تبسا

تبسا یا تبسا (به عربی: تبسة تبیسا ، تبسا یا تیبستی ) ، تئوست کلاسیک ، مرکز استان استان تبسا در شمال شرقی الجزایر است. میزبان چندین نشان تاریخی است که مهمترین آن دیواری است که شهر و دروازه های آن را احاطه کرده است. این شهر همچنین به دلیل فرش های سنتی الجزایر معروف است. در سال 2007 بیش از 190،000 نفر در شهر Tessa زندگی می کردند.

مطالب

• 1 نام
• 2 تاریخچه
  • 2.1 دیدنی های اصلی
• 3 آب و هوا
• 4 حمل و نقل
• 5 منابع
  • 5.1 نقل قول ها
  • 5.2 کتابشناسی
• 6 پیوندهای خارجی

• 2.1 دیدنی های اصلی

• 5.1 نقل قول ها
• 5.2 کتابشناسی

نام

تبسا ، نوشته شده تبسا در فرانسه ، برای یونانیان باستان به عنوان Thebéstē (Θεβέστη) یا Hekatompýlē (Ἑκατομπύλη، "صد دروازه") شناخته شده بود. این به عنوان Theveste لاتین شد.

تاریخ

در دوران باستان ، تئوسته بخشی از امپراتوری روم را تشکیل می داد.

پس از تأسیس امپراتوری روم ، سوم آگوست لژیون قبل از انتقال به Lambaesis در Theveste مستقر بود. بعداً اووسته مستعمره روم شد ، احتمالاً در اوایل قرن 2 تحت سلطه تراژان. در زمان تراژان ، این شهر شکوفا بود و حدود 30،000 نفر سکونت داشت. خرابه های به جا مانده در تبسای امروزی از نظر بناهای باستانی بسیار غنی هستند ، از جمله قوس پیروزی کاراکالا ، معبد رومی و کلیسای مسیحی قرن چهارم.

اشاره ای به مجلس وجود دارد در آنجا توسط خیرین برگزار شد. از مقدسین آن اسقف آن لوسیوس بود که در 256 شورای کارتاژ کمک کرد و دو سال بعد به عنوان شهید درگذشت. ماکسیمیلیانوس ، 12 مارس 295 به شهادت رسید؛ و کریسپینا ، در 5 دسامبر 304 به شهادت رسیدند. برخی از اسقف های دیگر آن شناخته شده اند: Romulus در 349؛ Urbicus در 411؛ فلیکس در سال 484 توسط وندالها تبعید شد. پالادیوس در کتیبه ای از آن نام برده است.

در طول قرن 4 و 5 ، اووسته همچنین کانون مذهب آیین مانو بود. در ژوئن 1918 ، یک کد لاتین از 26 برگ نوشته شده توسط مانویان در غاری در نزدیکی شهر کشف شد. یک ماه بعد ، هنری اومونت 13 برگ اولیه خود را پیدا کرد. اکنون کل کتاب به عنوان کد Tebessa شناخته می شود و در کلن نگهداری می شود. ویرایش شده توسط مارکوس استین انجام شده است.

در اوایل سلطنت یوستینیان اول توسط سلیمون بازرگان بازسازی شد. سلیمان مقبره خود را در Theveste ساخت ، که هنوز هم وجود دارد.

در قرن هفتم ، حمله مسلمانان اهمیت تئوسته را کاهش داد اما به طور کامل نابود نکرد. در قرن یازدهم ، بانو هلال ، قبیله ای عرب که در اصل بین نیل و دریای سرخ زندگی می کرد ، در طرابلس ، تونس و کنستانتینویس (منطقه اطراف کنستانتین و تبسا) مستقر شد.

در طول قرن شانزدهم ، امپراتوری عثمانی یک پادگان کوچک از ینیسار در تبسا تأسیس کرد.

در سال 1851 ، این شهر توسط فرانسوی ها اشغال شد. این شهر پایتخت کانتون خود و سپس محله ای از اداره کنستانتین در الجزایر شد. بعداً بخشش به بخش بون منتقل شد. پس از استقلال الجزایر ، این مرکز به مرکز استان همنام خود تبدیل شد.

مناظر اصلی

• طاق کاراکالا ، یک طاق پیروزی رومی (214 میلادی).
• تئاتر رومی
• معبد مینروا (اوایل قرن 3 میلادی) ، با دیوارهایی که توسط موزاییک تزئین شده است.
• آمفی تئاتر (قرن 4 میلادی)
• بقایای کلیسای مقدس کلیسپینا (قرن چهارم میلادی) ، یکی از بزرگترین ها در آفریقا. بخشی از آن توسط بربرها تخریب شد و در سال 535 توسط سردار بیزانس سلیمان بازسازی شد. این نمازخانه دارای کلیساهای نمازخانه ، چاله های غسل تعمید ، آبشارهای کوچک و باغ ها و یک سنگ فرش مصنوعی است.
• دیوارهای بیزانس (قرن 6) ، معروف به "دیوارهای سلیمان" و با سیزده برج مربع شکل گرفته است.
• موزه باستان شناسی.

اقلیم

تبسا دارای آب و هوایی نیمه خشک است (طبقه بندی آب و هوای Köppen BSk ) ، با گرم و نسبتاً خشک تابستان ها و زمستان های معتدل و تا حدودی مرطوب تر.

حمل و نقل

تبسا از طریق جاده و راه آهن با سایر قسمت های الجزایر و تونس ارتباط دارد. برای حمل و نقل هوایی توسط فرودگاه Tébessa ارائه می شود.