سانتو دومینگو

سانتو دومینگو (تلفظ اسپانیایی: به معنای "سنت دومنیک") که زمانی به عنوان سانتو دومینگو د گوزمان شناخته می شد ، پایتخت و بزرگترین شهر جمهوری دومنیکن است و بزرگترین منطقه شهری در کارائیب از نظر جمعیت است. از سال 2010 ، در کل شهر 2،908،607 نفر جمعیت داشت که شامل کلان شهر بود. این شهر با مرزهای Distrito Nacional ("DN" ، "منطقه ملی") همسو است و خود از سه طرف با استان سانتو دومینگو همسایه است.

توسط اسپانیایی ها در سال 1496 در ساحل شرقی تاسیس شد. از رودخانه اوزاما و سپس توسط نیکولاس دو اواندو در سال 1502 به ساحل غربی رودخانه منتقل شد ، این شهر قدیمی ترین سکونتگاه اروپایی است که به طور مداوم در قاره آمریکا ساکن است و اولین مقر حکومت استعماری اسپانیا در دنیای جدید بود. سانتو دومینگو اولین دانشگاه ، کلیسای جامع ، قلعه ، صومعه و قلعه در دنیای جدید است. منطقه استعماری این شهر توسط یونسکو به عنوان میراث جهانی اعلام شد. سانتو دومینگو را Ciudad Trujillo (تلفظ اسپانیایی:) از سال 1936 تا 1961 می نامیدند ، زیرا دیکتاتور جمهوری دومنیکن ، رافائل تروژیلو ، پایتخت را به نام خودش نامگذاری کرد. پس از ترور وی ، شهر نام اصلی خود را از سر گرفت.

سانتو دومینگو مرکز فرهنگی ، مالی ، سیاسی ، تجاری و صنعتی جمهوری دومنیکن است که مهمترین صنایع این کشور در داخل شهر قرار دارد. سانتو دومینگو همچنین به عنوان بندر اصلی دریایی کشور خدمت می کند. بندر این شهر در دهانه رودخانه اوزاما بزرگترین شناورها را در خود جای می دهد و این بندر از دو طریق حمل و نقل سنگین و مسافر حمل و نقل می کند. دما در طول سال زیاد است و در طول زمستان نسیم خنک تری دارد.

مطالب

• 1 تاریخچه
• 2 جغرافیا
  • 2.1
• 3 منظره شهر
  • 3.1 معماری
  • 3.2 محله ها
• 4 جمعیت
• 5 دولت و سیاست
• 6 اقتصاد
  • 6.1 مراکز تجاری
• 7 فرهنگ
• 8 پارک و مناطق تفریحی
• 9 بهداشت
• 10 آموزش
• 11 حمل و نقل
  • 11.1 حمل و نقل عمومی
  • 11.2 فرودگاه
  • 11.3 بندر دریایی
  • 11.4 جاده ها و بزرگراه ها
  • 11.5 خیابان های اصلی
• 12 ورزش
  • 12.1 بیس بال
  • 12.2 بسکتبال
  • 12.3 باشگاه های ورزشی
• 13 رسانه
  <لی > 13.1 تلویزیون
  • 13.2 رادیو
• 14 روابط بین الملل
  • 14.1 شهرهای دوقلو - خواهران خواهران
• 15 گالری
• 16 نفر از سانتو دومینگو
• 17 همچنین مراجعه کنید
• 18 منابع
• 19 کتابشناسی 20 لینک خارجی

• 2.1 آب و هوا

• 3.1 معماری
• 3.2 محله ها

• 6.1 مراکز تجاری

• 11.1 حمل و نقل عمومی
• 11.2 فرودگاه
• بندر دریایی 11.3
• 11.4 جاده ها و بزرگراه ها
• 11.5 خیابان های اصلی

• 12.1 بیس بال
• 12.2 بسکتبال
• 12.3 باشگاه های ورزشی

• 13.1 تلویزیون
• 13.2 رادیو

• 14.1 شهرهای دوقلو - خواهران خواهر

تاریخچه

قبل از ورود کریستف کلمب در سال 1492 ، مردم بومی Taíno این جزیره را که آنها آن را Quisqueya (مادر همه می نامیدند) آباد کردند. سرزمین ها) و Ayiti (سرزمین کوه های مرتفع) ، و بعداً کلمبوس Hispaniola ، از جمله قلمرو جمهوری امروز هاییتی را نامید. در آن زمان ، قلمرو این جزیره از پنج رئیس ایالت تشکیل شده بود: مارین ، ماگوآ ، ماگوآنا ، جاراگوآ و هیگوئی. اینها به ترتیب توسط caciques (رئیسان) Guacanagarix ، Guarionex ، Caonabo ، Bohechío و Cayacoa اداره می شدند.

قدمت آن از سال 1493 ، زمانی که اسپانیایی ها در جزیره مستقر شدند ، و رسما از 5 در آگوست 1498 ، سانتو دومینگو به قدیمی ترین شهر اروپا در قاره آمریکا تبدیل شد. بارتولومیو کلمبوس این شهرک را بنیان نهاد و نام آن را La Nueva Isabela گذاشت ، زیرا این مکان قبلاً در شمال به نام ایزابلا I. ملکه اسپانیا نامگذاری شده بود. در 1495 به افتخار سنت دومنیک به "سانتو دومینگو" تغییر نام یافت. سانتو دومینگو از آن پس به عنوان "دروازه کارائیب" و شهر اصلی در هیسپانیولا شناخته شد. لشکرکشی هایی که به استعمار پونس دو لئون در پورتوریکو منجر شد ، استعمار دیگو والاسکز دو کوئلار در کوبا ، فتح هرنیاندو کورتس از مکزیک و دیدن واسکو نویز دو بالبوآ در اقیانوس آرام همه از سانتو دومینگو آغاز شد.

در ژوئن 1502 ، سانتو دومینگو توسط یک طوفان بزرگ تخریب شد و فرماندار جدید نیکولاس دو اواندو آن را در مکان دیگری در آن سوی رودخانه اوزاما بازسازی کرد. طرح اصلی شهر و بخش بزرگی از دیوار دفاعی آن هنوز هم می تواند در سراسر منطقه استعماری که توسط یونسکو به عنوان میراث جهانی اعلام شده قابل ارزیابی باشد.

دیگو کلون با تصدی اختیارات نایب السلطنه و دریادار در سال 1509 وارد شد. در سال 1512 ، فردیناند با خوان اورتیز د ماتینزو ، مارسلو دو ویالوبوس و لوکاس وازکز دو آیلون به عنوان قاضی تجدیدنظر یک Audiencia واقعی تاسیس کرد. در سال 1514 ، پدرو ایبانز دو ایبارا با قوانین بورگوس وارد شد. Rodrigo de Alburquerque برای اجرای قوانین repartidor de indios نامگذاری شد و به زودی visitadores نامگذاری شد. 143-1144،147

اولین شورش بزرگ بردگان در قاره آمریکا در سال 1522 ، هنگامی که برده ها در مزارع شکر دیگو کلمبوس ، پسر کریستف کلمب ، قیام کردند ، در سانتو دومینگو رخ داد. در سال 1586 ، فرانسیس دریک از انگلیس این شهر را تصرف کرد و آن را برای باج نگه داشت. گزارشی که در ماه مه 1586 به انگلستان رسید حاکی است كه وی از سانتو دومینگو 1200 انگلیسی ، فرانسوی ، فلاندی و "استانی ها" را به جز 800 نفر از مردم استان از زندان خارج كرد. حمله دریک نشانگر کاهش سلطه اسپانیا بر هیسپانیولا بود ، که در اوایل قرن هفدهم با سیاستهایی که منجر به خالی از سکنه شدن بیشتر جزیره در خارج از پایتخت شد ، برجسته شد. یک اعزامی که در سال 1655 توسط الیور کرامول فرستاده شد به شهر سانتو دومینگو حمله کرد ، اما انگلیسی ها توسط شبه نظامیان مولاتو و متیزو دفع شدند. سانتو دومینگو فقط 25 کشته متحمل شد. در سال 1697 ، معاهده Ryswick شامل تصدیق سلطنت فرانسه بر سوم غربی جزیره ، هائیتی فعلی توسط اسپانیا بود. در طول قرن هجدهم ، افراد خصوصی از سانتو دومینگو با حمله به کشتی های برده ، دریای کارائیب را پرت می کردند. این فعالیت برای افراد خصوصی دومنیکن بسیار مفید بود ، و این امر نشان می دهد که کاپیتان لورنزو دانیل ، معروف به لورنسین ، بیش از 70 کشتی را از انگلیس در طول جنگ انگلیس و اسپانیا از 1762-1763 اسیر کرد.

• پدرو سانتانا
• خوان پابلو دوارته
• رامون ماتیاس ملا
• فرانسیسکو دل روساریو سانچز

• چارلز هرارد
• ژان لوئیس پیرو
• فاوستین سولوک

فرانسوی ها برده هایی را برای کار در مزارع در مستعمرات خود در سنت دومینگو وارد کردند و آنها تا قبل از انقلاب فرانسه در سال 1789 مورد بهره برداری قرار گرفت. برادر سابق کاشت ، توشین لوورتور در سال 1791 قیام بردگان را رهبری کرد و آنها را با سلاح های فرانسوی مسلح کرد. آنها با اسپانیا متحد شدند و از سانتو دومینگو به این مستعمره یورش بردند ، اما در سال 1794 دولت انقلابی فرانسه در مقابل توسن تسلیم شد و وی را به عنوان سرتیپ سردار تبدیل کرد. شورشیان هائیتی نه تنها علیه دومنیکن ها ، بلکه فرانسوی ها ، گروه های شورشی رقیب ، و انگلیس جنگیدند.

از سال 1795 تا 1822 این شهر چندین بار بهمراه مستعمره ای که ریاست آن را داشت ، دست به دست شد. پس از سالها کشمکش در سال 1795 به فرانسه واگذار شد. با این حال ، فرانسوی ها به دلیل ادامه حضور نیروهای انگلیسی در سن دومینگو (که آنها تا سال 1798 باقی ماندند) موفق به ادغام این روند انحصاری نشدند. با مشخص شدن خبر سقوط سانتو دومینگو در این جزیره ، بسیاری از دومنیکن ها بر خلاف فرانسه جانب انگلیس را گرفته بودند و از کشتی های انگلیس در بندرهای خود استقبال می کردند و در ازای محافظت با انگلیس بیعت می کردند و در نیروهای نظامی فرار از فرانسه ثبت نام می کردند. این شهر برای مدت کوتاهی در سال 1801 توسط شورشیان هائیتی به تصرف درآمد ، در سال 1802 توسط فرانسه بازیابی شد ، و در سال 1809 بار دیگر توسط اسپانیا بازپس گرفت. در سال 1821 بعد از بورژوای کریولو در سانتو دومینگو پایتخت یک کشور مستقل به نام جمهوری هائیتی اسپانیا شد. این کشور با هدایت خوزه نئوز دو کاسرس ، تاج اسپانیا را ساقط کرد. این کشور تنها دو ماه بعد توسط هائیتی فتح شد. این شهر و مستعمره در نتیجه این حوادث بسیاری از جمعیت شبه جزیره متولد اسپانیا را از دست داد که باعث بی ثباتی و ناآرامی زیادی شد.

در 27 فوریه 1844 سانتو دومینگو دوباره پایتخت یک کشور آزاد بود ملت ، وقتی استقلال خود را از هائیتی به رهبری خوان پابلو دوارت ، ملی گرای دومنیکن بدست آورد. این شهر جایزه ای بود که طی چندین دهه بی ثباتی توسط جناح های مختلف سیاسی مبارزه می شد. علاوه بر این ، این کشور مجبور بود چندین جنگ با هائیتی انجام دهد. نبرد 19 مارس ، نبرد 30 مارس ، نبرد لاس کاررا و نبرد بلر ، برخی از برجسته ترین برخوردهایی است که در سرود ملی و خیابانهای شهر به نام آنها ذکر شده است.

صاحب مالکیت بزرگ ، بویناونتورا بائز به عنوان یکی از رهبران جنگ استقلال دومنیکن ظاهر شد و (در سال 1846) نتوانست فرانسه را متقاعد کند که یک کشور تحت سلطه در جمهوری دومنیکن ایجاد کند. بائز از 1849 تا 1853 و از 1856 تا 1858 به عنوان رئیس جمهور خدمت کرد و حمله دریایی را به هائیتی آغاز کرد. نیروی دریایی دومنیکن به بنادر و کشتی های هائیتی در جنوب هائیتی حمله کرد و در نتیجه نیروی دریایی هائیتی را منهدم کرد. در سال 1861 اسپانیا با معامله با پدرو سانتانا ، دیکتاتور دومنیکن ، به موجب آن چندین عنوان و امتیاز افتخارآمیز ، در ازای الحاق ملت جوان به حکومت اسپانیا ، به کشور بازگشت. جنگ بازسازی دومنیکن در سال 1863 آغاز شد ، و در سال 1865 ملکه بوربون ایزابلا دوم سربازان خود را از جزیره بیرون کشید. این جنگ باعث کشته شدن بیش از 50 هزار نفر از جمله 40888 اسپانیایی شد. با وجود به دست آوردن مجدد آزادی ، پایتخت همچنان با دشواری هایی روبرو خواهد شد ، از آغاز پدرو آنتونیو پیمنتل ، رئیس دولت موقت در سانتیاگو د لوس کابالروس ، تلاش کرد تا در آگوست 1865 پیروزمندانه به سمت سانتو دومینگو برود ، اما فقط توسط نیروهای جنوب رقیب تحت کنترل قرار گیرد. خوزه ماریا کابرال.

طی دو سوم قرن آینده سانتو دومینگو و جمهوری دومنیکن انقلاب ها و تغییرات قدرت بسیاری را تجربه کردند. هنگامی که رهبران مختلف برای قدرت ریاست جمهوری و کنترل شهر جنگیدند ، سانتو دومینگو اولین حمله از دو حمله ایالات متحده را تجربه می کند. ایالات متحده وارد عمل شد و یک رهبر نظامی ، هری شپرد کناپ را ایجاد کرد. تفنگداران و دومینیکن های ایالات متحده در سانتو دومینگو در 24 تا 25 اکتبر 1916 با یکدیگر درگیر شدند که منجر به کشته شدن دو تفنگدار آمریکایی و سه دومینیکن شد. سرانجام آمریکایی ها در سال 1924 عقب نشینی کردند.

در سال 1930 شهر دچار طوفان سان زنون شد که خسارات زیادی وارد کرد. سانتو دومینگو پس از بازسازی ، به دلیل شخصیت مذهبی تحمیل شده توسط رافائل لئونیداس تروژیلو ، دیکتاتور ، که از سال 1930 حکومت می کرد ، به طور رسمی به عنوان Ciudad Trujillo شناخته شد. پس از ترور وی در سال 1961 ، این شهر به Santo Domingo تغییر نام داد.

در سال 1962 خوان بوش به ریاست جمهوری انتخاب شد. او هفت ماه بعد سرنگون شد ، و در نتیجه یک جنگ داخلی به رهبری فرانسیسکو کامائو که رهبران "مشروطه خواهان" بود و برای بازگرداندن دموکراسی می جنگیدند. این امر منجر به حمله دوم آمریکا در سال 1965 می شود. سربازان آمریکایی در 15 ژوئن و 16 ژوئن درگیر نبردهای سنگین با "مشروطه خواهان" بودند. نیوزویک این موضوع را اینگونه توصیف کرد:

در میان غوغا چتربازان لشکر 82 هوابرد آمریكا در چهار بلوك شهر به سنگرهای كامائو حمله كردند و از سلاح های خودكار ، جغجغه تیز اسلحه های كالیبر 50 و انفجارهای سنگین بازوكا و اسلحه های خنك كننده استفاده كردند. آتش شدید ناشی از اسلحه های آمریکایی از آن طرف رودخانه اوزاما باعث شورش مقرهای شورشیان در خیابان ال كونده شد ، ساختمانها را متلاشی كرده و آتش سوزی های بزرگی را به وجود آورد.

سرانجام ، جنگ در 31 آگوست 1965 با كشته شدن 2،850 دومنیكایی و 44 سرباز آمریکایی پایان یافت. . كامانائو به لندن تبعید شد.

سال 1992 500 سالگی ، ال كوئینتو سنتناریو ، از كتاب "كشف قاره ها" توسط كریستوفر كلمب بود. فانوس دریایی کلمبوس - فارو یک کلون - به احترام به همین مناسبت ، با هزینه تقریبی 400 میلیون پزوی دومنیکن در سانتو دومینگو برپا شد.

جغرافیا

رود اوزاما 148 کیلومتر جریان دارد (92 مایل) قبل از تخلیه در دریای کارائیب. موقعیت سانتو دومینگو در حاشیه آن از اهمیت زیادی برای توسعه اقتصادی این شهر و رشد تجارت در دوران استعمار برخوردار بود. رودخانه اوزاما جایی است که شلوغ ترین بندر کشور واقع شده است.

آب و هوا

میانگین دما در سانتو دومینگو تفاوت کمی دارد ، زیرا بادهای تجاری گرمسیری به کاهش گرما و رطوبت در طول سال کمک می کنند . با تشکر از این بادهای تجاری ، Santo Domingo دارای آب و هوای ساوانای استوایی (Aw) است اما به ندرت گرمی را تجربه می کند که ممکن است انتظار داشته باشد. دسامبر تا مارس خنک ترین ماه ها با روزهای گرم با رطوبت کمتر و شب های تازه است (دمای 17 تا 19 درجه سانتیگراد (63 تا 66 درجه فارنهایت)). ژوئیه تا سپتامبر گرمترین است. سانتو دومینگو سالانه به طور میانگین 1445 میلی متر (56.9 اینچ) باران می بارد. خشک ترین ماه های آن از دسامبر تا آوریل است ، با این حال ، به دلیل وزش باد و کوه های جنوب غربی ، حتی در این ماه ها باران دیده می شود. از آنجا که خشک ترین ماه آن دقیقاً زیر 60 میلی متر (2.4 اینچ) است ، Santo Domingo در طبقه بندی آب و هوای Köppen قرار دارد. سانتو دومینگو مانند بسیاری از شهرهای دیگر کارائیب بسیار مستعد طوفان است. توفان جورجس در سپتامبر 1998 تخریب شدیدی کرد. کمترین دما ثبت شده 11.0 درجه سانتیگراد (51.8 درجه فارنهایت) در 5 فوریه 1951 و 7 ژانویه 1957 و بالاترین دما 39.5 درجه سانتیگراد (103.1 درجه فارنهایت) در 29 مه 2002 است.

منظره شهر

معماری

بسیاری از برجسته ترین بناهای دیدنی سانتو دومینگو در منطقه استعمار زونا در شهر واقع شده اند که از سال 1990 در میراث جهانی یونسکو ثبت شده است. منطقه استعماری ، هم مرز با ریو اوزاما ، همچنین دارای مجموعه ای چشمگیر از بناهای اوایل قرن شانزدهم است ، از جمله خانه های مجلل و کلیساهای با شکوه که سبک معماری اواخر قرون وسطی را منعکس می کنند.

مهمترین بناهای تاریخی این شهر شامل سانتاریا ماریا لا منور ، اولین کلیسای جامع قاره آمریکا است که تفاوت آن را بیان می کند. Alcázar de Colón ، اولین قلعه در قاره آمریکا ، زمانی محل اقامت نایب السلطنه هند هند دیه گو کلون ، پسر کریستف کلمب ؛ Monasterio de San Francisco ، ویرانه های اولین صومعه در قاره آمریکا ؛ Museo de las Casas Reales ، در یک مجموعه عظیم تاریخی که شامل کاخ فرمانداران سابق و ساختمان آئودنسیال سلطنتی سابق سانتو دومینگو است. Fortaleza Ozama ، قدیمی ترین قلعه قاره آمریکا ؛ Pantéon Nacional ، بنای سابق یسوعیان که اکنون میزبان بقایای مختلف دومینیکن های مشهور است. و صومعه دومنیکن ، اولین صومعه در قاره آمریکا.

در انتهای شمالی Calle Las Damas ، Plaza de España بازسازی و توسعه یافته با لاس آتارازاناس (حیاط دریایی سابق ، اکنون موزه) هم مرز است و تعدادی مغازه و رستوران کوچک. این منطقه اولین مرکز تجاری اروپا در قاره آمریکا بود و امروز نیز مرکز فعالیت آن است. Alcázar de Colón ، زمانی قصر استعماری خانواده کلمبوس بوده است - از پسرش دیگو آغاز می شود - اکنون یک موزه است که مبلمان و تزئینات دوره را به نمایش می گذارد. این ساختمان در اصل در سال 1510 ساخته شد و در سال 1952 به شکل ظاهری خود بازسازی شد.

700 میلیون دلار سرمایه گذاری در بندر رودخانه اوزاما در مجاورت استعمار Ciudad با هدف تبدیل سانتو دومینگو به بندری برای کشتی های تفریحی لوکس و از جمله یک تفنگدار دریایی خصوصی. پروژه توسط Sans Soucí Ports SA در حال تکمیل است

• Edificio Baquero

• Edificio Diez

• Edificio Cerame

Edificio Baquero

Edificio Diez

Edificio Cerame

محله ها

شهر واقع در سانتو دومینگو به مناطق (محله های) ادغام شده ای تقسیم می شود به نام فرقه ها که می توانند به عنوان شهرهای کوچک شهری در نظر گرفته شوند. کلیه بخشها مستقیماً توسط دفتر شهردار شهرداری سرویس می شوند.

مناطق بخش:

• Ciudad (شهر) - مربوط به قسمتهای قدیمی شهر اصلی است ، که قدمت بسیاری از آنها به دوران استعمار برمی گردد.
• Ensanche ("گسترش") - معمولاً ، اما نه همیشه ، اعمال می شود بخشهای "مدرن" شهر.
• ویلا (دهکده) - حومه شهری هر دو شهر قدیمی سانتو دومینگو و منطقه ملی (کوچکتر) فعلی ؛ در ابتدا آنها دهکده های جداگانه ای بودند و از این رو نام های آنها آمده است.

جمعیت

جمعیتی سانتو دومینگو مانند سایر کلان شهرهای کشور است ، با این تفاوت که جمعیت مهاجران (عمدتاً هائیتی) به دلیل سهولت نسبی یافتن کار و پویایی اقتصادی در مقایسه با سایر استانها ، در شهر بزرگتر است. سانتو دومینگو ، مانند اکثر کشورها ، از مولاتویهای بومی و دومنیکن تشکیل شده است ، اگرچه تعداد زیادی از آفریقایی-دومنیکنایی ها و یورو-دومنیکنایی ها و همچنین جامعه مهاجران زیادی وجود دارد. در حقیقت ، بیش از 20٪ از جمعیت شهر را مهاجران ، عمدتاً هائیتیایی تشکیل می دهند. با این حال ، مهاجران اخیراً از اروپا ، آسیا و همچنین دیگر ملت های آمریکای لاتین در این شهر حضور دارند. شهر سانتو دومینگو جامعه قابل توجهی از آسیایی ها (عمدتاً چینی) ، عرب ها (بیشتر لبنانی ها) و اروپایی ها (عمدتا مردم اسپانیا و ایتالیا) نیز در این شهر حضور دارند. همچنین تعداد قابل توجهی از ونزوئلایی ها و پورتوریكایی ها در این شهر و همچنین دومنیكایی های متولد آمریكا به كشور والدین خود بازگشتند. ربع شمال شرقی شهر فقیرترین است در حالی که جنوب غربی ثروتمندتر است. سانتو دومینگو همچنین یکی از کانون های رشد طبقه متوسط ​​دومنیکن در نظر گرفته می شود. این شهر یکی از توسعه یافته ترین شهرهای آمریکای لاتین است. جمعیت سانتو دومینگو در سال 2010 در کلان شهر 3.8 میلیون نفر بود.

دولت و سیاست

سانتو دومینگو مرکز دولت ملی جمهوری دومنیکن است. دفتر رئیس جمهور و وزارتخانه ها ، کنگره ملی ، دیوان عالی دادگستری و سایر نهادهای اصلی دولتی در کلان شهرها واقع شده اند.

این شهر توسط Ayuntamiento del Distrito Nacional اداره می شود (تالار شهر) ، که وظایف شهرداری را بر عهده دارد. شهردار فعلی سانتو دومینگو کارولینا مژیا د گاریگو است.

"Policía Nacional" (پلیس ملی) و "Policia Turística" (پلیس گردشگری) (POLITUR) وظیفه اجرای ایمنی شهر را دارند.

اقتصاد

این شهر مرکز فعالیت اقتصادی جمهوری دومنیکن است. جایی است که بیشتر ثروت کشور متمرکز شده و مقر قوه مقننه ، قضایی و اجرایی کشور است. بسیاری از شرکت های ملی و بین المللی دفتر مرکزی یا دفاتر منطقه ای خود را در سانتو دومینگو دارند. این شهر به دلیل موقعیت مکانی و ثبات اقتصادی بسیاری از شرکت های بین المللی و حق رای دادن مانند Ikea ، Goldcorp و Barrick را به خود جلب می کند.

این زیرساخت برای اکثر فعالیت های تجاری مناسب است. یک عنصر کلیدی که به شهر در رشد و رقابت جهانی کمک کرده زیرساخت های ارتباط از راه دور است. سانتو دومینگو و جمهوری دومنیکن به عنوان یک کل از یک سیستم مخابراتی مدرن و گسترده آزاد شده در اواخر دهه 1990 برخوردار هستند که از سرمایه گذاری های گسترده خارجی بهره مند شده است. این امر طی سالهای اخیر مراکز تلفنی زیادی را به خود جلب کرده است. سانتو دومینگو نه تنها از زیرساخت های مخابراتی بسیار خوبی برخوردار است ، بلکه دارای جمعیت دوزبانه قابل توجهی است که به زبان انگلیسی صحبت می کنند. رونق ساخت و ساز در بسیاری از برج های مسکونی با تراکم بالا ، مراکز خرید ، بزرگراه های مرتفع ، گسترش مترو و افزایش کلی فعالیت تجاری منعکس شده است.

سانتو دومینگو دارای یک طبقه متوسط ​​پر رونق است و در تقابل با جیب های قابل توجه فقر است. که به عنوان چالش هایی برای آینده باقی می مانند. شرایط حاشیه نشین حاشیه نشین بیشتر در ربع شمال شرقی شهر وجود دارد که جیب های کوچکتری در سراسر شهر امتداد دارد. مناطق توسعه گسترده شامل Poligono Central است که با Avenida John F. Kennedy از شمال به خیابان 27 فوریه جنوبی ، Avenida Winston Churchill از غرب و Avenida Máximo Gómez از شرق همسایه است و با توسعه مختلط و بسیار فعال مشخص می شود. زندگی شبانه.

سانتو دومینگو دارای مناطق بسیار پیشرفته ای است ، از جمله آنها Serralles ، Naco ، Arroyo Hondo ، Piantini ، Urb Fernandez ، Ens. جولیتا ، پارایسو ، لس پرادوس ، بلا ویستا ، ساراسوتا و سایر بخشها ، که بیشتر طبقه متوسط ​​را می توان در آنها یافت.

بلا ویستا و لا اسپریلا در حال حاضر با سریعترین پروژه های بزرگ ، رشد سریع دارند. Gazcue به ناحیه سنتی جنوب شرقی شهر تعلق دارد و به دلیل ساختمانهای خود از 1930 تا 1960 شناخته شده است.

مراکز تجاری

• مرکز آکروپولیس
• Ágora Mall
• Bella Vista Mall
• Blue Mall
• کارفور
• دایموند مال
• مرکز شهر
• <من> Galería 360
• IKEA

• گالری خورشید نقره ای
• مرکز Malecon
• Novo-Centro
• Plaza Central
• Plaza لاما
• Plaza Las Américas
• Plaza Naco
• سامبیل سانتو دومینگو

فرهنگ

هنرهای نمایشی در سانتو دومینگو بسیار مهم هستند. این شهر ارکستر سمفونیک ، ارکستر مجلسی ، کمپانی اپرا ، کمپانی باله ، کمپانی فولکلوریک و تئاتر ملی خود را دارد که شامل تعدادی گروه کوچکتر است. میدان فرهنگ مرکز فعالیت است ، اما کنسرت ها ، باله ، فولکلور و نمایش های دیگر در سراسر شهر وجود دارد. Casa de Teatro محل تجمع هنرمندان ، بازیگران و موسیقی دانان آوانگارد است. این نمایشگاه هنر و ادبیات را برگزار می کند و دوره های نقاشی ، نمایش و رقص و مسابقات ماهانه شعر ، داستان کوتاه و سایر اشکال ادبیات را ارائه می دهد.

سانتو دومینگو محل موزه های بی شماری است که بسیاری از آنها موزه ها هستند. واقع در منطقه استعمار زونا. در استعمار زونا موزه آلكازار ، در كاخ دیگو كولون ، موزه Casas Reales ، با مصنوعات مربوط به دوره استعمار و مجموعه ای از سلاح های باستانی اهدا شده توسط Trujillo ، موزه دریایی Atarazanas ، در حیاط های دریایی سابق ، Museo de la Catedral ، Museo Memorial de la Resistencia Dominicana ، مستند مبارزه برای آزادی در طول رژیم های Trujillo و Balaguer ، Museo Duarte ، تقدیم به قهرمان استقلال دومنیکن و موزه جهانی Ambar.

Plaza de la Cultura همچنین مهمترین اماکن فرهنگی شهر ، از جمله تئاتر ملی (تئاتر ملی) و موزه های مختلف را در خود جای داده است. Palacio Nacional ، که محل ریاست جمهوری دومنیکن است. Palacio de Bellas Artes (کاخ هنرهای زیبا) ، ساختمانی نئوکلاسیک که خانه دائمی ارکستر سمفونیک ملی کشور است. و بلوار 27 د فبررو ، تفرجگاه عابر پیاده واقع در خیابان شلوغ Avenida 27 de Febrero ، که آثار هنری هنرمندان و مجسمه سازان برجسته دومنیکن را به نمایش می گذارد. جاذبه دیگر Centro Olímpico Juan Pablo Duarte ، یک مجموعه ورزشی در مرکز سانتو دومینگو است. از این مجموعه در طی بازیهای Pan American 2003 استفاده شد.

در میدان د la Cultura موزه انسان دومنیکن ، با مصنوعات مربوط به تمدن Taíno پیش از کلمبیا ، موزه ملی تاریخ و جغرافیا ، موزه تاریخ طبیعی و موزه هنرهای مدرن است. از دیگر موزه ها می توان به Museo Bellapart ، مجموعه خصوصی برجسته نقاشی و مجسمه سازی دومنیکن قرن 19 و 20 و Museo Prehispanico ، مجموعه خصوصی عمده هنر Taíno قبل از کلمبیا اشاره کرد.

پارک ها و مناطق تفریحی

این شهر پارک های مختلفی دارد که بسیاری از آنها نسبتاً بزرگ هستند. سانتو دومینگو (D.N) توسط سانتو دومینگو گرینبلت احاطه شده است. پارک Mirador Norte در شمال شهر واقع شده است ، نزدیک به ویلا ملا و پارک Mirador Sur در قسمت جنوب غربی شهر واقع شده است. Mirador del Este در ساحل شرقی رودخانه اوزاما واقع شده و محل استقرار فانوس دریایی کلمبوس است. پارک Independencia و پارک Colón در منطقه استعماری Zona واقع شده اند.

پارک های قابل توجه دیگر عبارتند از:

• Parque Enriquillo
• Parque Independencia
• Parque Metropolitano Las Praderas
• El Malecón
• Jardín Botánico Nacional
• Parque Zoológico Nacional
• Barrio Chino de Santo Domingo
• Parque Núñez de Cáceres
• Parque Iberoamérica

بهداشت

خصوصی:

• تشخیصی مرکز ، پزشکی پیشرفته و پزشکی از راه دور (CEDIMAT)
• مرکز پزشکی پیشرفته دکتر هابل گونزالز
• مرکز چشم پزشکی پیشرفته و جراحی لیزر
• مرکز پزشکی گونزالس آلکانتارا
• مرکز پزشکی غرب هند
• > مرکز پزشکی کورومیناس پپین
• کارائیب مرکز پزشکی
• مرکز پزشکی دومنیکن
• مرکز پزشکی دومنیکن- کوبایی
• مرکز پزشکی دکتر سیتون / li>
• مرکز پزشکی Gazcue
• مرکز پزشکی مدرن
• مرکز پزشکی واقعی
• مرکز پزشکی متقابل ریچاردسون
• مرکز پزشکی UCE مرکز پزشکی
• مرکز پزشکی اودونت. عامر Centrodom -Don Bosco
• مرکز پزشکی Odont. عامر Centrodom - Paradise
• کلینیک Abreu
• کلینیک United Hearts
• کلینیک پاتیو گومز
• کلینیک استقلال
• کلینیک رودریگز سانتوس
• کلینیک سن رافائل
• گروه پزشکی سان مارتین
• خدمات بهداشتی دومینیکن

عمومی :

• بیمارستان مرکزی نیروهای مسلح
• آموزش بیلینی پدر بیمارستان
• بیمارستان دکتر فرانسیسکو موسکوسو پوئلو
• بیمارستان دکتر لوئیس ای ایبار (مورگان)
• بیمارستان Infantil دکتر Robert Reid Cabral
• مرکز دندانپزشکی Vargas jimenez
• Hospital Dario Contreras

غیرانتفاعی:

• Centro de Ortopedia y Especialidades CURE International
• دکتر کلینیک کروز جیمینین
• بیمارستان عمومی بیمارستان بهداشت
• انستیتوی پوست و جراحی پوست دکتر هوبرت بوگارت دیاز li> انستیتوی قلب و عروق دومنیکن
• انستیتوی انکولوژی دکتر هریبرتو پیتر

آموزش

هجده دانشگاه در سانتو دومینگو وجود دارد که بالاترین تعداد در بین شهرهای جمهوری دومنیکن است. . Universidad Autónoma de Santo Domingo (UASD) در سال 1538 تاسیس شد ، قدیمی ترین دانشگاه در قاره آمریکا است و همچنین تنها دانشگاه دولتی در این شهر است. سانتو دومینگو بالاترین درصد ساکنان کشور را با مدرک تحصیلات عالی در اختیار دارد.

سایر دانشگاه ها عبارتند از:

• Universidad Adventista Dominicana (UNAD)
• Universidad APEC (UNAPEC)
• Instituto Tecnológico de Santo Domingo (INTEC)
• Universidad del Caribe (UNICARIBE)
• Universidad Iberoamericana (UNIBE) (UNIBE)
• Universidad Católica Santo Domingo (UCSD)
• Universidad de la Tercera Edad (UTE)
• Universidad Tecnológica de Santiago (UTESA)
• Universidad Nacional Pedro هنریکس اوره (UNPHU)
• Instituto de Ciencias Exactas (INCE)
• Universidad Organización y Método (O & amp؛ M)
• Universidad Interamericana (UNICA)
• Universidad Eugenio María de Hostos (UNIREMOS)
• Universidad Francisco Henríquez y Carvajal (UFHEC)
• Universidad Instituto Cultural Domínico Americano (UNICDA)
• Pontificia Universidad Católica Madre y Maestra (PUCMM)
• Universidad de Psicologia Industria l دومینیکنا (UPID)

حمل و نقل

حمل و نقل عمومی

سانتو دومینگو دارای یک سیستم مترو حمل و نقل سریع و زیرزمینی است. از نظر طول و تعداد ایستگاه ها گسترده ترین مترو در منطقه کارائیب و آمریکای مرکزی است. مترو سانتو دومینگو بخشی از "طرح جامع ملی" بزرگ برای بهبود حمل و نقل در شهر و همچنین سایر کشور است. خط اول برای رفع گرفتگی ترافیک در خیابان ماکسیمو گومز و خیابان هرماناس میرابال برنامه ریزی شده بود. خط دوم ، که در آوریل 2013 افتتاح شد ، به منظور از بین بردن ازدحام در امتداد کریدور Duarte-Kennedy-Centenario در شهر از غرب به شرق است. از آگوست 2013 ، مترو از این دو خط تشکیل شده است. چهار خط دیگر نیز در نظر گرفته شده است که در آینده نزدیک در مجموع شش خط ساخته شود. قبل از افتتاح خط دوم ، 30 میلیون و 856 هزار و 515 مسافر در سال 2012 با مترو سانتو دومینگو سوار می شدند. بر اساس آمارهای دولت بیش از 300000 نفر روزانه با سیستم 31 کیلومتری سوار می شوند.

در سال 2018 5 کیلومتری سانتو دومینگو تله کابین (teleferico) با هدف ارائه خدمات به فقیرترین مناطق در شرق و شمال کلانشهر و خدمت به عنوان تغذیه کننده مترو برای عموم مردم باز شد. روزانه بیش از 12000 نفر از تله کابین استفاده می کنند.

فرودگاه ها

سانتو دومینگو توسط دو فرودگاه ارائه می شود. Aeropuerto Internacional La Isabela یک فرودگاه تازه احداث شده است که در بخش شمالی شهر و در کیلومترهای مرکز شهر واقع شده است. بیشتر پروازهای داخلی و چارتر را انجام می دهد. بزرگترین فرودگاه بین المللی که به این شهر خدمت می کند ، سانتو دومینگو لاس آمریکاست که به شمال ، مرکزی و آمریکای جنوبی و همچنین اروپا سرویس می دهد.

بندر دریایی

بندر سانتو دومینگو در رودخانه اوزاما موقعیت آن در مرکز کارائیب برای برنامه ریزی انعطاف پذیر برای برنامه سفر مناسب است و دارای پشتیبانی عالی ، زیرساخت های جاده ای و فرودگاهی در منطقه سانتو دومینگو است که دسترسی و انتقال را تسهیل می کند. این بندر هم برای تماس های برگشتی و هم برای حمل و نقل مناسب است.

نوسازی بندر بخشی از یک پروژه بزرگ بازسازی است که هدف آن ادغام منطقه بندر و منطقه استعماری زونا و پرورش کروز ، قایق تفریحی و هواپیماهای سطح بالا است. مقصد گردشگری پروژه ای که توسط گروه Sans Souci توسعه یافته و تحت حمایت قانون مصوب سال 2005 قرار گرفته است ، همچنین شامل توسعه یک مارینای ورزشی جدید و 122 هکتار (0.49 کیلومتر مربع) توسعه املاک و مستغلات مختلط در مجاورت بندر است.

جاده ها و بزرگراه ها

سانتو دومینگو پایانه چهار مورد از پنج بزرگراه ملی است. این شهر با بزرگراه ملی DR-2 (Avenida George Washington و Autopista 30 de Mayo) و با شهرهای شمال غربی کشور توسط DR-1 (Expreso Kennedy، Corredor Duarte) ، که در خدمت به عنوان یک لینک مستقیم به شهر سانتیاگو د لوس کابالروس. DR-3 (Expreso 27 de Febrero / Autopista de Las Américas) سانتو دومینگو را مستقیماً به شرق کشور متصل می کند ، از جمله شهرهای San Pedro de Macorís ، La Romana و مکانهای مهم گردشگری مانند Punta Cana و Bávaro و استان سامانا (در شمال شرقی) از طریق بزرگراه سامانا. در شهر ، motoconchos (تاکسی های موتور سیکلت) ، گوآگواس / ولادوراس (اتوبوس های عمومی با کیفیت پایین) ، و > carros públicos / conchos (تاکسی های مشترک) روش های معمول حمل و نقل هستند. مترو Santo Domingo با بالاترین کیفیت در منطقه کارائیب و آمریکای مرکزی قرار دارد. از 2 خط تشکیل شده است که از شهر عبور می کنند.

خیابان های اصلی

Expreso جان اف کندی: این بزرگراه از بخش ملی از شرق به غرب در قسمت شمال و شمال عبور می کند. خیابان در کل از ده خط تشکیل شده است که در هر طرف پنج خط قرار دارد. دو لاین میانی جاده لاین های سریع برای تسهیل ترانزیت هستند. همچنین چندین گذرگاه و گذرگاه مرتفع دارد.

آوندیدا 27 د فبررو: این خیابان اصلی برای عبور از منطقه ملی از شرق به غرب در قسمت مرکزی سانتو دومینگو است. این پل از پل خوان بوش شروع می شود و از کل شهر عبور می کند تا اینکه در میدان دور در Plaza de la Bandera که به شهر Santo Domingo West گسترش می یابد و در بزرگراه Duarte ختم می شود ، عبور می کند. معبر در مجموع از ده خط تشکیل شده است. در هر طرف پنج نفر. چهار خط در مرکز خیابان بیانگرند که با چندین خیابان متقاطع مرتفع ، روگذر و تونل ، عبور و مرور در شهر را از شرق به غرب تسهیل می کنند. همچنین دارای خطوط اختصاصی اتوبوس است.

آوندیدا سیمون بولیوار: از پارک استقلال تا محل اتصال به خیابان وینستون چرچیل امتداد دارد. به طور کلی ، این خیابان از دو خط محلی یک طرفه شرقی - غربی تشکیل شده است.

Avenida Independencia: این خیابان از تقاطع Avenida Gregorio Luperón تا پارک استقلال امتداد دارد. این خیابان از عبور از Av G. Luperon تا تقاطع Avenida Italia در مجموع از چهار خط (دو مسیر شرقی و دو طرف غرب) تشکیل شده است. از محل اتصال به Av ایتالیا تا خیابان استقلال پارک یک طرفه به شرق می رود و فقط شامل دو خط است.

آونیدا جورج واشنگتن: به طور عامیانه "El Malecón" نامیده می شود. این بلوار دریایی سانتو دومینگو است که در کنار ساحل دریای کارائیب قرار دارد. این خیابان از خیابان پالو هینکادو تا تقاطع خیابان آبراهام لینکلن امتداد دارد. از آن نقطه تا بزرگراه رودخانه هاینا 30 مه ادامه دارد همچنین شامل رئیس جمهور بیلینی پیاده روی می شود که از خیابان پالو هینکادو شروع می شود و در امتداد کرانه غربی رودخانه اوزاما به آونیدا دل پورتو می پیوندد. در کل طول آن از چهار خط تشکیل شده است (دو طرف در هر طرف). در این بلوار منحصر به فردترین هتل های شهر ، چندین کازینو ، مجتمع تجاری و مسکونی بلند مرتبه Malecón ، اوبلیسک و پارک Eugenio María de Hostos 'را پیدا خواهید کرد. این همچنین بلوار محل برگزاری رژه کارناوال سانتو دومینگو است.

آوندیدا وینستون چرچیل: این خیابان از خیابان کندی تا آوندیدا 27 د فبررو امتداد دارد ، از آنجا به بعد به عنوان آونیدا خیمنز مویا ادامه می یابد تا به Centro برسد. de los Heroes و سرانجام پیاده روی. این شاهراه با نخل های خرمائی که در پیاده روها کاشته شده متمایز می شود. در طول جاده این جاده از شش باند (سه طرف در هر طرف) و یک میانه جنگلی بزرگ معروف به Boulevard de la Churchill ("بلوار چرچیل") تشکیل شده است و در این بلوار ستاره ها قرار دارد.

آونیدا آبراهام لینکلن: از آونیدا کندی تا دیواره دریا امتداد دارد. مسیر از شش خط (سه طرف در هر طرف) و یک میانه مناسب برای دویدن با درختان نخل تشکیل شده است. از مرکز تجاری و تفریحی شهر عبور می کند.

آوندیدا خوزه اورتگا و گاست: از خیابان Paseo de los Reyes Católicos تا 27 دی فبررو امتداد دارد. این خیابان از چهار خط تشکیل شده است که در هر طرف دو خط قرار دارد. در امتداد این خیابان مجموعه ورزشی Centro Olímpico Juan Pablo Duarte و مجتمع پزشکی Hospital General de la Plaza de la Salud واقع شده اند.

Avenida Tiradentes: از اسکله در جنوب ، از طریق دانشگاه ایالتی Universidad Autónoma امتداد دارد. دو سانتو دومینگو از شمال و در امتداد Avenida 27 de Febrero ، جان اف کندی امتداد می یابد و از شمال به استادیوم بیس بال Estadio Quisqueya شهر ادامه می یابد تا اینکه به باغ وحش ملی Parque Zoológico Nacional برسد. خیابان کندی به بزرگراه 30 مه در لبه غربی سانتو دومینگو. معبر متشکل از هشت لاین است که چهار لاین در هر طرف و یک میانه محوطه سازی شده دارد. جاذبه های محلی واقع در این نوار شامل منطقه صنعتی Gallístico Center Herrera ، و Plaza de la Bandera است.

Avenida Máximo Gómez y Báez: خیابان اصلی جنوب - شمال شهر ، از Malecón تا Presidente Peynado امتداد دارد. پل این بلوار از چهار خط تشکیل شده است که در هر طرف دو خط قرار دارد. عمده ساختمانها و نقاط دیدنی در طول این بلوار عبارتند از: گورستان ملی ، Plaza de la Cultura که تئاتر ملی و کاخ هنرهای زیبا را در خود جای داده است. همچنین دو دانشگاه (UNAPEC و UTESA) و همچنین دفتر مرکزی بانک مردم و هتل پنج ستاره "Hotel Barceló Santo Domingo" وجود دارد.

Avenida Juan Pablo Duarte: از تقاطع Avenida گسترش می یابد Paseo و شهدای سلطنت کاتولیک به Calle Padre Billini در منطقه استعمار. این خیابان از سه خط در جاده شمال به جنوب تشکیل شده است و به یک خط وارد می شود تا وارد منطقه استعماری شود. این خیابان مسیر اصلی تجارت برای افراد کم درآمد در کل کلان شهر با فروشگاه های بزرگ ، رستوران ها و مغازه هایی است که کالاها و خدمات را با قیمت های متوسط ​​ارائه می دهند. در "Duarte" (به گفته معروف) می توانید بازار جدید ، پارک Enriquillo ، میدان تجاری Duarte و محله چینی Santo Domingo را پیدا کنید.

Avenida Nicolás de Ovando y Cáceres: در قسمت شمالی سانتو واقع شده است دومینگو از دور میدان کریستو ری شروع می شود و گوشه ای از خیابان های اورتگا ی گاست ، مکسیمو گومز ، آبرت دوارت و توماس را در کنار هم قرار می دهد. اوج در بخش سیمون بولیوار. این خیابان توسط بسیاری از مشاغل فروش قطعات خودرو مشخص می شود.

Sports

بیس بال

بیس بال محبوب ترین ورزش در کشور است و توسط تفنگداران ایالات متحده سانتو دومینگو میزبان دو تیم از شش تیم حاضر در لیگ بیس بال حرفه ای دومنیکن است.

• تیگرس دل لیسی ، تاسیس در سال 1907 ، 22 قهرمانی ملی را از سال 1951 به دست آورده است. این بزرگترین تیم ملی است ، 10 عنوان سری کارائیب را نیز به دست آورد.
• لئونس دل اسکوگیدو ، تاسیس در سال 1921 ، از سال 1951 برنده 15 قهرمانی ملی است. این سومین تیم با بیشترین قهرمانی است. این تیم دارای 4 عنوان قهرمانی در سری کارائیب است.

این دو تیم در Estadio Quisqueya Juan Marichal واقع در Ensanche La Fe مستقر هستند.

بسکتبال

مسابقات بسکتبال Santo Domingo Superior هر ساله در منطقه ملی برگزار می شود که چندین تیم در آن شرکت می کنند و نمایندگی چندین بخش و باشگاه اجتماعی این شهر را دارند.

برخی از تیم های شرکت کننده در مسابقات عبارتند از:

• ال میلون
• رافائل باریاس
• لوس پرادوس
• مائوریسیو بائز

• Mejoramiento social (BAMESO)
• Huellas del Siglo
• سان کارلوس
• سن لازارو

این شهر میزبان مسابقات قهرمانی FIBA ​​America 2005 بود که در Palacio de los Deportes Virgilio Travieso برگزار شد Soto.

باشگاه های ورزشی

• باشگاه Arroyo Hondo
• باشگاه Casa de España
• Club de Villa Francisca
• Club Los Prados
• Club Mauricio Báez
• Club Naco

• Club Paraíso
• کلوپ سان کارلوس
• کلوپ سن لازارو
• باشگاه سانتو دومینگو li>
• Club Libanés Sirio Palestino

رسانه

15 ایستگاه تلویزیونی وجود دارد (هر دو UHF و VHF) در سانتو دومینگو. سانتو دومینگو بیشترین تعداد سیگنال تلویزیونی را در این کشور دارد و پس از آن سانتیاگو قرار دارد. کانال های تلویزیونی کابلی اضافی توسط شرکت هایی مانند Aster ، Cable TV Dominicana ، SKY Dominicana و Telecable ارائه می شوند. در Santo Domingo 100 ایستگاه مختلف در فرکانس AM و 44 در فرکانس FM وجود دارد.

تلویزیون

• Tele Antillas (کانال 2)
• CERTV ( کانال 4)
• Telemicro (کانال 5)
• Canal del Sol (کانال 6)
• Antena Latina (کانال 7)
• Color Visión (کانال 9)
• Telesistema (کانال 11)
• Telecentro (کانال 13)
• دیجیتال 15 (کانال 15)
• تلویزیون Quisqueya (کانال 17)
• Teleglobo (کانال 19)
• Antena 21 (کانال 21)
• کانال Telefuturo 23 (کانال 23)
• Telemedios dominicanos، SA (کانال 25)
• RNN (کانال 27)
• Teleuniverso ( کانال 29)

• Supercanal (کانال 33)
• NCDN (کانال 37)
• مرجان 39 (کانال 39)
• کانال Televida 41 (کانال 41)
• Teleradio América (کانال 45)
• Amé47 (کانال 47)
• Isla Visión (کانال 53)
• تلویزیون انبه (کانال 59)
• <من > Santo Domingo TV (کانال 69)

رادیو

FM

• Primera (88.1)
• Studio88 (88.5)
• Escape (88.9)
• نئون (89.3)
• Renuevo (89.7)
• Fuego 90 (90.1 )
• Estrella 90 (90.5)
• La91 (91.3)
• La Rocka (91.7)
• بازدید 92 (92.1)
• CDN La radio (92.5)
• Pura Vida (92.9)
• Independencia (93.3)
• Radio Enriquillo (93.7 )
• وفاداری (94.1)
• KQ94 (94.5)
• بوسه (94.9)

• رادیو آموزش و پرورش دومیکانا (95.3)
• لا nota diferente (95.7)
• RTVD (96.1)
• Ritmo 96 (96.5)
• fm Espacio (96.9)
• رادیو دیزنی (97.3)
• Estación ( 97.7)
• جهانی (98.1)
• رومبا (98.5)
• دومینیکنا FM (98.9)
• Sonido suave (99.3)
99.7 باشم (99.7)
• La 100.1 FM (100.1)
• Cima 100 (100.5)
• SuperQ (100.9)

• Z101 (101.3)
• Supra (101.7)
• La X 102 (102.1)
• La dura (102.5)
• Raíces (102.9)
• Milenium (103.3)
• قدرت 103 (103.7)
• Caliente (104.1)
• رادیو اخراج ESPN (104.5)
• Mortal (104.9)
• Vida (105.3)
• Fiesta FM (105.7)
• Disco 106 (106.1)
• Zol (106.5)
• La voz de las Fuerzas Armadas (106.9)
• Escándalo (107.3)
• Romántica (107.7)

AM

• رادیو abc (540)
• رادیو کریستال (570)
• رادیو تلویزیونی دومیکانا (620)
• رادیو جهانی (650)
• رادیو گواراچیتا (690)
• HIZ (730)
• رادیو کوردیلرا (760)
• La voz del t rópico (790)
• HIJB AM (830)
• صدای رادیو (860)
• رادیو قاره (890)
• رادیو 920 صبح (920)
• محبوب رادیو (Circuito Corporán ) (950)
• Radioemisora ​​La Voz Cultural de las Fuerzas Armadas (980)
• تبلیغات رادیویی ( 1010)
• رادیو مرکزی (1040)

• Radio Ambar (Cadena Sur، Radio RPQ) (1080)
• Radio Metro (Politiro) (1120)
• Onda Musical HIAS AM (1150)
• Radio mil (1180)
• رادیو ون واز اوانگلیزادورا (1210)
• رادیو بمبا (1220)
• رادیو ویسیون (1260)
• Cadena Espacial (1280)
• رادیو رادیویی (1300)
• Radio Visión Cristiana Internacional (1330)
• Radio Listín (1360)
• Radio Renuevo (1440)
• رادیو ویلا (1480)
• رادیو پوئبلو (1510)
• رادیو ریکوئردو (1540)
• Radio amanecer (1570)
• Radio Revelación en América (1600)

روابط بین الملل

شهرهای دوقلو - خواهران خواهران

سانتو دومینگو با این دوقلو شده است:

<لی> بوگوتا ، کلمبیا
• بوینس آیرس ، آرژانتین
• کاراکاس ، ونزوئلا
• کاتالوگ ، فیلیپین
• کوریتیبا ، برزیل
• گوادالاخارا ، مکزیک
• هایفا ، اسرائیل
• هاوانا ، کوبا
• لا مولا ، اسپانیا
• مادرید ، اسپانیا
• مانائوس ، برزیل (2009)
• پاریس ، فرانسه
• پونته ودرا ، اسپانیا
• پراویدنس ، رود آیلند ، ایالات متحده
• روزاریو ، آرژانتین
• کویتو ، اکوادور
• سانتا کروز دو تنریف ، اسپانیا
• سانتیاگو ، فیلیپین
• تایپه ، تایوان

سانتو دومینگو دارای چهار شهر خواهر است که توسط خواهران شهرهای بین المللی تعیین شده است:

• آگوستین ، فلوریدا ، ایالات متحده
• شهرستان میامی-داد ، فلوریدا ، ایالات متحده
• میامی ، ایالات متحده
• نیویورک ، ایالات متحده

گالری

• معماری مدرن سانتو دومینگو

• مجسمه آنتونیو دو مونتزینو

• خیابان جان اف کندی ، سانتو دومینگو

• سانتو دومینگو در شب

• خیابان آناکونا در سانتو دومینگو. پارک Mirador del Sur

• کلیسای جامع کلیسای سانتا ماریا لا منور

• گردشگران در استعمار Ciudad

• پانتئون ملی

معماری مدرن سانتو دومینگو

مجسمه آنتونیو دو مونتزینو

جان اف. خیابان کندی ، سانتو دومینگو

سانتو دومینگو در شب

خیابان آناکونا در سانتو دومینگو. پارک Mirador del Sur

کلیسای جامع کلیسای سانتا ماریا لا منور

گردشگران در استعمار Ciudad

پانتئون ملی

مردم از سانتو دومینگو