای ژاپنی ، پارک موضوعی ، موزه ها ، تئاترها و سایر رویدادهای فرهنگی ، از جمله جشنواره موسیقی سالانه در کوهستان ( Festival Musica nas Montanhas ) را ارائه می دهد.

سرویس شهر توسط Emb است. فرودگاه Walther Moreira Salles.